Όταν η Φωτιά Ξεφεύγει από τον Έλεγχο

ΦΩΤΙΑ. Όταν βρίσκεται υπό έλεγχο, είναι χρήσιμος υπηρέτης. Αλλά όταν μαίνεται
ανεξέλεγκτη, μπορεί να γίνει καταστροφικός γίγαντας που κατατρώει τα πάντα στο πέρασμά του—ανθρώπους, ζώα, δέντρα, βλάστηση.



Το 1983 μια πυρκαγιά που ξέσπασε σε δάσος της Αυστραλίας ερήμωσε τις πολιτείες της Νότιας Αυστραλίας και της Βικτόριας. Σκοτώθηκαν πάνω από 70 άτομα, ενώ παράλληλα χάθηκαν 36.000 βοοειδή, 320.000 πρόβατα και καταστράφηκαν 2.000 και πλέον σπίτια.

Τον ίδιο χρόνο, πυρκαγιές που ξέσπασαν σε δάση της Γκάνας είχαν σαν αποτέλεσμα να ερημωθεί το 72 τοις εκατό από τα 238.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα της χώρας. Πέθαναν τουλάχιστον 29 άτομα· τραυματίστηκαν άλλα 34.

Μικρό ποσοστό των πυρκαγιών που ξεσπούν σε δάση οφείλεται σε φυσικά φαινόμενα, όπως είναι ο κεραυνός. Τις περισσότερες τις βάζουν οι άνθρωποι. Στην Γκάνα η κύρια αιτία των πυρκαγιών σε δάση είναι το χάραγμα των φοινικόδεντρων που γίνεται με απώτερο σκοπό την παραγωγή κρασιού. Οι εργάτες ανάβουν δέσμες από ξύλα για να θερμάνουν τα φοινικόδεντρα και να διευκολύνουν έτσι τη ροή του χυμού του φοίνικα. Ωστόσο, συχνά η φωτιά εξαπλώνεται από απροσεξία και έχει σαν αποτέλεσμα να πιάσει φωτιά το δάσος.

Σε μερικές αφρικανικές χώρες, είναι συνηθισμένο μια ομάδα κυνηγών να περικυκλώνει κάποια λόχμη και να της βάζει φωτιά για να κάνει να πεταχτεί έξω το θήραμα που μπορεί να βρίσκεται μέσα της. Εκείνοι που ψάχνουν για άγριο μέλι χρησιμοποιούν φωτιά για να απομακρύνουν τις μέλισσες από την κυψέλη τους. Μερικές φορές δεν κάνουν καμιά προσπάθεια να σβήσουν τις φωτιές που βάζουν.

Στην τροπική Αφρική πολλοί αγρότες χρησιμοποιούν στην αγροκαλλιέργεια τη μέθοδο του «κόβω και καίω». Κόβουν τους θάμνους σε μια περιοχή που σκοπεύουν να καλλιεργήσουν και καίνε τα υπολείμματα. Αν η φωτιά δεν τεθεί υπό έλεγχο μπορεί να εξαπλωθεί γρήγορα.

Σε μερικές περιοχές, οι βοσκοί καίνε τα ξερά χόρτα πιστεύοντας ότι, με τον ερχομό των βροχών, η γη θα αναζωογονηθεί και θα υπάρχουν καλύτεροι βοσκότοποι για τα ζώα τους. Όταν αυτές οι φωτιές αφήνονται να καίνε μέχρι να σβήσουν μόνες τους—όπως συμβαίνει συχνά—μπορούν να εξαπλωθούν εύκολα. Οι κατασκηνωτές και οι εργάτες που δουλεύουν στα χωράφια είναι και αυτοί επίσης ένοχοι μερικές φορές για την έναρξη καταστροφικών πυρκαγιών όταν δεν σβήνουν τις υπαίθριες φωτιές που ανάβουν.

Είναι σαφές, λοιπόν, ότι η αμέλεια είναι η αιτία των περισσότερων πυρκαγιών που ξεσπούν σε δάση. Ωστόσο, υπάρχει κάποιος τρόπος για να αποτραπούν αυτές οι πυρκαγιές ευθύς εξαρχής; Οι λογικές προφυλάξεις μπορούν να παίξουν σπουδαίο ρόλο. Για παράδειγμα, με το να φτιάξετε μια αντιπυρική ζώνη πλάτους 5 έως 10 μέτρων γύρω από οποιαδήποτε φωτιά ανάβετε σε κάποιο χωράφι, μπορείτε να ελέγξετε οποιαδήποτε εξάπλωση σε γειτονικά χωράφια. Μια άλλη σπουδαία προφύλαξη είναι να σβήνετε εντελώς κάθε φωτιά που έχετε ανάψει. Να θυμάστε ότι είναι πολύ πιο εύκολο να προλάβετε τη δημιουργία πυρκαγιάς σε δάσος παρά να την καταπολεμήσετε.

Μερικά άτομα πιστεύουν ότι η επιβολή αυστηρότερων κυρώσεων στους παραβάτες θα αποθάρρυνε την απροσεξία και τους εμπρησμούς. Άλλοι υποστηρίζουν ότι ο καλύτερος τρόπος για την πρόληψη των πυρκαγιών στα δάση είναι η πληροφόρηση και η πρόθυμη συνεργασία όλων.

Να χειρίζεστε τη φωτιά με μεγάλο σεβασμό. Ασκώντας λογική φροντίδα μπορούμε να αποφύγουμε να μετατρέψουμε αυτόν το χρήσιμο υπηρέτη σε καταστροφικό γίγαντα.