Από την Γεωργία Μαρία Χριστοπούλου,
Διαιτολόγος - Διατροφολόγος
Οι βιταμίνες είναι ιδιαίτερα σημαντικές για τον μεταβολισμό της γλυκόζης...
Συνήθως δρουν ως συμπαράγοντες σε κυτταρικές αντιδράσεις που χρησιμοποιούν γλυκόζη. Για αυτό το λόγο, έχουν μελετηθεί εκτενώς προκειμένου να καθορίσουν τα οφέλη τους για τον έλεγχο των επιπέδων σακχάρου στο αίμα.
Βιταμίνη Β1 (θειαμίνη)
Είναι συνένζυμο για τον μεταβολισμό κετο σακχάρων.
Είναι επίσης σημαντικό για την διάσπαση του πυροσταφυλικού οξέος, ενός προϊόντος που παράγεται κατά τον μεταβολισμό της γλυκόζης.
Έτσι, η βιταμίνη Β1 μπορεί να βοηθήσει στην βελτίωση του τρόπου που τα κύτταρα χρησιμοποιούν τη γλυκόζη. Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε καλύτερο έλεγχο των επιπέδων σακχάρου στο αίμα.
Ωστόσο, διαθέσιμες μελέτες δεν συμφωνούν πάντα με την σημασία της συμπληρωματικής βιταμίνης β1 στο διαβήτη.
Κλινικά δεδομένα δείχνουν ότι οι ασθενείς με σακχαρώδη διαβήτη τύπου 1 έχουν συνήθως χαμηλά επίπεδα βιταμίνης Β1 και συνεπώς μπορούν να επωφεληθούν από τα συμπληρώματα βιταμίνης Β1, ενώ οι ασθενείς τύπου 2 διαβήτη συνήθως έχουν φυσιολογικά επίπεδα βιταμίνης Β1.
Ωστόσο, μία μελέτη έδειξε ότι παρόλο που οι διαβητικοί έχουν φυσιολογικά επίπεδα αυτής της βιταμίνης, η μεταφορά τους στους ιστούς εξασθενεί. Επομένως, ακόμη και τα φυσιολογικά επίπεδα της βιταμίνης μπορεί να μην επαρκούν για να ελέγξουν αποτελεσματικά τα επίπεδα γλυκόζης στο αίμα σε διαβητικούς.
Η συμπλήρωση της βιταμίνης Β1 αποδείχθηκε ότι προλαμβάνει και θεραπεύει τη νευροπάθεια που προκαλείται από τον διαβήτη.
Πηγές: Γάλα, αυγά, όσπρια, μαύρο ψωμί, ρύζι, γάλα.
Βιταμίνη Β3
Χρησιμεύει ως συνένζυμα για έναν αριθμό ενζύμων, ειδικά εκείνων που εμπλέκονται στο μεταβολισμό πρωτεϊνών, λιπιδίων και υδατανθράκων.
Αυτή η μορφή βιταμίνης έχει αποδειχθεί πως προστατεύει τα β- κύτταρα του παγκρέατος σε πρόσφατα διαγνωσμένους ασθενείς. Προστατεύοντας αυτά τα κύτταρα μπορεί να διατηρηθεί η παραγωγή ινσουλίνης και να βελτιωθούν τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα.
Πηγές: Αυγά, γάλα, μοσχάρι, κοτόπουλο, όσπρια.
Βιταμίνη Β6
Η βιταμίνη Β6 ή πυριδοξίνη είναι άλλο ένα σημαντικό συνένζυμο. Είναι σημαντική για τον μεταβολισμό των αμινοξέων και των υδατανθράκων.
Η έλλειψή της είναι σύνηθες φαινόμενο στους διαβητικούς και σε όσους δεν ελέγχουν τα επίπεδα γλυκόζης τους.
Μελέτες έχουν δείξει πως οι διαβητικοί που λαμβάνουν ινσουλίνη έχουν χαμηλότερα επίπεδα Β6 από αυτούς που λαμβάνουν ακόμα φαρμακευτική αγωγή από το στόμα. Αυτό δείχνει πως η έλλειψη Β6 επιδεινώνεται όσο ο διαβήτης προχωράει.
Μελέτες δείχνουν επίσης ότι η ανεπάρκεια της βιταμίνης Β6 συνδέεται έντονα με τη δυσανεξία στη γλυκόζη και τη μειωμένη έκκριση ινσουλίνης και γλυκαγόνης.
Υπάρχουν κλινικές μελέτες που αποδεικνύουν πως τα συμπληρώματα βιταμίνης Β6 μπορούν να βοηθήσουν την ανοχή της γλυκόζης, αλλά μόνο σε όσους έχουν έλλειψη.
Πηγές: Μοσχάρι, συκώτι, όσπρια, αυγά, μπανάνες, πατάτες, δημητριακά.
Βιταμίνη Β12
Είναι το πιο σημαντικό σύμπλεγμα από όλες τις βιταμίνες Β και διακρίνεται καθώς περιέχει κοβάλτιο.
Λειτουργικά, η βιταμίνη Β12 είναι παρόμοια με το φολικό οξύ, άλλη μια βιταμίνη Β.
Η ανεπάρκεια βιταμίνης Β12 μπορεί να προκαλέσει κακοήθη αναιμία, μια κατάσταση που βρίσκεται συνήθως μαζί με το διαβήτη τύπου 2, ειδικά σε ηλικιωμένους ασθενείς.
Η ανεπάρκειά της συσχετίζεται και με αυτοάνοσα νοσήματα όπως ο διαβήτης τύπου 1. Ενώ δεν υπάρχουν μελέτες που αποδεικνύουν πως τα συμπληρώματα Β12 μπορούν να βελτιώσουν τον γλυκαιμικό έλεγχο, μπορεί να είναι ωφέλημα στο διαβήτη.
Ενέσεις υψηλών δόσεων μπορούν να ανακουφίσουν ή να αποτρέψουν νευροπάθειες που προκλήθηκαν από το διαβήτη.
Πηγές: Γάλα, συκώτι, αυγά, μοσχάρι, κοτόπουλο, ψάρι.
Βιταμίνη C
Είναι μια ανοσοενισχυτική αντιοξειδωτική βιταμίνη.
Συμμετέχει στη σύνθεση κολλαγόνου και προωθεί την επούλωση πληγών.
Η υπεργλυκαιμία που σχετίζεται με τον διαβήτη μπορεί να μειώσει την ποσότητα της βιταμίνης C που διατίθεται στα κύτταρα. Έτσι, μια χαμηλότερη συγκέντρωση βιταμίνης C μπορεί να αφήσει τα β-κύτταρα του παγκρέατος που εκκρίνουν ινσουλίνη ανοιχτά σε οξειδωτική βλάβη και αυτοάνοση προσβολή.
Πηγές: Πορτοκάλια, λεμόνια, ντομάτες, πιπεριές, φράουλες,
Βιταμίνη D
Η έλλειψη βιταμίνης D είναι πιο συνηθισμένη στο διαβήτη τύπου 1 αν και μπορεί να επηρεάσει και ασθενείς με διαβήτη τύπου 2.
Αυτή η ανεπάρκεια σχετίζεται με πολύ μειωμένα επίπεδα καλσιτριόλης, μαγνησίου, ασβεστίου και παραθυρεοειδούς.
Σε μια επιδημιολογική μελέτη, οι ερευνητές μέτρησαν τα επίπεδα βιταμίνης D από 2.000 συμμετέχοντες που εμφάνισαν διαβήτη τύπου 1.
Συγκρίνοντας αυτές τις μετρήσεις με τα επίπεδα βιταμίνης D των μη διαβητικών εθελοντών, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι τα χαμηλά επίπεδα βιταμίνης D μπορούν να αυξήσουν τους κινδύνους του διαβήτη τύπου 1.
Άλλες μελέτες έδειξαν πως η μειωμένη βιταμίνη D μπορεί να προκαλέσει ινσουλινοαντίσταση, άρα διαβήτη τύπου 2.
Πηγές: Λιπαρά ψάρια, αυγά, συκώτι, μαλακές μαργαρίνες, γάλα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου