Η Ελλάδα είναι μακράν από την αρχαιότητα, το μοναδικό έθνος, που δέχτηκε τις περισσότερες επιθέσεις, από οποιαδήποτε άλλο λαό στον κόσμο.
Για τον Θεό όλα είναι ωραία, αγαθά και δίκαια.Μόνον για τους, ανθρώπους άλλα είναι καλά, και άλλα άσχημα, όπως είπε ο μέγας προσωκρατικός ο Ηράκλειτος. Γιατί δημιούργησε ο Θεός το σύμπαν, τους ανθρώπους, τα ζώα. και γενικότερα έδωσε ζωή ; Διότι είναι αγαθός (καλός), και στον Θεό-δημιουργό, δεν υπάρχει καμία απολύτως κακία, κανένα μίσος, για αυτό έδωσε ζωή σύμφωνα με τον ύπατο των φιλοσόφων τον Αριστοκλή.
Πολύ Δίκαια, οι αρχαίοι φιλόσοφοι θεωρούνται από την Εκκλησία μας, ότι είναι Χριστιανοί, πριν από την γέννηση του Σωτήρα και Λυτρωτή ημών, του Ιησού Χριστού και εικονίζονται στους πρόναους των Όρθοδοξων εκκλησιών, μεταξύ των αγίων, ως άγιοι. Οι αρχαίοι φιλόσοφοι, οι σοφιστές, οι ρήτορες, και οι ποιητές, γνώριζαν σχετικά με την έλευση του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, καθώς ήδη πίστευαν στον έναν Θεό δημιουργό. Την προσδοκία ενός Σωτήρα είχαν οι αρχαίοι πρόγονοί μας, και ήταν ενδεικτικά τα ποιητικά και φιλοσοφικά τους κείμενα, με αξιοθαύμαστες αναφορές.
Δεν είναι καθόλου τυχαίο πως οι μεγάλοι ευεργέτες της ανθρωπότητας ήταν για του αρχαίους Έλληνες, πρόσωπα που είχαν "θεϊκή" καταγωγή, όπως ο Θησέας κλπ. Οι ήρωες εξάλειψαν κάθε κακό, ευεργετούσαν τους αδύναμους και αποκαθιστούσαν τις αδικίες. Η προσμονή σε σωτήρες, εκφράζει την πεποίθεση των προγόνων μας, ότι την λύτρωση από την αρχαία σκοτεινή-παγανιστική θρησκέια, θα φέρει ένας θεάνθρωπος. Σαφέστατα
αναφέρεται σε έναν θεό σωτήρα, ο μεγάλος ποιητής-πολεμιστής Αισχύλος, στην τραγωδία του, με τίτλο "Προμηθεύς Δεσμώτης". Ο Τιτάνας Προμηθέας, υπήρξε ευεργέτης των ανθρώπων, για αυτό τιμωρήθηκε πολύ σκληρά, από τους δαίμονες του παγανισμού.
Ο Προμηθέας ήταν καθηλωμένος από τους "θεούς" στον Καύκασο, και προέβλεψε ότι ο λυτρωτής του θα γεννηθεί από παρθένα γυναίκα και τον Θεό, θα είναι δηλαδή υιός Θεού και υιός Παρθένου. Αυτός ο Θεάνθρωπος θα καταλύσει την εξουσία των σκοτεινών "θεών" και θα αφανίσει αυτούς και την δύναμή τους. Ο ποιητής Αισχύλος μεταξύ άλλων, ορίζει και με ακρίβεια και τον χρόνο που θα ελευθερωθεί ο Προμηθέας και οι άνθρωποι από τον Σωτήρα. Ανέκαθεν οι μεγάλοι σοφοί πρόγονοι μας, πίστευαν στον έναν θεό-δημιουργό. Δυστυχώς το έτος 1519 π.Χ., όταν ήρθε ο πρώτος Φοίνικας-Σημίτης, κατακτητής, από την Αίγυπτο στην Ελλάδα, και κατέκτησε, την Θήβα, επέβαλε και την θρησκεία του, το Αιγυπτιακό δωδεκάθεο. Οι μεγάλοι σοφοί, αναγνώριζαν ως Έλληνες, μόνον όσους πίστευαν στον έναν Θεό-δημιουργό, και για αυτό έδωσαν επίπονους, και αιματηρούς αγώνες, ενάντια στον ξενόφερτο παγανισμό και στους εκπροσώπους του, τα σκοτεινά Σημιτικά-Φοινικικά ιερατεία. Όπως όλοι οι αγώνες που δίνονται, για την ελευθερία, την δικαιοσύνη, τον πολιτισμό και την αξιοπρέπεια, ύπηρξε σκληρό τίμημα. Μόνον στην αρχαία Αθήνα, πάνω από 600 Έλληνες, διώχθηκαν ανελεήτα, από τα παγανιστικά ιερατεία. Κάποιοι από τους σοφούς, θανατώθηκαν με κώνειο, άλλοι εξορίστηκαν, και τους έκαψαν τα βιβλία, είτε τους έκλεισαν τις σχολές.
Όλοι οι μεγάλοι Έλληνες φιλόσοφοι-σοφιστές, ρήτορες, ιστορικοί, γεωγράφοι, ιατροί, ποιητές, δίδαξαν ότι το δωδεκάθεο ότι είναι ξενόφερτο-δαιμονικό από την Αίγυπτο, αλλά και ότι ταυτόχρονα ήταν φαιδρό και ανάξιο του αρχαίου πολιτισμού.
Οι ένδοξοι προγονοί μας, βρήκαν καταφύγιο, μακριά από τα Φοινικικά-σκοταδιστικά ιερατεία της μητροπολιτικής Ελλάδος και τον φανατισμό των μαζών. Εκεί επέτυχαν οι Ίωνες φιλόσοφοι να ξεφύγουν από τα δεσμά του δωδεκαθέου και να σκεφτούν ελεύθερα, με βάση την λογική. Αυτή η ανάταση της Ελληνικής επιστήμης δεν έγινε χωρίς την αντίδραση των παγανιστών. Οι μεγάλοι Ίωνες φιλόσοφοι δεινοπάθησαν από το σκοταδιστικό ιερατείο και τον δαιμονιζόμενο όχλο. Ο μεγαλύτερος προσωκρατικός φιλόσοφος, ήταν ο Ηράκλειτος. Ο Ηράκλειτος είναι ένας από τους κορυφαίους Έλληνες φιλοσόφους όλων των εποχών. Μεταξύ άλλων ο μέγας προσωκρατικός φιλόσοφος, μας δίδαξε το Πατήρ πάντων ο πόλεμος. Ο πόλεμος άλλους τους κάνει "Θεούς" και ελεύθερους, και άλλους τους κάνει δούλους ".
Για όσους δεν γνωρίζουν, ενδεικτικό είναι αυτό που είπε ο Σωκράτης σχετικά με τον Ηράκλειτο, όταν διάβασε το έργο του : "Από αυτά που κατάλαβα είναι όλα πολύ σπουδαία, νομίζω όμως ότι είναι εξίσου σπουδαία και αυτά που δεν μπόρεσα να καταλάβω. Ωστόσο χρειάζεται να είσαι ένας δεινός κολυμβητής, σαν αυτούς από την Δήλο, για να μην πνιγείς μέσα στο βιβλίο του Ηρακλείτου". Ο μέγας Ηράκλειτος ήταν όπως όλοι οι γνήσιοι Έλληνες φιλόσοφοι, σοφιστές, ρήτορες κλπ, μονοθειστής. Ανέκαθεν από καταβολής του Ελληνικού έθνους, οι Έλληνες πανεπιστήμονες γνώριζαν και δίδασκαν τον έναν θεό δημιουργό. Ο Ηράκλειτος αναφέρει σχετικά με τον έναν Θεό : Ακόμη και τα ήμερα ζώα, τα άγρια, τα πουλιά, και τα ψάρια, γεννιούνται , ακμάζουν και πεθαίνουν υπακούοντας στους νόμους του ενός Θεού. (Αριστοτέλης, περί κόσμου, 6. 401a 8).
Για τον Θεό όλα είναι ωραία, αγαθά και δίκαια. Μόνον για τους, ανθρώπους άλλα είναι καλά, και άλλα άσχημα (Πορφύριος). Ο Μέγας Φιλόσοφος, δεν θα μπορούσε να παραμείνει θεατής στην καταστροφή του Ελληνισμού από το ξενόφερτο δωδεκάθεο. Ο αρχαίος Ελληνικός κόσμος σάπιζε αργά και σταθερά σε πνευματικό, ηθικό, και κατ επέκτασιν σε πολιτικό, στρατιωτικό και κοινωνικό επίπεδο εξαιτίας του παγανισμού. Η κατάληξη ήταν να κατακτήσουν κατ ουσίαν αμαχητί οι αρχαίοι Ρωμαίοι, τους Έλληνες. Θέλοντας και ο Μέγας Εφέσιος φιλόσοφος να συμβάλει στο να αποτραπεί η καταστροφή του Ελληνισμού από το δωδεκάθεο, αναφέρει σχετικά με της θυσίες ότι : "Ενώ ζητούν να εξαγνιστούν με καθαρμούς, εν συνεχεία μιαίνονται με άλλο αίμα από τις νέες θυσίες που κάνουν.
Είναι σαν να είναι κάποιος βουτηγμένος στην λάσπη και προσπαθεί να καθαριστεί βάζοντας και άλλη λάσπη επάνω του". Επίσης αναφέρει ο Ηράκλειτος : " Ότι όσοι προσεύχονται στα αγάλματα των δαιμονικών "θεών", αυτό ισοδυναμεί με το να μιλά κάποιος σε τοίχους". Από το έργο Αριστοκριτος Θεοσοφία 68, Ωριγένης κατά Κελσου VII 6 2. Ακόμη μεταξύ πολλών άλλων μας δίδαξε ότι οσοι συμμετέχουν στα μυστήρια (Ελευσίνια, Διονυσιακά κλπ), είτε είναι μάγοι, μύστες και ιερείς των δαιμόνων, στην μετά θάνατον ζωή, θα υποστούν μεγάλες τιμωρίες (Κλήμης, Προτρεπτικός 22). Δεν είναι καθόλου τυχαίο λοιπόν που ο μέγιστος των προσωκρατικών φιλοσόφων απέμεινε με την σειρά του, χωρίς βιβλία, καθώς του τα έκαψαν οι πιστοί του δωδεκαθέου.
Στο έργο του Πλάτωνα με την επωνυμία Τίμαιος, έχουμε την διδασκαλία για τον ένα Θεό-δημιουργό με γεωμετρία σε τόσο υψηλό επιστημονικό επίπεδο παγκοσμίως. Για όσους δεν γνωρίζουν ο πιο αγαπημένος φιλόσοφος των τριών Ιεραρχών ήταν ο Πλάτωνας-Αριστοκλής.
Το δωδεκάθεο ήταν λοιπόν εντελώς ανάξιο μπροστά στον κορυφαίο πολιτισμό του κόσμου που ήταν ο αρχαίος Ελληνικός πολιτισμός. Αυτό μας το δείχνει μεταξύ άλλων, το κορυφαίο έργο του Πλάτωνα για την δημιουργία του σύμπαντος. Ένα έργο με γεωμετρία στο πιο υψηλό επίπεδο, που κανένας άλλος δεν επέτυχε να γράψει.
Σε όλο του το έργο, ο ύπατος των φιλοσόφων αναφέρει, ότι το σύμπαν έκανε ο ένας θεός-δημιουργός, και όχι ο Δίας ο πατέρας των "θεών", ούτε κάποιος άλλος Ολύμπιος αναφέρεται ως δημιουργός του σύμπαντος. Ακόμη και για τους ολύμπιους αναφέρει ότι τους έπλασε ο ένας Θεός-δημιουργός, ως κατώτερους "θεούς". Αυτό το τελευταίο το αναφέρει για να εξευμενίσει κάπως τους δωδεκαθεϊστές, ώστε να μην έχει την τύχη του Σωκράτη. Ενδεικτικός, ήταν ο διάλογος στο έργο του Πλάτωνα με τίτλο "Πολιτεία". Στο έργο αυτό συνομιλούν σε κάποιο σημείο ο Σωκράτης, με τον σοφιστή Θρασύμαχο, σχετικά με τους Ολύμπιους. Απευθυνόμενος ο Θρασύμαχος στον Σωκράτη του ειίπε τα εξής : "Για όλους αυτούς τους "θεους", τους οποίους αναφέρεις Σωκράτη, δεν τους είδε ποτέ κανένας άνθρωπος. Ούτε φανερώθηκαν ποτέ για να κάνουν κάποιο θαύμα, είτε να δώσουν κάποια συμβουλή. Όλους αυτούς τους γνωρίζουμε, από τους ποιητές που έγραψαν πολύ παλαιότερα για τα πολεμικά τους κατορθώματα και τα γενεαλογικά τους δένδρα". Είναι φανερό, ότι ο Σοφιστής Θρασύμαχος, αναφέρει, ανθρώπους που έζησαν σε παλαιότερη εποχή και ήταν βασιλιάδες, έκαναν πολέμους, όπως έκαναν παιδιά, εγγόνια, κλπ. Ποτέ ο αληθινός Θεός δεν κάνει πολέμους, και φυσικά δεν είχε, ούτε έχει παιδιά, ούτε γενεαλογικό δέντρο. Είναι πλέον γνωστό, ότι με βάση τις αναφορές του Ηρόδοτου, όταν ήρθαν οι σκλάβοι από την Αίγυπτο στην Ελλάδα, για να είναι οικεία στους Έλληνες τα ονόματα των δαιμόνων του δωδεκαθέου, άλλαξαν τα πραγματικά ονόματα των δαιμόνων, με ονόματα παλαιότερων επιφανών Ελλήνων.
Η θρησκεία αυτή έγινε αποδεκτή από τους Έλληνες της πρώιμης αρχαιότητας, καθώς η επιστημονική σκέψη ήταν σε πολύ χαμηλό επίπεδο. Όταν όμως ξεκίνησε να αναπτύσσεται η λογική σκέψη, η ειδωλολατρική θρησκεία τέθηκε σε αμφισβήτησή της και άρχισε να περιορίζεται στον αμόρφωτο-χυδαίο όχλο και τους χωρικούς, όπως αναφέρει, ο κορυφαίος καθηγητής, στην αρχαία Ελληνική ιστορία Martin Nilson (Μartin Nilson-Η ιστορία της αρχαίας Ελληνικής Θρησκείας). Όλοι σχεδόν οι μεγάλοι σοφοί της αρχαιότητας αρνήθηκαν την αρχαιοελληνική ειδωλολατρία, ως ξενόφερτη και ανάξια του αρχαίου Ελληνικού πολιτισμού. Σύμφωνα με τον πατέρα της ιστορίας τον Ηρόδοτο, (Β Βιβλίο, Ευτέρπη), οι Φοίνικες ήρθαν από την Αίγυπτο, από το 1519 π.Χ. και μετά. Εκείνοι κατέκτησαν δια της βίας Στερεά Ελλάδα, και Πελοπόνησο και επέβαλαν το δωδεκάθεο. Η βίαιη επιβολή του σατανικού δωδεκαθέου, άγγιξε τα όρια γενοκτονίας στην Ελληνική επικράτεια.
Τα αρχαία χρόνια, μεταξύ άλλων έλαβαν χώρα, φοβεροί εμφύλιοι πόλεμοι, τους οποίους πάντοτε υποκινούσε το Φοινικικό ιερατείο των Δελφών. Κατά την εποχή των Περσικών πολέμων, το Φοινικικό μαντείο των Δελφών, ήταν μονίμως με το μέρος των Περσών και καλούσαν τους Έλληνες, μέσω ψευδοχρησμών να μην πολεμήσουν. Η Ελλάδα ήταν το κέντρο του πολιτισμού, εντούτοις όλοι οι σημαντικοί αρχαίοι Φιλόσοφοι διώχθηκαν, φονεύθηκαν και δημεύτηκαν οι περιουσίες τους.
Η φιλοσοφία άνθιζε και χάριζε το πνεύμα της παντού. Δύο από τις μεγάλες μορφές ήταν οι φιλόσοφοι Σωκράτης και Πλάτωνας. Από την άλλη πλευρά, υπήρχε και το ¨αντίπαλο" δέος, οι σοφιστές με προεξέχων, τον Πρωταγόρα. Ο μεγάλος σοφιστής Πρωταγόρας, ξακουστός για την ρητορική του δεινότητα και την φιλοσοφική του κλίση αλλά και για τα υψηλά δίδακτρα που χρέωνε στους μαθητές του, καταφτάνει στην Αθήνα.
Στο έργα "Πρωταγόρας" και Ιππίας, του Αριστοκλή -Πλάτωνας βλέπουμε αυτές να συγκρούονται οι φιλόσοφοι με τους σοφιστές. Είναι ξεκάθαρο ότι η φιλοσοφία στην Αθήνα ακμάζει, και αποκτάει όλο και περισσότερους πιστούς. Ο Σωκράτης αποκτάει έναν μεγάλο μαθητή, τον γνωστό σε όλους μας Πλάτωνα ο οποίος αργότερα αναπτύσσει την Πλατωνική φιλοσοφία και δημιουργεί την Ακαδημία Πλάτωνος μέσα από την οποία επιδιώκει να περάσει τις πολύτιμες γνώσεις του. Αντίστοιχα ο Πρωταγόρας αποκτάει τον Πρόδικο τον Κείο, σπουδαίος για τη ρητορική και σοφιστική του ικανότητα. Εξαιτίας της δήλωσης του Πρωταγόρα, ότι δεν ξέρει εάν υπάρχουν θεοί, οι Αθηναίοι τον έδιωξαν από την πόλη και έκαψαν τα βιβλία του στην Αγορά, όλα τα αντίτυπα (Φιλόστρατος, Βίοι Σοφιστών, I 10, 3. Ησύχιος, Ονοματολόγος. Σέξτος Εμπειρικος, Προς μαθηματικούς, IX 55)
Δυστυχώς μέσα σε αυτή την μεγάλη φιλοσοφική άνθιση συμβαίνουν μία σειρά από γεγονότα που αποδεικνύουν την πραγματική, πνευματική κατάσταση των Αθηναίων μπροστά στο ανάστημα των μεγάλων φιλοσόφων. Ο Πυθόδωρος κατηγορεί τον Πρωταγόρα για αθεΐα και η Αθηναϊκή πολιτεία καταδικάζει το βιβλίο "Περί Θεών" ως αιρετικό κυνηγώντας τον μεγάλο σοφιστή ως ένα κοινό εγκληματία από την πόλη, ενώ όλα τα αντίγραφα του βιβλίου καίγονται δημοσίως στην πυρά. Η επικρατούσα θρησκεία ήταν τόσο σκοτεινή που δεν θα επέτρεπε σε καμία περίπτωση ένα βιβλίο που αμφισβητούσε τους ξενόφερτους "θεούς". Λίγα χρόνια αργότερα η Αθηναϊκή πολιτεία δικάζει τον Σωκράτη και τον οδηγεί στο θάνατο για τους ίδιους λόγους .
Η ζημιά η οποία έχει προκληθεί είναι ανεπανόρθωτη. Ο μεγάλος φιλόσοφος Σωκράτης οδηγείται στον θάνατο με κώνειο και ασκείται μεγάλος πόλεμος στην Ελληνική φιλοσοφία για πολλοστή φορά. Οι μεγάλοι σοφοί, όπως ο Πλάτωνας, ο Αριστοτέλης, ο Αναξαγόρας, και ο Πρόδικος αντιλαμβάνονται, πλέον ότι το ιερατείο των Αθηνών, πολεμά με μεγάλο μίσος, το θείο δώρο της Ελληνικής φιλοσοφίας. Ο Πλάτωνας αποτυγχάνει να εφαρμόσει την ιδανική Ελληνική πολιτεία στην αρχαία Αθήνα, και προσπαθεί να γίνει δεκτός στη Ρώμη όμως διώκεται και από εκεί. Ο Πρόδικος κατηγορείτε ότι "διαφθείρει" τους νέους και καταδικάζεται σε θάνατο με κώνειο όπως ο Σωκράτης.
ΕΠΙΚΡΑΤΕΕΙΝ Η ΑΠΟΛΛΥΣΘΑΙ
Στο όνομα του αρχαίου Ελληνικού πολιτισμού, και της φιλοσοφίας υπήρξαν Έλληνες, Ήρωες μάρτυρες, Σοφοί που διώχθηκαν από την επικρατούσα θρησκεία, το Φοινικικό δωδεκάθεο, και το κράτος, για λόγους θρησκευτικούς. Η αλλοδαπή εξουσία καταδίκασε την φιλοσοφία και την οδήγησε σε μαρασμό, Ο αλλοδαπός Διοπείθης (5ος αι. π.Χ.) ήταν χρησμολόγος. Υπήρξε αντίπαλος του Περικλή και των μεταρρυθμιστών και επέτυχε την ψήφιση νόμου εναντίον όποιου θα επιχειρούσε μεταβολές στη θρησκεία. Με βάση αυτό τον νόμο μηνύθηκε και εξορίστηκε ο Αναξαγόρας.
Εγκρίθηκε η πρόταση του μάντη Διοπείθη από τους Παγανιστές και έγινε νόμος στην Αρχαία Αθήνα κατά των φιλοσόφων που δεν πίστευαν στα θεία και διέδιδαν θεωρίες για τα ουράνια φαινόμενα (Πλούταρχου Περικλής, 32) με ποινές την εξορία, τον θάνατο και το κάψιμο των συγγραμμάτων. Στις αγράμματες και εξαθλιωμένες μάζες, της αρχαίας Ελλάδος, επέβαλαν τους Αιγύπτιους Δαίμονες. Οι 'Έλληνες φιλόσοφοι και σοφιστές, επιστήμονες, δεν δέχτηκαν ποτέ αυτήν την ξενόφερτη-δαιμονική και αστεία θρησκεία από την Αίγυπτο, ως κάτι σοβαρό. Για αυτό πολέμησαν οι σοφοί, με όλες τις δυνάμεις τους τον παγανισμό.
Όσους πίστευαν στους Ολύμπιους, δεν τους θεωρούσαν Έλληνες, αλλά βάρβαρους και κατώτερους ηθικά και πνευματικά. Ενδεικτικά είναι τα πιστεύω, του κορυφαίου σοφού όλων των εποχών, σχετικά με τους αλλόθρησκους, αλλοδαπούς εισβολείς, Σημίτες.
O ύπατος των Φιλοσόφων μας δίδαξε μεταξύ πολλών άλλων ότι οι Έλληνες είναι αυτόχθονες και δεν γίνεται να τους διοικούν λαθροεπήλιδες. Για αυτό και στον Μενέξενο, έγραψε ότι εμείς οι Έλληνες Αθηναίοι, δεν είμαστε βαρβαρόμικτοι, όπως σε άλλες περιοχές της επικράτειας, διότι δεν είμαστε ούτε Κάδμοι, ούτε Δαναοί, ούτε Πέλοπες, ούτε Αίγυπτοι.
Χαρακτηριστικά αναφέρει στο ίδιο έργο, ότι το μίσος μας αυξάνεται εναντίον όλων αυτών των αλλοδαπών, οι οποίοι έρχονται συνέχεια, στην αρχαία Αθήνα.
Ο Πλάτωνας αν και γνώριζε τον θεσμό της φιλοξενίας και ότι ο φιλοξενούμενοι είναι ιερά πρόσωπα, εντούτοις διότι στην περίπτωση αυτή είχαμε μαζική εισβολή λαθροεισβολέων, από την Αίγυπτο για αυτό μιλά με τόσο μένος εναντίον των αλλοδαπών κατακτητών. Εκτός από τον Πλάτωνα έχουμε αναφορές από τον Ηρόδοτο στο έργο του Ευτέρπη, και στον Ισοκράτη, στα έργα του Ελένης εγκώμιον, Πανηγυρικός, Παναθηναϊκός. Εάν οι αρχαίοι Έλληνες σοφοί, ήταν υπέρ του δωδεκαθέου, δεν θα τα έγραφε όλα αυτά ο Πλάτωνας, στο έργο του Μενέξενος.
Ο επίσης ο Πλάτων κατακρίνει τον Όμηρο και τον Ησίοδο, τους δύο βασικότερους υποστηρικτές, του δωδεκαθέου, για αυτό και μας αναφέρει, ότι ο Όμηρος και ο Ησίοδος γύριζαν σαν αλήτες από χώρες σε χωριά, απαγγέλλοντας τις ραψωδίες τους, δεν μπόρεσαν δε πουθενά ούτε την αρετή να διδάξουν κι' ούτε να αποκτήσουν πιστούς φίλους. Ακόμη και αυτός ο φίλος του Ομήρου, ο Κρεώφυλος φέρθηκε πολύ πρόστυχα στον ποιητή. Τέτοια ήταν η επίδραση του Ομήρου! Ποιητής χωρίς φίλους, χωρίς κύρος, χωρίς οπαδούς! Διότι δεν ήταν σπουδαία προσωπικότητα, ούτε ωφέλησε κάποια πόλη με τα έπη του, ούτε πέρασε για σπουδαίος νομοθέτης, διδάσκαλος ή σοφός, και ούτε καμιά πολιτεία τόνε μνημονεύει για δικό της αρχηγό.
Την μεσαιωνική εποχή, η ανάσταση Ελληνικού έθνους έγινε με τον ερχομό του Χριστού και τις διδασκαλίες των Αποστόλων .
Οι Έλληνες θα ασπαστούν τον χριστιανισμό και θα αναστηθούν ηθικά-πνευματικά και στην συνέχεια σε όλους τους τομείς. Όταν στην θέση του Φοινικικού- Αιγυπτιακού δωδεκαθέου, πήρε ο χριστιανισμός και η αρχαία Ελληνική παιδεία, άλλαξε ριζικά η παγκόσμια ιστορία, σώθηκε ο πλανήτη,ς και ένα μέρος των ανθρώπων από τον ολοκληρωτικό αφανισμό. Χωρίς την ένωση του Χριστιανισμού και του αρχαίου Ελληνικού πολιτισμού, ήταν αδύνατον να γίνει το έθνος μας, παγκόσμια αυτοκρατορία και να φτάσει στην κορυφή του κόσμου. Ο Ελληνικός πολιτισμός και ο Χριστιανισμός θα ενωθούν, ώστε να γίνει για μία και μοναδική φορά η Ελλάδα παγκόσμιο κρατικό μόρφωμα. Ο Χριστός και ο Πλάτωνας υπήρξαν τα θεμέλια της Ελληνικής-Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας.
Από εκεί ο Ελληνισμός θα πάρει αστείρευτες δυνάμεις για να μεγαλουργήσει και να επιβιώσει. Οι Άγιοι της Ορθοδοξίας κράτησαν ότι πολύτιμο είχε ο αρχαίος Ελληνικός πολιτισμός, όπως οι διδασκαλίες του Αριστοκλή, ενώ παράλληλα χρησιμοποίησαν την κορυφαία γλώσσα στον κόσμο την Ελληνική.
Σκεφτείτε ότι ο Ελληνικός πολιτισμός δεν ήταν αρκετός από μόνος του για να φτάσει στην κορυφή του κόσμου το έθνος. Για αυτό και έπρεπε να ενωθεί ο Ελληνικός πολιτισμός με τον χριστιανισμό, για να φτάσει ο Ελληνισμός στο απόγειον της δυνάμεως του. Η πολιτιστική διαδρομή του αρχαίου Ελληνικού κόσμου ενώθηκε με την Ορθοδοξία, ως σώμα Χριστού, όταν οι Έλληνες θα αναλάβουν την ηγεσία της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας και της Αγίας Ορθόδοξης Εκκλησίας.
Ο μέγιστος εκφραστής της Αρχαιότητας ο Αριστοκλής, μαζί με τους τρεις Ιεράρχες θα δημιουργήσουν της βάσεις για την οικουμενικότητα, την διαχρονικότητα του Ελληνισμού και της Χριστιανικής, Ελληνικής-Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Τα περισσότερα στοιχεία του αθάνατου Ελληνικού πνεύματος θα είναι πλέον μέσα στην Ορθόδοξη πίστη. Η εισαγωγή των διδασκαλιών του ύπατου των φιλοσόφων Πλάτωνα-Αριστοκλή, από τους Αγίους Ιεράρχες είναι η μεγαλύτερη απόδειξη ότι οι Έλληνες φιλόσοφοι ήταν μονοθεϊστές και ότι δεν είχαν καμία απολύτως σχέση με το εωσφορικό Φοινικικό δωδεκάθεο. Μέσα από της Πλατωνικά διδάγματα και τα ηθικά αξιώματα, ο Χριστιανισμός έγινε πολύ ευκολότερα αποδεκτός από τους Έλληνες, καθώς τους φάνηκε από την αρχή, ότι η Ορθοδοξία είναι κάτι πολύ οικείο, προς εκείνους.
Το αποτέλεσμα ήταν με την εισαγωγή των διδαχών του Πλάτωνα, στον Χριστιανισμό, να έχουμε πολύ μεγάλη εξάπλωση, της νέας και ανερχόμενης θρησκείας στην αυτοκρατορία. Μόνον όσοι ήταν αγράμματοι δεν έγιναν Χριστιανοί, διότι δεν επέτυχαν να διεισδύσουν στα ουσιώδη νοήματα της Χριστιανικής διδασκαλίας.
Η αλλαγή του Χριστιανισμού από τον Εβραϊκό στον Ελληνικό πολιτισμό, έφερε την παγκόσμια ισχύ, της Ορθοδοξίας, του Ευαγγελίου, του κλασικού Ελληνικού πολιτισμού και της αυτοκρατορίας. Ο Χριστιανισμός μαζί με τον σωτήρα Ιησού Χριστό, διαμόρφωσαν ηθικά και πνευματικά ολόκληρη την Ρωμαϊκή αυτοκρατορία, διότι εξ αρχής ο Χριστιανισμός με τον Ελληνισμό, είχαν τα ίδια ηθικά αξιώματα, στους περισσότερους τομείς. Ενδεικτικό περί αυτού ήταν ότι τρία από τα τέσσερα Ευαγγέλια γράφτηκαν απευθείας στην Ελληνική γλώσσα ,όπως επίσης οι πράξεις των Αποστόλων, οι επιστολές του Αποστόλου των εθνών Παύλου, καθώς και τα πρωτα άρθρα της Ορθόδοξης, Χριστιανικής θεολογίας.
Έξω από την Ελληνική Ορθοδοξία άφησαν οι άγιοι Ιεράρχες, μόνο το δωδεκάθεο, τον Φοινικικό παγανισμό ως εωσφορικό και ανάξιο του αρχαίου Ελληνικού πολιτισμού και της Ορθοδοξίας. Πρόσθεσαν στον Χριστιανισμό μόνον ότι καλό είχε ο αρχαίος Ελληνικός πολιτισμός μέσα από τα φιλοσοφικά αξιώματα του Αριστοκλή.
Ο Άγιος αυτοκράτορας Κωνσταντίνος έδωσε 880 χρόνια παράταση ζωής στην Ρωμαϊκή αυτοκρατορία με μια απίστευτη πολιτική ενέργεια. Εξαιτίας της αποφάσεως του Αγίου συνέβη ένα απίστευτο γεγονός ,στα παγκόσμια χρονικά. Οι Έλληνες του μεσαίωνα από σκλάβοι του Ρωμαϊκού κράτους, έγιναν διοικητές του, χωρίς να χρειαστεί να πολεμήσουν έστω ένα δευτερόλεπτο. Όλα αυτά γιατί είχαν θρησκεία την Ορθοδοξία, πολιτισμό τους αρχαίους Έλληνες φιλοσόφους, ρήτορες, σοφιστές,
πανεπιστήμονες.
Ο συνδυασμός αυτών των δύο έφερε τα χρηστά ήθη ζωής, χωρίς καθόλου σεξουαλική διαφθορά. Τα χρηστά ήθη της ζωής των Έλλήνων, είναι το πανάρχαιο διαχρονικό μυστικό, για την επιβίωση του έθνους στο πέρασμα των αιώνων. Ταυτόχρονα όμως είναι το κλειδί όλων των μεγάλων Ελληνικών στρατιωτικών, πολιτικών, κοινωνικών επιστημονικών επιτυχιών από καταβολής του Ελληνικού έθνους. Οι Έλληνες με το που αναλαμβάνουν την διοίκηση του Ρωμαϊκού κράτους, έχουν πλήρη συνείδηση της πολιτισμικής και θρησκευτικής ανωτερότητας τους.
Γνωρίζουν πάρα πολύ καλά οι Έλληνες ότι εξαιτίας του Χριστού, του Πλάτωνα και των χρηστών ηθών απελευθερώθηκαν χωρίς να πολεμήσουν. Δεν έφτανε όμως αυτό, καθώς στην συνέχεια έγιναν διοικητές στο κράτος που προηγουμένως υπήρξαν σκλάβοι. Τώρα πλέον οι Έλληνες είναι Ρωμαίοι αυτοκράτορες, υπήκοοι, και διοικούν την παγκόσμια Ρωμαϊκή αυτοκρατορία. Οι τίτλοι Ρωμαίος αυτοκράτορας, στρατηγός, αξιωματούχος, ήταν αρχικά διοικητικοί τίτλοι για τους Έλληνες του μεσαίωνα. Να περάσω τώρα στην νεότερη ιστορικά εποχή.
Η Ελλάδα είναι το μοναδικό έθνος στον κόσμο, το οποίο προσδιορίζει με το θρήσκευμα, και την εθνική ιδιότητα. Αυτό το καθόρισαν με το αίμα και τους αγώνες τους, οι Ήρωες Χριστιανοί του 1821.
Εν συνεχεία το ψήφισαν και στις 3 εθνοσυνελεύσεις που ακολούθησαν σε Επίδαυρο, Άστρος και Τροιζήνα. Η ονομασία Χριστιανός δεν σημαίνει απλά το θρήσκευμα, διότι παράλληλα, προσδιορίζει και την εθνικότητα.
Για αυτό την σύγχρονη εποχή έπρεπε πάση θυσία να καταργήσουν επισήμως την εθνικότητα-θρήσκευμα, και όχι μόνον το θρήσκευμα όπως νομίζουν λανθασμένα οι πάντες, από τις ταυτότητες.
Από την στιγμή που αφαιρέθηκε οριστικά το θρήσκευμα από τις νέες ταυτότητες,ταυτόχρονα, αφαιρέθηκε και η εθνικότητα των Ελλήνων.
Ποιους θεωρούσαν Έλληνες πολίτες τα πρώτα συνταγματικά κείμενα και οι πρώτες εθνοσυνελέύσεις ;
Mε την κήρυξη του απελευθερωτικού αγώνα ήταν ανάγκη, να καθοριστεί η εθνική μας ταυτότητα.
Οι λύσεις και οι απαντήσεις στο ερώτημα, ποίοι είναι Έλληνες δόθηκαν από τις τρεις Εθνοσυνελεύσεις. Σύμφωνα με αυτές, τα κριτήρια για να έχει κάποιος την Ελληνική ιθαγένεια, θα έπρεπε να είναι κάτοικος της Ελλάδας, δηλαδή να είναι αυτόχθων και να πιστεύει στον Χριστό. Ο αποκλεισμός, των μη χριστιανών, όπως οι παγανιστές και οι Αγαρηνοί, συνδεόταν με την πιο επιτακτική-εθνική ανάγκη, που ήταν η εξασφάλιση της ιστορικής συνέχειας του έθνους, αλλά και παράλληλα, για να εφαρμοστεί το αξίωμα του Πατέρα της Ιστορίας, του Ηροδότου, με το όμαιμον, το ομόγλωσσον, και το ομόθρησκον.
Όσοι αυτόχθονες κάτοικοι της Επικρατείας της Ελλάδος πιστεύουσιν εις Χριστόν εισίν Ελληνες και απολαμβάνουσιν άνευ τινός διαφοράς όλων των πολιτικών δικαιωμάτων
Ομοίως Ελληνες εισί, και των δικαιωμάτων απολαμβάνουν, όσοι έξωθεν ελθόντες και την ελληνικήν φωνήν πάτριον έχοντες, και εις Χριστόν πιστεύοντες. Ζητήσωσιν παρρησιαζόμενοι εις τοπικήν Ελληνικής Επαρχίας αρχήν, να εγκαταριθμηθώσι δι΄ αυτής εις τους πολίτας Έλληνας. Αυτά ψήφισαν οι ήρωες, του 1821, στις εθνοσυνελεύσεις.
Επικρατέειν ή Απόλλυσθαι-
Γράφει ο Άγγελος-Ευάγγελος Γιαννόπουλος
Αναφέρομαι πάντοτε στους Φοίνικες-Σημίτες που από μονοθεϊστές της Π.Διαθήκης και πιστοί των προφητών, εγκατέλειψαν τον Θεό, άλλαξαν και έγιναν εωσφοριστές του δωδεκαθέου. Δεν αναφέρομαι σε όλους τους Σημίτες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου