Το 1873, ο Ιούλιος Βερν δημοσιεύει το διάσημο βιβλίο του "Ο Γύρος του Κόσμου σε 80 Μέρες", με τον Φιλέα Φογκ ο οποίος εκμεταλλευόμενος τις τότε νέες τεχνολογίες έκανε το γύρο του πλανήτη μας. Το βιβλίο δεν ήταν επιστημονικής φαντασίας, μιας και όλα τα μεταφορικά μέσα που χρησιμοποίησε ο Φογκ υπήρχαν, αλλά ήταν μια γυναίκα αυτή που έκανε πράξη το ταξίδι αυτό.
Η ιδέα
Η Elizabeth Jane Cochrane, με το δημοσιογραφικό ψευδώνυμο Nellie Bly, είχε ήδη κερδίσει τη φήμη της πρώτης δημοσιογράφου ερευνήτριας στον κόσμο και της ατρόμητης. Οι προηγούμενες περιπέτειες της, συμπεριλαμβανομένης της αποκάλυψη της για τη δεινή θέση των εργαζομένων γυναικών σε εργοστάσιο και ο εγκλεισμός της σε ένα ψυχιατρικό ίδρυμα για δέκα ημέρες, ήταν συγκλονιστικές περιπέτειες, αλλά η δημοτικότητά της άρχισε να φθίνει καθώς οι περισσότεροι δημοσιογράφοι άρχισαν να την αντιγράφουν. Όταν διάβασε το μυθιστόρημα του Βερν, η Bly είπε στον συντάκτη της στην New York World μια εξωφρενική ιδέα: Αν την άφηνε, θα έκανε το ταξίδι και θα κατέγραφε την εμπειρία της για την εφημερίδα.
Η πρόταση της Bly κίνησε το ενδιαφέρον του John A. Cockerill, αρχισυντάκτη της World. Ο ιδιοκτήτης της εφημερίδας δεν πείστηκε τόσο εύκολα. Ένα ταξίδι της κλίμακας που πρότεινε η Bly ήταν πρωτοφανές ακόμη και για άνδρα, και επειδή η Bly επέμενε ότι θα τα κατάφερνε χωρίς συνοδό, οι άντρες της εφημερίδας δεν πείστηκαν για την ικανότητα της, προτιμώντας να στείλουν έναν άντρα. Η Bly είχε έτοιμη την απάντησή της: "Πολύ καλά. Ας ξεκινήσει ένας άντρας και θα ξεκινήσω και εγώ την ίδια μέρα για κάποια άλλη εφημερίδα και τον νικήσω." Οι συντάκτες υποχώρησαν.
Παρά τις πολλές βαλίτσες που περίμεναν οι συντάκτες ότι θα ετοίμαζε η Bly, εκείνη πήρε μόνο μια βαλίτσα, διαστάσεων 40x18 εκατοστών. Πήρε μαζί της λίγα εσώρουχα, είδη καλλωπισμού, εργαλεία συγγραφής, μια ρόμπα, ένα σακάκι, ένα φλασκί, ένα κύπελλο, δύο καπέλα, τρία πέπλα, ένα ζευγάρι παντόφλες, βελόνες και κλωστή και μερικά μαντήλια. Δεν πήρε κανένα φόρεμα, εκτός απ' αυτό που φορούσε. Η μόνη παραχώρηση της στη ματαιοδοξία ήταν ένα βάζο με κρέμα. Αρνήθηκε να πάρει περίστροφο.
Όχι και τόσο εύκολο σαλπάρισμα
Η World, την υποστήριζε πλέον τόσο οικονομικά όσο και με ένα εξώφυλλο την ημέρα της αναχώρησης, από την Hoboken Pier στο Νιου Τζέρσεϊ. Από την αρχή, η Bly ήταν ακριβής στο χρονολόγιο της, σημειώνοντας την αναχώρηση της στις 9:40:30 μ.μ. στις 14 Νοεμβρίου του 1889. Ήθελε να νικήσει τον Φιλέα Φογκ, ελπίζοντας πως θα ταξίδευε για 75 μέρες και 4 ώρες.
Η Bly πρώτη φορά ταξίδευε με πλοίο και έτσι την έπιασε ναυτία καθώς πήγαινε στο Λονδίνο. Όταν έπεσε να κοιμηθεί λόγω της ναυτίας, ξύπνησε μετά από 22 ώρες από έναν χτύπο στην πόρτα της καμπίνας της. Ο καπετάνιος νόμισε πως είχε πεθάνει. Ο ύπνος όμως της έκανε καλό και συνέχισε το ταξίδι της με καλή διάθεση, πολύ όρεξη για φαγητό και κάνοντας γρήγορα φίλους.
Όταν έφτασε στο Σαουθάμπτον, η Bly ήρθε αντιμέτωπη με ένα κρίσιμο δίλημμα. Ο Βερν την είχε καλέσει να τον επισκεφτεί στο σπίτι του στην Αμιάν της Γαλλίας, αλλά με ένα μόνο τρόπο θα κατάφερνε να μην καθυστερήσει για το Λονδίνο. Ταξίδεψε δυο νύχτες χωρίς ύπνο και στον σταθμό την περίμενε ο συγγραφέας και η σύζυγος του.
Ένας ανταγωνιστής ταξιδιώτης
Ελπίζοντας να κερδίσουν σε δημοτικότητα την Bly, το περιοδικό Cosmopolitan έστειλε ένα ανταγωνιστή στο κατόπι της, από την αντίθετη φορά όμως. Η Elizabeth Bisland έφυγε από τη Νέα Υόρκη την ίδια μέρα, με μόνο έξι ώρες στη διάθσεη της να ετοιμαστεί. Ενώ το κοινό έδειξε ενδιαφέρον για τον δεύτερο ταξιδιώτη, η Bly αγνοούσε τον ανταγωνισμό της Bisland μέχρι που έφτασε στο Χονγκ Κονγκ, την ημέρα των Χριστουγέννων, όταν κλήθηκε στο γραφείο της Oriental and Occidental Steamship Company πριν από την αναχώρησή της για την Ιαπωνία. Όταν ρωτήθηκε αν ήταν η Nellie Bly και διαγωνιζόταν σε μια κούρσα γύρω από τον κόσμο, εκείνη απάντησε αφελώς ότι ναι, έτρεχε "μια κούρσα με το χρόνο", και έλαβε την απάντηση, «δεν νομίζω ότι την λένε έτσι". Η Bisland είχε περάσει από το Χονγκ Κονγκ τρεις μέρες πριν, με μια κενή επιταγή από το Cosmopolitan ώστε να την προσφέρει σαν δωροδοκία με οποιοδήποτε ποσό σε οποιοδήποτε πλοίο για να να συνεχίσει το πρόγραμμά. Η απάντηση της Bly ήταν εξασφαλισμένη:
Δεν ανταγωνίζομαι κανέναν. Αν κάποιος άλλος θέλει να κάνει το ταξίδι σε λιγότερο χρόνο, τότε είναι δική τους ανησυχία. Αν με ανταγωνιστούν, αυτοί πρέπει να ανησυχούν ότι θα πετύχουν. Υποσχέθηκα να κάνω το ταξίδι σε 75 ημέρες, και θα το κάνω. Αν μου είχε επιτραπεί να κάνω το ταξίδι, όταν το πρότεινα πρώτη φορά πάνω από ένα χρόνο πριν, θα έπρεπε να το είχα κάνει σε 60 ημέρες.
Κάνοντας νέους φίλους
Σαν γυναίκα που ταξίδευε μόνη της,η Bly προσέλκυσε το ενδιαφέρον πολλών ανδρών, παρά τις προσπάθειες της για το αντίθετο. Στο πλοίο από την Ιταλία προς την Αίγυπτο, διαδόθηκε η φήμη ότι ήταν "μια εκκεντρική Αμερικανίδα κληρονόμος, που ταξίδευε με μια βούρτσα μαλλιών και ένα βιβλιάριο τραπέζης", και της είχε γίνει πρόταση γάμου από έναν άνδρα που καλόβλεπε την περιουσία της.
Στο ταξίδι της η Bly συνάντησε πολλούς χαρακτήρες, των οποίων τις διαφορές χαιρόταν να αναφέρει. Κατέγραψε μια νεαρή Αμερικανίδα η οποία, όπως υποστήριξε, ήξερε περισσότερα για την πολιτική, την τέχνη, τη λογοτεχνία και τη μουσική από κάθε άνδρα στο πλοίο, εξιστόρησε τις «ιδιομορφίες» ενός άνδρα που μετρούσε το σφυγμό του μετά από κάθε γεύμα, έναν άλλο που μετρούσε κάθε βήμα που έκανε και μια γυναίκα που δεν είχε κάποτε βγάλει τη ρόμπα της από την αναχώρηση από τη Νέα Υόρκη, λέγοντας ότι αν το πλοίο βυθιζόταν, αυτή θα ήταν κατάλληλα ντυμένη.
Ενώ μερικές από τις παρατηρήσεις της σχετικά με άλλες φυλές και εθνότητες σήμερα θα θεωρούνταν προσβλητικές, εκείνη έκανε συνειδητές προσπάθειες να σεβαστεί τους πολιτισμούς που συνάντησε. Έκανε λάθη στην πορεία, όπως όταν προσέβαλε ακούσια κάτι Ιταλούς, προσφέροντας ένα κέρμα σε ένα παιδί που ζητιάνευε, αλλά πέρασε το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου της μαθαίνοντας την ιαπωνική μόδα, την ιταλική κουζίνα και το αιγυπτιακό κυνήγι του αλιγάτορα.
Η Bly έστελνε σύντομες σημειώσεις από ότι συναντούσε μέσω τηλέγραφου, αν και ξαφνιάστηκε στο Μπρίντιζι, όταν ο υπάλληλος που μιλούσε μόνο Ιταλικά την ρώτησε σε ποια χώρα βρισκόταν η Νέα Υόρκη. Οι πιο λεπτομερείς, χειρόγραφες αναφορές της, ωστόσο, ταξίδευαν με το πλοίο, τόσο αργά όσο και εκείνη. Οι συντάκτες της, αναγκάστηκαν να περιπλέκουν την ιστορία της για να διατηρούν αμείωτο το ενδιαφέρον του κοινού. Μετά από ένα ταξίδι 8000 μιλίων σε όλο τον Ειρηνικό και δύο εβδομάδες σιωπής από εκείνη, όλοι ανακουφίστηκαν όταν η Bly έφτασε με ασφάλεια στο Σαν Φρανσίσκο.
Σπίτι μου σπιτάκι μου
Η World, βιαζόταν να γυρίσουν την Bly πίσω, οπότε ναύλωσε ένα τρένο. Στην πορεία την χαιρετούσαν σαν να ήταν ηρωίδα και πλήθη την επευφημούσαν. Ένας άνδρας από το Κάνσας την προσκάλεσε να πάει στο Midwest και θα εξέλεγαν κυβερνήτη. Ο δήμαρχος του Dodge City την υποδέχτηκε ο ίδιος εξ ονόματος των πολιτών του. Το Chicago Press Club παρέθεσε πρωινό προς τιμήν της.
Η Nellie Bly έφτασε στο Jersey City στις 3:51 μ.μ. στις 25 Ιανουαρίου του 1890, μόνο 72 days, 6 ώρες, 11 λεπτά και 14 δευτερόλεπτα απ' όταν ξεκίνησε το ταξίδι της. Ήταν πιο γρήγορη από τον στόχο που είχε θέσει κατά τρεις ημέρες και από την ιστορία του Βερν κατά οκτώ. Η Elizabeth Bisland έφτασε μετά από 4,5 μέρες. Το ταξίδι της Bly στέφθηκε με απόλυτη επιτυχία, αλλά κατά την άφιξή της δήλωσε: "Έβγαλα το καπέλο μου και ήθελα να φωνάξω με το πλήθος, όχι επειδή πήγα σε όλο τον κόσμο σε εβδομήντα δύο ημέρες, αλλά επειδή γύρισα σπίτι και πάλι."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου