Στις 9 Νοεμβρίου του 1939, ενώ ήταν στην κατεχόμενη Πολωνία, ο Μπελ έγραψε στους γονείς του στην Κολωνία, "Είναι δύσκολα εδώ, και ελπίζω να καταλαβαίνετε που σας γράφω μόνο μία φορά κάθε δύο με τέσσερα μέρες. Σήμερα σας γράφω κυρίως για να σας ζητήσετε λίγο Pervitin".
Μερικούς μήνες αργότερα, έγραψε ξανά στην οικογένειά του, "Ίσως θα μπορούσατε να μου βρείτε λίγο περισσότερο Pervitin, για να μπακαπ;".
Το Pervitin ήταν το θαυματουργό ναρκωτικό της ναζιστικής Γερμανίας, ένα ναρκωτικό που σχεδιάστηκε για να επιτρέπει στους πιλότους, τους ναυτικούς και τους στρατιώτες να έχουν υπεράνθρωπες επιδόσεις. Οι στρατιώτες που έπαιρναν το Pervitin έμεναν ξύπνιοι για μέρες κάθε φορά, περπατούσαν για μίλια χωρίς ξεκούραση και δεν ένιωθαν πόνο ή πείνα. Σήμερα, το γνωρίζουμε ως μεθαμφεταμίνη ή κρίσταλ μεθ.
Η μεθαμφεταμίνη είναι ένα εξαιρετικά ισχυρό ναρκωτικό. Ακόμη και σε μικρές ποσότητες, διεγείρει το κεντρικό νευρικό σύστημα, απελευθερώνοντας ντοπαμίνη που δίνει στον χρήστη παρατεταμένη ευφορία, αυξάνει την εγρήγορση και τη συγκέντρωση, ενώ αφαιρεί την κόπωση. Έχει επίσης ισχυρό αφροδισιακό αποτέλεσμα κάτι που την κάνει δημοφιλές "ναρκωτικό για πάρτι". Το Γραφείο Ναρκωτικών και Εγκλημάτων του ΟΗΕ (United Nations Office on Drugs and Crime) εκτιμά ότι, σε όλο τον κόσμο, σχεδόν 25 εκατομμύρια άνθρωποι κάνουν χρήση κρίσταλ μεθ.
Η μεθαμφεταμίνη συντέθηκε για πρώτη φορά το 1887 και αρχικά συνταγογραφήθηκε για τη θεραπεία της Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής και Υπερκινητικότητας (ΔΕΠΥ/ Attention deficit hyperactivity disorder, ADHD) και της παχυσαρκίας (η μέθοδος προκαλεί απώλεια όρεξης) και ως ρινικό αποσυμφορητικό. Κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, οι ένοπλες δυνάμεις των Ναζί τρέφονταν με άφθονη ποσότητα διεγερτικών, όπως αλκοόλ, οπιούχα και μεθαμφεταμίνη για να είναι διαρκώς φτιαγμένοι. Η ανώτατη διοίκηση πίστευε -βασιζόμενη σε στοιχεία του διευθυντή της Στρατιωτικής Ιατρικής Ακαδημίας και του Ινστιτούτου Γενικής και Στρατιωτικής Φυσιολογίας, Ότο Φρίντριχ Ράνκε (Otto Friedrich Ranke)- ότι το να ναρκώνονται και να μεθούν οι στρατιώτες βελτίωνε την αυτοπεποίθησή τους, τη συγκέντρωση και την προθυμία να αναλάβουν κινδύνους, και ταυτόχρονα, μείωνε την ευαισθησία τους στον πόνο, την πείνα, τη δίψα και την ανάγκη για ύπνο. Ο Ράνκε προώθησε τη μεθαμφεταμίνη ως θαυματουργό ναρκωτικό που θα βοηθούσε την Γερμανία να πετύχει τη νίκη επί των Συμμάχων.
Η στρατιωτική μεθαμφεταμίνη ήταν διαθέσιμη με τη μορφή μικρών χαπιών με την επωνυμία Pervitin και χρησιμοποιήθηκε από όλους τους κλάδους των ενόπλων δυνάμεων της Βέρμαχτ. Οι στρατιώτες τα αποκαλούσαν "Stuka-Tablets" (Stuka-Tabletten), από το γερμανικό πολεμικό αεροσκάφος κάθετης εφόρμησης Junkers Ju 87, το γνωστό Stuka (συντόμευση της λέξης Sturzkampfflugzeug), το οποίο είχε γίνει σύμβολο της γερμανικής αεροπορικής δύναμης. Για άλλους, ήταν το "Herman-Göring-Pill" (Hermann-Göring-Pillen), από τον Χέρμαν Βίλχελμ Γκαίρινγκ, έναν από τους γνωστότερους Γερμανούς πιλότους του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, εξέχον μέλος της κυβέρνησης του Χίτλερ και καταδικασμένος εγκληματίας πολέμου. Όσοι ήταν στην πρώτη γραμμή το αποκαλούσαν "σοκολάτα τανκ" (Panzerschokolade), μια αναφορά στην υπεράνθρωπη δύναμη που τους έδινε αυτό το μικρό, άσπρο χάπια.
Μεταξύ του Απριλίου και του Ιουλίου του 1940, περισσότερα από 35 εκατομμύρια δισκία Pervitin και Isophan (μια ελαφρώς τροποποιημένη έκδοση) στάλθηκαν στον γερμανικό στρατό και την αεροπορία. Οι οδηγίες στη συσκευασία συνιστούσαν μια δόση ενός με δύο δισκίων "μόνο όταν απαιτείται, για να διατηρηθεί η αϋπνία". Όμως, οι στρατιώτες, υπό ακραίο άγχος, έπαιρναν περισσότερο από τη συνταγογραφούμενη δόση.
Ο Gerd Schmiickle της 7ης Μεραρχίας Panzer, ανέφερε σχετικά με τις επιπτώσεις του ναρκωτικού όταν πολεμούσε γύρω από τον Ζιτομίρ στην Ουκρανία τον Νοέμβριο του 1943:
"Δεν μπορούσα να κοιμηθώ. Κατά τη διάρκεια της επίθεσης είχα πάρει πάρα πολύ Pervitin. Για μεγάλο χρονικό διάστημα, όλοι ήμασταν εξαρτημένοι από αυτό. Όλοι το κατάπιναν, συχνότερα και σε μεγαλύτερες δόσεις. Φαινόταν να αφαιρεί την αίσθηση της ταραχής. Έπεφτα σε έναν κόσμο λαμπρής αδιαφορίας. Ο κίνδυνος δε σήμαινε τίποτα. Η δύναμη κάποιου φαινόταν να αυξάνεται. Μετά από τη μάχη, κάποιος ήταν σε μια περίεργη κατάσταση μέθης, με μια μεγάλη ανάγκη, που την πολεμούσε μια σαφή εγρήγορση".
Ο ίδιος ο Ράνκε εθίστηκε στο ναρκωτικό και αναφέρθηκε ότι εργαζόταν επί 50 ώρες, υπό την επήρεια του Pervitin, χωρίς να αισθάνεται κούραση.
Ο Norman Ohler, συγγραφέας του "Blitzed: Drugs in the Third Reich", πιστεύει ότι η γερμανική εισβολή στη Γαλλία κατέστη δυνατή λόγω του Pervitin. "Χωρίς ναρκωτικά, δε θα υπήρχε εισβολή", είπε στον The Guardian.
"Όταν ο Χίτλερ άκουσε για το σχέδιο εισβολής μέσω των Αρδενών, του άρεσε. Όμως, η ανώτατη διοίκηση είπε: δεν είναι δυνατόν, τη νύχτα πρέπει να ξεκουραστούμε, και αυτοί [οι Σύμμαχοι] θα υποχωρήσουν και θα κολλήσουμε στα βουνά. Όμως, τότε δόθηκε η διεγερτική ουσία, και αυτό τους επέτρεψε να παραμείνουν ξύπνιοι για τρεις ημέρες και τρεις νύχτες. Ο Ρόμελ και όλοι οι διοικητές των τεθωρακισμένων ήταν φτιαγμένοι -ακόμα και χωρίς τα άρματα, σίγουρα δε θα είχαν κερδίσει".
Μια από τις πιο συναρπαστικές αναφορές των αποτελεσμάτων του ναρκωτικού προέρχεται από την Φινλανδία, η οποία εκείνη την εποχή πολεμούσε στο πλευρό των Ναζί. Η Φινλανδία κατέχει την ασυνήθιστη διάκριση, ξεκινώντας τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο ως μέλος του Άξονα και, στη συνέχεια, προς το τέλος του πολέμου, άλλαξε πλευρά υπέρ των Συμμάχων.
Ο Aimo Koivunen
Στις 18 Μαρτίου του 1944, ο Aimo Koivunen, ένας Φιλανδός στρατιώτης που είχε αναλάβει να κάνει περιπολία στο έδαφος της Kantalahti, στη φιλανδική Λαπωνία, βρισκόταν για τρίτη ημέρα πίσω από τις εχθρικές γραμμές, όταν η ομάδα του έπεσε σε ενέδρα των Σοβιετικών. Μετά από έντονη ανταλλαγή πυρών, οι άνδρες κατάφεραν να διώξουν τους διώκτες τους. Στη συνέχεια, η ομάδα έκανε σκι όλο το πρωί, και το απόγευμα, ο Koivunen ήταν πολύ κουρασμένος και στα πρόθυρα λιποθυμίας. Τότε θυμήθηκε ότι είχε όλη την προμήθεια της ομάδας σε Pervitin στην τσέπη του. Αποφάσισε να πάρει ένα χάπι. Χωρίς να σταματήσει, έψαξε στην τσέπη του στήθους του, αλλά με τα χειμερινά γάντια ήταν δύσκολο να πάρει ένα χάπι. Έτσι, άρπαξε μια χούφτα και τα έβαλε όλα στο στόμα του. Αργότερα έμαθε ότι είχε πάρει 30 χάπια.
Μέσα σε λίγα λεπτά, μια έντονη ενέργεια ανέβηκε σε ολόκληρο το σώμα του. Ο Koivunen περιέγραψε την αίσθηση σαν να γεννιέσαι ένας νέος άνθρωπος. Με τη νέα πηγή ενέργειας, η ομάδα έκανε μεγάλη πρόοδο μέσα στο χιόνι. Όμως, τα αποτελέσματα κράτησαν μόνο για λίγο. Η υπερβολική δόση της μεθαμφεταμίνης άρχισε να παίρνει τον έλεγχο του Koivunen και άρχισε να χάνει τις αισθήσεις του -αυτό που ήθελε να αποφύγει. Όταν ξύπνησε από την κατάστασή του, βρέθηκε 100 χιλιόμετρα μακριά. Είχε χάσει την ομάδα του, τα πυρομαχικά και το φαγητό του, ενώ δεν είχε καμία ανάμνηση αυτής της φάσης του ταξιδιού.
Ο Koivunen άρχισε να κάνει σκι προς το μέρος όπου πίστευε ότι θα περίμεναν τα υπόλοιπα μέλη της ομάδας του, ενώ συνέχιζε να πολεμάει τα κύματα υπνηλίας και τις παραισθήσεις. Αυτή η κατάσταση παραληρήματος διήρκεσε αρκετές ημέρες, με εναλλασσόμενες φάσεις αφύπνισης και ύπνου. Αφού πέρασε με επιτυχία ακόμη μια ομάδα Ρώσων ανταρτών, ο Koivunen μπήκε σε ένα ναρκοπέδιο και ανατινάχτηκε το πόδι του. Ανίκανος να κινηθεί, για μια εβδομάδα, έμεινε σε ένα χαντάκι, στους -20οC, περιμένοντας βοήθεια. Όταν τον βρήκαν, είχε χάσει 43 κιλά, ενώ ο σφυγμός του ήταν 200 παλμοί το λεπτό. Ο Koivunen είχε κάνει σκι για πάνω από 400 χιλιόμετρα, επιζώντας με βελανίδια πεύκων και μιας ταϊγκόκισσας που έπιασε και έφαγε ωμή.
Η ιστορία του Koivunen έγινε η πρώτη τεκμηριωμένη περίπτωση στρατιώτη που ήταν υπό την επήρεια υπερβολικής δόσης μεθαμφεταμίνης κατά τη διάρκεια μάχης.
Εργάτες στο εργοστάσιο Temmler στο Βερολίνο που παρήγαγε το Pervitin για τους Ναζί
Καθώς ο πόλεμος εξελισσόταν, οι Γερμανοί γιατροί ανησυχούσαν για τις επιβλαβείς επιπτώσεις της μεθαμφεταμίνης στην υγεία και τη συμπεριφορά των στρατιωτών. Στο "Shooting Up: A Short History of Drugs and War", ο ιστορικός Łukasz Kamieńsk γράφει:
"Μια ημέρα μετά τη λήψη του ναρκωτικού, οι στρατιώτες ήταν γενικά σε πολύ χειρότερη φυσική κατάσταση, ορισμένοι εμφάνισαν προβλήματα υγείας, όπως υπερβολική εφίδρωση και κυκλοφορικές διαταραχές και σε αρκετές μεμονωμένες περιπτώσεις αναφέρθηκε θάνατος. Επίσης, ο αριθμός των ατυχημάτων μεταξύ των πιλότων της Λούφτβαφε αυξήθηκε αισθητά. Ένας στρατιώτης που πολεμούσε υπό την επήρεια Pervitin συνήθως δεν μπορούσε να αποδώσει αποτελεσματικά την επόμενη μια ή και δυο μέρες. Υποφέρει από χανγκόβερ ναρκωτικών και μοιάζει περισσότερο με ζόμπι παρά με έναν σπουδαίο πολεμιστή... Μερικές φορές, το Pervitin είχε σαν αποτέλεσμα εξαιρετικά επιθετική συμπεριφορά, η οποία θα μπορούσε, σε κάποιο βαθμό, να εξηγήσει γιατί οι στρατιώτες του Βέρμαχτ μετατράπηκαν σε αδίστακτους δολοφόνους, διαπράττοντας συχνά τις πιο σκληρές σφαγές πολιτών. Επίσης, φτιαγμένοι στρατιώτες προσφεύγουν στην βία εναντίον ανώτερων αξιωματικών, η οποία αποτελούσε σοβαρή απειλή για το ηθικό του στρατού".
Ο στρατός προσπάθησε να περιορίσει τη χρήση του Pervitin σε μεγάλη κλίμακα και την 1η Ιουλίου του 1941 ταξινόμησε το φάρμακο ως απαγορευμένη ουσία, σύμφωνα με τον νόμο για το όπιο. Ωστόσο, την ίδια χρονιά, 10 εκατομμύρια χάπια στάλθηκαν στα στρατεύματα.
Προς το τέλος του πολέμου, η Γερμανία άρχισε να δοκιμάζει ένα νέο διεγερτικό -ένα χάπι που ονομάζεται D-IX. Περιείχε 5 χιλιοστόγραμμα κοκαΐνης, 3 χιλιοστόγραμμα Pervitin και 5 χιλιοστόγραμμα οξυκωδόνης (ένα παυσίπονο με βάση τη μορφίνη). Ο Łukasz Kamieńsk λέει ότι το D-IX έδωσε στους άντρες μια "σχεδόν μηχανική αντοχή" και το όνειρο του Χίτλερ να μετατρέψει τους στρατιώτες της Βέρμαχτ σε σχεδόν ρομπότ φαινόταν σχεδόν πραγματικό. Όμως, πριν το ναρκωτικό μπει σε μαζική παραγωγή, η Γερμανία έχασε τον πόλεμο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου