Quinta Da Regaleira: το πορτογαλικό "Παλάτι των Μυστηρίων"

Το Quinta Da Regaleira είναι σημαντικός τουριστικός προορισμός στην πορτογαλική
πόλη Σίντρα στην περιοχή της Λισσαβώνας, γνωστό για την μυστικιστική ποιότητά του και την άφθονη χρήση των συμβολισμών του και της εικονογραφίας του από τις μυστικές κοινωνίες.



Σε μια ιστορική κορυφή ενός λόφου στην οροσειρά στην πορτογαλική πόλη Σίντρα, βρίσκεται το παλάτι Quinta da Regaleira. Το 1904, ο εκκεντρικός εντομολόγος Αντόνιο Ογκούστο Καρβάλιο Μοντέιρο (António Augusto de Carvalho Monteiro) άρχισε να εργάζεται για το αρχιτεκτονικό θαύμα, με τη βοήθεια του Ιταλού αρχιτέκτονα Λουίτζι Μανίνι (Luigi Manini). Το παλάτι χτίστηκε μέσα σε έξι χρόνια με ένα μείγμα αρχιτεκτονικών στυλ. Αυτό που το κάνει τόσο διάσημο είναι η χρήση συμβόλων σε όλο το κτήμα, κάτι που υπαινίσσεται διάφορες μυστικές κοινωνίες.

Ο Αντόνιο Ογκούστο Καρβάλιο Μοντέιρο

Το πενταώροφο παλάτι συνδυάζει το νεο-γοτθικό στυλ, το νεο-αναγεννησιακό ιταλικό στυλ και το περίτεχνο πορτογαλικό στυλ του 16ου αιώνα Manueline. Το "quinta" -δηλαδή το κτήμα- που περιβάλλει το παλάτι και το εκκλησάκι από πάνω του διαθέτει σπήλαια, αγάλματα, πηγές, ένα υπόγειο σύστημα σηράγγων και -ίσως το πιο γνωστό γνώρισμά του- το Πηγάδι των Μυήσεων. Δεν είναι γνωστό αν αυτό το βαθύ, γεμάτο βρύα πηγάδι ήταν ο τόπος πραγματικών τελετών μύησης των Ελευθεροτεκτόνων, αλλά σίγουρα είναι εμπνευσμένο από αυτούς.

Εκτός από τον Τεκτονισμό, το ανάκτορο διαθέτει σύμβολα αλχημείας, σύμβολα των Ναϊτών και των Ροδόσταυρων -μια αδελφότητα των αρχών του 15ου αιώνα του οποίου τα μέλη πίστευαν ότι διέθεταν εσωτερική σοφία που προερχόταν από την αρχαιότητα. Το κυρίως παρεκκλήσι περιέχει κυρίως ρωμαιοκαθολικές εικόνες, αλλά και λίγα πενταγράμματα.

Το Πηγάδι των Μυήσεων

Ένα από τα πιο γνωστά χαρακτηριστικά του Quinta da Regaleira είναι δύο πηγάδια. Το μεγαλύτερο είναι ένα πηγάδι μυήσεων, ή ένας ανεστραμμένος πύργος, με εννέα ορόφους σπειροειδών σκαλοπατιών που έχουν χαραχθεί στον τοίχο που οδηγεί στον πάτο του πηγαδιού.

Ο αριθμός εννιά είναι σημαντικός στον Χριστιανισμό λόγω της σύνδεσής του με το θεϊκό σχέδιο και την τελειότητα, που ενέπνευσε τη δομή της Κόλασης, του Καθαρτηρίου και του Παραδείσου στη Θεία Κωμωδία του Δάντη. Επίσης, οκτώ -οι Γοδεφρείδος ντε Σαιν-Ομέρ (Godefroi de Saint-Omer), Αρκαμπώ ντε Σαιντ-Αινιάν (Archambaud de Saint-Aignan), Παγιάν ντε Μοντιντιέ (Payen de Montidier), Ζοφρουά Μπισσό (Geoffrey Bissot), Ροσσάλ ή Ρολάν [Rossal (ή Roland)], Αντρέ ντε Μονμπάρ (André de Montbard), Γκοντεμάρ (Gondemare) και Γκοντφρουά (Godefroi)- ήταν οι Ιππότες οι οποίοι, μαζί με έναν Μεγάλο Μάγιστρο -τον Ούγο ντε Παιν (Hugues de Payens)-, ίδρυσαν το Τάγμα των Ιπποτών του Ναού.

Πολλοί πιστεύουν ότι ο Μοντέιρο και ο Μανίνι ήταν πολύ έμπειροι στον συμβολισμό και πιθανότατα ανήκαν σε μία ή και σε μερικές από αυτές τις κοινωνίες.

Ο πυθμένας του Πηγαδιού, με ένα οκτάκτινο αστέρι και σταυρό των Ναΐτών στο εσωτερικό του

Σε ένα τελετουργικό μύησης, ο επίδοξος μυημένος κατέβαινε την σπειροειδή σκάλα, όπου έπρεπε να βρει το δρόμο του μέσα από ένα λαβύρινθο με υπόγειες σήραγγες (οι Ιππότες του Ναού ήταν λάτρεις των σηράγγων). Στο τέλος μιας σήραγγας υπάρχει ένα άλλο, μικρότερο παρεκκλήσι με άλλες σήραγγες που οδηγούν σε μέρη όπως το άλλο, μικρότερο πηγάδι μύησης, και πίσω ξανά στο έδαφος μέσω ενός σπηλαίου.

Διάταξη, δωμάτια και λεπτομέρειες

Η Πηγή της Αφθονίας

Τα πέντε επίπεδα περιέχουν κυρίως αβλαβή δωμάτια. Στον κεντρικό όροφο υπάρχει ένα σαλόνι, μια τραπεζαρία και μια αίθουσα μπιλιάρδου. Τα υπνοδωμάτια και η γκαρνταρόμπα βρίσκονται στο δεύτερο επίπεδο. Στο τρίτο επίπεδο υπάρχει το γραφείο του Μοντέιρο, συν μερικά υπνοδωμάτια των υπηρετών. Ο τελευταίος όροφος διαθέτει μια μικρή περιοχή με πρόσβαση σε μπαλκόνι, μια βεράντα και ένα πλυσταριό. Η κουζίνα, με ανελκυστήρα τροφίμων, και ακόμα περισσότερα δωμάτια υπηρετών και αποθηκευτικούς χώρους, βρίσκονται στο χαμηλότερο επίπεδο.

Ο πύργος ενός από τα δύο παρεκκλήσια του κτήματος

Μια πύλη

Ένα από τα πολλά τούνελ

Αν και το παλάτι βρίθει αρχιτεκτονικών λεπτομερειών, τοιχογραφιών, βιτρό και χαρακτικών, δεν υπάρχουν τόσα πολλά έπιπλα.

Όσο συναρπαστικό είναι το ανάκτορο, άλλο τόσο συναρπαστικό είναι και το κτήμα. Ο συνδυασμός δέντρων και φυτών δημιουργεί ένα πλούσιο και κάπως αλλόκοτο σκηνικό. Για παράδειγμα, η Πηγή της Αφθονίας είναι μια τεράστια μαρμάρινη πρόσοψη, που περιβάλλεται από οβελίσκους και κοσμείται με κοχύλια και πλάσματα που μοιάζουν με φίδια.

Στους κήπους

Η ιστορία του Quinta da Regaleira

Η περιοχή στην οποία βρίσκεται το κτήμα κατοικήθηκε από τους Ρωμαίους από τα μέσα του 2ου αιώνα π.Χ., μέχρις ότου τα κατέλαβαν οι Μαυρυτανοί. Στη συνέχεια, η γη πέρασε στο Τάγμα του Χριστού (Ordem Militar de Cristo), τη συνέχιση των Ιπποτών του Ναού στην Πορτογαλία μετά από την διάλυση τους με βούλα του Πάπα Κλήμης Ε' το 1312. Στα τέλη του 15ου αιώνα, η περιοχή συνδέθηκε με την Ελεονώρα Τέλες δε Μενέσες (Leonor Teles de Meneses), μια βασίλισσα της Πορτογαλίας. Έπειτα, στα τέλη του 16ου αιώνα, ο Αλφόνσος Α' της Πορτογαλίας, ο πρώτος βασιλιάς της Πορτογαλίας, έκτισε εκεί ένα βασιλικό ανάκτορο. Πολλά από τα κτήρια της περιοχής καταστράφηκαν λόγω ενός σεισμού το 1755. Στη συνέχεια, ο D. Ermelinda Monteiro de Almeida απέκτησε την γη και το 1892, την αγόρασε ο Μοντέιρο, σκοπεύοντας να δημιουργήσει ένα μοναδικό μέρος που θα αντανακλούσε τις ιδεολογίες του.

Ένας τεχνητός καταρράκτης

Μετά από τον θάνατο του Μοντέιρο, η γη πουλήθηκε στο Waldemar d'Orey το 1942, η οικογένεια του οποίου το χρησιμοποίησε ως θερινή κατοικία. Στη συνέχεια, το 1987, το αγόρασε η ιαπωνική Aoki Corporation. Το 1995, το Quinta da Regaleira, σε αναγνώριση της πολιτιστικής του σημασίας, χαρακτηρίστηκε ως περιοχή Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO.

Τέλος, το 1997, το αγόρασε το Δημοτικό Συμβούλιο της πόλης και τον επόμενο χρόνο το άνοιξε για το κοινό. Μετά από την αλλαγή του σε τουριστικό αξιοθέατο, το Δημοτικό Συμβούλιο της πόλης έκανε τον τελευταίο όροφο του αρχοντικού μουσείο για την περιοχή.