Της Ζαχαρούλας Παπαδοπούλου*
Ο Αχιλλέας Μπέος, δήμαρχος Βόλου, σε συνέντευξή του την Παρασκευή 24-7-2020 περιέγραψε τα γεγονότα του τελευταίου μήνα στο Βόλο σχετικά με την Καύση Σκουπιδιών διαστρεβλώνοντάς τα πλήρως. Ο Δήμαρχος Βόλου διατείνεται πως είναι ευθύς και ειλικρινής, λαϊκός άνθρωπος που τα λέει σταράτα. Επειδή το να μιλάει κάποιος άσχημα για την εμφάνιση άλλων, να κάνει εκρήξεις θυμού, να σπάει κινητά και να βρίζει, δεν αποτελεί ειλικρίνεια, αλλά έλλειψη επιχειρηματολογίας και στην καλύτερη περίπτωση κακούς τρόπους, αποφάσισα να του απαντήσω. Του απαντάω ως μέλος του κινήματος κατά της Καύσης Σκουπιδιών από την ΑΓΕΤ-Lafarge, ως κάτοικος Βόλου και φοιτήτρια του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, ως διαδηλώτρια που πνίγηκε στα χημικά και ξυλοκοπήθηκε αναίτια μαζί με πολλούς άλλους.
Στις 11/5 ο Δήμαρχος Βόλου και η παράταξή του ψήφισαν τη δημιουργία εργοστασίου πακετοποίησης σκουπιδιών του πράσινου κάδου, και μετατροπή τους σε καύσιμο για τις τσιμεντοβιομηχανίες. Η ψήφιση έγινε κεκλεισμένων των θυρών του δημαρχείου με όλη την αντιπολίτευση να έχει αποχωρίσει, και απέξω εκατοντάδες πολίτες να ζητούν να παρακολουθήσουν το δημοτικό συμβούλιο. Η απάντηση του λαϊκού αυτού δημάρχου (που διατείνεται πως δεν έχει σχέση με την αστυνομία) ήταν να βάλει μια διμοιρία ΜΑΤ μπροστά στην πόρτα, βγαίνοντας να μας πει πρεζάκια, και τα ΜΑΤ να μας λένε πως συμφωνούν μαζί μας, και αν ήμασταν περισσότεροι θα μπορούσαμε να περάσουμε (δηλαδή να συγκρουστούμε μαζί τους για να κερδίσουμε την είσοδό μας σε μια συζήτηση που αφορούσε τις ζωές μας).
Αυτή η σουρεαλιστική εικόνα περιγράφει πλήρως την κατάσταση που ζούμε στον Βόλο. Μετά από αυτό ο κόσμος που ήταν μαζεμένος αποφάσισε αυθόρμητα να ορίσει μια μέρα και ώρα συνάντησης, δημιουργώντας μια ανοιχτή Λαϊκή Συνέλευση κατά της Καύσης Σκουπιδιών. Σε αυτή έχουν όλοι θέση, εκφράζει το λαό του Βόλου, και δε χωράνε προσωπικές επιδιώξεις και πολιτική υστεροβουλία, γιατί είμαστε όλοι ίσοι με κοινό στόχο την παύση της καύσης. Η Συνέλευση αυτή οδήγησε στο κάλεσμα μεγάλου Συλλαλητηρίου στις 13 Ιούνη. Πριν το συλλαλητήριο ελάχιστα τοπικά ΜΜΕ έπαιξαν την είδηση, κολλήσαμε 1000 αφίσες, σχεδόν το σύνολο των οποίων σκίστηκαν, αναρτήσαμε πανό σε όλη την πόλη, τα οποία την άλλη μέρα δεν υπήρχαν, φτιάξαμε ραδιοφωνικά σποτ, τα οποία έπαιξαν σε λίγους σταθμούς. Παρόλ’ αυτά ο κόσμος του Βόλου ήταν εκεί. Χιλιάδες άνθρωποι περπατήσαμε και φωνάξαμε για καθαρό αέρα. Για τις ζωές μας πάνω από κάθε κέρδος.
Το Συλλαλητήριο, όταν ολοκληρώθηκε και αναγγέλθηκε η λήξη του, δέχτηκε επίθεση από τα ΜΑΤ. Τα δακρυγόνα έπεφταν βροχή πάνω στον κόσμο που έτρεχε να σωθεί. Όχι μπροστά, πίσω, αριστερά, δεξιά. Πάνω μας. Κόσμος που έμεινε πίσω να βοηθήσει αυτούς που πνίγονταν από τα δακρυγόνα, συνελήφθη. Δύο από τις διμοιρίες έφυγαν και συνέχισαν το έργο τους στο νοσοκομείο χτυπώντας τον κόσμο που επέστρεφε. Θα σταθώ ακόμη στο βράδυ αυτής της εφιαλτικής μέρας.
Μαζευτήκαμε μπροστά στην αστυνομική διεύθυνση για συμπαράσταση στους συλληφθέντες, εξαντλημένοι, με καμία δύναμη ή διάθεση για ένταση. Και τότε ένας περαστικός σταμάτησε και ρώτησε τί συμβαίνει. Τον έδειραν. Μετά έδειραν τον διπλανό του. Μετά ξεκίνησαν να δέρνουν και να κυνηγούν και εμάς. Μας κυνήγησαν ως το στρατόπεδο. Και μας χτυπούσαν. Προσπάθησα τις επόμενες μέρες να συμφιλιωθώ με αυτό που μου συνέβη. Αυτό που δε με άφηνε να ηρεμήσω είναι το να ζεις αυτή τη βία, και να ξέρεις πως δεν έχεις άμυνα, πως δεν έχεις λόγο. Είναι σα να περπατάς στο δρόμο, και ξαφνικά κάποιος να σε χτυπάει. Να σε χτυπάει και να μην μπορείς να απαντήσεις από το σάστισμα.
Την άλλη μέρα μαζευτήκαμε μπροστά στα δικαστήρια.
Εκεί έπιασαν και έδειραν τον Βασίλη. Εκεί ενώ του έσπαγαν τα πλευρά, κυνηγούσαν εμάς ως τον Άγιο Νικόλαο μπροστά στα μάτια της εισαγγελέως, των δικαστικών και των δημοσιογράφων. Θέλω να πω και αυτό. Ο Βασίλης Μάγγος δεν ξυλοκοπήθηκε τυχαία εκείνο το πρωί. Ήταν άτομο ενεργό, δυναμικό, δε φοβόταν τίποτα, ήταν μέλος του κινήματος κατά της καύσης σκουπιδιών, αντιφασίστας, αλληλέγγυος στους συντρόφους του, με δομημένη πολιτική σκέψη, και πολλά περισσότερα. Τον ξυλοκόπησαν, γιατί εξέφραζε όλα όσα αυτοί μισούν. Ο Αχ. Μπέος μιλώντας για τον Βασίλη ζήτησε να τον αφήσουμε ήσυχο να ηρεμήσει εκεί που είναι, και πως δεν είναι ήρωας. Δήμαρχε, ο Βασίλης είναι ήρωας όχι γιατί πέθανε, αλλά γιατί δε σας φοβήθηκε ποτέ. Και στη μνήμη του θα πολεμάμε πάντα.
Αυτοί ήμασταν. Άνθρωποι που διεκδικούν την υγεία τους, και δέχτηκαν απίστευτη βία. Άνθρωποι που τους χτυπούσαν, και δεν πίστευαν αυτό που τους συμβαίνει. Άνθρωποι αποφασισμένοι να βρουν το δίκιο τους. Άνθρωποι που αντί να τους ακούσει, ο Δήμαρχος τους λέει αλήτες.
Σε αυτή τη ζοφερή κατάσταση παρόντες ήταν δημοσιογράφοι από τα τοπικά ΜΜΕ. Κάποιοι/ες στο συλλαλητήριο με αυταπάρνηση μπήκαν ανάμεσα στα ΜΑΤ και στον κόσμο για να τον προστατέψουν, άλλοι έμειναν άπραγοι. Η πλειονότητα των ΜΜΕ όμως την άλλη μέρα δε μετέδωσε το τί έγινε πραγματικά. Είδαμε σε κάποια παχιούς τίτλους για πόλεμο αντιεξουσιαστών με την αστυνομία. Κανένα δε μετέδωσε τα βίντεο που ανέβασε η Συνέλευση. Κανένα δε μετέδωσε το βίντεο του ξυλοδαρμού του Βασίλη. Το έκαναν αρκετές μέρες αργότερα, έχοντας αφήσει όμως εντυπώσεις.
Και έρχεται τώρα ο Αχ. Μπέος να χτίσει πάνω σε αυτούς τους τίτλους. Λέει ψέματα για καταστροφές περιουσιών, σπάσιμο βιτρινών, ATM, αυτοκινήτων. Πράγματα που δεν έγιναν ποτέ, και εφηύρε 1,5 μήνα μετά. Λέει πως έχουμε σχέσεις με τη διοίκηση της ΑΓΕΤ. Μας λέει «συνδικαλιστές του κώλου».
Ο εκλεγμένος αντιπρόσωπος του δήμου λέει ψέματα για να δικαιολογήσει τι; Τη βία, την κυβέρνηση, την ΑΓΕΤ. Στον ίδιο μονόλογο λέει πως ο ίδιος δεν έχει σχέση με την ΑΓΕΤ. Το εργοστάσιο που θέλει να φτιάξει, έχει ρήτρα αποκλειστικής τροφοδότησης τσιμεντοβιομηχανιών. Αν αυτό δεν αποτελεί σχέση, τότε τι αποτελεί; Λέει «έχω στοιχεία από επιστήμονες πως αν τηρούνται οι προϋποθέσεις (ενν. της καύσης σκουπιδιών), στην ατμόσφαιρα βγαίνει μηδέν (ενν. ρύπανση)». Να διευκρινίσω πως κανένας επιστήμονας δε λέει πως υπάρχει μηδενική ρύπανση, ακόμη και από τους υπέρμαχους της καύσης. Δε θα επιχειρηματολογήσω σε επιστημονική βάση, γιατί δεν είμαι αρμόδια. Θα πω όμως κάποια γεγονότα. 1) Η ακριβής σύσταση του RDF (και SRF) δεν ορίζεται από τη νομοθεσία, 2) Όταν οι κάτοικοι σταμάτησαν φορτηγό που μετέφερε RDF στην ΑΓΕΤ και άνοιξαν το φορτίο, οι πλαστικές συσκευασίες ήταν μέσα ανεπεξέργαστες, 3) Το πλαστικό έχει χλώριο, 4) Η καύση άνθρακα με χλώριο (δλδ πλαστικού) παράγει φουράνια και διοξίνες, 5) Οι διοξίνες και τα φουράνια προκαλούν καρκίνο, δεν έχουν μυρωδιά, και δεν υπάρχει πιστοποιημένο σύστημα online μέτρησής τους στην ΑΓΕΤ. Δε χρειάζεται να είσαι επιστήμονας. Λίγη ενημέρωση και ανοιχτά μάτια χρειάζεται για να καταλάβεις πότε σε κοροϊδεύουν.
Τέλος, θέλω να μιλήσω για τη συνεχιζόμενη τρομοκράτηση του κόσμου από την αστυνομία και το Δήμαρχο. Από τα γεγονότα της 13-14/6 έως σήμερα, αστυνομία πηγαίνει καθημερινά σε σπίτια, χώρους εργασίας, σπίτια γονιών και φίλων διαδηλωτών, ζητώντας τα ρούχα που φορούσαν στο συλλαλητήριο, καλώντας τους στο τμήμα με γελοίες δικαιολογίες, όπως παράβαση του αθλητικού νόμου, χωρίς λόγο, χωρίς στοιχεία, σε μια προσπάθεια τρομοκράτησης του κινήματος. Με άλλα μέλη ακολουθούν άλλες μεθόδους: Ο Αχιλλέας Μπέος αναφερόμενος απαξιωτικά σε μέλος του κινήματος άφησε έναν αδιόρατο απειλητικό υπαινιγμό για την επιστημονική του ενασχόληση. Οι μέθοδοι αυτές είναι όμοιες. Ο φόβος του καθενός είναι διαφορετικός, και βρίσκοντάς τον γίνεται χειραγωγήσιμος. Η επιχείρηση τρομοκράτησης ατόμων μας αφορά όλους, και μπορεί να συμβεί στον καθένα μας.
Η απάντησή μου λοιπόν στον Δήμαρχο, στην Κυβέρνηση, και στα οικονομικά συμφέροντα που στηρίζουν αυτόν και την καύση σκουπιδιών είναι πως δε φοβόμαστε. Είμαστε πολλοί. Είμαστε ο λαός. Όσους από εμάς και να χτυπήσεις, θα μας αντικαταστήσουν άλλοι. Γιατί δεν παλεύουμε για τιποτένια συμφέροντα. Παλεύουμε για τη ζωή μας.
*Η Ζαχαρούλα Παπαδοπούλου είναι Υποψήφια Διδάκτορας Αρχαιολογίας, Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας και έλος του κινήματος κατά της καύσης σκουπιδιών
artinews.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου