Νησί Αστόλα, το κρυφό διαμάντι του Πακιστάν

Περίπου 25 χλμ. από την ακτή του Μπαλουχιστάν, στην Αραβική Θάλασσα,
βρίσκεται ένα μεγάλο ακατοίκητο νησί μήκους περίπου 7 χλμ και πλάτους 2,5 χλμ., με λευκά βράχια που περιβάλλονται από ζεστά τιρκουάζ νερά. Μια στενή λευκή παραλία εκτείνεται γύρω από το νησί.



Το νησί Αστόλα, γνωστό και ως Jezira Haft Talar (Νησί των Επτά Λόφων), είναι το μυστικό του Πακιστάν.

Η παλαιότερη αναφορά για το νησί βρίσκεται στον απολογισμό του Αρριανού (γνωστός και ως Φλάβιος Αρριανός, Έλληνας, Ρωμαίος πολίτης, συγγραφέας, ιστορικός, φιλόσοφος, γεωγράφος, πολιτικός και στρατιωτικός, έπαρχος της Καππαδοκίας, Αθηναίος πολίτης, Άρχων της Αθήνας, γνωστότερος για τα έργα του Αλεξάνδρου Ανάβασις και Ινδική) για τον ναύαρχο Νέαρχου, ο οποίος στάλθηκε από τον Μέγα Αλέξανδρο για να εξερευνήσει τις ακτές της Αραβικής Θάλασσας και του Περσικού Κόλπου το 325 π.Χ. Οι ναυτικοί του στόλου του Νέαρχου "φοβόντουσαν τα παράξενα παραμύθια που έλεγαν για ένα ακατοίκητο νησί, το οποίο ο Αρριανός αποκαλεί Nosala". Επίσης, ο Αρριανός το αποκαλεί Carmina και Karmine.

Αυτό το σε μεγάλο βαθμό παρθένο νησί έχει όλα τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα μιας τουριστικής ατραξιόν, αλλά χάρη στην απομακρυσμένη θέση του, η εξαιρετική ομορφιά του νησιού παρέμεινε ακατέργαστη. Για να φτάσει κανείς στο νησί πρέπει να οδηγήσει επί επτά ώρες από το Καράτσι ως το Pasni, ένα λιμάνι στην Αραβική Θάλασσα, περίπου 40 χλμ. μακριά από το νησί. Από εκεί, πρέπει να κάνει άλλες τρεις ώρες με πλοίο. Το νησί δε διαθέτει εγκαταστάσεις, εκτός από έναν παλιό φάρο (κατασκευάστηκε το 1982 από την κυβέρνηση του Πακιστάν για την ασφάλεια των διερχόμενων πλοίων, ο οποίος αντικαταστάθηκε από έναν ηλιακό το 1987) και ένα μικρό τζαμί. Όσοι επισκέπτονται το νησί συνήθως κατασκηνώνουν στην παραλία και κάνουν καταδύσεις με αναπνευστήρα ή σε βαθιά νερά.

Μεταξύ Σεπτεμβρίου και Μαΐου, το Άστολα γίνεται προσωρινή βάση για τους ψαράδες από την ενδοχώρα που πιάνουν αστακούς, καβούρια και στρείδια. Αυτή είναι η ιδανική στιγμή για να επισκεφθεί κανείς το νησί. Το χρώμα του νερού και του μοτίβου της παραλίας αλλάζει συνεχώς με την παλίρροια. Το νερό είναι τόσο καθαρό που μπορεί κανείς να δει τον βυθό σε βάθος περίπου 20 ποδιών. Από τον Ιούνιο έως τον Αύγουστο, κατά τη διάρκεια της εποχής των μουσώνων, το νησί γίνεται απρόσιτο με βάρκα καθώς η θάλασσα γίνεται άγρια.

Το νησί είναι άγονο. Λόγω της απουσίας γλυκού νερού, δεν υπάρχουν δέντρα, εκτός από μερικούς θάμνους. Όμως, τα νερά που περιβάλλουν το νησί είναι άφθονα σε θαλάσσια ζωή, όπως κοράλλια, δελφίνια, φάλαινες και διάφορα είδη ψαριών. Οι αμμώδεις παραλίες είναι τόπος ωοτοκίας για πολλά είδη πουλιών, όπως οι γλάροι, οι βροχοπούλες κ.ά., καθώς και για την πράσινη θαλασσοχελώνα. Τουλάχιστον ένα είδος οχιάς (Echis carinatus astolae) είναι ενδημικό στο νησί.

Δυστυχώς, οι αλιευτικές δραστηριότητες, νόμιμες και παράνομες, έχουν προκαλέσει μεγάλη ζημιά στην οικολογία του νησιού. Οι ψαράδες πετούν σκουπίδια και κομμένα δίχτυα στην ακτή που μπλέκονται στα κοράλλια και τα καταστρέφουν. Ένα είδος γλάρου που είχε μεγάλη αποικία αναπαραγωγής στο νησί, έχει εξαλειφθεί λόγω της εισαγωγής αρουραίων. Οι γάτες που απομένουν στο νησί σκάβουν τις φωλιές των χελωνών και τρώνε τα αυγά και τους νεοσσούς.

Το 2017, το Αστόλα ανακηρύχθηκε η πρώτη θαλάσσια προστατευόμενη περιοχή του Πακιστάν. Ωστόσο, η χώρα δεν έχει ακόμη εκπονήσει κάποιο σχέδιο για τον τρόπο αντιμετώπισης του προβλήματος της ρύπανσης.