Εδώ ο Γαλιλαίος παρουσίασε το τηλεσκόπιό του στον Δόγη και εδώ ο Γκέτε είδε πρώτη φορά θάλασσα. Μέχρι να καταρρεύσει το 1902, η Campanile di San Marco, δηλαδή το Καμπαναριό του Αγίου Μάρκου, το καμπαναριό του 16ου αιώνα στην ομώνυμη πλατεία στη Βενετία, είχε δει διάφορα ιστορικά γεγονότα.
Αν και είχε παρατηρηθεί μια ρωγμή στον πύργο τουλάχιστον μια εβδομάδα πριν από την κατάρρευση, δεν είχαν ληφθεί οι απαραίτητες προφυλάξεις. Οι επισκέπτες μπορούσαν να ανέβουν στο καμπαναριό, ακόμη και όταν οι ρωγμές πολλαπλασιάστηκαν, φτάνοντας ακόμη και μέχρι τον πέμπτο όροφο. Την Κυριακή πριν από την κατάρρευση, οι ορχήστρες στην πλατεία (μια προγραμματισμένη συναυλία από την μπάντα του 18ου Συντάγματος Πεζικού) σίγησαν για να αποφευχθούν οι δονήσεις, αλλά ήταν ήδη πολύ αργά. Τις πρώτες πρωινές ώρες της 14ης Ιουλίου του 1902 (για κάποιους στις 9.47 π.μ., για άλλους στις 9.52 π.μ.), το καμπαναριό κατέρρευσε. Δεν τραυματίστηκε κανείς αλλά σκοτώθηκε η γάτα ενός συντηρητή -η Mélampyge, όπως λεγόταν το σκυλί της Καζανόβα.
Αμέσως κυκλοφόρησαν διάφορες ψεύτικες φωτογραφίες που υποτίθεται ότι έδειχναν την κατάρρευση και έγιναν διάσημες σε όλο τον κόσμο. Οι φωτογραφίες που ακολουθούν -η πρώτη του Antonio De Paoli και η δεύτερη του Giovanni Zanetti- είναι ψεύτικες και στις οποίες φαίνεται ο κόσμος να τρέχουν πανικόβλητος στην πλατεία. Η αρχική φωτογραφία -του Angelo Zaghis- ήταν η ακριβέστερη ως προς την απεικόνιση της άδειας πλατείας, αλλά είναι επίσης πιθανό να είναι ψεύτικη, αν και αναπαράχθηκε σε πολλά βιβλία που αναφέρονται στην ιστορία της Βενετίας.
Παρά τις όποιες κραυγές εναντίωσης -κυρίως από τον Τζοζουέ Καρντούτσι, τον Ιταλό ποιητή ο οποίος θεωρήθηκε ένας από τους μεγαλύτερους της Ιταλίας και χαρακτηρίστηκε ως ο ανεπίσημος εθνικός ποιητής της σύγχρονης Ιταλίας και ο οποίος το 1906 έγινε ο πρώτος Ιταλός που κέρδισε το Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας- το δημοτικό συμβούλιο της Βενετίας ψήφισε ομόφωνα την ανοικοδόμηση του καμπαναριού. Ο δήμαρχος Filippo Grimani διακήρυξε περίφημα: "com'era e dov'era (όπως ήταν, όπου ήταν)".
Σε μια πανηγυρική τελετή, που τιμούσε την ναυτική ιστορία της Γαληνοτάτης Βενετικής Δημοκρατίας, τα ερείπια του Καμπαναριού μεταφέρθηκαν από ένα πλοίο σε μια "κηδεία", σε μια τελετή που μιμούνταν τη "La Sensa", την ετήσια τελετή όπου οι Δόγηδες της Βενετίας έριχναν χρυσά δαχτυλίδια στη θάλασσα.
Ο πύργος ανοικοδομήθηκε -και μάλιστα χρησιμοποιήθηκαν πολλά από τα τούβλα που είχαν σωθεί από την κατάρρευση- στην κορυφή του τοποθετήθηκε η Marangona, η μοναδική από τις πέντε καμπάνες που σώθηκε από την κατάρρευση -οι υπόλοιπες καμπάνες ανασχηματίστηκαν από τα θραύσματα που συλλέχθηκαν.
Το Καμπαναριό άνοιξε ξανά την ημέρα του Αγίου Μάρκου του 1912, ακριβώς 1.000 χρόνια μετά την κατασκευή του πρώτου Καμπαναριού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου