με τα μέσα της εποχής.
Και πού να βρεί άκρη όταν οι αναλφάβητοι και οι ολίγα γράμματα γνωρίζοντες ήταν η πλειοψηφία αλλά και οι Δημόσιες Υπηρεσίες...για γέλια.
Στις γειτονιές όπου υπήρχαν δωμάτια υπόγεια τρύπες τρώγλες παράγκες που δεν ήταν και λίγες...έμεναν άνθρωποι που προσπαθούσαν να επιβιώσουν με κάθε τρόπο.
Από πού κρατούσε η σκούφια του καθενός δεν γνώριζες αλλά και δεν σε ενδιέφερε να μάθεις.
Τον έβλεπες καλοπροαίρετα και προσπαθούσες να τον βοηθήσεις ....
Απογραφή λοιπόν και τα ραδιόφωνα φωνάζανε και έδιναν οδηγίες στον λαό
να ανοίγει την πόρτα του στους απογραφείς και να τους απαντάει στις ερωτήσεις.
Καχύποπτοι όμως....
"Καλημέρα σας ήρθαμε για την απογραφή..."
"Περιμένετε να φωνάξω την γειτόνισα γιατί δεν ξεύρω γράμματα..."
"....κυρα Κατίναααα έλα ήρθαν οι ανθρώποι..."
Και άρχιζαν οι ερωτήσεις...
"Είστε έγγαμος;"
"...τι λές καλέ...παντρεμένη με δύο παιδιά..."
"...τι επαγγέλεσθε εσείς και ο σύζυγος..."
Βοηθούσε η κυρά Κατίνα...
Έφευγαν και πήγαιναν στην διπλανή κάμαρα της αυλής χτυπούσαν αλλά δεν άνοιγε ο εργένης που είχε νταλαβέρια με το αστυνομικό τμήμα.
Έπεφτε σύρμα στην γειτονιά και αρκετοί έφευγαν από τα σπίτια τους γιατί
φοβόντουσαν μην μπλέξουν για διάφορους λόγους.
Υπήρχαν και περιπτώσεις που μανάδες που είχαν παιδιά σε ηλικία
στράτευσης ή δεν τα δήλωναν ή έλεγαν ότι δεν γνώριζαν που βρίσκονται
γιατί δεν ήθελαν να πάνε φαντάροι ύστερα από όλα που πέρασαν
τα προηγούμενα χρόνια.
Είχαν συνδέσει την απογραφή του πληθυσμού με το γνωστό φακέλωμα
που άνθιζε εκείνα τα χρόνια.
Οι απογραφείς στην κυριολεξία περνούσαν πολύ δύσκολα και η έρημη
αυτή Χώρα δεν γνώριζε πόσους πολίτες είχε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου