ΣΥΡΙΖΑ... Πυλώνας της ευρωατλαντικής «εθνικής στρατηγικής» Κόμματος, διαμορφώνεται σε αυτήν την αίθουσα, για πρώτη φορά, τουλάχιστον από τα χρόνια της Μεταπολίτευσης, μια πλατιά διακομματική συμμαχία, η οποία θεωρεί τη σχέση μας με τις Ηνωμένες Πολιτείες σχέση με μεγάλο βάθος, σχέση στρατηγικής σημασίας».Αυτά έλεγε ο Κυρ. Μητσοτάκης πριν από έναν περίπου μήνα στη Βουλή.
Και το διάστημα που μεσολάβησε, τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ και ο πρώην πρωθυπουργός δεν άφησαν ούτε μια ευκαιρία να πάει χαμένη για να επιβεβαιώσουν την προσήλωσή τους στον αμερικανοΝΑΤΟικό σχεδιασμό, διεκδικώντας ταυτόχρονα από τη ΝΔ την «πατρότητα» της σημερινής αναβαθμισμένης όσο ποτέ σχέσης της Ελλάδας με τις ΗΠΑ.Αυτή είναι άλλωστε και η βάση της συναίνεσης που προσφέρει απλόχερα ο ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση, μαζί με τα άλλα αστικά κόμματα, υπερασπιζόμενος την «εθνική γραμμή» που συμπυκνώνεται στα εξής:Σταθερό βάθεμα της εμπλοκής στα σχέδια ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ, ανάδειξη του ρόλου της Ελλάδας ως «αξιόπιστου» και «αδιαμφισβήτητου» συμμάχου των ΗΠΑ, με στόχο τη γεωπολιτική αναβάθμιση σε ενεργειακό και εμπορικό κόμβο, προβολή αυτής της πολιτικής ως «εγγύησης» για τα κυριαρχικά δικαιώματα και «ασπίδας» στην επιθετικότητα της Τουρκίας, συμφωνία για διευθετήσεις σε Αιγαίο,
Ανατολική Μεσόγειο και Κυπριακό, με πυρήνα τη συνεκμετάλλευση, με συνέχιση των διαπραγματεύσεων υπό την εποπτεία των ΑμερικανοΝΑΤΟικών και προσφυγή στη Χάγη.Η συνέχεια του νήματοςΑυτήν τη γραμμή εξέφρασε με τον πιο καθαρό τρόπο ο Αλ. Τσίπρας στο πρωτοχρονιάτικο άρθρο του στην «Αυγή», όπου σημείωνε ανάμεσα σε άλλα την ανάγκη για «εθνική ομοψυχία στις κρίσιμες προκλήσεις που έχουμε μπροστά μας» και για «συγκρότηση εθνικής στρατηγικής (που) καθίσταται σήμερα πιο επιτακτική από ποτέ».Στη βάση αυτή, διατύπωνε τις προϋποθέσεις για να θωρακιστεί παραπέρα η συναίνεση με την κυβέρνηση, καλώντας την να αναλάβει «θεσμικές» πρωτοβουλίες συνεννόησης των κομμάτων και να εντείνει τις παρεμβάσεις της προς τις εξής κατευθύνσεις: Την επέκταση των ευρωπαϊκών κυρώσεων εις βάρος της Τουρκίας, τη συνέχιση των διαβουλεύσεων με την Τουρκία για τα Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης, την εξασφάλιση ξεκάθαρης στήριξης των ΗΠΑ και ειδικά του Προέδρου Τραμπ στον αγωγό «East Med» και στο πλαίσιο συνεργασίας 3+1 με την Κύπρο και το Ισραήλ και την εξασφάλιση ανταλλαγμάτων πριν από την ψήφιση στη Βουλή της Συμφωνίας για τις βάσεις.Βέβαια, με τους όρους που θέτει, ο Αλ. Τσίπρας παραβιάζει ανοιχτές πόρτες, υπερασπιζόμενος και περιγράφοντας πλευρές της πολιτικής εμπλοκής στα αμερικανοΝΑΤΟικά σχέδια και τους ανταγωνισμούς, που απογείωσε ως κυβέρνηση την περασμένη τετραετία. Ξέρει καλά ότι η ΝΔ έπιασε το νήμα ακριβώς από εκεί που το άφησε ο ίδιος, αναγνωρίζοντας μάλιστα τη μεγάλη συμβολή της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ στην αναβάθμιση των ελληνοαμερικανικών σχέσεων.Αλλωστε, πολλά απ' όσα τώρα ολοκληρώνει η ΝΔ, είχαν «ωριμάσει» και συμφωνηθεί επί ΣΥΡΙΖΑ, όπως η τροποποίηση της Συμφωνίας για τις βάσεις, που μετατρέπει ολόκληρη τη χώρα σε ορμητήριο των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ, η αναβάθμιση των «F-16», για τις ανάγκες της ιμπεριαλιστικής συμμαχίας στη νοτιοανατολική της πτέρυγα και όχι βέβαια για την άμυνα της χώρας, ακόμα και η συμφωνία πώλησης των Ναυπηγείων Σύρου στην αμερικανική ONNEX, που μετατρέπει το νησί σε προγεφύρωμα των Αμερικανών στο Κεντρικό Αιγαίο.Απ' αυτήν τη σκοπιά, είναι πλεονασμός τα όσα επανέλαβε ο Αλ. Τσίπρας σε συνέντευξή του στο περασμένο «Βήμα της Κυριακής», λέγοντας ότι «το αρραγές μέτωπο και η εθνική στρατηγική είναι απαραίτητη προϋπόθεση για την αντιμετώπιση εθνικών απειλών και κινδύνων», ότι «όπου χρειάζεται συναίνεση, θα τη δώσουμε» και ότι «χρειάζεται συντονισμός και όχι αλλοπρόσαλλες κινήσεις» από την κυβέρνηση.Τα «ανταλλάγματα»Αυτή η σύμπλευση στον πυρήνα της ευρωατλαντικής πολιτικής, που αποτελεί στρατηγική επιλογή του κεφαλαίου, ενισχύεται και από την προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ να υπερασπιστεί τη δική του κυβερνητική θητεία ως αποτελεσματικότερη στην προώθηση των συμφερόντων της αστικής τάξης, μέσα από την ιμπεριαλιστική εμπλοκή της χώρας και την εμβάθυνση της στρατηγικής συμμαχίας με τις ΗΠΑ.Γι' αυτό σήμερα εμφανίζεται να ασκεί «κριτική» στη ΝΔ ότι στη συνάντηση Μητσοτάκη - Τραμπ δεν διεκδίκησε και δεν πήρε επαρκή ανταλλάγματα για όσα με απλοχεριά προσφέρει η Ελλάδα στις ΗΠΑ, ιδιαίτερα σε ό,τι αφορά τη στάση των ΗΠΑ απέναντι στην τουρκική προκλητικότητα στην Ανατ. Μεσόγειο.Με αυτό το κριτήριο χαρακτήρισε «φιάσκο» τη συνάντηση, και όχι βέβαια επειδή ο Μητσοτάκης μετέφερε στις ΗΠΑ τη διαβεβαίωση ότι η Ελλάδα παραμένει ο πιο συνεπής πυλώνας της πολιτικής τους στην περιοχή, στόχο για τον οποίο δούλεψε ...υπερωρίες ο ΣΥΡΙΖΑ ως κυβέρνηση.Βέβαια, ξέρουν καλά ότι η διατήρηση της Τουρκίας στο δυτικό στρατόπεδο είναι στρατηγικός στόχος των ΗΠΑ, τον οποίο στηρίζει έμπρακτα η ΝΔ και επιδρά καθοριστικά στις σχέσεις της Τουρκίας με τους άλλους συμμάχους της στο ΝΑΤΟ, με πρώτη την Ελλάδα. Τον ίδιο στόχο υπηρέτησε με συνέπεια και ο ΣΥΡΙΖΑ ως κυβέρνηση τα προηγούμενα χρόνια και συνεχίζει να τον υπερασπίζεται.Θεωρώντας μάλιστα ότι ο ίδιος εξασφάλισε πρωταγωνιστικό ρόλο για την Ελλάδα στα ιμπεριαλιστικά σχέδια και τους ανταγωνισμούς, κατηγορεί τώρα τη ΝΔ ότι τη μετατρέπει σε «κομπάρσο των εξελίξεων», διεκδικώντας προφανώς ενεργότερη συμμετοχή στο παιχνίδι με τη φωτιά που μαίνεται στην περιοχή μας, τώρα που η ρουλέτα γυρίζει και όλοι κάνουν τα πονταρίσματά τους.Ο «διαβολικά καλός» τυχοδιώκτηςΔεν διαφεύγει εξάλλου της προσοχής ότι οι όποιες «ενστάσεις» του ΣΥΡΙΖΑ για την πολιτική της αμερικανικής κυβέρνησης αντιγράφουν την κριτική που κάνει στον Τραμπ μερίδα των Δημοκρατικών στις ΗΠΑ, στο πλαίσιο της ενδοαστικής αντιπαράθεσης για το πώς θα διασφαλιστούν καλύτερα τα συμφέροντα των μονοπωλίων τους στο διεθνή ανταγωνισμό.Δεν είναι τυχαίο, για παράδειγμα, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ αποδίδει τις εξελίξεις στη Μέση Ανατολή στις «αλλοπρόσαλλες» και «τυχοδιωκτικές» επιλογές του Τραμπ, όπως κάνουν οι Δημοκρατικοί και ισχυρά αστικά επιτελεία στην Ελλάδα που συνδέονται μαζί τους, βγάζοντας λάδι τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό. Είναι βέβαια ο ίδιος που χαρακτήριζε τον Αμερικανό Πρόεδρο «διαβολικά καλό» όταν πριν από δύο χρόνια τον συναντούσε στην Ουάσιγκτον για να επικυρώσουν τον «Στρατηγικό Διάλογο», που κατέληξε στην περίφημη Συμφωνία για τις βάσεις.Ούτε είναι τυχαίο ότι ο ΣΥΡΙΖΑ προβάλλει ως «ανταλλάγματα» από την πλευρά των ΗΠΑ την υλοποίηση «δεσμεύσεων» που έχουν αναληφθεί με πρωτοβουλίες των Δημοκρατικών βουλευτών στη Γερουσία, όπως η ενεργότερη στήριξη των ΗΠΑ στον «East Med» και στα συμμαχικά σχήματα με το Ισραήλ και την Κύπρο, ως πυλώνες για την «προβολή ισχύος» της αμερικανοΝΑΤΟικής πολιτικής στην περιοχή.Σπάνε όλα τα κοντέρΜε δεδομένα τα παραπάνω, μόνο σαν ανέκδοτο ακούγονται οι παραινέσεις της «Αυγής» ότι μπροστά στις επικίνδυνες εξελίξεις, «σημασία θα έχει και ο λαϊκός παράγοντας, το αντιπολεμικό κίνημα που πρέπει να δημιουργηθεί και η κινητοποίηση των φιλειρηνικών πολιτών και δυνάμεων».'Η οι διαρροές από την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ ότι υπάρχει «προβληματισμός» για τη στάση που θα κρατήσει στη συζήτηση της Συμφωνίας για τις βάσεις στη Βουλή, επειδή δεν δόθηκαν ανταλλάγματα από τις ΗΠΑ και επειδή οι βάσεις μπορεί να χρησιμοποιηθούν από τις ΗΠΑ για να χτυπήσουν το Ιράν, τώρα που οξύνεται η ένταση στις μεταξύ τους σχέσεις. Μάλιστα, ο Αλ. Τσίπρας την Παρασκευή ζήτησε από τον Κυρ. Μητσοτάκη να αποσύρει προσωρινά το νομοσχέδιο για τις βάσεις μέχρι να επιβεβαιωθούν τα ...ανταλλάγματα!Ακόμα και η προσπάθεια να διαχωριστεί η Ελλάδα από το Ισραήλ και τα συμφέροντά του στην περιοχή, για να εμφανιστεί η προηγούμενη και η σημερινή κυβέρνηση αθώα του αίματος που ρέει και μιας ενδεχόμενης κλιμάκωσης της ιμπεριαλιστικής αντιπαράθεσης στην περιοχή.Το θράσος και η πρόκληση σπάνε όλα τα κοντέρ!Μιλάνε για «πάγωμα» της ψήφισης της Συμφωνίας για τις βάσεις αυτοί που την προετοίμασαν, την επεξεργάστηκαν, που φέρει υπογραφή δικών τους υπουργών.«Ανησυχούν» για ενδεχόμενη χρήση των ελληνικών βάσεων σε βάρος του Ιράν αυτοί που διαμόρφωσαν την αναθεωρημένη στρατιωτική συμφωνία με τις ΗΠΑ, δίνοντας το πράσινο φως να μετατραπεί ολόκληρη η χώρα σε πολεμικό ορμητήριο των ΑμερικανοΝΑΤΟικών στην περιοχή, τόσο προς τα Βαλκάνια όσο και προς τη Μέση Ανατολή και την Αφρική.Αυτοί που κατέταξαν την Ελλάδα στην «ελίτ των χωρών» που υλοποιούν και συμμορφώνονται στις ΝΑΤΟικές αποφάσεις και σχεδιασμούς και που πήραν τα «εύγε» και τα «μπράβο» από τους ΝΑΤΟικούς και τις ΗΠΑ.Αυτοί που έφεραν τη ΝΑΤΟική ναυτική δύναμη να περιπολεί στο Αιγαίο με πρόσχημα το Προσφυγικό αλλά με ομολογημένο απώτερο στόχο τον έλεγχο της ρωσικής παρουσίας στην περιοχή.Αυτοί που μέσω της Συμφωνίας των Πρεσπών προώθησαν το σχέδιο της «ευρωατλαντικής ολοκλήρωσης» των Δυτικών Βαλκανίων.Μιλάνε αυτοί που στις μέρες τους επεκτάθηκε η βάση της Σούδας για να διευρυνθούν οι επιχειρησιακές της δυνατότητες και ανακαινίστηκε ο Αραξος για το ενδεχόμενο να φιλοξενήσει πυρηνικά. Αυτοί που έδωσαν στις ΗΠΑ την Αλεξανδρούπολη, που έφεραν τα αμερικανικά drones στη Λάρισα.Θυμήθηκαν την επιθετικότητα του Ισραήλ αυτοί που πήγαν πολλά βήματα πιο πέρα τη στρατηγική συμμαχία μαζί του - την οποία μάλιστα διαφήμιζαν ως στοιχείο πολυδιάστατης πολιτικής - συνεχίζοντας επί των ημερών τους η Πολεμική Αεροπορία να συνεκπαιδεύεται με την ισραηλινή σε σενάρια προσβολής ιρανικών στόχων.Μιλάνε, τέλος, για αντιπολεμικό κίνημα αυτοί που δεν δίστασαν να χτυπήσουν με λύσσα νεολαίους και εργαζόμενους στην Αθήνα, τη μέρα που διαδήλωναν μπροστά από το λαομίσητο άγαλμα του Τρούμαν, με τον τότε ΥΠΕΞ, Ν Κοτζιά, να λέει ότι «η αστυνομία δεν ήθελε να δημιουργηθεί ένα καινούργιο διπλωματικό πρόβλημα, εκεί που δεν χρειάζεται» και τον πρέσβη των ΗΠΑ να αποκαλύπτεται ως η πέτρα του σκανδάλου με τη φωτογραφία του την επόμενη μέρα μπροστά από το άγαλμα, με επαίνους για τη στάση της τότε κυβέρνησης.Δεν ξέρουμε αν οι κόνξες τους εκφράζουν επιδιώξεις τμημάτων της αστικής τάξης να ζητήσουν περισσότερα από τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ για τη στήριξη των πολεμικών επιθετικών τους σχεδίων, κάτι τέτοιο όμως καμία σχέση δεν έχει με τα συμφέροντα του λαού.Ισως πάλι να ζήλεψαν τη «δόξα» του Κ. Λαλιώτη (μαζί με τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ που μετακόμισαν στον ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται ότι μετακόμισαν και όλες οι πρακτικές τους...) που ενώ η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ το 2003 παρείχε «γην και ύδωρ» για την ιμπεριαλιστική επέμβαση στο Ιράκ, ο ίδιος καλούσε σε διαδηλώσεις κάτω από το σύνθημα «Οχι πόλεμος για το πετρέλαιο»...Δεν ξέρουμε αν έχουν καταμερισμένο ρόλο με στόχο να παρέμβουν σε αντιπολεμικές λαϊκές κινητοποιήσεις (αλήθεια, με τι μούτρα;) με στόχο τον αποπροσανατολισμό τους από την εναντίωση στον ιμπεριαλισμό, στο ΝΑΤΟ και τις ΗΠΑ, πάντως επειδή το έργο το χουμε ξαναδεί σήμερα - αν το επιχειρήσουν - μόνο ως φάρσα μπορεί να επαναληφθεί...Είτε στην κυβέρνηση είτε στην αντιπολίτευση, οι ευρωατλαντικές «σταθερές» που διαμορφώνουν το έδαφος για συναίνεση όλων των αστικών κομμάτων παραμένουν αναλλοίωτες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου