Γράφουν η Κίττυ Παπαδοπούλου και η Μαρία Κομνηνού. Η λέξη "παιδεία" είναι παράγωγο του ρήματος παιδεύω, που σημαίνει εκπαιδεύω.
Παιδεία εiναι η διανοητική και ψυχολογική καλλιέργεια των νεων, η οποία επιτυγχάνεται κυρίως μέσω της εκπαίδευσης.
Εκτός από τις γνώσεις, η παιδεία αποσκοπεί στη μόρφωση , στην δημιουργικοτητα, καθώς και στη διάπλασή των παιδιών και στην διαμόρφωση της προσωπικότητάς και στην ανάπτυξη ήθους .
Οτι καλύτερο για τα παιδιά, η Επανάσταση του 1821
Η Ελληνική Επανάσταση του 1821 ήταν η ένοπλη εξέγερση την οποία διεξήγαγαν οi επαναστατημένοι Έλληνες εναντίον της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Οι πεινασμένοι και αγράμματοι Ελληνες επαναστάτησαν ενάντια σε κάθε λογική καi κέρδισαν την Ελευθερία τους.
Μέσα από την ηθική καi την πίστη τους έκαναν το αδύνατο δυνατό. Οι αγράμματοι ήρωες του 1821 μας διδάσκουν ηθική και παιδεία. Μοναδικο μεγαλείο ψυχής. Να τους έχουμε ως παράδειγμα για να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι.
Αυτοί που ξεχώρισαν στον τομέα των διδαχών ηταν οi στρατηγοί Θεόδωρος Κολοκοτρώνης καi Ιωάννης Μακρυγιάννης.
Ας περάσουµε τώρα να δούμε μερικά σημαντικά ηθικά διδάγματα.
ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗΣ :
Εφύλαξα πίστην εις την παραγγελίαν του Ρήγα, Και ο Θεός με αξίωσε και κρέμασα φούντα εις το Γένος ως στρατιώτης του.
Από τον λόγο του Κολοκοτρώνη στην Πνύκα, το 1838, στην Αθήνα : "Εγώ παιδιά μου, κατά κακή μου τύχη εξ αιτίας των περιστάσεων έμεινα αγράμματος, και διά τούτο σας ζητώ συγχώρησι, διότι δεν ομιλώ καθώς οι δάσκαλοί σας".
"Εις εσάς μένει να ισάσετε και να στολίσετε τον τόπο, όπου ημείς ελευθερώσαμεν, και, διά να γίνη τούτο, πρέπει να έχετε ως θεμέλια της πολιτείας την ομόνοια, την θρησκεία και την φρόνιμον ελευθερία".
Ποια είναι τα θεμέλια της πολιτείας, πώς ισάζετε και στολίζετε; Με τα μεγάλα έργα, τις πανάκριβες επαύλεις και τις τενεκεδοκρόταλες δόξες και λόξες;
Όχι, με την ομόνοια, γιατί ακόμη και σήμερα δεν επουλώθηκαν και είναι "θυμωμένες" οι πληγές των εμφυλίων.
Η θρησκεία, η πίστη των πατέρων ημών, η αγία μας Ορθοδοξία, είναι λιθάρι ριζιμιό του Γένους διότι όταν επιάσαμε τα άρματα, είπαμε πρώτα υπέρ Πίστεως και έπειτα υπέρ Πατρίδο.
Την πατρίδα μας την απελευθέρωσαν αγραμματοι ήρωες, Χριστιανοί.
Ο Ηρωας μας διδασκει για την συνετη ελευθερία, γιατί υπάρχει η ασυδοσία και η ατιμωρησία
: "Παιδιά μου να μην έχετε πολυτέλεια, να μην πηγαίνετε εις τους καφενέδες και τα μπιλιάρδα. Να δοθήτε εις τας σπουδάς σας, και καλλίτερα να κοπιάσετε ολίγον δύο και τρεις χρόνους και να ζήσετε ελεύθεροι εις το επίλοιπο της ζωής σας, παρά να περάσετε τέσσαρους πέντε χρόνους τη νεότητά σας και να μείνετε αγράμματοι. Να σκλαβωθήτε εις τα γράμματά σας. Να ακούετε τα συμβουλάς των διδασκάλων και γεροντοτέρων, και, κατά την παροιμία, μύρια ήξευρε και χίλια μάθανε".
Η προκοπή σας και η μάθησή σας να μην γίνη σκεπάρνι μόνο διά το άτομό σας, αλλά να κυττάζη το καλό της Κοινότητος, και μέσα εις το καλό αυτό ευρίσκεται και το δικό σας».
Η μόνη "σκλαβιά" που μας αρμόζει, λέει ο Κολοκοτρώνης, είναι στα γράμματα.
Σε ποιά όμως γράμματα; "Στα γράμματα που διαβάζουνε οι αγράμματοι κι αγιάζουνε" (Ελύτης), τα γράμματα των Πατέρων, των αγίων, των μεγάλων φιλοσόφων της αρχαιότητας, τους οποίους λατρεψαν οι πατερες της Εκκλησία.
Τα οπλα των αγωνιστων ευλογήθηκαν από τον κληρο, για αυτό η Επανάσταση του ’21, ήταν αγιασμένη, όπως γράφει ο Φ. Κόντογλου.
ΣΤΡΑΤΗΓΟΣ ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ :
Γιατί αυτή η Χριστομαχία;
Γιατί, αντί για «σκολειά που να γεμίζει ο μαθητής προκοπή και αρετή», οδεύουμε στα σχολειά της απιστίας ; Όταν μου πειράξουν την πατρίδα και την θρησκεία μου, θα μιλήσω, θα ενεργήσω κι’ ό,τι θέλουν ας μου κάνουν»
Στρατηγος I. Μακρυγιάννης.
ΕΛΛΑΔΑ Ο ΠΙΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟΣ-ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΟΣ
ΤΟΠΟΣ.
Ελλάδα σημαίνει πολιτισμός, ιστορία, τέχνες και πανανθρώπινες-διαχρονικές αξίες.
Είναι μία πανέμορφη χώρα με υπέροχη φύση και μαγευτικά τοπία.
Είμαστε απο τις ωραιότερες χώρες στον κόσμο.
Κάστρα, μνημεία, μουσεία, κτίσματα που αποτελούν αρχιτεκτονικά θαύματα καθως και πανέμορφες θάλασσες-παραλίες με πολλά δάση.
Δεν μπορουμε να ξεχασουμε τiς χρόνιες που κάναμε πάσχα στις καστροπολιτείες Μυστρά και Μονεμβασιά.
Πίσω από τα μεσαιωνικά τείχη της Μονεμβασιάς κρύβεται η μαγευτική καστροπολιτεία που φιλοξενεί βυζαντινές εκκλησίες, επιβλητικά αρχοντικά, γραφικά καλντερίμια και μία σειρά από ξενώνες, εστιατόρια, μπαρ και καταστήματα, που βρίσκονται σε αρμονία με το αρχιτεκτονικό προφίλ της πόλης.
Στον «Βράχο της Μονεμβασιάς» συνδιαλλέγεται η άγρια ομορφιά
της πέτρας με το μπλε της θάλασσας και το σήμερα με την ατμόσφαιρα των μεσαιωνικών χρόνων.
Στο Κάστρο υπάρχουν 40 εκκλησίες, με πιο γνωστές αυτές της Παναγίας Μυρτιδιώτισσας, της Παναγίας της Κρητικιάς, του Άγιου Νικόλαου, του Άγιος Στέφανου, του Άγιου Παύλου και της Αγίας Άννας.
Ηταν άνοιξη και ολα ηταν υπεροχα.
Ενθυμούμενες ολες αυτές τiς υπέροχες αναμνήσεις θελησαμε να τις μοιραστουμε μαζι σας μεσα απο τρεις μεγάλους Έλληνες.
Διονύσιος Σολωμός, Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης , Φώτης Κόντογλου
Το επ’ εμοί, εν όσω ζω και αναπνέω και σωφρονώ, δεν θα παύσω, ιδίως κατά τας πανεκλάμπρους ταύτας ημέρας, να υμνώ μετά λατρείας τον Χριστό μου, να περιγράφω μετ’ έρωτος την φύσιν και να ζωγραφώ μετά στοργής τα γνήσια ελληνικά έθιμα.
Αν επιλάθωμαί σου Ιερουσαλήμ, επιλησθείη η δεξιά μου, κολληθείη η γλώσσα μου τω λάρυγγί μου, εάν ου μη σου μνησθώ».
(Παπαδιαμάντης).
«Το μοσκοβόλημα που βγάζουνε τα άνθη και τα βότανα, το κελάηδισμα των πουλιών, το λεπτό τ’ αγέρι που σαλεύει χλωρά κλαριά, τ’ αλαφρό κύμα που γλυκομουρμουρίζει στην ακρογιαλιά, στους κάβους, στα νησιά, στα βουνά και τα λαγκάδια, όλα τα νιώθεις να πανηγυρίζουνε μαζί με τα μακάρια πνεύματα την Ανάσταση του Χριστού».
(Κόντογλου).
ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ ΣΟΛΩΜΟΣ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΞΟΔΟ ΤΟΥ ΜΕΣΟΛΟΓΓΙΟΥ
Μητέρα, μεγαλόψυχη στον πόνο και στη δόξα κι αν στο
κρυφό μυστήριο ζουν πάντα τα παιδιά σου με λογισμό και μ’ όνειρο, τι χάρη έχουν τα μάτια, τα μάτια τούτα να σε ιδούν μες το πανέρμο δάσος, που ξάφνου σου τριγύρισε τ’ αθάνατα ποδάρια.
Κοίτα, με φύλλα της Λαμπρής, με φύλλα των Βαϊώνε!
Το θεϊκό σου πάτημα δεν άκουσα, δεν είδα, ατάραχη σαν ουρανός μ’ όλα τα κάλλη πώχει, που μέρη τόσα φαίνονται και μέρη `ναι κρυμμένα.
Αλλά, Θεά, δεν ημπορώ ν’ ακούσω τη φωνή σου κι ευθύς εγώ του Ελληνικού κόσμου να τη χαρίσω; Δόξα `χ’ η μαύρη πέτρα του και το ξερό χορτάρι
Ο Απρίλης με τον Έρωτα χορεύουν και γελούνε κι όσ’ άνθια βγαίνουν και καρποί τόσ’ άρματα σε κλειούν. Λευκό βουνάκι πρόβατα κινούμενο βελάζει, και μες στη θάλασσα βαθιά ξαναπετιέται πάλι,κι ολόλευκο εσύσμιξε με τ’ ουρανού τα κάλλη. Και μες στης λίμνης τα νερά, οπ’ έφθασε μ’ ασπούδα,έπαιξε με τον ίσκιο της γαλάζια πεταλούδα, που ευώδιασε τον ύπνο της μέσα στον άγριο κρίνο το σκουληκάκι βρίσκεται σ’ ώρα γλυκιά κι εκείνο. Μάγεμα η φύσις κι όνειρο στην ομορφιά και χάρη, η μαύρη πέτρα ολόχρυση και το ξερό χορτάρι· με χίλιες βρύσες χύνεται, με χίλιες γλώσσες κρένει όποιος πεθάνει σήμερα χίλιες φορές πεθαίνει. Τρέμ’ η ψυχή και ξαστοχά γλυκά τον εαυτό της.
Ανακαλεσαμε τις προσωπικες μας μνημες μεσα απο τους ήρωες, και τους ποιητές-συγγραφείς της ρωμηοσυνης.
Σολωμος, Κόντογλου και Παπαδιαμάντης, ειναι απο τiς πιο αγνές μορφές των γραμμάτων μας.
Σε ολο τους τον βιο "μετ’ αγαπης", υποστηριξαν την γνησιότητα, ξεσκεπάζουν το κίβδηλο, και το φτηνο.
Επιμένουν και οι δύο στην τήρηση της παράδοσης, όχι ως στείρα και αναιμική μίμηση, αλλά ως πηγή ζώσα που αρδεύει αδιαλείπτως «το ολόδροσο πνευματικο δέντρο της πατριδας μας .
* Η Κίττυ Παπαδοπούλου και η Μαρία Κομνηνού ειναι απόφοιτες φιλοσοφίας, παιδαγωγικής, ψυχολογίας και γυμνάστριες-αθλήτριες
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου