Σκέφτηκες ποτέ ότι η κοπέλα που κοροϊδεύεις και κουτσομπολεύεις για την αλλοπρόσαλλη
συμπεριφορά της έχει σύνδρομο Άσπεργκερ; Και πως απλά δεν μπορεί να επεξεργαστεί σωστά αλλά και να λειτουργήσει όπως ένας μέσος άνθρωπος;
Σκέφτηκες ποτέ ότι ο τύπος που κορόιδεψες επειδή έκανε κάτι ατσούμπαλο ή γλύστρισε ή είπε κάτι χαζό, ίσως κουβαλάει μέσα του κάποια σοβαρά τραύματα που δεν έχει μπορέσει ακόμα να δουλέψει; Και πως εσύ δεν θα φταις κατά κάποιο τρόπο, αλλά ίσως γίνεις η τελευταία σταγόνα που θα κάνει το ποτήρι του να ξεχειλίσει κάνοντάς τον να πηδήξει από κάνα μπαλκόνι;
Σκέφτηκες ποτέ ότι η υπέρβαρη κοπέλα που κοροϊδεύεις, είναι υπέρβαρη γιατί κάποτε σε μια νεότερη ηλικία έγινε θύμα κακοποίησης λόγω της απαράμιλλης ομορφιάς της που τράβηξε την προσοχή αυτού του ψυχικά διαταραγμένου;
Σκέφτηκες ποτέ πως ο φίλος που σε ξέχασε γιατί όπως λες μπήκε κάτω από μια φούστα, ίσως βρήκε καλώς ή κακώς την προσοχή ή αγάπη από ένα πρόσωπο που του γεμίζει ένα αδούλευτο κενό των πρώτων του χρόνων από μια ανύπαρκτη ή ανήμπορη μητέρα;
Σκέφτηκες ποτέ ότι ενώ εσύ μετράς εμπειρίες και παράσημα από τις κατακτήσεις σου τονώνοντας τον εγωισμό ή το εσωτερικό κενό σου κάτω από την δικαιολογία της ηδονής και των επιφανειακών σχέσεων, πως ίσως κάνεις αυτούς και αυτές από τους οποίους και τις οποίες “περνάς” να παύουν να πιστεύουν σε κάτι αληθινό και να ξεκινούν να πιστεύουν πως “όλοι και όλες είναι ίδιοι και ίδιες”, διαιωνίζοντας με τη σειρά τους τον κύκλο; Σκέφτηκες ποτέ πως μια μέρα θα έρθει και η σειρά σου; Ή μήπως πέρασε ήδη, τότε;
Σκέφτηκες ποτέ πριν κρίνεις και κατακρίνεις τον άλλον πως εκ των πραγμάτων συνήθως δεν είναι δυνατόν να το κάνεις διότι ούτε είσαι σ’ εκείνα τα παπούτσια, ούτε βιώνεις όλες εκείνες τις συνθήκες, αλλά και ούτε έχεις περπατήσει τις ίδιες διαδρομές; Σκέφτηκες ποτέ πως είναι πανεύκολο να κρίνεις αλλά πανδύσκολο να κατανοήσεις και να καταλάβεις μια άλλη θέση;
Σκέφτηκες ποτέ πως ο ξενέρωτος που δε θέλει να πιει άλλο σφηνάκι ή να γυρίσει το ντρόγκι, μπορεί να σου μείνει στον τόπο ή να περάσει μέσα σε ένα τοίχο με το αμάξι η μηχανή του αν όχι πάνω από κάποιον άνθρωπο λίγο μετά; Σκέφτηκες ποτέ πως οι ορισμοί και χαρακτηρισμοί που νομίζεις πως ξέρεις ως ξενέρωτος μάγκας μερακλής και περπατημένος βαρύς και που μετράει δεν είναι δικοί σου αλλά μέρος ενός σχεδίου που διαστρεβλώνει πρότυπα φύση κι αρετές σε μεθόδους αυτοκαταστροφής και κλεισίματος συνείδησης;
Σκέφτηκες ποτέ ότι η κοπέλα με το ξυρισμένο μαλλί που κοιτάς και λες πως είναι έτσι χασκογελώντας με το παρεάκι σου μόλις τελείωσε χημειοθεραπεία;
Σκέφτηκες ποτέ πως το σκουπίδι σου που αφήνεις στη φύση είναι μια ωρολογιακή βόμβα πιθανής πυρκαγιάς;
Σκέφτηκες ποτέ ότι τα απόβλητα που αμολάει το σκάφος ή το πλοίο σου στην καλύτερη τα τρώνε τα ψάρια που αύριο θα φας ή στην χειρότερη κάνουν “θεραπεία” σε κάποιον δικό σου άνθρωπο ή στο παιδί σου που εκείνη τη στιγμή κολυμπάει μέσα τους σε μια δίπλα παραλία;
Σκέφτηκες ποτέ ότι το ψέμα που είπες κάποιοι το πιστέψανε γιατί πιστέψανε στην ψεύτικη αυθεντικότητά σου; Σκέφτηκες ποτέ πως το μόνο που κορόιδεψες είναι μια αντανάκλασή σου που αργά ή γρήγορα θα αντηχήσει πάνω σου;
Σκέφτηκες ποτέ πως η πειραγμένη σου εξάτμιση που ουρλιάζει τα ξημερώματα και τα άσματα σου που τσιρίζουν απ’ το ενισχυμένο σου αμάξι φωνάζοντας “κοιτάχτε με και καλύψτε μου το εσωτερικό κενό της ύπαρξής μου γιατί μόνος και μόνη μου αδυνατώ”, ίσως προκάλεσαν την καρδιακή προσβολή της γιαγιάς που ήταν σε κρίσιμη κατάσταση, τον νευρικό κλονισμό του εργαζόμενου που βρισκόταν ένα κλικ πριν καταρρεύσει απ’ τη δουλειά του ή την ταραχή του μωρού που κρατούσε άυπνο το ζευγάρι και για μια φορά κατάφερε να κοιμηθεί μέχρι που πέρασες απ’ το στενό του;
Σκέφτηκες ποτέ ότι η μαγκιά και η τάχα μου ανωτερότητά και το επιθετικό σαρκαστικό χιούμορ σου και το “κοιτάχτε με για να υπάρξω” και το “πουλάω παραμύθια” μπορεί να είναι το τελευταίο συστατικό για μια ανεπανόρθωτη ζημιά πάνω σε μια ψυχή που αιμορραγεί;
Σκέφτηκες ποτέ ότι οι πράξεις σου έχουν σοβαρές συνέπειες πέραν του “ο κόσμος περιστρέφεται γύρω από εσένα” και συμμετέχεις ενεργά στην διατήρηση αυτού του χάους μέσα στο οποίο όλοι ζούμε;
Και τέλος πάντων, γενικά, σκέφτεσαι ;;
Όλα τα παραπάνω προέρχονται από αληθινές ιστορίες και εμπειρίες που δεν χρειάζεται να δουν το φως της δημοσιότητας. Αλλά αυτό που χρειάζεται είναι να σου δώσουν τροφή και φως για τη δική σου συνείδηση και συνειδητότητα, μπας και “σωθεί οτιδήποτε κι αν σώζεται” που λέει και το τραγούδι. Διότι δεν έρχεται το θέρος, αλλά ο θερισμός. Για όλους.
Αθανάσιος Στεργίου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου