Ανέχομαι- ανέχεσαι....

Απόγευμα! Διασχίζεις με το παιδάκι σου απ' το χέρι τον πεζόδρομο για να βγεις στην πλατεία. Βλέπεις απορημένη έναν συμπολίτη σου που με κατεβασμένα παντελόνια κάνει ένεση στα γεννητικά του όργανα.
Τι κάνεις;
Μάλλον φεύγεις γρήγορα από εκεί ενοχλημένη και γιατί υπάρχει το παιδί και γιατί είσαι εναντίον αυτής της επιλογής αλλά μετά...το ξεχνάς. Επειδή φοβήθηκες; Ή επειδή έμαθες να ανέχεσαι τις ιδιαιτερότητες και τις επιλογές ζωής των πλησίον σου;
Ανέχεσαι...
Πας στη δουλειά σου. Σκέφτεσαι ότι θα ήταν ωραία να περάσεις μέσα από το πάρκο, πνεύμονα οξυγόνου και φύσης στην τσιμεντούπολη που ζεις. Συναντάς αμέσως ομάδες ανθρώπων που ή παίρνουν τη δόση τους, ή είναι χαμένοι στον κόσμο τους με τα τσιμπράκαλά τους γύρω τους να κοιτούν με άδειο βλέμμα ή αγοράζουν και πωλούν ναρκωτικά.
Τι κάνεις;
Μάλλον γυρίζεις πίσω να πας από το πεζοδρόμιο της λεωφόρου να είσαι ασφαλής επειδή φοβάσαι ή επειδή ανέχεσαι τον τρόπο ζωής αυτής την ομάδας των συμπολιτών σου.
Σου κάνει εντύπωση; Πιθανότατα ναι, αλλά...
Ανέχεσαι!
Γυρίζεις σπίτι σου. Συναντάς ένα ζευγάρι του ίδιου φύλου να φιλιέται α λα γαλλικά!
Ενοχλείσαι;
Πιθανόν ναι αλλά σκέφτεσαι ότι η επιλογή η σεξουαλική του καθένα είναι δικό του θέμα
Ανέχεσαι...
Και το δικαίωμα ομάδας συμπολιτών σου που έχουν ακραίες πολιτικές πεποιθήσεις το παρακολουθείς ως θεατής.
Γιατί ανέχεσαι.
Η ανεκτικότητα που περιλαμβάνεται και σε άρθρο των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και που αλλάζει ανάλογα με τις εποχές σε κάθε κοινωνία, είναι και σεβασμός στη διαφορετικότητα των άλλων. Είναι ανοχή στο διαφορετικό μέσα στις αξίες του ανθρώπου.
Έμαθες λοιπόν να ανέχεσαι.
Το διδάχτηκες από τα μικρά σου χρόνια μέσα στην οικογένεια. Το διδάχτηκες στο σχολείο. Το εφαρμόζεις στη δουλειά σου, στη ζωή σου, στο περιβάλλον σου.
Αλλά υπερβήκαμε όρια...
Σήμερα ζούμε σε μια κοινωνία ανεκτικότητας. Δείχνουμε ανεκτικότητα και στην παραβατικότητα ακόμη. Αλλά εκεί υπάρχουν νόμοι να θέσουν όρια.
Τι γίνεται με τους άγραφους νόμους που αλλάζουν χρόνο με το χρόνο;
Οι ψυχολόγοι λένε ότι η ανοχή σε κάτι που σε ενοχλεί, δημιουργεί καταπίεση. Και η καταπίεση προκαλεί θυμό. Αυτός ο θυμός που συσσωρεύεται εντός σου είναι επικίνδυνος γιατί θα εκραγεί κάποια στιγμή με άγνωστες επιπτώσεις.
Ανεκτικότητα χωρίς όρια, γιατί έτσι μάθαμε;
Ανεκτικότητα χωρίς όρια, από φόβο;
Ανεκτικότητα χωρίς όρια, από ατομισμό;
Ανεκτικότητα χωρίς όρια, από κακώς εννοούμενο προοδευτισμό;
Ο κάθε άνθρωπος είναι ελεύθερος να επιλέξει τον τρόπο ζωής του. Το λέει και το Σύνταγμα.
Όμως σήμερα φτιάξαμε ένα σύστημα αξιών που ανατρέπει αυτήν την ελευθερία για όλους.
Ζουν όπως θέλουν εκείνοι που απαιτούν να γίνονται ανεκτοί και σεβαστοί κι ας προκαλούν.
Ποια είναι τα όρια της ανεκτικότητας;
Τα βλέπει κανείς;
''Αύριο'' θα ανεχτώ άραγε το μικρό κορίτσι του γείτονα μουσουλμάνου που το παντρεύουν από τα 12 του χρόνια με έναν υπερήλικα που έχει δικαίωμα ζωής και θανάτου επάνω του;
''Αύριο'' θα δεχθώ άρρωστες σεξουαλικές επιλογές προς το παιδί μου;
''Αύριο'' τι θα μάθω να ανέχομαι;

πηγή