Σε όλα σου τα συναισθήματα συνεχίζεται η βασική πολικότητα του άντρα και της γυναίκας, του γιν και του γιανγκ, του αρσενικού και του θηλυκού. Ο θυμός είναι αρσενικός, η λύπη είναι θηλυκή. Έτσι, όταν είσαι συντονισμένος με τη λύπη, είναι δύσκολο να μετατοπιστείς στο θυμό, θα σε ήθελα όμως να μετατοπιστείς. Με το να εκρήγνυται μέσα σου, δεν θα βοηθήσει και πολύ, επειδή και πάλι ψάχνεις έναν τρόπο για να είσαι παθητικός. Όχι. Βγάλε τον έξω, εξωτερίκευσέ τον. Ακόμα κι αν φαίνεται ανοησία, ακόμα και τότε.
Να είσαι καραγκιόζης στα δικά σου μάτια, αλλά βγάλε έξω τον θυμό σου. Εάν μπορείς να επιπλέεις ανάμεσα στο θυμό και στη λύπη, τότε και τα δύο θα γίνουν το ίδιο εύκολα. Θα τα έχεις υπερβεί και τότε θα μπορείς να παρατηρήσεις. Μπορείς να στέκεσαι πίσω από την οθόνη και να παρατηρείς αυτά τα παιχνίδια και τότε μπορείς να πας πέρα και από τα δύο.
Πρώτα όμως πρέπει να μπορείς να κινείσαι άνετα ανάμεσα σ’ αυτά τα δύο. Αλλιώς, έχεις την τάση να είσαι λυπημένος και όταν κανείς είναι βαρύς, η υπέρβαση είναι δύσκολη. Να θυμάσαι, όταν δύο ενέργειες, δύο αντίθετες ενέργειες είναι ακριβώς ίσες, πενήντα-πενήντα, τότε είναι πολύ εύκολο να βγεις έξω από αυτές, επειδή πολεμούν και ακυρώνουν η μία την άλλη κι εσύ δεν είσαι μαγκωμένος σε καμία.
Η λύπη σου και ο θυμός σου είναι ίσες ενέργειες, πενήντα - πενήντα, οπότε η μία ακυρώνει την άλλη. Ξαφνικά, έχεις την ελευθερία και μπορείς να γλιστρήσεις έξω από αυτές. Αν όμως η λύπη είναι εβδομήντα εκατοστά και ο θυμός τριάντα εκατοστά, τότε είναι πολύ δύσκολο. Τριάντα εκατοστά θυμός απέναντι σε εβδομήντα εκατοστά λύπη σημαίνει ότι σαράντα εκατοστά λύπης εξακολουθούν να βρίσκονται εκεί και τότε η υπέρβαση δεν θα είναι εφικτή. Δεν θα μπορείς να ξεγλιστρήσεις εύκολα.
Είναι σαν να πολεμούν δύο άνθρωποι κι εσύ ξεφεύγεις. Είναι τόσο απασχολημένοι ο ένας με τον άλλον, που δεν χρειάζεται να ανησυχείς, μπορείς να ξεφύγεις. Μην το σκέφτεσαι, απλώς εξασκήσου σ’ αυτό. Μπορείς να το κάνεις καθημερινή άσκηση. Όποια κι αν είναι η περίπτωση, αποδέξου την και άφησε την να έρθει. Άφησέ την να έρθει μπροστά σου. Για την ακρίβεια, το να ειπωθεί “μην την καταπιέζεις,” δεν είναι αρκετό.
Να είσαι καραγκιόζης στα δικά σου μάτια, αλλά βγάλε έξω τον θυμό σου. Εάν μπορείς να επιπλέεις ανάμεσα στο θυμό και στη λύπη, τότε και τα δύο θα γίνουν το ίδιο εύκολα. Θα τα έχεις υπερβεί και τότε θα μπορείς να παρατηρήσεις. Μπορείς να στέκεσαι πίσω από την οθόνη και να παρατηρείς αυτά τα παιχνίδια και τότε μπορείς να πας πέρα και από τα δύο.
Πρώτα όμως πρέπει να μπορείς να κινείσαι άνετα ανάμεσα σ’ αυτά τα δύο. Αλλιώς, έχεις την τάση να είσαι λυπημένος και όταν κανείς είναι βαρύς, η υπέρβαση είναι δύσκολη. Να θυμάσαι, όταν δύο ενέργειες, δύο αντίθετες ενέργειες είναι ακριβώς ίσες, πενήντα-πενήντα, τότε είναι πολύ εύκολο να βγεις έξω από αυτές, επειδή πολεμούν και ακυρώνουν η μία την άλλη κι εσύ δεν είσαι μαγκωμένος σε καμία.
Η λύπη σου και ο θυμός σου είναι ίσες ενέργειες, πενήντα - πενήντα, οπότε η μία ακυρώνει την άλλη. Ξαφνικά, έχεις την ελευθερία και μπορείς να γλιστρήσεις έξω από αυτές. Αν όμως η λύπη είναι εβδομήντα εκατοστά και ο θυμός τριάντα εκατοστά, τότε είναι πολύ δύσκολο. Τριάντα εκατοστά θυμός απέναντι σε εβδομήντα εκατοστά λύπη σημαίνει ότι σαράντα εκατοστά λύπης εξακολουθούν να βρίσκονται εκεί και τότε η υπέρβαση δεν θα είναι εφικτή. Δεν θα μπορείς να ξεγλιστρήσεις εύκολα.
Είναι σαν να πολεμούν δύο άνθρωποι κι εσύ ξεφεύγεις. Είναι τόσο απασχολημένοι ο ένας με τον άλλον, που δεν χρειάζεται να ανησυχείς, μπορείς να ξεφύγεις. Μην το σκέφτεσαι, απλώς εξασκήσου σ’ αυτό. Μπορείς να το κάνεις καθημερινή άσκηση. Όποια κι αν είναι η περίπτωση, αποδέξου την και άφησε την να έρθει. Άφησέ την να έρθει μπροστά σου. Για την ακρίβεια, το να ειπωθεί “μην την καταπιέζεις,” δεν είναι αρκετό.
Νιώθεις λύπη; Φέρσου της φιλικά. Έχε συμπόνια γι’ αυτήν. Η λύπη έχει τη δική της οντότητα. Επέτρεψέ την, αγκάλιασε την, κάθισε μαζί της, κράτησέ της το χέρι. Φέρσου της φιλικά. Αγάπησέ την. Η λύπη είναι όμορφη. Τίποτα δεν είναι λάθος με αυτήν.
Ποιος σου είπε ότι η λύπη είναι λάθος; Για την ακρίβεια, μόνο η λύπη σου δίνει βάθος. Το γέλιο είναι ρηχό. Η ευτυχία είναι επιδερμική. Η λύπη πηγαίνει στα ίδια τα κόκαλα, στο μεδούλι. Τίποτα δεν πηγαίνει τόσο βαθιά, όσο η λύπη. Γι’ αυτό, μην ανησυχείς. Μείνε μαζί της και η λύπη θα σε πάει στον βαθύτερο πυρήνα σου. Μπες μέσα της, άφησέ την να σε οδηγήσει και θα μπορέσεις να γνωρίσεις μερικά πράγματα για την ύπαρξη σου, που δεν τα γνώρισες ποτέ πριν. Εκείνα τα πράγματα μπορούν να αποκαλυφθούν μόνον όταν είσαι λυπημένος. Ποτέ δεν μπορούν να αποκαλυφθούν όταν είσαι χαρούμενος.
Είναι και το σκοτάδι καλό, είναι και το σκοτάδι θεϊκό. Δεν είναι μόνο η μέρα του Θεού, είναι και η νύχτα. Αυτή τη στάση ζωής την ονομάζω θεϊκή.
Osho
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου