να έχουμε τέτοιες αναμνήσεις (αν και το Sweet Dreams των Eurithmics ηχεί ακόμα στα
αυτιά μας γιατί μπορούσαμε να έχουμε γλυκά όνειρα)…
Ήμασταν στην τελευταία δεκαετία που προλάβαμε τα ομαδικά παιχνίδια Κρυφτό,
Κυνηγητό, Κλέφτες κι Αστυνόμους κ.α. …
Βλέπαμε Στρουμφάκια, Thundercats, Κabamaru και Candy Candy και όχι Pokemon, Digimon
και Yu Gi Oh…
Παίζαμε με Playmobil και LEGO και όταν θέλαμε ποδόσφαιρο υπήρχε ακόμα κάποια αλάνα
να μας δεχθεί…
Τρώγαμε καραμελάκια ΡΕΖ.
.jpg)
Βλέπαμε εκπαιδευτική τηλεόραση στην ΕΡΤ1 και Φρουτοπία και του κουτιού τα παραμύθια…
Κάναμε ακόμη παιδικά πάρτυ στα σπίτια μας και δεν τρέχαμε σε κάθε τυχαίο παιδότοπο…
Δεν γεννηθήκαμε μέσα στην Τεχνολογία, αλλά την ανακαλύψαμε σε μία
καλύτερη ηλικία – χωρίς να είναι η μοναδική επιλογή διεξόδου μας από την
καθημερινότητα…
Βλέπαμε τις πρώτες πορνοταινίες, σαν κλέφτες στο Βίντεο του Μπαμπά,
όχι όπως τώρα που με ένα κλικ τα παιδάκια βρωμίζουν την ψυχή τους…
Ακούγαμε τη φωνή του άλλου όταν παίρναμε τηλέφωνο μέχρι που μας έφαγαν τα SMS…
Παίρναμε κουλούρια και λουκουμάδες με ζάχαρη από το κυλικείο και όχι τυποποιημένες
τυρόπιτες…
Τρώγαμε Κουκουρούκου και Σοκοφρέτες…
Κάναμε ψεύτικα τατουάζ από τις τσίχλες…
Τρώγαμε τη Φάτσα Μπανάνα από την ΕΒΓΑ και τις γρανίτες Turbo πριν τις καταργήσουν…
Τρώγαμε ακόμη σπιτικό φαγητό…
Πρωτοχρονιά και Ανάσταση καθόμασταν με την οικογένειά μας και δεν τρέχαμε 00.01
στο πρώτο κλαμπ να τσακίσουμε Mojito, Space και Cuervo…
Είδαμε τα πρώτα Χρυσά σε Ολυμπιακούς αγώνες με τη Βούλα Πατουλίδου και τον
Πύρρο Δήμα…
Είδαμε σε πρώτη εκτέλεση απίθανες σειρές … από το Εκμέκ Παγωτό και
τους Απαράδεκτους μέχρι τις Τρεις Χάριτες και τους Μεν και Δεν…
Ξέραμε μόνο την Μπαλαρίνα και τον Μύλο στα Λούνα Παρκ και δεν μας έφευγε η ψυχή
στα 3G…
Μας έδιναν ένα πεντοχίλιαρο οι γιαγιάδες και οι παππούδες και νιώθαμε
ευτυχισμένοι… Δεν ήμασταν μουρτζούφληδες όπως τώρα που αν πάρουμε 20
ευρώ κοιτάζουμε με μισό μάτι…
Ακόμα και το Game Boy δεν μας έκλεινε σπίτι…. το παίρναμε και τρέχαμε έξω να το
μοιραστούμε με τους φίλους μας…
Γράφαμε ακόμη ραβασάκια και δεν κάναμε comment σε Hi5/Facebook…
Βγαίναμε με τα ποδήλατα στο δρόμο και δεν κινδυνεύαμε τόσο…
Βλέπαμε τα Νιντζάκια σε βιντεοκασέτες.
Θυμάστε τους Ευχούληδες;
Χάρρυ Κλυνν σόου και Δέκα Μικροί Μήτσοι….
Κόντρα Πλακέ, Τροχός της Τύχης, Μέγκα Μπάγκα, ‘Αλλα Κόλπα (Ά ρε Βλάσση)…
Τα σόου της Ρούλας Κορομηλά και το Ciao Ant1….
Ghostbusters- Karate Kid – ET – Home Alone – Γκούνις – Σεξογήινη (Ποιός δεν είχε
κολλήσει με την Κίμ Μπάσιτζερ;)
Carousel και Disney club στο Mega…
Ακούγαμε το Enola Gay…
Παίζαμε Μήλα – Σχοινάκι – Μακριά γαϊδούρα
Βλέπαμε Transformers – GI Jo – Rambo – Αστυνόμο Σαΐνη
Προλάβαμε όλη την εξέλιξη του Χτυποκάρδια στο Μπέβερλυ Χιλς και το Baywatch,
καθώς και τον Ιππότη της Ασφάλτου…
Τραγουδήσαμε «Το νού σου κύριε οδηγέ» και χορέψαμε λαμπάντα…
Πηγαίναμε στα «Ηλεκτρονικά» και παίζαμε Super Mario, Sonic, Mortal
Compact, Streetfighter, Bubble Bubble, Tetris, Arkanoid, Top Gun και στα
πλοία τρέχαμε να βρούμε που τα έχουν κρυμμένα…
Δεν ανησυχούσαν οι γονείς μας αν θα γυρίσουμε σώοι όπως τώρα… Ματώναμε τα γόνατα
μας και συνεχίζαμε το παιχνίδι…
Βλέπαμε Tom & Jerry, Looney toones, Bugs Bunny και Coyote με τον Bippp Bippp…
Θυμάστε τα καραμελάκια που όταν τα έβαζες στο στόμα ανατινάσσονταν; Και
τη μόδα με τις τσίχλες Shock, το σπανάκι του Ποπάυ και τα τσιγάρα του
Αστερίξ;
Τρώγαμε Smarties…
Παίζαμε Μπουκάλα και Θάρρος ή Αλήθεια….
Πατούσαμε τα κουτάκια από τα αναψυκτικά και περπατούσαμε σαν να ήταν τακούνια…
Παίζαμε με την Τσουλήθρα με τα πιγκουινάκια και με τα όπλα και τις μπάλες NERF…
Κάναμε απίστευτες πλάκες με τις μπουγελόφατσες και τα μπουγέλα γενικά στα σχολεία…
Βλέπαμε Μαγκάιβερ και Φλας…
Διαβάζαμε Ποπάυ…
Πίναμε Carnation και Dolca…
Ντυνόμασταν Νίτζα, Καουμπόυ και Ρομπέν των Δασών τις Απόκριες και όχι Πίκατσου
και Μπομπ Σφουγγαράκης…
Ψάχναμε για αυτοκόλλητα και τάπες στα γαριδάκια…
Είχαμε τα κλασσικά walkman με τα ακουστικά με το σφουγγαράκι στο πλάι και με το ζόρι
χωρούσαμε στη τσέπη μας δύο κασέτες…
Κάναμε κοπάνες για να παίξουμε ποδόσφαιρο και όχι για να πάμε στα WEB και
στα InSpot…
Βλέπαμε το Μικρό Σπίτι στο Λιβάδι…
Βλέπαμε Αυθαίρετους, Ρετιρέ και Μικρομεσαίους…
Συνωστιζόμασταν στα Βίντεο Κλαμπ, για να πάρουμε κασέτες με τον
Μουστάκα, τον Τσάκωνα, τον Ταμτάκο και τους νέους τότε Μιχαλόπουλο,
Γαρδέλη, Ψάλτη και Στίβ Ντούζο…
Παίζαμε ακόμα με μπίλιες…
Παίζαμε με τα ΥΠΕΡΑΤΟΥ καρτελάκια… αυτοκίνητα-πλοία-αεροπλάνα
Παίρναμε τα φακελάκια με τις φάρσες, μελανό μάτι, σκουλήκια στο νερό, τρύπιο δάχτυλο
και άλλα πολλά…
Είχαμε τις χλαπάτσες…
Πιάναμε 4-4 τα Μιράντα Παπαδοπούλου και τα βουτούσαμε στο γάλα…
Bλέπαμε Batman – Spiderman
To πρώτο μας ηλεκτρονικό το Atari και ακολούθησαν NES, Super Nintendo, Mega Drive…
Βλέπαμε Παντρεμένους με παιδιά και τσαντιζόμασταν που η μαμά μας ήθελε να βλέπει
Ατίθασα Νιάτα και Τόλμη και Γοητεία…
Παίρναμε την τσίχλα σωληνάριο και τα γλειφιτζούρια κραγιόν…
Πηγαίναμε στα μηχανήματα που έβγαζαν τα μπαλάκια με τα δωράκια και είχαμε αγωνία
τι θα πετύχουμε…
Τρώγαμε Φουντούνια- Δρακουλίνια- Πακοτίνια, Φοφίκο, Τί και Τί και Λόττο…
Λέγαμε 6 αριθμούς για το νεόφερτο τότε Λόττο στους γονείς, αλλά ποτέ δεν μας κάθισαν…
Παίρναμε Ξυστό και αν μας έπεφτε ένα κατοστάρικο, παίρναμε άλλο ένα και το χάναμε
και αυτό…
Είδαμε να ξεφυτρώνουν καρτοτηλέφωνα σε όλη την Ελλάδα και κάναμε συλλογή από
τηλεκάρτες…
Βάζαμε τα σπορτεξάκια με τα φώτα και είχαμε κολλήσει με τις τσάντες PAXOS…και ξερός…
Παίζαμε με στρατιωτάκια και τους αλεξιπτωτιστές με το πλαστικό αλεξίπτωτο…
Παίζαμε με τα πλαστικά βατραχάκια που έκαναν τον μυστήριο ήχο…
Βλέπαμε Μάπετ Σόου…
Το μπισκότο Choco bloom…
Παίρναμε το μπλοκ με τις χειροτεχνίες και με το ασημόχαρτο και το χρυσόχαρτο φτιάχναμε στολίδια τα Χριστούγεννα…
Βλέπαμε Παιχνίδια χωρίς Σύνορα…
Είδαμε Michael Jordan και μαζεύαμε κάρτες ΝΒΑ…
Τρώγαμε Lila Pause και Milka…
Βάζαμε στο γάλα μας για να το πιούμε πιο εύκολα HEMO, Caotonic και ήρθε η ώρα να
αρπάξουμε το Nesquick…
Το πρώτο μας φιλί δινόταν με ακούμπισμα των χειλιών και όχι κατευθείαν η γλώσσα στον ουρανίσκο…
Βλέπαμε μικρό μου Πόνυ και Άμποτ και Κοστέλλο…
Τρώγαμε γλειφιτζούρια Chupa Chups και Boomer…
Μαζεύαμε καπάκια από αναψυκτικά στα ταβερνάκια που πηγαίναμε με τους
γονείς, ενώ τώρα μαζεύουν τις μπίλιες από τα μπουκάλια που ανοίγουν…
Πιάναμε τα καλαμάκια και βάζοντάς τα κάτω από τη μασχάλη, κάναμε τεχνητά Αέρια…
Ακούγαμε Στέφανο Κορκολή, Οmega Vibes, Αλέξια και Κωνσταντίνα…
Βλέπαμε το ΑΡΓΑ και το Μπίγκο με τον Νίκο Μαστοράκη…
Είδαμε χιλιάδες σποτάκια εναντίων των Ναρκωτικών…
Βρέχαμε χαρτοπετσέτες και τις πετούσαμε σε ακαθόριστες πορείες και όποιον έβρισκε…
Παίζαμε με νεροπίστολα…
Βλέπαμε τους Αστρομαχητές να κυνηγούν τα Γκάγκς…
Βλέπαμε ακόμα Λευκά Χριστούγεννα, πριν οι εποχές γίνουν και αυτές ΕΜΟ…
Τρώγαμε τυράκια BABYBEL και LA VAS QUI RIT(που το λέγαμε πάντα λαβάς τυρί)…
Διαβάζαμε Αλμανάκο, Κατερίνα, Μανίνα και Σαΐνια…
Τρώγαμε σοκολατίνες και Κορνέδες και όχι κρέπες Σοκό – Μπανά – Μπισκό…
Βάζαμε κολόνια Μυρτώ…
Λουζόμασταν με Johnson’s όχι πια δάκρυα και βάζαμε τραυμαπλάστ με φιγούρες και ας
μην είχαμε πληγή…
Τρώγαμε Καραμπόλα, αλλά ανοίγαμε το δωράκι πριν φάμε το παγωτό…
Μασούσαμε τσίχλες STIMOROL και Brooklyn…
Προλάβαμε Κωνσταντίνο Καραμανλή και Ανδρέα Παπανδρέου και όχι τις τωρινές κόπιες
τους, που μας βασανίζουν ανελέητα…
Παίζαμε τα επιτραπέζια της ΜΒ, όπως ΗΟΤEL, Μάντεψε ποιος, Το στοιχειωμένο σπίτι…
Είδαμε τον Casper και τον Σκαθαροζούμη…
Περάσαμε την επιδρομή από ψείρες και κόνιδες, και όμως είμαστε εδώ….Το φάρμακο
που είχαν οι μαμάδες βρωμούσεεε…
Eίδαμε το “Αγάπη μου συρρίκνωσα τα παιδιά” και λατρέψαμε τα Cheerios από την σκηνή
με τον μπαμπά στο πιάτο…
Τρώγαμε μπισκότα Rondo…και ανοίγαμε πρώτα να φάμε τη σοκολάτα ή τη βανίλια και
μετά το μπισκότο…
Bλέπαμε τα Ρακούνς και τον Ντένις τον Τρομερό… Παράλληλα με το Για
μπα Ντα μπα Ντου του Φρεντ από τους Flinstones που τα άκουγε μονίμως από
τη Βίλμα…
Βλέπαμε τη σειρά με το ανθρώπινο σώμα και το πως λειτουργεί ο οργανισμός…
Τα κοριτσάκια έπαιρναν Αλληλογραφίες με άρωμα και έτρωγαν γλειφιτζούρια με σχήμα
πιπίλας… για τώρα ας μη πω καλύτερα…
Βλέπαμε Μικρή Λουλού – Ten Ten και τα Ρώσικα παραμύθια με τη μυστήρια μουσική
στην ΕΡΤ…
Τα καραμελάκια TIC-TAC…
Tραγουδούσαμε το “Μ’ αρέσει να μη λέω πολλά” και το Λιωμένο Παγωτό (που κολλούσε
πάντα στο χέρι)…
Βλέπαμε Sport Billy και ΗΕ-ΜΑΝ…
Bλέπαμε το Legends of the Hidden Temple με τις ομάδες των παιδιών…που έμπαιναν
στο ναό…
Κλέβαμε από το πορτοφάλι της μαμάς και όχι του γείτονα…
Το σεξ ήταν ταμπού και κουβέντα στα κρυφά…
Κάθε βράδυ λέγαμε «Καληνύχτα» ένας, ένας και αν δεν τελειώναμε, δεν κοιμόμασταν…
Κοιμόμασταν σε φίλους Σαββάτο βράδυ και το κανονίζαμε από την Κυριακή…
Όταν μας επισκεπτόταν κάποιος, δεν τον κοιτούσαμε στα χέρια…
Αγοράζαμε καινούρια τετράδια και κάθε χρόνο ορκιζόμασταν ότι θα τα
κρατήσουμε καθαρά. 2 βδομάδες μετά είχαν γεμίσει στιχάκια και μηνύματα
με τον διπλανό…
Παίζαμε με πλαστελίνες και PLAY DOH…
Όταν βλέπαμε προφυλακτικά και τράπουλές με τσόντες, κοκκινίζαμε…
Θεωρούσαμε πορνό τη «Γαλάζια Λίμνη»…
Παίρναμε κιμωλίες από τον πίνακα του σχολείου… και λερώναμε ο ένας τον άλλο…
Ερωτευόμασταν και το μάθαινε όλο το τμήμα…
Αργήσαμε να μάθουμε το πώς γίνονται τα παιδιά…ενώ τώρααα…
Βλέπαμε το λικέρ στο σύνθετο του σαλονιού και δοκιμάζαμε…
Οι γιαγιάδες μας φορούσαν μαντίλες και έφτιαχναν πίττες, ενώ τώρα τις πετυχαίνεις
στο ΖΑΡΑ και στα ΛΑΚ…
Τις Κυριακές, σηκωνόμασταν απο νωρίς για να προλάβουμε τα «παιδικά»….
Ζητούσαμε ακόμη για δώρο αυτοκινητάκια τα αγόρια και κούκλες τα κορίτσια…ενώ τώρα
ζητούν το νέο Grand Theft Auto για το PSP…
Ζωγραφίζαμε ακόμη σε χαρτί και όχι με προγράμματα στα VISTA…
Φτιάχναμε ακόμη παζλ και οι γονείς μας τα έκαναν κορνίζες…
Τα τρελομπαλάκια τα οποία τα πετούσαμε και τα βρίσκαμε ένα τετράγωνο πιο κάτω…
Τα πανηγύρια στο χωριό που πηγαίναμε μια φορά το χρόνο και τρώγαμε ό,τι παραδοσιακό
υπήρχε…
Τη μανία με τα ΓΙΟ-ΓΙΟ…
Την πίτσα που την τρώγαμε σπάνια και κάναμε γιορτή κάθε φορά που μαθαίναμε ότι
οι γονείς θα μας πάνε σε πιτσαρία…
Παίζαμε με τα αυτοκινητάκια που για να μετακινηθούν τους βάζαμε ένα κέρμα…
Θυμάστε τα VIEWMASTER?
.jpg)
Τις Χριστουγεννιάτικες καρτέλες με τους αριθμούς που είχαν σοκολατάκια από πίσω…
Οι γιαγιάδες μας έφτιαχναν πίττες και κουλουράκια, τώρα φτιάχνουν τα νύχια και
τα μαλλιά τους…
Για όλους αυτούς τους λόγους αλλά και για πολλούς ακόμη, είμαστε χαρούμενοι που
ζήσαμε τότε τα παιδικά μας χρόνια…
Αθώα!
Μαγικά!
Ονειρεμένα!!!
Εποχές που δεν ξαναγυρίζουν πίσω…
Αλλά η κάθε εποχή έχει την δική της χάρη…
Γι’ αυτό ας απολαύσουμε την κάθε στιγμή που ζούμε…!!!
Πηγή
tetradiosyntagon
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου