Όπου χιονίζει τις 270 ημέρες του χρόνου.
Αυτή τη στιγμή, το μεγαλύτερο μέρος του
Βορείου Ημισφαιρίου γίνεται όλο και πιο κρύο και πιο σκοτεινό. Όμως, λίγα μέρη είναι τόσο δύσκολα όσο το Νόριλσκ στην Ρωσία, όπου οι κάτοικοι δε θα δουν ανατολή μέχρι τα μέσα Ιανουαρίου. Ακόμα χειρότερα, είναι αναμφισβήτητα η πιο κρύα πόλη του κόσμου.
Το Νόριλσκ, στο ομοσπονδιακό υποκείμενο Κράι Κρασνογιάρσκ της Ρωσίας, είναι η μία από τις δύο πόλεις της Σιβηρίας (η άλλη είναι το Μπουρμάνσκ) που χτίστηκαν σε συνεχή παγωμένη ζώνη. Κατά τη διάρκεια του χειμώνα, η πόλη με τους περισσότερους από 175.000 κατοίκους, μπορεί να δει θερμοκρασίες να πέφτουν και στους -61οC. Το Νόριλσκ μπορεί να υπερηφανεύεται για μια μέση ετήσια θερμοκρασία μόλις -10oC. Κάποιοι θα πουν ότι το Γιακούτσκ στη Σιβηρία είναι ακόμη πιο κρύο, αλλά αυτό εξαρτάται. Το Γιακούτσκ είναι αναμφισβήτητα πιο ψυχρό το χειμώνα -με μέση θερμοκρασία τους -41oC τον Ιανουάριο- αλλά έχει πολύ θερμότερα καλοκαίρια. Έτσι, αν κανείς υπολογίσει τον ετήσιο μέσο όρο, τότε το Γιακούτσκ είναι συνολικά θερμότερο.
Επίσης, υπάρχει και το χιόνι. Το Νόριλσκ καλύπτεται από χιόνι για περίπου 270 ημέρες το χρόνο και οι κάτοικοί του πρέπει να είναι εξοικειωμένοι με χιονοθύελλες μια κάθε τρεις μέρες.
Η πόλη είναι εξαιρετικά απομονωμένη. Από όλες τις πόλεις του κόσμου με πληθυσμό 100.000 ανθρώπων και πάνω, το Νόριλσκ είναι ο πιο απομακρυσμένος βορράς. Παρά το σχετικά μεγάλο μέγεθος της πόλης, δεν έχει δρόμους που να πηγαίνουν εκεί. Η πόλη, που βρίσκεται σχεδόν 2.900 χλμ μακριά από τη Μόσχα, βρίσκεται 322 χλμ βόρεια του Αρκτικού Κύκλου και όποιος θέλει να πάει εκεί μπορεί το κάνει μόνο με αεροπλάνο -αλλά λόγω της κακοκαιρίας, μια πτήση μπορεί να καθυστερήσει ακόμη και δύο εβδομάδες- ή με το τρένο από το λιμάνι της Dudinka. Περιτριγυρισμένο από χιλιάδες μίλια άθικτης ερημιάς, το Νόριλσκ είναι τόσο αποκομμένο από τον υπόλοιπο κόσμο που οι κάτοικοί του αναφέρονται στην υπόλοιπη Ρωσία ως την "ηπειρωτική χώρα" και ας βρίσκεται η πόλη τους στην ηπειρωτική χώρα. Η πόλη ιδρύθηκε το 1935 ως στρατόπεδο εργασίας και αργότερα ως οικισμός για όσους ασχολούνταν με τη μεταλλουργία. Βρίσκεται στους πρόποδες των ύψους 1.700 μέτρων ορέων Putoran.
Παρ' όλα αυτά, το Νόριλσκ είναι ένα σχετικά ζωντανό μέρος. Η πόλη διαθέτει δημόσια συγκοινωνία, μπαρ, καφετέριες, εκκλησίες, μια γκαλερί τέχνης, μεγάλο θέατρο και πολλές σύγχρονες ανέσεις. Και συνεχώς προσελκύει νέους κατοίκους.
Ο λόγος είναι τα χρήματα.
Η πόλη βρίσκεται πάνω σε ένα από τα μεγαλύτερα κοιτάσματα νικελίου, πλατίνας και παλλαδίου στον κόσμο, κάνοντας το, σύμφωνα με τους New York Times, την πλουσιότερη πόλη της Ρωσίας.
Στο μεγαλύτερο μέρος του 20ού αιώνα, αυτά τα πολύτιμα μέταλλα εξορύσσονταν από περισσότερους από 600.000 φυλακισμένους σε ένα κοντινό γκουλάγκ. Σήμερα, το γκουλάγκ έχει κλείσει και οι άνθρωποι που εργάζονται στα ορυχεία πληρώνονται εξαίσια για το έργο τους. Με το παλλάδιο να αξίζει πάνω από 1.000 δολάρια η ουγγιά, τα μέταλλα που εξήχθησαν στην περιοχή -σε μεγάλο βαθμό από μία εταιρεία, την Norilsk Nickel- υπολογίζονται στο 2% του συνολικού ΑΕΠ της Ρωσίας.
Όμως, υπάρχει ένα τίμημα για να ζήσει κανείς στο Νόριλσκ -και δεν είναι το κρύο. Η εξόρυξη έχει καταστήσει την πόλη ένα από τα πιο μολυσμένα μέρη στον πλανήτη. Σύμφωνα με την National Geographic, "Η ποσότητα διοξειδίου του θείου στον αέρα είναι τόσο υψηλή που δεν υπάρχει βλάστηση σε ακτίνα σχεδόν 20 μιλίων και απαγορεύεται στους κατοίκους να μαζεύουν μούρα ή μανιτάρια λόγω της υψηλής τοξικότητας" -αυτό είναι δύσκολο δεδομένου ότι το κυνήγι μανιταριών είναι ένα από τα πιο αγαπημένα εθνικά χόμπι στην Ρωσία. Πρόσφατα, λόγω της δραστηριότητας, ο κοντινός ποταμός Daldykan έγινε κόκκινος σαν το αίμα. Σύμφωνα με τους Times, "Κάποια στιγμή, μέσα σε ένα χρόνο, η εταιρεία έριξε περισσότερο διοξείδιο του θείου απ' ό, τι σε όλη τη Γαλλία".
Οι περισσότεροι κάτοικοι γνωρίζουν τις πιθανές συνέπειες για την υγεία τους, αλλά δεν δημιουργούν αναστάτωση. "Η Norilsk Nickel αισθάνεται ότι κατέχει ολόκληρη την επικράτεια εδώ", λέει ένας πολίτης, "έτσι [οι άνθρωποι] φοβούνται να μιλήσουν εναντίον της". Στην τελική, η επιβίωσή τους εξαρτάται από την επιτυχία του ορυχείου.
Και εκτός αυτού, πολλοί άνθρωποι στο Νόριλσκ -ένας σημαντικός αριθμός των οποίων προέρχεται από τους εργάτες των φυλακών που συνέβαλαν στην κατασκευή των πάντων στην πόλη- αισθάνονται βαθιά συνδεδεμένοι με το απομονωμένο τοπίο που αποκαλούν "σπίτι".
"Είναι όμορφο και αιώνιο", λέει ένας κάτοικος της πόλης. "Μου αρέσει να ζω εδώ".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου