Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα των άρθρων -Τα δημοσιεύματα στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν τους συγγραφείς.

Μαρτίου 13, 2020

Να τους αγαπάς λίγο παραπάνω εκείνους τους περαστικούς, που στάθηκαν να σε βοηθήσουν.


Γράφει η Μαρία Κυπραίου

Κάποιες στιγμές έχεις ανάγκη έναν άνθρωπο όχι ερωτικά αλλά ούτε και φιλικά στο πλευρό σου. Θέλεις απλά να βγεις μια βόλτα, να κλάψεις δίπλα στη θάλασσα, ας είναι μέρα, ας είναι νύχτα και να έρθει ένας άγνωστος, ένας ξένος για σένα και να σου πιάσει απλά το χέρι. Να σου πιάσει το χέρι και να σου πει έλα να πάμε μια βόλτα.

Να τον ακολουθήσεις σαν υπνωτισμένη, αλλά όχι για την ομορφιά του ούτε για το αστείρευτο ταπεραμέντο του. Να τον ακολουθήσεις γιατί από όλο το πλήθος που πέρασε δίπλα σου και σε είδε έτσι, αυτός ο ένας άνθρωπος ήθελε εκείνη τη στιγμή απλά να σταθεί δίπλα σου χωρίς να του πεις τίποτα παραπάνω από όσα θέλεις εσύ. Και αν θέλεις να μιλήσεις, γιατί αν δεν θέλεις θα το καταλάβει.

Δεν θα προσπαθήσει να εξαγοράσει τη σιωπή σου με κάτι ακριβό ή φθηνό. Θα θέλει απλά να σου μιλήσει για κάτι άλλο, για κάτι τόσο άσχετο που θα ξεχάσεις ότι σου χάλασε τη διάθεση και ότι σε απασχολεί.

Γιατί πέρασε δίπλα σου, σου χαμογέλασε, σου έπιασε το χέρι και σου πρότεινε απλά να τον ακολουθήσεις. Γιατί εκείνος ήταν ο διαφορετικός, ο λίγο παραπάνω άνθρωπος από τους άλλους, που μπορεί να έχει τα χίλια δυο προβλήματα, όμως προτίμησε να κάτσει εκείνη τη στιγμή, να βοηθήσει μια ξένη που ίσως δεν θα την ξαναδεί στην ζωή του.

Αλλά εκείνοι οι άνθρωποι έχουν αυτόν τον προορισμό. Έρχονται για να βοηθήσουν, είναι διαφορετικοί και τους αξίζει πιο πολύ αγάπη από τον οποιοδήποτε.

Είναι εκείνος που δεν πέρασε αδιάφορα δίπλα σου, όπως όλοι οι άλλοι. Σε πήγε μια μεγάλη βόλτα παραλιακά. Μιλήσατε για τα πιο άσχετα πράγματα του κόσμου, από τη διάθεση που σου δίνουν τα χρώματα μέχρι για το τι γίνεται στο σύμπαν. Και εσύ ηρέμησες, ξέφυγες και χαλάρωσες. Ήθελες εκείνη την τονωτική ένεση από έναν άνθρωπο άγνωστο που σου έδωσε τα πάντα χωρίς να το περιμένεις.

Μια αναπάντεχη στιγμή που απλά άλλαξε για λίγο τη διάθεση σου. Ένα φως σε ένα σκοτάδι που κόντεψε να σε πνίξει. όχι ερωτικά αλλά ούτε και φιλικά.

Τίποτα από όλα, απλά ήταν να συμβεί. Εκείνη τη στιγμή, αυτός ο άνθρωπος ήταν εκεί για σένα και τέλος. Δεν υπάρχει γιατί, δεν υπάρχει τι έγινε και δεν υπάρχει τι θα γίνει. Γιατί ξέρεις ότι τίποτα δεν θα γίνει.

Θα πάρει τον πόνο σου, θα σε βοηθήσει να ξεφύγεις, να δεις την ουσία των πραγμάτων, να σκεφτείς λίγο διαφορετικά και μετά θα χαθεί. Θα χαθεί έτσι απλά όπως ήρθε. Χωρίς να το καταλάβεις θα ξαναμείνεις μόνη σου. Όμως τότε θα είναι τελείως διαφορετικό , γιατί δεν θα πονάς πια. Θα ηρεμήσεις και για όλα αυτά θα ευθύνεται εκείνος ο ξένος.

Να τους αγαπάς λίγο παραπάνω εκείνους που θέλουν να σε βοηθήσουν χωρίς να σε ξέρουν. Να τους αγαπάς γιατί τους αξίζει.




ΠΗΓΗ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου