Κάθε λαός έχει ιστορία. Κάθε λαός έχει μύθους.
Κάθε λαός πρέπει να ξέρει πού σταματάει το ένα και πού ξεκινάει το άλλο.
Στην Ελλάδα λοιπόν, έχουμε μια σειρά από νέους ελληνικούς μύθους, τους οποίους ωστόσο τους πιστεύουμε σαν να ήταν Ευαγγέλιο. Όλοι οι λαοί ίσως έχουν. Αλλά εμένα δεν μ' ενδιαφέρουν οι άλλοι! (Που θα 'λεγε κι η μάνα μου, έτσι και της έλεγα μικρός ότι "και τ' άλλα παιδάκια δεν γράψανε καλά στην ιστορία"). Γι' αυτό και σου παρουσιάζω σήμερα, με χαρά και (εθνική) υπερηφάνεια, 4 μύθους που πιστεύουμε και πρέπει να πάψουμε να τους πιστεύουμε. Αν θέλουμε δηλαδή να μας παίρνουν στα σοβαρά τα άλλα παιδιά...
Τα ελληνικά δεν έγιναν διεθνής γλώσσα για μία ψήφο
Στο μυαλό ενός πιτσιρίκου με ΤΕΡΑΣΤΙΟ ζόρι στα αγγλικά σαν και του λόγου μου, αυτή η ιστορία είχε πάρει διαστάσεις "μαρμαρωμένου βασιλιά". Κουβαλούσε δηλαδή μια θλίψη για την "διεθνή" γλώσσα που χάσαμε, και μια ελπίδα πως "πάλι με χρόνια, με καιρούς...". Ωστόσο, όση ιστορική ακρίβεια κουβαλάει ο μαρμαρωμένος Παλαιολόγος, άλλη τόση κουβαλάει και η ψηφοφορία για τη γλώσσα.
Νέτα σκέτα: κανείς δεν ψήφισε τίποτα. Δεν υπάρχουν αποδείξεις, ούτε πρακτικά, δεν υπάρχουν σοβαρές πηγές και πάνω απ' όλα... η ΕΕ και οι ΗΠΑ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ επίσημη γλώσσα! Κι ούτε "επίσημη" διεθνής γλώσσα υπάρχει. Μόνο που, απ' όταν ο κόσμος έγινε μια μεγάλη γειτονιά, μιλάμε όλοι (;) τη γλώσσα των πιο ισχυρών κρατών με τις περισσότερες αποικίες.
Η Βρετανία άλλαξε όνομα για να μπει στην ΕΟΚ, επειδή οι Γάλλοι άσκησαν βέτο στο "Μεγάλη Βρετανία"
Στη βιβλιογραφία αυτού του μύθου υπάρχει ο Σαράντος Καργάκος, αλλά μόδα τον έκανε ο Καρατζαφέρης. Βγαίνει που λες από συνάντηση με τη Ντόρα Μπακογιάννη ο Γιώργης, και λέει στους δημοσιογράφους: "(...)Ο Ντε Γκωλ επέβαλε στην αυτοκρατορία της Μ. Βρετανίας να μπει στην Ευρώπη με το όνομα Ηνωμένο Βασίλειο, επειδή είχε και αυτός τη Γαλλική Βρετάνη". Καλοθρεμμένη μπούρδα, που πατάει ωστόσο με τις μύτες πάνω σε μια καθαρή αλήθεια. Όντως ο Ντε Γκωλ άσκησε veto για την είσοδο της Αγγλίας στις Ευρωπαϊκές Κοινότητες. Γιατί όμως;
Ίσως, για διπλωματικούς λόγους. Μάλλον για οικονομικούς. (Τα εξηγεί ωραία ο Σαραντάκος και άλλοι). ΣΙΓΟΥΡΑ όχι για το όνομά της! Κι ως προς αυτό, υπάρχουν αποδείξεις.
Ανέκαθεν, κάθε χώρα έμπαινε και υπήρχε στην ΕΟΚ με το επίσημο όνομά της. Το επίσημο όνομα της Μεγάλης Βρετανίας λοιπόν, απ' το 1927 κιόλας, είναι: "Ηνωμένο Βασίλειο της Μεγάλης Βρετανίας και Βόρειας Ιρλανδίας". Μ' αυτό το όνομα θα έμπαινε στην ΕΟΚ τότε, και μ' αυτό μπήκε τελικά. Κι αυτό σημαίνει πως:
Το όνομα "Ηνωμένο Βασίλειο" δεν δημιουργήθηκε ως εναλλακτική του "Μεγάλη Βρετανία".
Ο όρος "Μεγάλη Βρετανία" περιέχεται στο επίσημο όνομα που ακόμη σήμερα χρησιμοποιεί η Αγγλία στην ΕΕ.
Και φυσικά, η ένταξη με οποιοδήποτε όνομα, δεν στέρησε από κανέναν Ευρωπαίο το δικαίωμα να φωνάζει "Μεγάλη Βρετανία" την Αγγλία (Brexit, you know). Οπότε ο μύθος περί ονόματος δεν (μπορεί να) ισχύει ούτε de jure, ούτε de facto, ούτε de la maget de votanique. Είναι απλά μύθος.
Οι "ξένοι" φοβούνται και πολεμάνε την Ελλάδα
Ας το δούμε λογικά και ψύχραιμα. Γιατί; Για ποιο λόγο μπορεί να φοβηθεί ένα ισχυρό κράτος όπως ας πούμε, η Γερμανία, την Ελλάδα των 10 εκατομμυρίων κατοίκων (και προβλημάτων); Πού τη βασίζουμε εμείς τέτοια (αυτο)πεποίθηση; Κι απαντώ μονάχος μου: Έλα ντε!
Στην πραγματικότητα, αν καλοσκεφτείς ότι η Ελλάδα μπήκε στην ΕΟΚ το 1981 (πριν την Ισπανία, την Πορτογαλία, την Αυστρία και τη Σουηδία!), μάλλον δεν μας μισούν και τόσο. Κι άμα σκεφτείς ότι όπου ακούνε Όμηρο στέκονται προσοχή και απαγγέλλουν, τότε μάλλον δεν μας μισούν καθόλου. Την αλήθεια; Απλα ΔΕΝ ΑΣΧΟΛΟΥΝΤΑΙ.
Σκέψου το: είναι τεράστια κράτη, με οικονομική δύναμη, έχουν δικά τους προβλήματα, και δικές τους σκοτούρες που εμείς δεν τις επηρεάζουμε ούτε λίγο. Κι όταν τις επηρεάζουμε, μας φέρονται όπως σε κάθε άλλη χώρα: αν τους βολεύει υπέρ μας, αν δεν τους βολεύει εναντίον μας. Οπότε, χοντρά-χοντρά: το κάθε κράτος κοιτάει το καλό του - ΚΑΝΕΝΑ κράτος δεν κοιτάει το κακό μας. Εκτός ίσως... απ' το δικό μας!
H Eλλάδα είχε τα περισσότερα θύματα του 'Β Παγκοσμίου Πολέμου αναλογικά με τον πληθυσμό της
Να ξεκαθαρίσουμε κάτι: οι Έλληνες πολέμησαν ηρωικά στον Β΄ΠΠ. Χωρίς την παραμικρή αμφιβολία! Κι η Ελλάδα δέχτηκε στο κορμί της τεράστιες πληγές για να σταθεί απέναντι στον παλαβό με το ηλίθιο μουστάκι και το "σύμβολο της γονιμότητας" (ναι, για τη σβάστικα λέω). Ακριβώς γι' αυτό το λόγο λοιπόν, δεν έχει καμία ανάγκη να ζει πίσω από "κολοκοτρωνέικες" υπερβολές - έχει κολοκοτρώνηδες αληθινούς.
Πρώτη στην πραγματική λίστα θυμάτων του Β' ΠΠ είναι η Πολωνία που έχασε το 17% (!) του πληθυσμού της. Ακολουθεί το Ναουρού, το Πορτογαλικό Τιμόρ, και τα κράτη της Σοβιετικής Ένωσης (7 απ' αυτά είχαν περισσότερες απώλειες απ' την Ελλάδα, με τη Λευκορωσία να χάνει το 1/4 του λαού της!). Κι έπειτα, βρίσκεται περήφανη και όρθια η χώρα μας.
Για τις συνολικές απώλειες, δες το βίντεο παρακάτω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου