ΤΟ ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΟΝ ΜΙΣΟΣ ΤΗΣ ΓΕΡΜΑΝΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΗΓΕΣΙΑΣ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ

Ο ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΣ ΓΡΑΦΕΙ

Ναί καλῶς βλέπετε! Δέν εἶναι κανίβαλοι δέν εἶναι ἀνθρωποφάγοι,

εἶναι οἱ Ἔρουλοι, εἶναι οἱ πρόγονοι τῆς Μέρκελ καί τοῦ Σόϊμπλε



Ἡ Μέρκελ κρατᾶ ἴσαις ἀποστάσεις ἀπό Ἑλλάδα καί Τουρκία. Μά τοῦτο πρωτίστως οὐδεμίαν σχέσιν ἔχει μέ τό δίκαιον καί ἐξοφθάλμως εἶναι ἄδικον, δευτερευόντως δέ καταπατᾶ τήν Εὐρωπαϊκήν ἀλληλεγγύην. Ἄπαντες λέγουσιν καί λανθασμένως, ὅτι τό κάμει διά τά οἰκονομικά συμφέροντα πού ἔχει μέ τήν Τουρκία καί τά 5.000.000 Τούρκους πού ἔχει εἰς τήν Γερμανίαν. Ἀπάντησις! Ὄχι, δέν τό κάμει δ’αὐτό. Τό κάμει δ’ ἕνα ἀπλούστερον λόγον. Μέ τήν Τουρκίαν κάτι τό ἄϋλον τήν συνδέει, ὑπάρχει ἕνας κοινός ψυχικός σύνδεσμος, ἔχουν ἕναν κοινόν παρονομαστήν, ἔχουν μίαν ὁμοιότητα, τήν βαρβαρότητα καί τό αἷμα. Ὅσον ἀφορᾶ τούς Τούρκους, οἱ Τούρκοι εἶναι ὁ μοναδικός λαός εἰς τήν Ἱστορίαν, πού παρ’ ὅτι ἔχει διατελέσει αὐτοκρατορία, τήν ἐπονομαζομένην ὀθωμανικήν αὐτοκρατορία, ὄχι μόνον δέν ἔχει προσφέρει οὔτε ἕνα πολιτιστικόν στοιχεῖον εἰς τήν ἀνθρωπότητα, ἀλλά ἀντιθέτως τό μόνον πού ἔχει εἶναι ἕνα ἀπέραντον ποινικόν μητρῶον μέ Γενοκτονίας. Γενοκτονίας Ἀρμενίων, Ἀσσυρίων, Ἑλλήνων. Γενοκτονίες πού διέπραξεν μέ ἕνα ἕναν βάρβαρον, ἀπεχθήν, κτηνώδην καί φρικιαστικόν τρόπον, διά τάς ὁποίας καυχᾶται, ἐπαίρεται καί διατυμπανίζει καθημερινῶς. Μέ αὐτούς τούς ἄθλιους ἔχει συμπάθειαν καί φιλίαν ἡ Μέρκελ καί αὐτούς ὑποστηρίζει καί στηρίζει. Ὁ Πλάτων εἰς τό<Συμπόσιον> λέγει: «ὁ γὰρ παλαιὸς λόγος εὖ ἔχει, ὡς ὅμοιον ὁμοίῳ ἀεὶ πελάζει». Ὁ δέ Ἀριστοτέλης εἰς τά <ἡθικά Νικομάχεια> γράφει διά τήν φιλίαν: «οἳ μὲν γὰρ ὁμοιότητά τινα τιθέασιν αὐτὴν καὶ τοὺς ὁμοίους φίλους, ὅθεν τὸν ὅμοιόν φασιν ὡς τὸν ὅμοιον, καὶ κολοιὸν ποτὶ κολοιόν». κολοιός=καλιακούδα. Δηλ. «ἄλλοι πάλιν θεωροῦν αὐτήν(τήν φιλίαν) ὡς τήν ὁμοιότητα μεταξύ ὁμοίων φίλων, δηλ. ὁ ὅμοιος συνομιλεῖ μέ τόν ὅμοιον καί ἡ καλιακούδα μέ τήν καλιακούδα». Μέ τήν στήριξιν πού παρέχει ἡ Μέρκελ εἰς τούς φίλους της Τούρκους, ἐπιβεβαιώνει τόν Πλάτωνα πού εἰς τήν Πολιτείαν του ἀναζητώντας τό δίκαιον μεταξύ τῶν ἄλλων λέγει: «Κελεύεις δὴ ἡμᾶς προσθεῖναι τῷ δικαίῳ ἢ ὡς τὸ πρῶτον ἐλέγομεν, λέγοντες δίκαιον εἶναι τὸν μὲν φίλον εὖ ποιεῖν, τὸν δ' ἐχθρὸν κακῶς». Εἰς ἡμᾶς κάμει τό κακόν διότι μᾶς αἰσθάνεται ἐχθρούς της.


Μήν λησμονοῦμεν ὅτι εἰς τόν πρῶτον παγκόσμιον πόλεμον(28/07/1914-11/11/1918) οἱ Γερμανοί εἶχον συμμάχους τούς Τούρκους, μέ τήν ἐπονομαζομένην τότε ὀθωμανική αὐτοκρατορία, τότε ἡ Γερμανία δέν εἶχεν οὔτε ἕναν Τούρκον μετανάστην. Οἱ Γερμανοί ἀπό τό 1913 εἶχον στείλει στρατιωτικήν ἀποστολήν εἰς τήν Τουρκίαν μέ ἐπικεφαλής τόν Στρατηγόν Λίμαν φόν Σάντερ καί μέ κύριον στόχον τόν ἐκσυχρονισμόν καί τήν ἐκπαίδευσιν τοῦ ὀθωμανικοῦ στρατοῦ. Μάλιστα ἐγένετο δέ ἀνώτατος στρατιωτικός διοικητής τῶν Τούρκων. Καί τοῦτο συνέβη μετά τάς στρατιωτικάς ἤττας πού ὑπέστησαν, ὁ ἐμβέρ Πασάς ἀπό τούς Ρώσους καί ἀχμέτ τζεμάλ Πασάς εἰς τό Σουέζ. Ὁ Λίμαν φόν Σάντερ εἶναι αὐτός πού διόρισεν διοικητήν τοῦ 19ου συντάγματος τόν μετέπειτα σφαγέα τῶν Ἑλλήνων ἀλλά καί Ἀρμενίων, τόν μουσταφά κεμάλ ἀτατούρκ. Ἐδῶ φωτογραφίζεται ὁ Γερμανός στρατηγός ὄτο λίμαν μέ τόν κεμάλ ἀτατούρκ. Καί τοῦτο τό λέγομεν διότι οἱ (διεθνολόγοι) τοῦ κ....ου, καθ ὅτι ἄπαντες εἶναι, ἐξαιρουμένου τοῦ ΚουΚου Μάζη ἡμιμαθεῖς, ἀγράμματοι καί μέ ἀκρισίαν, ἐπικαλοῦνται τους Τούρκους μετανάστες ὡς πρόσχημα διά τάς ἴσας ἀποστάσεις πού κρατᾶ ἡ Γερμανία.

Μήν λησμονοῦμεν ὅτι καί εἰς τόν δεύτερον παγκοσμιον πόλεμον οἱ Τούρκοι ἤσαν δορυφόροι τῶν Γερμανῶν καί τοῦ Χίτλερ. Καί ἐδῶ ἡ Γερμανία δέν εἶχεν οὔτε ἕνα Τούρκον μετανάστην. Καί τότε ἤσαν φίλοι καί σύμμαχοι.

Ἡ ἐπιλογή, ἡ προτίμησις καί ἡ σύνδεσις τῆς Γερμανίας μέ τήν βαρβαρότητα τῶν Τούρκων ἄρχεται ἀπό παλαιότρερα ἀπό τό ἔτος 1867, ὅτε τότε ἰδρύεται εἰς τήν κατεχομένην ἀπό τούς Τούρκους Ἑλλάδα δηλ. τόν Πόντον, τήν Μικράν Ἀσίαν καί Κωνσταντινούπολιν < ἡ σχολή ἐκμαθήσεως τῆς Γερμανικῆς γλώσσης>. Ἐπίσης τό ἔτος 1917 ὁ τελευταῖος κάϊζερ=καίσαρ (ἀπό τό Λατινικόν ceasare δηλ. αὐτοκράτωρ) τῆς Γεμανίας Γουλιέλμος ὁ Β! ἐπισκέφθει εἰς τήν Κωνσταντινούπολιν τόν σουλτάνο μωάμεθ Ε! τῆς παρηκμαζούσης τότε ὀθωμανικῆς αὐτοκρατορίας. Τό κλίμα τῆς συναντήσεως ἦτο θερμότατον. Ὁ δέ ceasare Γουλιέλμος ὁ Β! εἰς αὐτήν τήν συνάντησιν ἐνεδύθει μέ Τουρκικήν στατιωτικήν στολήν. Ὀλίγον ἀργότερον κυκλοφορεῖ εἰς τήν Γερμανίαν τό βιβλίον: «ἡ Μικρά Ἀσία πεδίον Γερμανικοῦ ἐποικισμοῦ». Ἀπό τότε Χιλιάδες Γερμανοί κατακλύζουν τήν (Τουρκία), καί Τούρκοι ἀξιωματικοί γόνονται δεκτοί εἰς τήν στρατιωτικήν Ἀκαδημίαν τοῦ Βερολίνου. Ἡ Γερμανία καί τότε δέν εἶχεν οὔτε ἕνα Τούρκον μετανάστην.

Ἀπό τό ἔτος 1888 ἀρχίζει νά ὑλοποιῆται ἕνα μεγαλόπνοον σχέδιον τῆς Γερμανίας, ἡ σιδηροδρομική σύνδεσις, Βερολίνου-Κωνσταντινουπόλεως-Βαγδάτης. Οὕτως οἱ Γερμανοί ἐπιτυγχάνουν τήν ἐξάρτησιν τῆς παρηκμαζούσης τότε ὀθωμανικῆς αὐτοκρατορίας, ἀλλά καί σιγά-σιγά ἀρχίζει καί ὁ ἐμπορικός ἐκτοπισμός τῶν Ἄγγλων καί Γάλλων ἀπο τήν Τουρκίαν.

Τό ἔτος 1904 φθάνει εἰς τήν Ἑλλάδα ἕνας ἐκπρόσωπος τῆς Ἐθνικῆς τραπέζης τῆς Γερμανίας καί πείθει τόν τότε διευθυντήν τῆς Ἐθνικῆς τραπέζης τῆς Ἑλλάδος Στέφανον Στρέιτ νά ἰδρύσουν ἀπό κοινοῦ τήν τράπεζαν τῆς Ἀνατολῆς. Ἀπ’ὅτι φαίνεται οἱ Γερμανοί γνώριζαν ὅτι τά χρήματα καί τό ἐμπόριον τό κατεῖχον οἱ Ἕλληνες τῆς Μικράς Ἀσίας. Βασικός ὅρος τῆς συμφωνίας ἦτο ὅτι ἡ πλειοψηφία τοῦ συμβουλίου θά ἦτο Ἑλληνική. Ἡ ἀνάπτυξις τῆς τραπέζης ἦτο πρωτοφανής καί τοῦτο τήν ὁδήγησεν εἰς τήν αὔξησιν τοῦ μετοχικοῦ κεφαλαίου. Οἱ Γερμανοί μετέπειτα προκάλεσαν τήν ρήξιν καί τήν διάλυσιν τῆς τραπέζης, καθ’ὅτι ἀθέτησαν τήν ἀρχικήν συμφωνίαν αἰτούμενοι τήν πλειοψηφίαν τῆς διοικήσεως τῆς τραπέζης. Ἀλλά ἤδει εἶχον καταφέρει νά εἰσέλθουν εἰς τό τραπεζικόν σύστημα καί ἰδρύουν μίαν νέαν τράπεζαν, τήν Deutsche Bank, μέ τά ἀρχικά Ἑλληνικά κεφάλαια. Αὐτή ἡ τράπεζα ἀνοίγει πολλά ὑποκαταστήματα καί μοιράζει αὔθονον χρήμα διά ἐπενδύσεις εἰς τήν Τουρκίαν. Ἀρχίζει δέ ἕνας πόλεμος ἐναντίον τῶν Ἔλληνικῶν προϊόντων καί τοῦ ἐμπορίου. Τό πῶς οἱ Γερμανοί βοήθησαν τότε ποικηλοτρόπως τούς Τούρκους καί κατέστρεψαν τόν Ἑλληνισμόν, περιγράφονται εἰς τό βιβλίον τοῦ Μιχαήλ Ροδά, τό ὁποῖον ἐκυκλοφόρησεν τό 1916, «πῶς ἡ Γερμανία κατέστρεψεν τόν Ἑλληνισμόν τῆς Τουρκίας». Ἐπίσης οἱ Γερμανοί τό 1897 ἐπρομήθευσαν τούς Τούρκους τά ὅπλα Μάουζερ καί τά τηλεβόλα Κρούπ καί συνέβαλλον εἰς τό νά ἡττηθῶμεν ἀπό τούς Τούρκους. Σαφῶς καί ἡ τότε κυβέρνησις τῆς Γερμανίας δέν πρωτιμᾶ νά συνεργασθῆ μέ τόν πανάρχαιον Ἑλληνικόν πολιτισμόν ὅπως κάμουν ἄπαντες οἱ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΙ ἄνθρωποι τῆς Γερμανίας, ἀλλά ἐπιλέγει τούς βαρβάρους κατακτητάς. Βεβαίως καί σήμερον ἡ Μέρκεκ καί ὁ Σὀϊμπλερ, μᾶς ἐπέβαλλον τά μνημόνια, ἀλλά πρωταρχικῶς ὑπεύθυνοι εἴμεθα ἡμεῖς οἱ ἴδιοι καθ΄ὅτι μέ τήν νοητικήν ἀνεπάρκειαν πού ἐπέδειξαν πολλοί Ἕλληνες, ἀνέδειξαν μέ τήν ψῆφον τους, ἀνθέλληνες (προοδευτικούς) πρωθυπουργούς. Τά πολυπληθῆ Γερμανικά φύλα τά ὁποία συγκροτοῦν σήμερον τήν Γερμανίαν δέν ἔχουν νἀ ἐπιδείξουν ἀπό τό παρελθόν τους κάποιο πολιτιστικόν ὑπόβαθρον. Ἀντιθέτως μεταξύ τῶν προγόνων τῶν σημερινῶν Γερμανῶν συμπεριλαμβάνονται οἱ Ἔρουλοι καί οἱ Βάνδαλοι.

Ἔρουλοι. Ἀπό Troels Brandt, «The Heruls») διαβάζομεν διά τούς Ἐρούλους: Οἱ Ἔρουλοι δέν ἦσαν ξεχωριστή ἐθνική ὁμάδα, ἀλλά μοναχικόν... τάγμα! Παιδιά ἡλικίας 15-21 ἐτῶν ἔμπαιναν εἰς τήν ὑπηρεσίαν τοῦ μεγάλου σομάνου, ὁ ὁποῖος ντυνόταν γυναίκα. Κάθε χρόνον ἄφηναν τό σπίτι τους, ἀπό τήν πρωτομαγιά ὡς τό τέλος τοῦ Ὀκτωβρίου, διά νά ἐκπαιδευτοῦν εἰς τά ἔλη ὡς <στρατιῶται τοῦ θεοῦ>. Ὀργανώντουσαν σέ δωδεκαμελεῖς ἀγγέλες, ὑπό τήν ἀρχηγίαν δύο <λύκων> καί μυούνταν εἰς τελετάς πού περιελάμβαναν μυσταγωγίαν ὑπό τήν ἐπήρειαν ναρκωτικῶν, ἀνθρωποθυσίας, καί ὁμοσεξουαλισμόν. Ἔπιναν ἕνα κοκτέϊλ ναρκωτικῶν ἔβαφαν τό κορμί τους μόβ, χόρευαν πολεμικούς χορούς ντυμένοι μέ ἀρκουδοτόμαρα καί λυκοτόμαρα καί ξεχυνόντουσαν σάν διάβολοι στό σκοτάδι. Πηγή <ΤΟ ΒΗΜΑ> 12/08/2007. Σήμερον εἶναι δηλωμένοι 150.000 κτηνοβάται.

Οἱ Ἔρουλοι τό 267 Μ.Χ ἔκαμαν ἐπιδρομήν καί εἰς τήν Ἑλλάδαν, ἦλθον ἀπό πολύ μακριά καί ἐκεῖ ἐπέστρεψαν. Ἡ ἐπιδρομή ἦταν τρομακτική, κατέστρεψαν, λεηλάτησαν, ἔκαψαν ὅλην τήν Ἑλλάδα. Ἐλελήλατησαν τήν Σπάρτην, τήν Κόρινθον, τό Ἄργος τό Βυζάντιον, τήν Σκῦρον, τήν Λήμνον. Ἔφθασαν καί εἰς τήν Ἀθήναν καί τήν ὁποίαν πυρπόλυσαν. Σώθηκεν εὐτυχῶς ἡ Ἀκρόπολις, ὁ ναός τοῦ Ἡφαίστου, τό ρολόϊ τοῦ Ἀνδρόνικου Κυρρήστου(ἀέρηδες), τό Πάνθεον καί ἐλάχιστα ἄλλα. Τό θέατρον τοῦ Ἡρώδη τοῦ Ἀττικοῦ εἶχεν σκεπήν, ἦτο ἡ μεγαλυτέρα τῆς ἐποχῆς του, καί τήν ὁποίαν ἔκαψαν.

Ἀπό τόν μεγάλον Ἱστορικόν τοῦ Βυζαντίου, Προκόπιον τῆς Καισαρείας (500-570)Μ.Χ διαβάζομεν διά τούς Ἐρούλους εἰς τό: DE BELLO GOTHICO -ΓΟΤΘΙΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ

«Πολλοί δέ ἀπό αὐτούς τούς ανθρώπους εἶναι οἱ Ἔρουλοι, καί οἱ ὁποῖοι ἐγκατέστησαν συμμαχίαν μέ τούς Ρωμαίους ἐρχόμενοι μέ αὐτούς σέ διαπραγματεύσεις. κατοικοῦσαν ἀπό παλαιόθεν πέραν τοῦ Ἴστρου ποταμοῦ, ἐπίστευον εἰς πολλούς θεούς καί εἰς αὐτούς ἐφαίνετο ὅτι ἦτο εὐσεβές διά νά τούς ἐξευμενίσουν νά κάμουν ἀνθρωποθυσίας. Νόμους δέ πολλούς δ΄αὐτά, δέν ἐχρειάζοντο ἀπό ἄλλους ἀνθρώπους. Κατά τήν διάκειαν τῆς ζωῆς των δέν ἐπιτρεπόταν οὔτε νά γεράσουν οὔτε νά ἀσθενήσουν, ἀλλά ἐπειδή, ὅταν κάποιος ἐξ αὐτῶν ἤ γήρασκεν ἤ νοσοῦσεν ἀναγκαστικῶς ζητοῦσεν ἀπό τούς συγγενεῖς του ὅτι τάχιστα πρέπει νά τόν ἐξαφανίσουν ἀπό τούς ἀνθρώπους. Αὐτοί δέ ξύλα πολλά συσσώρευαν εἰς μεγάλον ὕψος καί τοποθετοῦσαν τόν ἄνθρωπον ὑπεράνω τῶν ξύλων, κάποιον δέ ἐκ τῶν Ἐρούλων ξένον ὅμως πρός αὐτόν μαζί μέ τό ξῖφος του ἔστελλον. διότι δέν ἦτο ὀρθόν κάποιος ἀπό τούς συγγενεῖς νά τόν φονεύση. Ἐπειδή δέ εἰς αὐτούς ὁ φονεύς τοῦ συγγενοῦς ἐπέστρεφεν, ἀμέσως ἔβαζαν φωτιά σέ ὅλα τά ξύλα ἀρχίζοντας ἀπό χαμηλά. Ὅταν ἡ φωτιά ἔσβηνεν συνέλλεγον τά ὁστᾶ καί τά ἔκρυπτον μέσα στήν Γῆ. Μετά τόν θάνατον κάποιου Ἐρούλου ἡ σύζυγος του ἀναγκαστικῶς λόγω τῆς γυναικίας ἀρετῆς καί ἐπιθυμόντας νά ἀφίση ἕνα δοξασμένο ὄνομα ὄφειλεν νά φτιάξη βρόχον πλησίον τοῦ τάφου τοῦ ἀνδρός της καί ὄχι εἰς μακρόν χρόνον νά πεθάνη. Ἐάν δέν ἔπραττεν αὐτά ἤταν ἀτιμασμένη καί ἦταν σέ σύγκρουσιν μέ τούς συγενεῖς τοῦ ἀνδρός της. Αὐτοί ἦσαν οἰ νόμοι κατά τῶ πάλαι τῶν Ἐρούλων».

Οἱ Βάνδαλοι ἔδωδαν εἰς τήν παγκόσμιον κοινότητα, ὡς λέξιν καί ὡς ἔννοιαν τόν Βανδαλισμόν. Καί τοῦτο προέκυψεν ἀπό τό ἔτος 455 Μ.Χ ὅταν κατέλαβον τήν Ρώμην καί διά δύο ἐβδομάδες ἐλεηλάτουν τήν πόλιν καταστρέφοντας κάθε πολιτιστικόν στοιχεῖον τῆς Ρώμης, οἰκοδομήματα, ἀγγάλματα, ἔργα τέχνης κ.τ.λ. ἀλλά καί σφάζοντας τούς κατοίκους της. Οἱ Βάνδαλοι κάμουν προσπάθειαν νά εἰσβάλλουσιν εἰς τήν Ἑλλάδα κατα,φθάνοντας εἰς τήν Καινούπολιν(Νέα Πόλις), ἀλλά οἱ Μανιάτες τούς τρομάζουν καί αὐτοί τρέπονται εἰς φυγήν.

Ἀπό τούς Γερμανούς ἐξαιροῦνται σαφέστατα ὄλοι οἱ πνευματικοί ἄνθρωποι τῆς Γερμανίας πού εἶναι ἄπαντες Φιλέλληνες, καί δέν ἀποκλείεται εἰς αὐτούς νά ρέη ἝλληνοΡωμαϊκόν αἷμα. Κάθ’ ὄτι ἡ Γερμανία εἶχεν κατοικηθεῖ ἀπό Ἕλληνες ἀπό παλαιόθεν, ἀπό τό 1300 π.Χ. Βεβαίως κατά τό παρελθόν ἐμεῖς οἱ Ἕλληνες ἔχομεν προσφέρει τά μάλα εἰς τήν Γερμανικόν λαόν διά νά ξεφύγη ἀπό τήν βαρβαρότητα καί νά ἐκπολιτισθῆ. Τοῦτο συναίβει ἐπί Βυζαντινῆς Αὐτοκρατορίας. Ἡ Αὐτοκρατορία εὐρισκομένη εἰς ἀνάγκην ἐξηναγκάσθη νά συνάψη γάμον μέ τούς Γρμανούς. Ἡ πριγκήπισα τοῦ Βυζαντίου Θεοφανώ, ὑπανδρεύθη τόν τότε διάδοχον τῆς Γερμανίας Ὅθωνα. Ἡ Βυζαντινή πριγκίπισσα Θεοφανώ, ἀνεψιά τοῦ Αὐτοκράτορος Ιωάννη Τζιμισκή, ἐταξίδεψεν είς τήν Ιταλίαν τόν Ἀπρίλιο τοῦ 972 διά νά παντρευτῆ τόν διάδοχον τοῦ Γερμανικοῦ θρόνου Ὄθωνα Β', εἰς τόν Ἄγιον Πέτρο τῆς Ρώμης. Εἶχεν μαζί της μία λαμπράν συνοδείαν ἀποτελουμένη ἀπό μαγείρους, ράπτες καί γραμματεῖς ὡς καί τήν μεγαλοπρεπήν προίκα της. Ἐμαθεν τούς Γερμανούς νά πλένωνται, νά γράφουν, νά μαγειρεύουν κ.τ.λ κ.τ.λ Ἡ ἐκλεπτυσμένη Βυζαντινή, ἀν καί μεγαλωμένη μέσα εἰς τήν πολυτέλειαν τοῦ παλατιοῦ τῆς Κωνσταντινουπόλεως, χρειάστηκεν ἐπί χρόνια νά περιπλανηθῆ ἀδιακόπως ἀπό τήν μίαν ὡς τήν ἄλλην ἄκρη τῆς Γερμανίας διά τάς ἀνάγκας τῆς διακυβερνήσεως τῆς νέας πατρίδος της εἰς τό πλευρόν τοῦ ἄνδρα της καί τοῦ υἱού της.

Καθῆκον τῶν εὐγενῶν τῆς ἐπιστήμης καί τοῦ πνεύματος Γερμανῶν εἶναι, ἤ νά ἐκπολιτίσουν τούς συμπατριῶτας των ἤ νά διαχωρίσουν τήν θέσιν των ἀπό αὐτούς.