Όποιος έρχεται εδώ, έχει κάτι στο πίσω μέρος μέρος του μυαλού του που τον τρώει. Εσύ, τι έχεις;
Η Γαύδος ήταν κατοικημένη από τη Νεολιθική εποχή. Το νησί έχει ταυτιστεί με την Ωγυγία, όπου η Καλυψώ κρατούσε τον Οδυσσέα αιχμάλωτο. Αρχαιολογικές έρευνες έχουν τεκμηριώσει πως η Ρωμαϊκή αυτοκρατορία είχε παρουσία στο νησί. Οι Ρωμαίοι έκαναν κατάχρηση της χλωρίδα του νησιού, προκαλώντας έτσι μια διαδικασία αποσάρθρωσης που συνεχίζεται ως σήμερα…
Κρανίο κατσίκας στις αμμοθίνες του Άι Γιάννη
Τη δεκαετία του 1930 το νησί υπήρξε τόπος εξορίας για τους κομμουνιστές. Περισσότεροι από 250 άνθρωποι εξορίστηκαν στη Γαύδο, συμπεριλαμβανομένων και κάποιων ηγετικών μελών του Κομμουνιστικού κόμματος, όπως ο Μάρκος Βαφειάδης και ο Άρης Βελουχιώτης.
Κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, οι συμμαχικές δυνάμεις μετέφεραν μερικά στρατεύματα στη Γαύδο, μετά τη νίκη των Γερμανών στη Μάχη της Κρήτης.
Ταξίδι στην άκρη της Γης
Ένα μέρος εξωτικό και ήσυχο, μακριά από όλους και όλα. Οι διακοπές της απόλυτης ηρεμίας βρίσκουν θέση εδώ στη νοτιότερη πανέμορφη γωνίτσα της Ευρώπης, η οποία σε ανταμείβει με μερικές από τις καλύτερες παραλίες της Ελλάδας και ατελείωτες βραδιές κάτω από τα άστρα.
Πανοραμική άποψη της παραλίας του Άι Γιάννη
Η άφιξη στη Γαύδο γίνεται με τον «Δασκαλογιάννη» το πλοίο της γραμμής που συνδέει τη Γαύδο με τη Χώρα των Σφακίων και την Παλαιοχώρα. Σε τέσσερις μικρούς οικισμούς είναι διάσπαρτα τα σπιτάκια των μόνιμων κατοίκων: Το Καστρί, που είναι και η πρωτεύουσα του νησιού, η Άμπελος, το Ξενάκι και τα Βατσιανά.
Γυμνοί χωματόδρομοι και άγρια τοπία, δάση μινιόν από κέδρους, μυρωδιά από θυμάρι, αμμοθίνες με φόντο τιρκουάζ φτιάχνουν το τοπίο του νησιού, το οποίο αν έχετε όρεξη περπατιέται απ’ άκρη σ’ άκρη μέσα από τα μονοπάτια του, αρκεί να έχετε κλειστά παπούτσια. Μονοπάτια που ενίοτε βγάζουν σε καταπληκτικές παραλίες και θα ικανοποιήσουν εγγυημένα τους λάτρεις της πεζοπορίας.
Ενα εγκαταλελειμμένο σπίτι πάνω στην θάλασσα στο Σαρακίνικο
Το τοπίο είναι εκπληκτικό. Δεν πιστεύεις ότι αυτός ο τόπος είναι Ελλάδα! Μοιάζει να έχει γυρίσει εδώ ο Σέρτζιο Λεόνε όλα τα «γουέστερν-σπαγγέτι» του! Κίτρινο χώμα, σκονισμένοι, αιωνόβιοι κέδροι, σκονισμένα, χωματοπράσινα πεύκα. Κίτρινες πέτρες, κίτρινα κτίρια με το καπέλο απαραίτητο αξεσουάρ στη Γαύδο! Μην πάτε ποτέ χωρίς αυτό!
– Μένετε εδώ χειμώνα-καλοκαίρι κυρία Ελλη;
– Και βέβαια πού να πάμε; Εδώ είναι ο τόπος μας! απαντά, μάλλον πειραγμένη από την ερώτηση…
Ότι απέμεινε από την βάρκα..
Η πιο δημοφιλής παραλία του νησιού δεν είναι άλλη από το Σαρακήνικο, γύρω από το οποίο συγκεντρώνεται πλήθος από ταβέρνες, μπαρ και ενοικιαζόμενα δωμάτια. Μεγάλο χιτ του νησιού ο Άη Γιάννης, μια μεγάλη αμμουδερή παραλία με εξωτική αύρα, πλαισιωμένη από αμμόλοφους, κέδρους και μπόλικους ελεύθερους κατασκηνωτές
Livas Bar
Ο freestyle χαρακτήρας του νησιού εμπνέει την απουσία μαγιό, επομένως μην εκπλαγείτε αν στις περισσότερες παραλίες το καλοκαιρινό ένδυμα λείπει. Για την ακρίβεια, η Γαύδος ίσως είναι το μοναδικό μέρος στην Ελλάδα το οποίο μπορεί να σας… μυήσει στον γυμνισμό
Το τοπίο στον Άι Γιάννη θυμίζει κάποια έρημο…
Λένε για την Γαύδο ότι είναι γεμάτη μαγνητικά πεδία. Ο τοπικός θρύλος λέει ότι αυτά θεράπευσαν τους Ρώσους πυρηνικούς επιστήμονες που κατέφυγαν εδώ μετά το Τσέρνομπιλ.
