Για την ιστορία, το γνωστό ρητό "το λακωνίζειν εστί φιλοσοφείν" αποδίδεται στον Χίλων τον Λακεδαιμόνιο, τον Σπαρτιάτη πολιτικό, νομοθέτη, φιλόσοφο και ελεγειακό ποιητή, που αναφέρεται ως ένας από τους Επτά Σοφούς της Αρχαίας Ελλάδας. Από τα πιο σπουδαία και γνωστά γνωμικά του, το "μηδέν άγαν", το "γνώθι σαυτόν" (να έχεις αυτογνωσία) και το "εγγύα πάρα δ' άτα" (το πρώτο απ' αυτά αποδίδεται, κατ' άλλη εκδοχή, στον Σόλωνα, ενώ το δεύτερο στον Θαλή) είχαν γραφτεί στον τοίχο (ή στην προμετωπίδα) του ναού του Απόλλωνα, στους Δελφούς. Ειδικά για το "γνώθι σαυτόν" αναφέρεται από τον Κλέαρχο ότι το γνωμικό αυτό λέχθηκε στον Χίλωνα ως μυστικό από τον θεό. - πηγή
Λόρενς Όατς, εξερευνητής, πριν μπει σε μια θανατηφόρα χιονοθύελλα: "I am just going outside and may be some time"
Το 1911, ο λοχαγός Λόρενς Όατς (Lawrence Oates) συμμετείχε στην ερευνητική αποστολή του αξιωματικού του Βασιλικού Ναυτικού της Βρετανίας Ρόμπερτ Φάλκον Σκοτ (Robert Falcon Scott) στο Νότιο Πόλο. Μια επιλεγμένη ομάδα -που αποτελούνταν από τους Σκοτ, Έντουαρντ Γουίλσον, Χένρι Μπόουερς, Λόρενς Όατς και Έντγκαρ Έβανς- βάδισε προς τα εμπρός, φθάνοντας στον Πόλο στις 17 Ιανουαρίου 1912. Εκεί, το μόνο που κατάφεραν ήταν να δουν ότι ένας άλλος εξερευνητής τους είχε κερδίσει, 34 ημέρες νωρίτερα, ο διάσημος Νορβηγός εξερευνητής Ρόαλντ Αμούνδσεν.
Στο ταξίδι πίσω στη βάση, ο καιρός ήταν πολύ άσχημος, η θερμοκρασία είχε πέσει στους -44oC. Ο Έντγκας Έβανς πέθανε από τον κρύο. Τα πόδια του λοχαγού Όατς πάγωσαν άσχημα, μειώνοντας το ρυθμό των επιζώντων σε μια θανατηφόρα βραδύτητα. Ζήτησε να μείνει πίσω, ώστε οι υπόλοιποι τρεις άνδρες να έχουν την ευκαιρία να φτάσουν στην επόμενη αποθήκη τροφίμων. Οι σύντροφοί του αρνήθηκαν.
Στις 17 Μαρτίου, κατά τη διάρκεια μιας χιονοθύελλας, ο Σκοτ κατέγραψε ότι ο Όατς έφυγε από τη σκηνή, λέγοντας απλά "Απλώς πηγαίνω έξω και μπορεί να λείψω για λίγο". Δεν τον είδε ποτέ ξανά κανείς. Η γενναία θυσία του, δυστυχώς, δεν έσωσε τις ζωές των φίλων του, οι οποίοι πέθαναν σε μια χιονοθύελλα 12 ημέρες αργότερα, μόλις 11 μίλια από το στόχο τους. Τα σώματά τους βρέθηκαν, αλλά του Όατς ποτέ. Σε μια στήλη από πέτρες γράφτηκαν οι λέξεις: "Εδώ, πέθανε ένας πολύ χαρούμενος κύριος, ο λοχαγός L.E.G. Oates, του Inniskilling Dragoons. Τον Μάρτιο του 1912, επιστρέφοντας από τον Πόλο, περπάτησε πρόθυμα στο θάνατό του σε μια χιονοθύελλα, προσπαθώντας να σώσω τους συντρόφους του, που αντιμετώπιζαν δυσκολίες".
Ο επιλοχίας Ντανιέλ Ντάλυ, πριν μπει στη μάχη: "For Christ's sake men—come on! Do you want to live forever?"
Ο Ντανιέλ Ντάλυ, εργαζόταν σε μια τράπεζα, αλλά πριν από αυτό ήταν ένας τους πιο άγριους πεζοναύτες των αμερικανικών ενόπλων δυνάμεων.
Μέχρι τη στιγμή που ο λοχίας Ντάλυ πήγε στη Γαλλία κατά τη διάρκεια του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, είχε ήδη βραβευτεί δύο φορές από το Κογκρέσο. Η πρώτη φορά ήταν για την υπεράσπιση της αμερικανικής πρεσβείας στην Κίνα, εναντίον 500 οπαδών κατά τη διάρκεια της εξέγερσης των Μπόξερ, και ο δεύτερος για την ανάκτηση ενός βαρέου πολυβόλου από τον πυθμένα ενός ποταμού, ενώ ήταν υπό πολιορκία από Αϊτινούς αντάρτες -και μετά ξέκανε του αντάρτες. Μέχρι το 1917, ο Ντάλυ ηγούνταν μερικών πεζοναυτών που πολιορκούσαν οι Γερμανοί στη μάχη του δάσους Belleau. Οι Αμερικανοί ήταν λιγότεροι δυο προς έναν και παγιδεύτηκαν στην τάφρο τους από τα γερμανικά πυροβόλα. Υπήρχε μόνο ένας τρόπος να σπάσει το πλεονέκτημα των Γερμανών: να εφοδεύσει εναντίον του εχθρού.
Ο Ντάλυ πήδηξε έξω από την τάφρο και φώναξε στους άντρες του: "Για τ' όνομα του Χριστού, ελάτε! Θέλετε να ζήσετε για πάντα;". Οδήγησε τους άνδρες του κατευθείαν στα πυρά του εχθρού. Στις 26 Ιουνίου του 1917, η Ανώτατη Διοίκηση των ΗΠΑ έλαβε το ακόλουθο τηλεγράφημα: "τα δάση τώρα, εξ ολοκλήρου των U.S. Marine Corps". Ο Νταλύ πέθανε το 1937, αφού είχε τιμηθεί δύο φορές (ένας από τους 19 άντρες) με το Μετάλλιο Τιμής. Δεν πρόλαβε να δει το αντιτορπιλικό του 1942, USS Daly (DD-519), το οποίο ονομάστηκε προς τιμή του.
Η λοχίας Μιλούνκα Σάβιτς, για μια ετυμηγορία: "I will wait"
Το 1912, όταν η Σάβιτς ήταν 24 ετών, ο αδελφός της κλήθηκε να υπηρετήσει στον Α' Βαλκανικό Πόλεμο. Δεν είναι σίγουρο αν η Μιλούνκα πήρε τη θέση του ή απλά πήγε μόνη της, αλλά είναι γνωστό ότι έλαβε ταυτότητα ανδρός και έγινε ένας εξαιρετικά παρασημοφορημένος στρατιώτης του Σερβικού στρατού. Έκρυψε το φύλο της τόσο στον Α' Βαλκανικό Πόλεμο, όσο και στον Β', μέχρι τη στιγμή που χειροβομβίδα των Βουλγάρων την τραυμάτισε τόσο σοβαρά, που αποκαλύφτηκε το φύλο της στους χειρουργούς.
Η Σάβιτς κλήθηκε ενώπιον του διοικητή της. Δεν ήθελαν να την τιμωρήσουν, επειδή είχε αποδειχτεί πολύτιμη και εξαιρετικά ικανή στρατιώτης. Η αποστολή που είχε ως αποτέλεσμα να αποκαλύψει το φύλο της ήταν η δέκατή της. Δεν ήταν όμως σωστό για μια νεαρή γυναίκα να βρίσκεται στο πεδίο της μάχης. Της πρόσφεραν να τη μεταθέσουν στο τμήμα Νοσηλευτικής. Η Σάβιτς στάθηκε προσοχή και επέμεινε ότι ήθελε μόνο να πολεμήσει για τη χώρα της ως πολεμιστήρια. Ο αξιωματικός είπε ότι θα το σκεφτεί και θα της απαντήσει την επόμενη μέρα. Ούσα στη στάση της προσοχής, η Σάβιτς απάντησε: "Θα περιμένω".
Λέγεται ότι την άφησε μόλις μια ώρα πριν συμφωνήσει να την στείλει πίσω στο πεδίο της μάχης. Πολέμησε για τη Σερβία κατά τη διάρκεια του Α' Παγκοσμίου Πολέμου και έλαβε τιμητικές διακρίσεις από διάφορες κυβερνήσεις για την αξιόλογη υπηρεσία της. Κάποιοι πιστεύουν ότι είναι η πιο παρασημοφορημένη γυναίκα στην ιστορία του πολέμου. Αποστρατεύτηκε το 1919, αλλά η ζωή της ήταν δύσκολη. Πέθανε στο Βελιγράδι, το 1973, σε ηλικία 84 ετών.
Ο Οπενχάιμερ για το Πρόγραμμα Μανχάταν: "Now I am become death, the destroyer of worlds"
Ο Τζούλιους Ρόμπερτ Οπενχάιμερ δεν καυχήθηκε όταν είπε τη συγκεκριμένη φράση. Οι γνώσεις του για την πυρηνική θεωρία τέθηκαν σε καταστροφική, πρακτική χρήση στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν έγινε ο επικεφαλής φυσικός στο Πρόγραμμα Μανχάταν, το οποίο ανέπτυξε την πρώτη ατομική βόμβα.
Χρόνια αργότερα, το 1960, ο Οπενχάιμερ μίλησε για το πώς αισθάνθηκε στην πρώτη πυροδότηση. "Θυμήθηκα μια φράση από το Μπαγκαβάτ Γκίτα... 'Τώρα έχω γίνει ο θάνατος, ο καταστροφέας κόσμων'".
Οι απαντήσεις των Σπαρτιατών προς τον Φίλιππο Β' της Μακεδονίας: "Αν" και "Ουδέτερον"
Ο Φίλιππος Β', ο πατέρας του Μεγάλου Αλεξάνδρου, είχε ξεκινήσει πριν τον γιο του τις κατακτήσεις στον ελλαδικό χώρο. Στην Σπάρτη όμως ούτε καν επιτέθηκε. Το 346 π.Χ., ο Φίλιππος έστειλε ένα μήνυμα για να εκφοβίσει τους Σπαρτιάτες. "Σας συμβουλεύω να υποταχτείτε χωρίς περαιτέρω καθυστέρηση, γιατί αν φέρω το στρατό μου στη γη σας, θα καταστρέψω τα αγροκτήματα σας, θα σκοτώσω τους ανθρώπους σας και θα ισοπεδώσω την πόλη σας". Η απάντηση των Σπαρτιατών ήταν μια και μόνο λέξη: "Αν". Ο Φίλιππος δεν προσπάθησε ποτέ να κατακτήσει τη Σπάρτη.
Αλλά και όταν ο Φίλιππος κάλεσε τους Σπαρτιάτες να επιλέξουν τι από τα δύο θέλουν, να μπει στην πόλη τους ως φίλος ή ως εχθρός, αυτοί απάντησαν: "Ουδέτερον" (Ούτε το ένα, ούτε το άλλο).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου