Ίσως, το μεγαλύτερο κρεβάτι του κόσμου

 

Το οποίο, όπως λέγεται, χωράει άνετα τέσσερα ζευγάρια, το ένα δίπλα στο άλλο!

 

 

 

Για μεγάλο μέρος της ανθρώπινης ιστορίας, όταν κάποιος ήθελε να κοιμηθεί μάζευε ένα σωρό από άχυρα ή φύλλα στο πάτωμα, τον κάλυπτε με δέρμα ζώου ή ένα μεγάλο λινό πανί, και κουκουλωνόταν με ένα μανδύα ή μια κουβέρτα. Από τον Μεσαίωνα όμως και μετά, οι άνθρωποι άρχισαν να έχουν μια κάποια μορφής πολυτέλεια. Γέμιζαν στρώματα με φτερά, μαλλί ή τρίχες αλόγων, αναλόγως της οικονομικής άνεσης -τα φτερά ήταν πιο μαλακά και πιο δαπανηρά. Δόθηκε επίσης ιδιαίτερη προσοχή στο κρεβάτι. Κατασκευασμένα από ξύλο, τα διακοσμούσαν με σκαλίσματα και στολίδια. Τέλος, άρχισαν να τοποθετούν μαξιλάρια με κεντημένα καλύμματα.

Μέχρι τον 14ο αιώνα, τα κρεβάτια έγιναν από τα πιο πολύτιμα αντικείμενα ενός σπιτιού. Κατά συνέπεια, ορισμένα φτιάχτηκαν αποκλειστικά για να εντυπωσιάσουν. Το καλύτερο κρεβάτι του νοικοκυριού διατηρούνταν στον κάτω όροφο, στο καθιστικό, όπου θα μπορούσε να το θαυμάσουν οι επισκέπτες. Πλούσια διακοσμημένο με μετάξι, βελούδο, γούνα, ακόμη και με ύφασμα από χρυσό, αυτό το κρεβάτι προοριζόταν για σημαντικούς επισκέπτες, αλλά στην πράξη κανείς δεν κοιμόταν. Όταν πέθανε ο Σαίξπηρ, άφησε το "δεύτερο καλύτερο κρεβάτι" του στη σύζυγό του Άννα Χάθαγουεϊ. Ενώ μερικοί μπορεί να θεωρούν αυτό το ασυνήθιστο κληροδότημα στη διαθήκη ως προσβολή για τη σύζυγο, με αυτό το κρεβάτι ο θεατρικός συγγραφέας αναφερόταν στο κρεβάτι του γάμου τους που -απ' ότι φαίνεται- ήταν συνδεδεμένο με τρυφερές αναμνήσεις.

Κατά τη διάρκεια του 14ου αιώνα άρχισαν να εμφανίζονται τα πρώτα κρεβάτια με ουρανό που διαθέτουν δηλαδή τέσσερις κάθετες στήλες, μία σε κάθε γωνία, που υποστηρίζουν ένα ανώτερο πλαίσιο. Αυτό το πλαίσιο είχε συνήθως ράγες για να μπουν κουρτίνες γύρω από το κρεβάτι ώστε να μένουν εκτός τα κρύα ρεύματα και να είναι ζεστά στο εσωτερικό του, ενώ ταυτόχρονα παρείχε και ιδιωτικότητα -ήταν συνηθισμένο, οι υπηρέτες να κοιμούνται μαζί με τους κυρίους τους.

Από τον 15ο αιώνα και μετά, τα κρεβάτια άρχισαν να είναι ασυνήθιστα μεγάλα, φτάνοντας ακόμα και τα 7 και 8 πόδια. Το πιο τεράστιο από όλα αυτά είναι αναμφίβολα το Great Bed of Ware, που σήμερα βρίσκεται στο Μουσείο Βικτωρίας και Αλβέρτου στο Λονδίνο. Ένα από τα πιο διάσημα έπιπλα της ιστορίας, αυτό το εντυπωσιακό κρεβάτι με ουρανό έχει μέγεθος 10 επί 11 πόδια, και σύμφωνα με πληροφορίες είναι τόσο μεγάλο που χωράει τέσσερα ζευγάρια, το ένα ξαπλωμένο δίπλα στο άλλο χωρίς καν να αγγίζει ο ένας τον άλλον.

 

Διακόσμηση στο Great Bed of Ware

Το Great Bed of Ware δημιουργήθηκε γύρω στο 1590, κατά τη διάρκεια της βασιλείας της Βασίλισσας Ελισάβετ Α', πιθανότατα ως διαφημιστικό τέχνασμα για να προσελκύσει ταξιδιώτες και επισκέπτες σε ένα συγκεκριμένο πανδοχείο στο Ware του Χερτφορτσάιρ. Το Ware απείχε μια ημέρα από το Λονδίνο και αποτελούσε στάση για διανυκτέρευση για ταξιδιώτες που πήγαιναν στο Πανεπιστήμιο του Κέμπριτζ ή πιο βόρεια.

Το ξύλο του κρεβατιού είναι πλούσια διακοσμημένο με αναγεννησιακά σχέδια, διακοσμητικά μοτίβα με κορδέλες και δημοφιλή μοτίβα όπως φύλλα άκανθου, καθώς και λιοντάρια και σάτυρους που συμβολίζουν την αρρενωπότητα και τη γονιμότητα. Αρχικά, το κρεβάτι ήταν βαμμένο σε έντονα χρώματα.

Το 1596, ένας Γερμανός πρίγκιπας που ταξίδευε ανέφερε για πρώτη φορά το κρεβάτι όταν έμεινε στο White Hart. Πέντε χρόνια αργότερα, αναφέρθηκε στην Δωδέκατη Ώρα του Σαίξπηρ, όπου ένας από τους χαρακτήρες του έργου περιγράφει ένα φύλλο χαρτιού ως "αρκετά μεγάλο για το Bed of Ware". Έκτοτε, αναφέρεται σε πολλά λογοτεχνικά έργα.

Χαράγματα επισκεπτών στο Great Bed of Ware

Δυστυχώς, οι επισκέπτες βανδάλισαν και παραμόρφωσαν το κρεβάτι σε μεγάλο βαθμό, πιθανώς από ζευγάρια που πέρασαν μια νύχτα εκεί και θεώρησαν καλό να χαράξουν τα αρχικά τους στο ξύλο με μια λεπίδα ή κάποιο άλλο αιχμηρό αντικείμενο, ενώ μερικά από αυτά έβαλαν σφραγίδες κόκκινου κεριού.

Το κρεβάτι έμεινε στο Ware για σχεδόν τρεις αιώνες, σε πολλά πανδοχεία, πριν, το 1870, πάει στο Hoddesdon και γίνει πόλος έλξης για τις διακοπές κατά τη διάρκεια της έκρηξης των σιδηροδρομικών ταξιδιών.

 

Το 1931, το απόκτησε το Μουσείο Βικτωρίας και Αλβέρτου έναντι 4.000 λιρών. Αυτό έκανε το Μεγάλο Κρεβάτι το πιο ακριβό μεμονωμένο έπιπλο που αγόρασε ποτέ το μουσείο.