Βρισκόμαστε στις αρχές της δεκαετίας του ’60, όταν σε κάθε γειτονιά του Πειραιά υπάρχουν τοπικά ερασιτεχνικά συγκροτήματα, αποτελούμενα κυρίως από μαθητές του τοπικού γυμνασίου ενώ την ίδια περίοδο εμφανίζονται και οι πρώτοι ραδιοερασιτέχνες που εξέπεμπαν τα γνωστά “πειρατικά” προγράμματα κάτω από αντίξοες συνθήκες που δημιουργούσαν τα γνωστά ραδιογωνιόμετρα της αστυνομίας που τους εντόπιζαν και προχωρούσαν σε κατασχέσεις των μηχανημάτων.
Τα ερασιτεχνικά αυτά τοπικά συγκροτήματα, έδιναν παραστάσεις γνωστές ως “κυριακάτικα μουσικά πρωινά” σε αίθουσες κινηματοθεάτρων. Για να είναι μια τέτοια αίθουσα κατάλληλη, θα έπρεπε να διαθέτει πρωτίστως υπερυψωμένη σκηνή κάτω από την οθόνη. Κατάλληλες αίθουσες για τον σκοπό αυτό στον Πειραιά ήταν οι κινηματογράφοι Αρμονία και Δελφοί στην Καλλίπολη αλλά κυρίως ο κινηματογράφος Τερψιθέα στην ομώνυμη πλατεία. Μερικά συγκροτήματα μέσα από αυτά τα “μουσικά πρωινά” κατάφεραν να αποκτήσουν κοινό που τους ακολουθούσε διαρκώς σε όποια σκηνή και αν παρουσιάζονταν.
Ένα από τα ελληνικά συγκροτήματα της πρώιμης αυτής φάσης ήταν και οι αθηναίοι Juniors που αποτελούνταν από τους Αλέκο Καρακαντά (κιθάρα) τον Παρίτση (κιθάρα και φωνητικά), τον Τζίμη Νταή (κρουστά), τον Γιώργο Τσίκνη (φωνητικά), τον Λάκη Βλαβιανό (πιάνο), τον Πέτρο Κολάτο (σαξόφωνο) και τον Θάνο Σογιούλ (μπάσο). Ο τελευταίος Θάνος Σογιούλ είναι ο γιος του παλαιότερου γνωστού μουσικοσυνθέτη Μιχάλη Σογιούλ.
Στις 10 Οκτωβρίου του 1965 όμως ο Θάνος χάνει τη ζωή του εξ αιτίας τροχαίου, ενώ ο Καρακαντάς που βρίσκεται στο ίδιο αυτοκίνητο τραυματίζεται. Ξαφνικά λοιπόν το συγκρότημα μένει χωρίς μουσικούς. Και ενώ όλοι θα περίμεναν την διακοπή των “κυριακάτικων μουσικών πρωινών” από τους Juniors, αυτοί μόλις μια εβδομάδα μετά το δυστύχημα, ανακοινώνουν ότι η προγραμματισμένη συναυλία της Κυριακής 17 Οκτωβρίου 1965, θα γίνει κανονικά στον Κινηματογράφο Τερψιθέα. Η εμφάνιση αυτή αφιερώνεται μάλιστα στην μνήμη του αδικοχαμένου Θάνου Σογιούλ.
Την θέση του κιθαρίστα Καρακαντά καταλαμβάνει κάποιος Έρικ. Αυτός ο Έρικ (που φυσικά πρόκειται για τον Έρικ Κλάπτον) είναι ένας παράξενος Εγγλέζος που περνά τις βραδιές του παίζοντας κιθάρα στην Πλάκα με ένα άλλο μικρό συγκρότημα τους Faces. Ο ίδιος λέει ότι έχει αποχωρήσει από ένα αγγλικό συγκρότημα τους “Γιάρντμπερντς”. (Στην επίσημη σελίδα του Eric Clapton επιβεβαιώνει ότι το 1965 βρίσκονταν στην Ελλάδα και έπαιζε στην Αθήνα, αλλά με ένα συγκρότημα τους “The Glands”. O Clapton μάλιστα λέει ότι στο ίδιο συγκρότημα έπαιζε πιάνο και ο Ben Palmer).
Η συναυλία πραγματοποιείται μέσα σε μια έντονα φορτισμένη ατμόσφαιρα από τον θάνατο του Σογιούλ, ενώ οι εφημερίδες της εποχής αν και η συναυλία που γίνεται στον κινηματογράφο Τερψιθέα είναι τοπικής σημασίας, την καταγράφουν ως είδηση με τον τίτλο “Υστερία” για να αποδώσουν την κατάσταση που επικρατούσε στο κοινό της Τερψιθέας, υστερία που προκάλεσε το εκπληκτικό παίξιμο της κιθάρας του Έρικ Κλάπτον. “Υπήρχε βέβαια η φόρτιση από το δυστύχημα, αλλά ήταν κι αυτός ο Εγγλέζος που με την κιθάρα του έπαιζε παπάδες. Ο κόσμος δεν είχε ξανακούσει κάτι τέτοιο”.
Η κοινή εμφάνιση των Juniors με τους faces και τον Εγγλέζο Έρικ, έκανε τέτοιο πάταγο που η συναυλία συνεχίστηκε για έξι ημέρες στην Τερψιθέα. Όμως ο Clapton συνεργάζεται με τους Juniors για κάποιο διάστημα μετά από την ημέρα εκείνη της Τερψιθέας. Άλλοι μιλάνε για εξάμηνο άλλοι για δίμηνο. Η ιστορία πάντως καταγράφει τετράμηνη απουσία του Κλάπτον από το συγκρότημά του Bluesbrakers, αφού στην ιστορία της ροκ δεν αναφέρεται επισήμως τι έκανε ο Κλάπτον αυτό το τετράμηνο της απουσίας του. Επανεμφανίζεται με τους Bluesbrakers στα τέλη του 1965. Ο Νίκος Μαστοράκης μάλιστα απευθυνόμενος τότε στον Κλάπτον του λέει: “Έρικ εσύ εδώ χαραμίζεσαι με τέτοια κιθάρα! Ντρέπεται όλο το συγκρότημα που παίζει”. Ο Έρικ απαντώντας στον Μαστοράκη του λέει: “Μα εγώ την έχω βρει εδώ πέρα”. Μετά από 23 χρόνια όταν ο Έρικ Κλάπτον έχει γίνει πια διάσημος, συναντά ξανά τον Μαστοράκη και θυμάται το ξεκίνημα της Τερψιθέας.
Το 1966 οι JUNIORS διαλύονται και ο Έρικ επιστρέφει στην Αγγλία. Τον Ιούλιο του 1966 δημιουργεί τους CREAM και από το 1968 κάνει ουσιαστικά solo καριέρα.
Έρευνα – Επιμέλεια: Στέφανος Μίλεσης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου