To 1973 όλο το Internet χωρούσε σε ένα κομμάτι χαρτί

Η φύση του Διαδικτύου, το μέγεθος και η διείσδυσή του έχουν πλέον αλλάξει πέρα και από τα πιο άγρια όνειρα των πρωτοπόρων που το σχεδίασαν.




Πριν από μισό αιώνα περίπου, ολόκληρο το σύστημα του διαδικτύου αποτελούνταν από 42 υπολογιστές και κάποιος θα μπορούσε να το χαρτογραφήσει ακόμα και πάνω σε ένα μικρό χαρτί στο μέγεθος μιας χαρτοπετσέτας. Η έννοια του «Γαλαξιακού Δικτύου» ή Intergalactic Computer Network γεννήθηκε στη δεκαετία του 1960 από τον J.C.R. Licklider, καθηγητή του MIT. Αυτή οδήγησε στην ανάπτυξη του ARPANET (Advanced Research Projects Agency Network), ενός αμερικανικού αμυντικού προγράμματος του Υπουργείου Άμυνας, με σκοπό να συνδέσει το Υπουργείο με στρατιωτικούς ερευνητικούς οργανισμούς και να αποτελέσει ένα πείραμα για τη μελέτη της αξιόπιστης λειτουργίας των δικτύων. Στην αρχική του μορφή, το πρόγραμμα απέβλεπε στον πειραματισμό με μια νέα τεχνολογία γνωστή σαν μεταγωγή πακέτων (packet switching), σύμφωνα με την οποία τα προς μετάδοση δεδομένα κόβονται σε πακέτα και πολλοί χρήστες μπορούν να μοιραστούν την ίδια επικοινωνιακή γραμμή.

To «Computer Lib» του Ted Nelson θεωρείται το πρώτο βιβλίο ηλεκτρονικών υπολογιστών, πιθανότατα επειδή κυκλοφόρησε λίγο πριν εμφανιστεί το πρώτο κιτ προσωπικού υπολογιστή, του Altair, και αργότερα αναγνωρίστηκε ότι είχε προβλέψει τα αποτελέσματα της έλευσης αυτών των μηχανών.

Το 1973, ξεκίνησε ένα νέο ερευνητικό πρόγραμμα που ονομάστηκε Internetting Project (Πρόγραμμα Διαδικτύωσης) προκειμένου να ξεπεραστούν οι διαφορετικοί τρόποι που χρησιμοποιούσε κάθε δίκτυο για να διακινεί τα δεδομένα του. Στόχος ήταν η διασύνδεση (πιθανώς) ανόμοιων δικτύων και η ομοιόμορφη διακίνηση δεδομένων από το ένα δίκτυο στο άλλο. Από την έρευνα αυτή γεννήθηκε μια νέα τεχνική, το Internet Protocol (IP), το Πρωτόκολλο Διαδικτύωσης, από την οποία θα πάρει αργότερα το όνομά του το Internet. Διαφορετικά δίκτυα που χρησιμοποιούσαν ένα κοινό πρωτόκολλο IP μπορούσαν να συνδέονται έτσι ώστε να αποτελούν ένα διαδίκτυο. Σε ένα δίκτυο IP όλοι οι υπολογιστές ήταν ισοδύναμοι, άρα οποιοσδήποτε υπολογιστής του διαδικτύου μπορούσε να επικοινωνεί με οποιονδήποτε άλλον. Επίσης, σχεδιάστηκε μια άλλη τεχνική για τον έλεγχο της μετάδοσης των δεδομένων, το Transmission Control Protocol (TCP) ή Πρωτόκολλο Ελέγχου Μετάδοσης. Ορίστηκαν οι προδιαγραφές για τη μεταφορά αρχείων μεταξύ υπολογιστών (FTP) και για το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο (E-mail). Σταδιακά συνδέθηκαν με το ARPANET ιδρύματα από άλλες χώρες, με πρώτα το University College of London στην Αγγλία και το Royal Radar Establishment στη Νορβηγία.


Λίγο μετά τη δημοσίευση του χάρτη του 1973, ο κοινωνιολόγος Ted Nelson κυκλοφόρησε το «Computer Lib», ένα βιβλίο που κυκλοφόρησε παράλληλα με έναν άλλο τίτλο του, το «Dream Machines» σε μια κοινή έκδοση, με διαφορετικό εξώφυλλο σε κάθε πλευρά του βιβλίου. Το «Computer Lib» με τη σφιγμένη γροθιά μπροστά από έναν υπολογιστή στο εξώφυλλό του, όχι μόνο προέβλεπε την επέλαση των υπολογιστών, αλλά ουσιαστικά ήταν το πρώτο βιβλίο που άλλαξε την λαϊκή αντίληψη της Αμερικής για το τι ήταν οι υπολογιστές. Αυτός ο κύριος ήταν ο πρώτος που μίλησε για «hypertext» και «hypermedia» και ο πρώτος συνθέτης και ενορχηστρωτής της ιδέας της συνδεσιμότητας. Δέκα χρόνια αργότερα, επειδή το ΑRPANET δεν μπορούσε να «σηκώσει» το βάρος των εκατοντάδων πανεπιστημιών χωρίστηκε σε δύο τμήματα: στο αμυντικό του σκέλος, το MILNET και στο νέο ΑRPANET για ακαδημαϊκούς και ερευνητές.

To 1973 το Internet ήταν το προϊόν μιας μικρής και μάλλον μυστικής επιχείρησης που ένωσε πολλά πανεπιστήμια, κυβερνητικές εγκαταστάσεις και ιδιωτικές εταιρείες τεχνολογίας στις ΗΠΑ, οι οποίες αρχικά το χρησιμοποίησαν για την αποστολή δεδομένων μέσω του File Transfer Protocol.

Το 1990 το ΑRPANET καταργήθηκε και στη θέση του έμεινε μόνο το ΝSFNET (National Science Foundation) το οποίο ιδρύθηκε το 1985. Όλο και περισσότερες χώρες συνδέθηκαν πάνω σε αυτό, μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα το 1990, ενώ το 1993 θα κάνει την εμφάνισή του ο Παγκόσμιος Ιστός, γνωστός και σαν World Wide Web που ανακαλύφθηκε από τον Σερ Tim Berners-Lee σε έναν ΝeXT Computer στο CERN. Από το 1995 που καταργήθηκε επίσημα και το NSFNET, όλο το φορτίο του διαδικτύου μεταφέρθηκε σε εμπορικά δίκτυα. Από ένα μικρό δίκτυο μέσα στην ακαδημαϊκή κοινότητα εξελίχθηκε σε ένα φαινομενικά απύθμενο ωκεανό δεδομένων. Το σημερινό χαρτογραφημένο διαδίκτυο μέχρι πέρυσι περιείχε 4,62 δισεκατομμύρια ιστοσελίδες, αλλά το ακριβές μέγεθος του διαδικτύου είναι πολύ δύσκολο να μετρηθεί εξαιτίας της τεράστιας ανάπτυξης και του Deep Web (του κρυμμένου διαδικτύου). Ο αριθμός των χρηστών σε όλο τον κόσμο ξεπερνάει τα 3,5 δισεκατομμύρια. Το Διαδίκτυο είναι σήμερα τόσο απέραντο και διάχυτο που είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς πόσο απλό και λιτό, αλλά ταυτόχρονα άχρωμο και αφιλόξενο, ήταν στην αρχή.