Κάποιοι αποφασίζουν να μείνουν για πάντα εδώ, αποκομμένοι από τον πολιτισμό, φτιάχνουν σπίτια σε σπηλιές, χτίζουν σπιτάκια με πηλό και κορμούς που ξέβρασε η θάλασσα και φτιάχνουν αυτοσχέδιους φούρνους για να μαγειρεύουν κοινοβιακά. Καμιά φορά όμως το νησί παίζει μαζί σου, σε δοκιμάζει.
Ηλιοβασίλεμα στην Γαύδο
Εκεί στην άκρη της Ελλάδας και της Ευρώπης, η Γαύδος μοιάζει με νησί πίσω από το παρελθόν, με στοιχειώδεις τουριστικές υπηρεσίες, όμορφες παραλίες και 5 γραφικούς οικισμούς, που κάθε χρόνο γεμίζουν εικόνες όσους καταφέρουν να φτάσουν ως εκεί, σε ένα κλίμα διακοπών που απελευθερώνει πιο πολύ από ποτέ.
Ενα από τα πηγάδια της Γαύδου στο Λαβρακά
Έτσι είναι η Γαύδος. Άγρια κι εξωτική. Ένα αφρικάνικο κομμάτι γης που ξεκόλλησε από τη μαύρη ήπειρο κι έκανε ταξιδάκι μέχρι τα νότια της Κρήτης.
Η γεωγραφική της θέση, οι καβατζωμένες παραλίες, οι κέδροι, οι μυρωδιές, τα αρμυρίκια, η ψιλή άμμος, τα σμαραγδένια νερά, τα κατσίκια στους βράχους, οι καρέτα-καρέτα…
Αυτοσχέδιο καφενείο στον Λαβρακά
Είναι λίγο μακριά και πρέπει να είσαι οργανωτικός. Να κανονίσεις εισιτήρια πλοίων, λεωφορείων, ξανά πλοίων, λεωφορείων για την επιστροφή.
Πηγάδι με μη πόσιμο νερό, εδώ πλένουν ρούχα στον Λαβρακά
Τι να δείτε:
Hλιοβασίλεμα στον Φάρο. Στην Γαύδο βρίσκεται ο νοτιότερος φάρος της Ευρώπης, και η θέα στο συγκεκριμένο σημείο είναι μοναδική, καθώς το μάτι χάνεται στον Λιβυκό Πέλαγος
Το σπίτι των εξόριστων.Στο Σαρακήνικο διατηρείται το πέτρινο σπίτι που έχτισε ο Βελουχιώτης μαζί με τους υπόλοιπους κομμουνιστές εξόριστους κατά την δεκαετία του 1930. Σήμερα στον χώρο σερβίρονται κάποια πιάτα ημέρας, ενώ το βράδυ λειτουργεί ένα μικρό μπαρ με όμορφη θέα στον κολπίσκο του Σαρακήνικου.
Το χειροποίητο σπίτι των εξόριστων και του Άρη Βελουχιώτη λειτουργεί πλέον ως καφέ
Το ακρωτήριο της Τρυπητής και τις σπηλιές πίσω από αυτό. Στο δεξί μέρος της παραλίας δεσπόζει το πρόσφατο ναυάγιο μιας μεγάλης ξύλινης βάρκας με την οποία έφτασαν στο νησί πρόσφυγες από τον Λιβύη. Σε μικρή απόσταση βρίσκεται και το ακρωτήρι με την περίφημη υπερμεγέθη καρέκλα που έχουν εγκαταστήσει στο σημείο εδώ και χρόνια οι Ρώσοι επιστήμονες που ζουν στο νησί. Το συγκεκριμένο σημείο είναι το νοτιότερο του νησιού.
Το σπίτι των Ρώσων. Εδώ και πάνω από 30 χρόνια έχουν μετακομίσει στην Γαύδο Ρώσοι πυρηνικοί φυσικοί, ορισμένοι από τους οποίους βρίσκονται εκεί ακόμα και σήμερα. Η συζήτηση μαζί τους έχει οπωσδήποτε ενδιαφέρον. Η θέα από το σπίτι τους είναι δύσκολο να περιγραφεί ή ακόμα και να αποτυπωθεί σε φωτογραφία!
Tα Βατσιανά. Είναι το νοτιότερο κατοικημένο χωριό της Ευρώπης, με λιγοστούς κατοίκους αλλά αρκετά γραφικό.
Ανατολή πανσελήνου στον Άι Γιάννη
Η Γαύδος είναι άνυδρη, όμως στο Σαρακίνικο, αν χαράξεις την άμμο, αναβλύζει γλυκό νερό.
Αν δεν ήταν η Καλυψώ, κάποιος άλλος θεός θα έμεινε εδώ κι ευλόγησε τον τόπο, και τακτοποίησε τα πάντα με μεράκι και σοφία σχεδίασε την παραλία, τοποθέτησε τους βράχους, φύτεψε όπου έπρεπε κάθε δέντρο και σκόρπισε την άμμο όπου χρειαζόταν για να αναπαύεται κανείς στη σκιά.
«Και στο νησί οι αθάνατοι την Ωγυγίας με ρίξαν, της Καλυψώς της φοβερής κι ωριόμαλλης λημέρι » (Οδύσσεια 244) –
memorylifegr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου