Εκτεθειμένοι σε Αεροψεκασμούς

 

Chemtrails Exposed: Οι κοινές ρίζες του Νέου Προγράμματος Μανχάταν και της Θεωρίας Υπερθέρμανσης του Πλανήτη από τον άνθρωπο.

Οπως είπε κι ο Αρχιμήδης… «Εύρηκα»

Ετσι φαίνεται ότι και το πρόγραμμα Μανχάταν και η θεωρία υπερθέρμανσης του πλανήτη για την οποία δήθεν ευθύνεται ο άνθρωπος, μοιράζονται σημαντικές και πρώιμες ιστορικές ρίζες. Και τα δύο προήλθαν από μία ομάδα Σουηδών επιστημόνων που δραστηριοποιούνταν στα τέλη του 19ου αιώνα και στις αρχές του 20ου.

Αυτοί οι επιστήμονες ήταν μέλη μίας ομάδας που ονομάζονταν Stockholm Physics Society (Σύλλογος Φυσικής της Στοκχόλμης). Ο ιδρυτής και πόλος έλξης αυτής της ομάδας ήταν ο Svante Arrhenius (1859 – 1927). Ο Svante Arrhenius ήταν ένας επιστήμονας, οποίος αρχικά «ανακάλυψε» την θεωρία πως ο άνθρωπος ευθύνεται για την υπερθέρμανση του πλανήτη και αυτό συνέβη κατά την διάρκεια της περιόδου του στο Stockholm Physics Society.

Το έργο του Arrhenius και του Stockholm Physics Society σχετίζεται με την φυσική πλάσματος, την ατομική φυσική, την μετεωρολογία, την ατμοσφαιρική ηλεκτρική ενέργεια και τις αλλαγές του καιρού, το οποίο παρέχει πειστικές συνδέσεις με την παγκόσμια αλλαγή του καιρού σήμερα και ο συγγραφέας το ονομάζει ως το νέο πρόγραμμα Μανχάταν.

[Αυτό το άρθρο βασίζεται κυρίως σε βιβλιογραφία του Svante Arrhenius από την Elisabeth Crawford με τίτλο Arrhenius: Από την Ιονική Θεωρία στο Φαινόμενου του Θερμοκηπίου. Παραδόξως, αυτό το βιβλίο εκδόθηκε το 1996, την ίδια χρονιά που άρχισαν η μεγάλης κλίμακας αεροψεκασμοί]

Svante Arrhenius

Ο Svante Arrhenius, ήταν ένας Σουηδός επιστήμονας κι ο πρώτος άνθρωπος που σε μεγάλο βαθμό ισχυρίστηκε και έκανε γνωστή την θεωρία της κλιματικής αλλαγής, που δήθεν την ευθύνη φέρει ο άνθρωπος. Αν κι ο Arrhenius, δεν είναι πολύ γνωστός σήμερα, στην εποχή του θεωρούνταν ένας από τους πιο περίφημους επιστήμονες της Σουηδίας, λαμβάνοντας μία πληθώρα τιμητικών διδακτορικών, από τα πιο διάσημα Πανεπιστήμια της Ευρώπης, όπως επίσης και πολλά αποκλειστικά βραβεία και μετάλλια, συμπεριλαμβανομένου του βραβείου Nobel χημείας το 1903. Ο Arrhenius εργάστηκε διεθνώς και σε πολλές γλώσσες.

Ο Arrhenius εργάστηκε στην μητρική του Σουηδική γλώσσα, καθώς επίσης και στα γερμανικά, τα αγγλικά και τα γαλλικά, με τα γερμανικά να είναι τα πιο κυρίαρχα. Συχνά δημοσίευε το έργο του και στις 4 γλώσσες. Η Crawford σημειώνει ότι, «Οι εργασιακές του σχέσεις αφορούσαν κυρίως μέλη της γερμανικής, της αγγλικής και αργότερα της αμερικανικής επιστημονικής κοινότητας.» Ηταν ιδιαίτερα κοινωνικός και είχε εκατοντάδες φίλους επιστήμονες στην Ευρώπη και στην Βόρεια Αμερική.

Ο Arrhenius γεννήθηκε στις 19 Φεβρουαρίου το 1859, κοντά στην πόλη Ουψάλα της Σουηδίας. Ο πατέρας του ήταν εκπρόσωπος μίας ευγενούς οικογένειας που ονομαζόταν von Essens. Λίγο μετά την γέννησή του, η οικογένειά του μετακόμισε μέσα στην πόλη της Ουψάλας. Εκεί πέρασε την παιδική του ηλικία ο Arrhenius.

Ο Arrhenius, εισήχθη στο Πανεπιστήμιο της Ουψάλας το 1876, όπου επικεντρώθηκε στις σπουδές του στα μαθηματικά, στην φυσική και την χημεία. Το Πανεπιστήμιο της Ουψάλας, ιδρύθηκε το 1477 και είναι το παλαιότερο Πανεπιστήμιο της Σουηδίας, όπου κι ο πατέρας του Arrhenius δούλευε εκεί.

Το 1881, ο Arrhenius ακολούθησε τον καθηγητή Otto Petterson στην πρωτεύουσα της Στοκχόλμης, για να σπουδάσει στο Stockholm Högskola για 3 χρόνια. Το Stockholm Högskola, είχε ανοίξει το 1878 ως ιδιωτικό ίδρυμα τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, χωρίς την χορήγηση πτυχίων και προσανατολισμένο προς τις επιστήμες. Εκείνα τα 3 χρόνια στο Högskola, έθεσαν την αφετηρία για το έργο του Arrhenius που επρόκειτο να ακολουθήσει την επόμενη δεκαετία.

The chemistry laboratory at the Stockholm Hogskola



Στην Στοκχόλμη, ο Arrhenius σπούδασε επίσης στο Ινστιτούτο Φυσικής της Σουηδικής Ακαδημίας Επιστημών (Institute of Physics of the Swedish Academy of Sciences) υπό τον Erik Edlund (1819 – 1888). Η Κεντρική Μετεωρολογική Υπηρεσία της Σουηδίας, βρισκόταν στο Ινστιτούτο Φυσικής μέχρι και τις αρχές του 1870, όπου ο μέντορας του Arrhenius, Edlund ήταν υπεύθυνος για τις μετεωρολογικές παρατηρήσεις. Αναμφίβολα, με εντολή του Edlund, κατά την διάρκεια που βρίσκονταν στην Ακαδημία, ο Arrhenius είχε την πρώτη του σοβαρή επαφή με τις ατμοσφαιρικές επιστήμες και πιο συγκεκριμένα, στον τομέα της ατμοσφαιρικής ηλεκτρικής ενέργειας, με ένα έγγραφο που δημοσιεύτηκε στην Ακαδημία, με θέμα την αστραπή σε σχήμα μπάλας.

Ο Arrhenius άρχισε να κινείται μέσα σε ένα ευρύ δίκτυο Ευρωπαίων επιστημόνων που επικεντρώθηκε στην Επιτροπή Ηλεκτρόλυσης της Βρετανικής Ενωσης για την Πρόοδο της επιστήμης (British Association for the Advancement of Science – BAAS ). Επικεφαλής της BAAS ήταν ο φυσικός Sir Oliver Lodge (1851 – 1940). Ο Sir Olive Lodge ήταν ένας από τους Ευρωπαίους πρωτοπόρους στον τομέα της ηλεκτροστατικής βροχόπτωσης. Ο τομέας της ηλεκτροστατικής βροχόπτωσης είναι το επίκεντρο του προγράμματος Μανχάταν.

Ο Arrhenius σταδιακά καθιέρωσε μία ζωντανή ακαδημαϊκή συζήτηση με τον Lodge. Συζητούσαν κυρίως για την βασική φυσική πλάσματος. Παρόλο, που δεν το αποκαλούσαν με αυτόν τον όρο τότε, η βασική φυσική πλάσματος είναι άλλος ένας τομέας με άμεση σχέση με το νέο πρόγραμμα Μανχάταν, κυρίως λόγω του ότι τα ιονοσφαιρικά πλάσματα σήμερα χειραγωγούνται από επίγειες κεραίες, γνωστές και ως ιονοσφαιρικές θερμάστρες.

Παρόλο που δεν έγιναν γρήγορα φίλοι, ο διάσημος επιστήμονας Max Planck (1858 – 1947) ήταν επίσης ένας από τους σύγχρονους στην εποχή του Arrhenius.

Ο Arrhenius συμμετείχε και στον τομέα της βασικής ατομικής φυσικής. Αυτό είναι σχετικό με την έρευνα μας, για το γεγονός ότι το νέο πρόγραμμα Μανχάταν είναι ένα αποτέλεσμα του αρχικού προγράμματος Μανχάταν, το οποίο αφορούσε την ατομική φυσική. Ο Arrhenius αργότερα έγινε φοιτητής ραδιενέργειας το 1909, με καθηγητή τον διάσημο και πρωτοπόρο επιστήμονα ατομικής φυσικής, Ernest Rutherford (1871 – 1937) στο Πανεπιστήμιο του Manchester.

Μετά τις σπουδές του στην Γερμανία, ο Arrhenius επέστρεψε στην Σουηδία το 1891, για να διαπιστώσει ότι μία νέα κουλτούρα είχε σαρώσει το έθνος. Η νέα, αναδυόμενη κουλτούρα φαίνεται να ήταν παρόμοια με εκείνη που προέκυψε στην Αμερική στα τέλη του 1960. Σημαδεύτηκε, από την ατομική ενδοσκόπηση, την επικοινωνία με τον φυσικό κόσμο, και τον πολιτικό προοδευτισμό. Αυτή η νέα κουλτούρα επικεντρωνόταν κυρίως, από μία μικρή ελίτ ομάδα, στην Στοκχόλμη, η οποία εκφράζονταν μέσω της τέχνης, της λογοτεχνίας και της επιστήμης. Ο κοινωνικός Δαρβινισμός έπαιξε σημαντικό ρόλο στην φιλοσοφία αυτής του πολιτισμικού κινήματος. Αυτό το προοδευτικό κίνημα στα τέλη του 1800 στη Σουηδία είχε ακόμη και την δική του διάλεκτο γνωστή και ως «Νέα Σουηδικά.»

Επίσης, κατά την επιστροφή του, ο Arrhenius έγινε καθηγητής φυσικής στο Stockholm Högskola. Το 1893 ο Arrhenius εντάχθηκε στο Högskola από τον Vilhelm Bjerknes (1862 – 1951). Οι δυο τους έγιναν καλοί φίλοι και συνάδελφοι. Η παρουσία του Vilhelm Bjerknes είναι εξαιρετικά σημαντική για την έρευνά μας, καθώς ασχολήθηκε με το να προσδιορίσει τις βασικές εξισώσεις της ατμοσφαιρικής δυναμικής, όπου και άνοιξαν το δρόμο για την σημερινή ηλεκτρονική ατμοσφαιρική μοντελοποίηση. Ο Bjerknes είχε σπουδάσει υπό τον Heinrich Hertz (1857 – 1894) στο Πανεπιστήμιο της Βόννης. Η διδακτορική του διατριβή αφορούσε πειραματικές έρευνες των ερτζιανών κυμάτων (Hertzian waves). Ο Hertz είναι ο πατέρας της μελέτης της ηλεκτρομαγνητικής ενέργειας, η οποία διαδραματίζει βασικό ρόλο στο νέο πρόγραμμα Μανχάταν (NMP). Τα γενικευμένα θεωρήματά του για την ατμοσφαιρική κυκλοφορία, βασίζονταν σε αναλογίες μεταξύ υδροδυναμικών και ηλεκτρομαγνητικών δυνάμεων.

Το Σουηδικό μετεωρολογικό ίδρυμα, είχε εκτεταμένους δεσμούς με το Stockholm Högskola και τον Arrhenius. Ο πρώτος διευθυντής της Κεντρικής Μετεωρολογικής Υπηρεσίας της Σουηδίας, ήταν ο Robert Rubenson, ο οποίος ήταν καθηγητής φυσικής στο Högskola από το 1878 έως το 1887. Αλλος ένας μετεωρολόγος της Κεντρικής Μετεωρολογικής Υπηρεσίας ήταν ο Nils Ekholm (1848 – 1923) ο οποίος έγινε ένας από τους στενότερους συνεργάτες του Arrhenius.



Κοσμική φυσική και ο Σύλλογος Φυσικής της Στοκχόλμης.

Το φθινόπωρο του 1891, ο Arrhenius ξεκίνησε το Stockholm Physics Society (Σύλλογος Φυσικής της Στοκχόλμης) ως ένα φόρουμ διαλέξεων και συζητήσεων σχετικά με τις τελευταίες εξελίξεις στην φυσική. Στο πλαίσιο αυτού του συλλόγου, η φυσική ορίστηκε ευρέως ότι αποτελείται από γειτονικά πεδία, όπως η μετεωρολογία, η αστροφυσική και η φυσικοχημεία.

Οι ανά δεκαπενθήμερες συναντήσεις αυτού του νέου συλλόγου, πραγματοποιούνταν στο Ινστιτούτο Φυσικής του Stockholm Högskola. O Bernard Hasselberg εκλέχθηκε πρόεδρος, ο Otto Petterson έγινε αντιπρόεδρος κι ο Arrhenius έγινε γραμματέας. Οι προαναφερόμενοι, Robert Rubenson και Nils Ekholm παρακολουθούσαν τις συναντήσεις, όπως επίσης και ο Hugo Hamburg, που συνδεόταν με την Κεντρική Μετεωρολογική Υπηρεσία. Ο Σύλλογος Φυσικής της Στοκχόλμης έμοιαζε περισσότερο με μία κοινωνική λέσχη συζήτησης, παρά με ένα σοβαρό επιστημονικό ίδρυμα.

Ο μεγαλύτερος αριθμός διαλέξεων του Συλλόγου Φυσικής της Στοκχόλμης στο Stockholm Högskola, αφορούσε την φυσική της γης, της θάλασσας και της ατμόσφαιρας. Αυτός ο τομέας μελέτης ήταν γνωστός ως κοσμική φυσική. Από νωρίς, τις διαλέξεις της κοσμικής φυσικής τις έκανε ο Arrhenius. Η κοσμική φυσική έχει άμεση εφαρμογή στο νέο πρόγραμμα Μανχάταν, επειδή η αλλαγή ή ο έλεγχος του καιρού της γης πρέπει να λαμβάνει υπόψη, όχι μόνο τη φυσική της ατμόσφαιρας, αλλά και τους περιβαλλοντικούς παράγοντες.

Παρόλο, που ο Arrhenius πιθανότατα να άκουσε πρώτη φορά για την κοσμική φυσική κατά την διάρκεια των σπουδών του στην Γερμανία, εκεί όπου είχε θεσμοθετηθεί το είδος της κοσμικής φυσικής που εφαρμόζονταν στην Σουηδία στα τέλη του 1800 και στις αρχές του 1900, ήταν ουσιαστικά διαφορετικό από αυτό που εφαρμόζονταν στην Γερμανία. Οι Γερμανοί επιστήμονες κοσμικής φυσικής υπηρέτησαν ως ομόλογοι των Σουηδών επιστημόνων κοσμικής φυσικής.

Αυτό δεν ήταν το πρώτο έργο του Arrhenius στην κοσμική φυσική. Χρόνια νωρίτερα, το 1888, είχε μελετήσει την ατμοσφαιρική ηλεκτρική ενέργεια, δηλαδή, μία πτυχή της κοσμικής φυσικής. Ανέλυσε μετρήσεις της ατμοσφαιρικής ηλεκτρικής ενέργειας, όπως επίσης και άλλα μετεωρολογικά δεδομένα, με σκοπό να κατανοήσει την επιρροή του υπεριώδους φωτός από τον ήλιο στην αγωγιμότητα του αέρα. Ολα αυτά έγιναν ώστε, να εξηγήσει την κίνηση φορτισμένων σωματιδίων (ιόντων) στο ηλεκτρικό πεδίο της γης και την διασπορά ηλεκτρισμού στην ατμόσφαιρα. Το νέο πρόγραμμα Μανχάταν αναφέρεται για την ενασχόληση του Arrhenius με αυτό το θέμα.

Στο Σύλλογο Φυσικής της Στοκχόλμης, ο Arrhenius αναφέρθηκε επίσης στο συνεχιζόμενο έργο του στον τομέα της ατομικής φυσικής. Αλλα μέλη παρείχαν πληροφορίες για άλλα θέματα σχετικά με το νέο πρόγραμμα Μανχάταν όπως για παράδειγμα, η αεροναυπηγική.

Τα μέλη του Συλλόγου Φυσικής της Στοκχόλμης, δεν μοιραζόντουσαν μόνο το τεράστιο ενδιαφέρον τους για την φυσική, αλλά και μία πολιτική ιδεολογία. Ηταν ένα πολιτικά προοδευτικό σύνολο για την εποχή. Αντιστρόφως, μέλη των προοδευτικών κομμάτων της εποχής ήταν επίσης επιστήμονες. Με την επιρροή λοιπόν αυτών των κυριάρχων προοδευτικών απόψεων που τον περίκλειαν, ο Arrhenius έγινε και ο ίδιος προοδευτικός. Η Crawford γράφει:

«Ενώ το πάθος για την επιστήμη ήταν ο πρωταρχικός δεσμός μεταξύ των μελών του συλλόγου, μοιράστηκαν επίσης προοδευτικές πολιτικές απόψεις. Αρκετοί από αυτούς, ο Nils Ekholm, ο Hugo Hamberg, ο Arvid Högbom είχαν ριζοσπατικοποιηθεί ως φοιτητές στην Ουψάλα στην δεκαετία του 1880, κι ένας από αυτούς, ο Arvid Högbom, θα μπορούσε να ισχυριστεί ότι ήταν το πρώτο μέλος της ριζοσπαστικής φοιτητικής ένωσης Verdandi, που ιδρύθηκε το 1882. Οι πολιτικοί κύκλοι στην πρωτεύουσα με τους οποίους ήταν πιο πιθανό να συμφωνούν, ήταν οι φιλελεύθεροι μεταρρυθμιστές. Οι φιλελεύθεροι ευνοούσαν την επέκταση δικαιώματος ψήφου, το οποίο εκείνη την εποχή περιοριζόταν στο 6% του ενήλικου πληθυσμού (οι γυναίκες δεν είχαν δικαίωμα ψήφου) και την βελτίωση της κοινωνικής ευημερίας.

Σ’ αυτά και σ’ άλλα θέματα, συχνά δημιουργούσαν κοινό μέτωπο με τους Σοσιαλδημοκράτες. Υπήρχαν επιστήμονες μεταξύ των υποστηρικτών των δύο κομμάτων, όπως ο σοσιαλδημοκρατικός ηγέτης, Hjalmar Branting, ο οποίος είχε δουλέψει ως αστρονόμος πριν ασχοληθεί ολοκληρωτικά με την πολιτική και την πολιτική δημοσιογραφία. Ηταν μία νέα εμπειρία για τον Arrhenius να συναναστρέφεται με συναδέλφους των οποίων οι πολιτικές πεποιθήσεις μεταφράζονταν σε πράξεις. Πιθανότατα, δεν είχε σκεφτεί πολύ την πολιτική πριν φύγει από την Σουηδία. Παρόλο που δεν είχε μεγάλο ενδιαφέρον για την πολιτική, απέκτησε τις φιλελεύθερες μεταρρυθμιστικές απόψεις, τις οποίες θα ασπαζόταν για το υπόλοιπο της ζωής του.

Τα μέλη του συλλόγου φυσικής και οι ευρύτεροι επιστημονικοί κύκλοι στους οποίους κινήθηκε ο Arrhenius, μοιράζονταν μία ξεχωριστή αντίληψη για το ρόλο του επιστήμονα στην κοινωνία. Εχοντας γνώσεις από «πρώτο χέρι» για τους τρόπους με τους οποίους η επιστήμη είχε βελτιώσει τις συνθήκες ζωής των ανθρώπων, όπως για παράδειγμα τα ηλεκτρικά φώτα στα σπίτια και στους δρόμους, καθώς και καλύτερα υγειονομικά πρότυπα, πίστευαν ακράδαντα πως η επιστήμη ευνοούσε την πρόοδο. Με βάση αυτά τα δεδομένα, ήρθαν πιο κοντά στον αισιόδοξο εξελικτισμό, ο οποίος αποτελούσε σημαντικό μέρος των φιλοσοφιών εξέλιξης στα τέλη 19ου αιώνα.»

Αυτό το κύριο θέμα του πολιτικού προοδευτισμού είναι αξιοσημείωτο στην συζήτησή μας, καθώς ο Arrhenius ανέπτυξε την θεωρία της ανθρωπογενούς κλιματικής αλλαγής, κατά την διάρκεια της συνεργασίας του με τους πολιτικά προοδευτικούς επιστήμονες του Συλλόγου Φυσικής της Στοκχόλμης. Αυτή η θεωρία μέχρι και σήμερα, χαρακτηρίζεται από πολιτικό προοδευτισμό. Επίσης, η θεωρία της ανθρωπογενούς κλιματικής αλλαγής είναι σχετική με το νέο πρόγραμμα Μανχάταν διότι, οι γεωμηχανικοί χρησιμοποιούν την θεωρία της καταστροφικής ανθρωπογενούς υπερθέρμανσης του πλανήτη ως δικαιολογία για την ρίψη δεκάδων χιλιάδων μεγατόνων τοξικών υλικών από αεροσκάφη ετησίως, το οποίο αποτελεί μία βασική πτυχή του νέου προγράμματος Μανχάταν. Η θεωρία της ανθρωπογενούς υπερθέρμανσης του πλανήτη έχει να κάνει περισσότερο με την πολιτική παρά με την επιστήμη.

O Σύλλογος Φυσικής της Στοκχόλμης επίσης βρήκε ένα δεκτικό ακροατήριο στον τύπο. Ο Arrhenius συγκεκριμένα δημοσίευε τακτικά υλικό σχετικά με τις συναντήσεις του συλλόγου φυσικής. Επίσης, παρατήρησε πως ο τύπος ήταν πρόθυμος να δημοσιεύει τα άρθρα του. Αυτό συνάδει με τα σημερινά μέσα μαζικής ενημέρωσης, τα οποία στην συντριπτική τους πλειοψηφία παράγουν περιεχόμενο από πολιτικά προοδευτικές πηγές και λέγοντας προοδευτικές εννοούμε κομμουνιστικές. Ο Arrhenius παρείχε στα τοπικά μέσα ενημέρωσης μία σταθερή ροή της δουλειάς του, συμπεριλαμβάνοντας ένα κομμάτι των μέσων για την τεχνητή παραγωγή βροχοπτώσεων. Ο Arrhenius, δούλεψε όντως στην τροποποίηση του καιρού, ένας τομέας που έχει την πιο άμεση σχέση με το νέο πρόγραμμα Μανχάταν.

Η συμμετοχή του Arrhenius στα μέσα ενημέρωσης συνεχίστηκε για πολλά χρόνια. Εγινε ένας σημαντικός παράγοντας για την αναγνώριση της επιστήμης. Στις αρχές της δεκαετίας του 1900, είχε πολλά δημοφιλή βιβλία δημοσιοποιημένα σε θέματα όπως η κοσμική φυσική. Μέχρι και σήμερα μπορεί κάποιος να παραγγείλει τα βιβλία του από το διαδίκτυο. Το πιο διάσημο βιβλίο του εκδόθηκε το 1908 με τίτλο Worlds in the Making (Η διαδικασία δημιουργίας των κόσμων).

Η κοσμική φυσική στον Σύλλογο Φυσικής της Στοκχόλμης άκμαζε κατά την διάρκεια της δεκαετίας του 1890. Αυτός ο νέος κλάδος βασίστηκε σε πρόσφατες εξελίξεις στην συλλογή δεδομένων, όπως επίσης και σε πρόοδο της θεωρητικής και πειραματικής φυσικής. Ο Arrhenius ήταν ο κύριος υποστηρικτής της κοσμικής φυσικής στην Στοκχόλμη. Δούλεψε σχεδόν αποκλειστικά στην κοσμική φυσική από τα μέσα της δεκαετίας του 1890 μέχρι και τα πρώτα χρόνια της πρώτης δεκαετίας του 20ου αιώνα. Από το έργο του στην κοσμική φυσική ο Arrhenius ξεκίνησε να υποθέτει για το ατμοσφαιρικό διοξείδιο του άνθρακα και την επίδρασή του στην θερμοκρασία της γης.

Η θεωρία του Arrhenius για την ανθρωπογενή παγκόσμια κλιματική αλλαγή.

Σχεδόν 100 χρόνια πριν από την έναρξη μεγάλης κλίμακας εγχώριων εργασιών αεροψεκασμού, ο Arrhenius ξεκίνησε τις έρευνές του για το ατμοσφαιρικό διοξείδιο του άνθρακα στον Σύλλογο Φυσικής της Στοκχόλμης το 1895. Η ιδέα της σύνδεσης των διακυμάνσεων του ατμοσφαιρικού διοξειδίου του άνθρακα με την κλιματική αλλαγή ήρθε στον Arrhenius κοντά στα τέλη του 1894. Ξεκίνησε να δουλεύει πάνω σε αυτήν την ιδέα, την παραμονή των Χριστουγέννων το 1894. Τα πρώτα του άρθρα πάνω σε αυτό το θέμα δημοσιεύτηκαν ακριβώς ένα χρόνο αργότερα. Περιέργως, το 1895 ήταν μία συναισθηματικά περίεργη χρονιά για τον Arrhenius. Εκείνη τη χρονιά διαλύθηκε ο πρώτος του γάμος, η θέση του στο Högskola έμοιαζε να κινδυνεύει και ο πρώτος του γιος είχε έρθει στην ζωή.

Τόσο ο Arrhenius όσο και ο Bjerknes, δούλεψαν πάνω σε αυτό το ζήτημα. Επίσης, ο συνάδελφος του Arrhenius, Högbom, συνείσφερε σημαντικά σε αυτό το κομμάτι. Οι συνεισφορές του Högbom αποτελούνταν από εικασίες σχετικά με την ποσότητα του διοξειδίου του άνθρακα που έπαιζε ρόλο στην ατμόσφαιρα.

Συγκεκριμένα, η έρευνα του Arrhenius αφορούσε την επίδραση του ατμοσφαιρικού διοξειδίου του άνθρακα στην έλευση και το πέρασμα της εποχής των παγετώνων. Ο Arrhenius προειδοποίησε ότι η ύπαρξή μας μπορεί να είναι «τίποτα περισσότερο από μία σύντομη και επιτυχημένη ύπαρξη πολιτισμού μεταξύ δύο περιόδων παγετώνων.»

Παρόλο που ο Arrhenius δεν αναφέρεται, είναι ενδιαφέρον να σημειωθεί ότι το 1997 οι επιστήμονες Teller, Wood και Hyde κυκλοφόρησαν ένα ερευνητικό άρθρο με τίτλο «Υπερθέρμανση του πλανήτη και εποχές των παγετώνων: Προοπτικές της φυσικής με βάση την διαμόρφωση της παγκόσμιας αλλαγής», όπου οι συγγραφείς προτείνουν ότι ο κορεσμός της ανώτερης ατμόσφαιρας με μικρά σωματίδια αλουμινίου θα μπορούσε να αποτρέψει την επόμενη εποχή των παγετώνων.

Υπήρχε ένας άλλος επιστήμονας που είχε προβλέψει στο παρελθόν ότι τα επίπεδα του ατμοσφαιρικού διοξειδίου του άνθρακα θα μπορούσαν να έχουν επιπτώσεις στο κλίμα. Το 1861 ο Άγγλος John Tyndall (1820 – 1893) είχε προτείνει το ίδιο πράγμα. Ωστόσο, ο Arrhenius είναι πιο αξιόπιστος, καθώς παρήγαγε ένα μοντέλο στις προσπάθειές του να αποδείξει την θεωρία του και την γνωστοποίησε με πολλαπλές δημοσιεύσεις στα μέσα ενημέρωσης και σε ομιλίες.

Οι ισχυρισμοί του Arrhenius σχετικά με το ατμοσφαιρικό διοξείδιο του άνθρακα και την επίδραση που έχει στην θέρμανση του κλίματος της γης, βασίζονταν στο λεγόμενο «φαινόμενο του θερμοκηπίου» των ατμοσφαιρικών ατμών που προέβλεψε ο Joseph Fourier (1768 – 1830) το 1824. Η βασική διαφορά είναι ότι ο Fourier δεν προσδιόρισε το διοξείδιο του άνθρακα. Αν και ο όρος «φαινόμενο του θερμοκηπίου» δεν χρησιμοποιήθηκε για αρκετά χρόνια αργότερα, ο Arrhenius χρησιμοποίησε για πρώτη φορά την μεταφορά του «θερμοκηπίου».

Στην Αμερική, οι θεωρίες του Arrhenius για το ατμοσφαιρικό διοξείδιο του άνθρακα ερευνήθηκαν περαιτέρω από τον γεωλόγο Thomas Chamberlin (1843 – 1928) στο Rockefeller που ιδρύθηκε και χρηματοδοτήθηκε από το Πανεπιστήμιο του Σικάγο. Δεν ήταν παρά πριν την δεκαετία του 1970, όταν η θεωρία της ανθρωπογενούς παγκόσμιας κλιματικής αλλαγής άρχισε να αποκτά μεγάλη έκταση στην Αμερική.

Αμέσως μετά την επεξεργασία των θεωριών του Arrhenius για την ανθρωπογενή υπερθέρμανση του πλανήτη, ο Σύλλογος Φυσικής της Στοκχόλμης ασχολήθηκε σε μεγάλο βαθμό με το θεώρημα κυκλοφορίας του Bjerknes, το οποίο σχετιζόταν με μετεωρολογικά προβλήματα. Ο Arrhenius δεν έλαβε σημαντικό ρόλο σε αυτή την διαδικασία. Αντίθετα, συνέχισε να μελετά την κοσμική φυσική εκτενέστερα, συμπεριλαμβανομένης της ατμοσφαιρικής ηλεκτρικής ενέργειας, η οποία έχει κεντρικό ρόλο στο νέο πρόγραμμα Μανχάταν.

Ο Arrhenius συνέχισε να γράφει εκτενώς για την ατμοσφαιρική ηλεκτρική ενέργεια. Ο δεύτερος τόμος του βιβλίου του (1903), με τίτλο Lehrbuch der kosmischen Physik, αναφερόταν μόνο στην φυσική της ατμόσφαιρας και της ατμοσφαιρικής ηλεκτρικής ενέργειας.

Μετά από το πρόωρο σημαντικό έργο του Arrhenius γι’ αυτό το θέμα, η επόμενη σημαντική εξέλιξη για την θεωρία της ανθρωπογενούς κλιματικής αλλαγής δεν ήρθε πριν το 1955, όταν το περιοδικό Fortune, δημοσίευσε ένα άρθρο που γράφτηκε από το διάσημο επιστήμονα του προγράμματος Μανχάταν, John von Neumann, με τίτλο «Μπορούμε να επιβιώσουμε από την τεχνολογία;» Το άρθρο του Von Neumann εισήγαγε την σύγχρονη εποχή της θεωρίας αυτής, καθώς πρότεινε πως θα μπορούσαμε να χρησιμοποιήσουμε την ηλιακή ακτινοβολία ώστε να σώσουμε τους εαυτούς μας από τις καταστροφικές επιπτώσεις των διακυμάνσεων της θερμοκρασίας της ατμόσφαιρας.

UC Berkeley in the early 1900s



Θεοσοφία, μιά Μασονική Εταιρία.


Είναι ενδιαφέρον να σημειωθεί ότι στα τέλη της δεκαετίας του 1800, την ίδια στιγμή που ο Arrhenius ανέπτυσσε το σημαντικό έργο του για την θεωρία της ανθρωπογενούς υπερθέρμανσης του πλανήτη, η Θεοσοφία, μία μασονική εταιρία – θρησκεία που ιδρύθηκε στις Ηνωμένες Πολιτείες εκείνη την περίοδο από την Helena Blavatsky, έκανε την πρώτη της εμφάνιση και στην Σουηδία. Η πρώτη γυναίκα του Arrhenius είχε ταυτιστεί μ’ αυτή την μασονική στοά.

Στο βιβλίο του Rodney Howard-Browne και του Paul L. Williams με τίτλο «The Killing of Uncle Sam» (Η δολοφονία του θείου Σαμ), οι συγγραφείς σημειώνουν πως ένα βασικό ιδρυτικό μέλος από κάτι που ονομάζονταν η «Κοινωνία των Εκλεκτών», ο William Stead, ήταν μέλος της Θεοσοφίας. Η Κοινωνία των Εκλεκτών, πήγε να απομακρυνθεί από το κίνημα της Στρογγυλής Τραπέζης, την Επιτροπή των 300 και άλλων πολλών ισχυρών κατάμαυρων εταιριών-οργανισμών. Απέκλινε από ομάδες που μυστικά χρησιμοποιούσαν παγκόσμιες εταιρίες για να σφυρηλατήσουν την πορεία της ανθρωπότητας.

Σε συνδυασμό με το γεγονός ότι η ψευδής θεωρία της ανθρωπογενούς κλιματικής αλλαγής έχει χρησιμοποιηθεί ευρέως ως καθοριστικός παράγοντας για την ανθρωπότητα, μία περαιτέρω εξέταση της Θεοσοφίας είναι απαραίτητη εδωνά.

O Stead έγραψε ότι η Κοινωνία των Εκλεκτών ήταν για να «χαρτογραφήσει την πορεία των γεγονότων που θα κατέληγαν σε μία Νέα Παγκόσμια Τάξη.» Σύμφωνα με τον Stead, οι Σύλλογοι Προσκυνητών, η Στρογγυλή Τράπεζα, το Βασιλικό Ινστιτούτο Διεθνών Υποθέσεων, το Συμβούλιο Εξωτερικών Σχέσεων, η Τράπεζα Διεθνών Διακανονισμών, η Παγκόσμια Τράπεζα, και η Τριμερής Επιτροπή, είναι παρακλάδια της «Κοινωνίας των Εκλεκτών».

Οι Θεοσοφιστές όπως ο Stead, ήταν λάτρεις δαιμόνων. Στο βιβλίο της «The Secret Doctrine» (Το Μυστικό Δόγμα), η Helena Blavatsky έγραψε, «Demon est Deus inversus» το οποίο σημαίνει ότι, μέσα από κάθε σημείο του άπειρου, η έξαψη των μαγνητικών και ηλεκτρικών ρευμάτων δίνουν ζωή στην φύση, τα κύματα που διαδέχονται την ζωή και το θάνατο, σημαίνουν πως για τον θάνατο στην γη υπάρχει ζωή σε ένα επόμενο επίπεδο. Ο Σατανάς είναι θεϊκός και το επίγειο φως, το Αγιο Πνεύμα ταυτόχρονα.

Ο Thomas Edison, ο Adolph Hitler, και ο αντιπρόεδρος του Franklin D. Roosevelt, Henry Wallace, μεταξύ πολλών άλλων αξιοσημείωτων προσωπικοτήτων της ιστορίας, ήταν ακόλουθοι της Blavatsky. Ο Edison έχει σημαντικό ρόλο στο νέο πρόγραμμα Μανχάταν, καθώς η εταιρεία του, General Electric, παρουσίασε για πρώτη φορά την επιστημονική τροποποίηση του καιρού το 1946, και παρήγαγε αρκετή εφαρμόσιμη τεχνολογία. μην ξεχνάμε τα παρακλάδια της Θεοσοφίας όπως ο Ροδοσταυρισμός και η Ανθρωποσοφία του επίσης κατάμαυρου Θεοσοφιστή Rudolf Steiner και φυσικά την Alice Ann Bailey που κρατούν τα ανθρώπινα κοπάδια κοιμισμένα και στο μαντρί της ηλιθιότητας.

Ο Arrhenius στην Καλιφόρνια

Παραδόξως, στις αρχές του 1900 ο Arrhenius κατάφερε να φτάσει μέχρι την Καλιφόρνια. Μεταξύ πολλών τουριστικών προορισμών, επισκέφθηκε το Lick Observatory (παρατηρητήριο) του Wallace Campbell (1862 – 1938) στο όρος Hamilton, τον θαλάσσιο σταθμό βιολογίας του Jacques Loeb (1859 – 1924) στην πόλη Pacific Grove, καθώς επίσης και την πανεπιστημιούπολη του UC Berkeley (University of California, Berkeley). Για την αμοιβή των 1.000 δολαρίων (περίπου 28.000 δολαρίων σε σημερινή αξία), ο Arrhenius παρέδιδε διαλέξεις κατά την διάρκεια της καλοκαιρινής συνόδου του Berkley το 1904. Ο Loeb ήταν καθηγητής στο Berkeley εκείνη την περίοδο, και φιλοξένησε τον Arrhenius στο σπίτι του. Ο Arrhenius δημιούργησε μακροχρόνιες επαγγελματικές σχέσεις με επιστήμονες του Berkeley.

Συγκεκριμένα, ο Arrhenius, σχημάτισε μία μακροχρόνια επικοινωνία με τον Wallace Campbell. Οντας ότι ο Campbell ήταν διευθυντής του Lick Observatory, ο Arrhenius μοιράστηκε το ενδιαφέρον του για την κοσμική φυσική. Στην πραγματικότητα, το 1905, ο Arrhenius και ο συνάδελφός του από το Högskola, μαθηματικός και ερασιτέχνης αστρονόμος Gustav Kobb, συμμετείχε στην αποστολή έκλειψης του Lick Observatory στην Alhambra, στην Ισπανία.

Ο βοτανολόγος του Berkeley, Winthrop Osterhout (1871 – 1964), έγινε επίσης ένας μακροχρόνιος φίλος του. Ο Osterhout έφερε τον Arrhenius στα γραφεία του Bohemian Club στο κέντρο του Σαν Φρανσίσκο, όπως επίσης και στην ετήσια καλοκαιρινή εξόρμηση στις όχθες του ρωσικού ποταμού, βόρεια του Σαν Φρανσίσκο. Υπάρχουν αρκετοί λόγοι που το Bohemian Club και το Bohemian Grove ενδιαφέρονται για την έρευνά μας για το νέο πρόγραμμα Μανχάταν.

Πολλοί διάσημοι επιστήμονες που έχουν σχέσεις με το νέο πρόγραμμα Μανχάταν, είχαν υπάρξει μέλη του Bohemian Club, συμπεριλαμβανομένου του Ernest Lawrence (1901 – 1958). Το Stanford Research Institute (SRI – Ινστιτούτο Ερευνών του Στάνφορντ), το οποίο έχει ακλόνητους υπαινιγμούς για το νέο πρόγραμμα Μανχάταν, οργανώθηκε από 3 μέλη στο Bohemian Grove το 1945. Επίσης, στις αρχές του 1940, τα σχέδια για το αρχικό πρόγραμμα Μανχάταν, διατυπώθηκαν εν μέρει στο Bohemian Grove.

Είναι ενδιαφέρον και σχετικό για την έρευνά μας να σημειωθεί ότι, κατά την διάρκεια που ο Arrhenius βρισκόταν στο Berkeley, ήταν πολύ πιθανό να συνάντησε τον Frederick Gardner Cottrell (1877 – 1948), μία σημαντική προσωπικότητα στην ιστορική εξέλιξη του νέου προγράμματος Μανχάταν. Ο Cottrell ήταν ένας Αμερικάνος πρωτοπόρος στον τομέα της ηλεκτροστατικής βροχόπτωσης, και ίδρυσε έναν οργανισμό με όνομα Research Corporation for Science Advancement (RCSA). Κατά την διάρκεια της επίσκεψης του Arrhenius, ο Cottrell δίδασκε φυσικοχημεία στο Berkeley, ένα μάθημα στο οποίο ο Arrhenius ήταν πολύ έμπειρος.

Μετά το ταξίδι του στην Καλιφόρνια, ο Arrhenius επέστρεψε στην πατρίδα του. Το φθινόπωρο του 1924, υπέστη εγκεφαλικό επεισόδιο από το οποίο δεν ανάρρωσε ποτέ. Τρία χρόνια αργότερα, πέθανε και θάφτηκε στο νεκροταφείο της πόλης Ουψάλα στη Σουηδία.

Συμπεράσματα

Παρόλο, που ο Arrhenius είναι ο φερόμενος ως δημιουργός της θεωρίας της ανθρωπογενούς υπερθέρμανσης του πλανήτη, στην πραγματικότητα δεν δημιούργησε τίποτα.

Το έργο του Arrhenius ήταν αντιεπιστημονικό από την αρχή. Είχε αρχικά την ιδέα ότι οι αλλαγές στις ποσότητες ατμοσφαιρικού διοξειδίου του άνθρακα είχαν επίδραση στο κλίμα κι έπειτα δημιούργησε ένα μοντέλο για να το αποδείξει. Ο σωστός τρόπος διεξαγωγής της επιστήμης είναι οι εφαρμογές πειραμάτων και η παρατήρηση των αποτελεσμάτων τους. Το έργο του Arrhenius ήταν αντίθετο στην επιστημονική μέθοδο και τα μαθηματικά μοντέλα εγγενώς αμφισβητήσιμης επιστημονικής εγκυρότητας. Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τις φιλοσοφίες πίσω από τις κατάλληλες επιστημονικές μεθόδους και πρακτικές, ανατρέξτε στα βιβλία του Marvin Herdon (Maverick’s Earth and Universe – Η γη και το σύμπαν του Maverick, Herdon’s Earth and the Dark Side of Science – Η γη του Herdon και η σκοτεινή πλευρά της επιστήμης).

Τα μοντέλα του Arrhenius βασίστηκαν σε εικασίες. Δεν είχε πρόσβαση σε πολλά δεδομένα που χρειάζονταν για να επιβεβαιώσει τους μεγάλους ισχυρισμούς του, καθώς και δίκτυα για την συλλογή των απαραίτητων πληροφοριών δεν υπήρχαν εκείνη την εποχή. Το έργο του σε αυτόν τον τομέα στηρίχθηκε απλά σε εκτιμήσεις και συνεισφορές συναδέλφων του, καθώς δεν υπήρχαν πραγματικά εμπειρικά δεδομένα. Το έργο του σε αυτόν τον τομέα δεν είχε καμία απολύτως ισχύ.

Η όλη ιδέα ότι η αύξηση του ατμοσφαιρικού διοξειδίου του άνθρακα προκαλεί αύξηση στην μέση θερμοκρασία του πλανήτη, πράγμα που ο Arrhenius το διαβεβαίωνε, είναι μία ιδέα τελείως οπισθοδρομική. Στο βιβλίο The Deliberate Corruption of Climate Science (Η συνειδητή διαφθορά της επιστήμης του κλίματος) του κλιματολόγου Timothy Ball, γράφει ότι μία αύξηση στην μέση θερμοκρασία του πλανήτη ακολουθείται ΠΑΝΤΑ από μία αύξηση στο ατμοσφαιρικό διοξείδιο του άνθρακα και όχι το αντίθετο. Ο Δρ. Ball διευκρινίζει ότι το μόνο μέρος όπου η αύξηση του ατμοσφαιρικού διοξειδίου του άνθρακα ακολουθείται από την αύξηση της μέσης θερμοκρασίας της γης είναι στα κινδυνολογικά κλιματικά μοντέλα που προέρχονται από τα Ηνωμένα Εθνη.

Η επιστήμη ήταν αδύναμη τότε και είναι αδύναμη και τώρα. Παρόλα αυτά, η πολιτική αριστερά της εποχής προσπάθησε να ενθαρρύνει τις επιστημονικές προσπάθειες, όπως προσπαθεί και τώρα. Βέβαια αυτό συμβαίνει τώρα, καθώς οι ατζέντες επηρεάζονται από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Το κατεστημένο θέλει να πουλήσει μία ισχυρή κυβέρνηση, τον καπιταλισμό, την αποβιομηχάνιση και τον κεντρικό έλεγχό των ανθρωπομαζών.

Πολλοί στην πολιτική αριστερά βλέπουν την σημασία της θεωρίας της ανθρωπογενούς υπερθέρμανσης του πλανήτη. Είναι αναμφισβήτητο ότι οι γιγάντιες κοινωνικοοικονομικές ατζέντες συνδέονται με την θεωρία της ανθρωπογενούς παγκόσμιας αλλαγής κλίματος. Αυτή η ατζέντα για παράδειγμα αποτελεί παράδειγμα της Νέας Πράσινης Συμφωνίας. Από την προτεινόμενη νομοθεσία που παρουσιάστηκε στην ιστοσελίδα της βουλευτίνας Alexandria Ocasio – Cortez, βλέπουμε ότι, λόγω της καταστροφικής υπερθέρμανσης του πλανήτη για την οποία ευθύνεται ο άνθρωπος, υποτίθεται ότι πρέπει να μεταβούμε σε εναλλακτικές μορφές ενέργειας, να αναβαθμίσουμε όλα τα υφιστάμενα κτίρια, να εξαλείψουμε την εκπομπή αερίων του θερμοκηπίου, την αναδιαμόρφωση των συστημάτων μεταφορών, την ανοικοδόμηση της εργατικής νομοθεσίας, και πολλά ακόμα περισσότερα πράγματα.

Και παρεμπίπτοντος, σας παρακαλώ να μην ξεχάσετε πως, οι γεωμηχανικοί λένε πως θέλουν να μας ψεκάσουν με δεκάδες χιλιάδες μεγατόνους τοξικών υλικών, προκειμένου να μας σώσουν από την επίφοβη κλιματική αλλαγή.

Δεν θα έπρεπε να επιβαρυνόμαστε με μία απίστευτα μεγάλη, δαπανηρή και σκληρή κοινωνικοοικονομική ατζέντα, από εκείνους που έχουν μία συγκεκριμένη πολιτική (κομουνιστική) μεροληψία η οποία έχει χρησιμεύσει στο να διαφθείρει τον υποκείμενο λόγο για την αναγκαιότητα όλων αυτών.

Δεν είναι τυχαίο ότι η πολιτική αριστερά ασκούσε πιέσεις τότε, όπως ασκεί και σήμερα. Η αποδεδειγμένη, εγγενής, ιστορική και τρέχουσα πολιτική προκατάληψη είναι άρρηκτα συνυφασμένη με την θεωρία της ανθρωπογενούς υπερθέρμανσης του πλανήτη που ωθεί κάθε ειλικρινή και αντικειμενική αναζήτηση για την αλήθεια έξω από τα όρια των δυνατοτήτων.

Το δικαστικό μας σύστημα αποτελεί ένα καλό παράδειγμα. Θα θέλατε ένα ντετέκτιβ, που ξέρετε ότι σας μισεί για να σας ερευνήσει; Οχι. Θα ήταν μία δίκαιη και αμερόληπτη έρευνα για την αλήθεια, μόνο εάν ο ντετέκτιβ ήταν αμερόληπτος. Οποιαδήποτε σημαντική μεροληψία εκ μέρους του ερευνητή έχει σίγουρα ως αποτέλεσμα, ανισότητα στην διαδικασία. Η έλλειψη αντικειμενικότητας που σχετίζεται με την θεωρία της ανθρωπογενούς υπερθέρμανσης του πλανήτη, υποβιβάζει την θεωρία αποκλειστικά στην σφαίρα της πολιτικής κομουνιστικής ιδεοληψίας και τίποτε άλλο.

Ο πρώην πρόεδρος του Ινστιτούτου Μετεωρολογίας της Μασαχουσέτης, Richard Lindzen, το έθεσε καλύτερα, όταν μίλησε για την επίδραση που έχει η θεωρία της ανθρωπογενούς υπερθέρμανσης του πλανήτη στα χρήματα, την πολιτική, την εξουσία και όχι την επιστήμη.

Αυτή είναι μόνο η αρχή των γιγαντιαίων ερευνών. Αυτό που έχει ανακαλυφθεί είναι ένα μικρό μέρος από κάτι πολύ μεγαλύτερο.

Λοιπόν, τι απέγινε στην ομάδα των Σουηδών επιστημόνων; Μήπως οι απόγονοί τους, οι οργανώσεις τους, και οι ακόλουθοί τους είχαν σχέση με το νέο πρόγραμμα Μανχάταν; Γνωρίζουμε τι απέγινε η θεωρία τους για την ανθρωπογενή υπερθέρμανση του πλανήτη. Μήπως οι απόγονοί τους, βιολογικοί ή και όχι, συνεχίζουν με τις ανοησίες για την υπερθέρμανση του πλανήτη; Αυτό προφανώς συμβαίνει. Γι’ αυτό ο Πρόεδρος Τράμπ υπέστη τόσο μεγάλη και προπαγανδιστική επίθεση από τα κομουνιστικά ΜΜΕ γιατί ήταν γνώστης της ψευδούς θεωρίας, της απάτης για την ανθρωπογενή κλιματική υπερθέρμανση.

Οταν κάποιος λαμβάνει υπόψη του μερικά από τα στοιχεία που αναφέρθηκαν εδωνά, όπως η δήθεν θεωρία της ανθρωπογενούς κλιματικής αλλαγής, η άκρα πολιτική κομουνιστική αριστερά, και η Θεοσοφία, αρχίζει να δημιουργεί μια ιστορία για το πως φτάσαμε εδώ που βρισκόμαστε σήμερα. Αρχίζει κανείς να βλέπει πως το κατεστημένο, η αληθινή ελίτ (κι όχι οι διάσημες μαριονέτες που βλέπουμε στις οθόνες μας) χρησιμοποιεί τον κομουνισμό (με λέξεις όπως προοδευτικός, δημοκρατία σοσιαλιστική …) για να επιτύχει τους στόχους του.

Ναι, γνωρίζουμε ότι η δεξιά πολιτική έχει τα προβλήματά της με όλα αυτά τα ιμπεριαλιστικά πολεμοκάπηλα. Ολ’ αυτά είναι πολύ καλά καταγεγραμμένα. Αλλά, η δυσλειτουργία των κομουνιστών τείνει να εκδηλώνεται στην εγχώρια τυραννία ως κεκαλυμμένη με λέξεις που προάγουν και διεγείρουν το συναίσθημα και είναι πιο δύσκολο να το δει κανείς, καθώς δεν είναι σωστά καταγεγραμμένη. Οπως αποδεικνύεται και από την πετυχημένη ανάμιξη και προβολή του Arrhenius με τα κομουνιστικά μέσα ενημέρωσης, η πολιτική αριστερά έχει κυριαρχήσει στα μέσα ενημέρωσης. Συνεπώς, οι ανεπάρκειες της αριστερής πολιτικής δεν είναι τόσο καλά καταγεγραμμένες, λόγω της έλλειψης ενδοσκόπησης, κάτι που συμβαίνει στην κοινωνία μας, που πνίγεται στην πολιτική ορθότητα της αριστεράς.

Δεν είναι οι κλιματολογικές διακυμάνσεις της θερμοκρασίας της Γης που απειλούν την ύπαρξη του ανθρώπου εδώ σε αυτόν τον πλανήτη. Η ύπαρξη του ανθρώπου απειλείται από τρελούς επιστήμονες και διεφθαρμένες κυβερνήσεις που διεξάγουν απερίσκεπτα πειράματα ισχυριζόμενοι ότι ευθύνονται τα ινδικά χοιρίδια. Προτείνω να ερευνήσετε και να μάθετε ακριβώς τι κάνουν μέχρι σήμερα. Η αλαζονεία του κατεστημένου σκοτώνει εμάς και τον πλανήτη μας.

Πάψτε να ανήκετε σε μαντρί, πάψτε να είστε πρόβατα, γιατί ξέρετε που καταλήγει ένα πρόβατο …. μα, στην καλοακονισμένη χαντζάρα του χασάπη.

Οχι, πια, πρόβατα.

@ Peter A. Kirby / σε ελεύθερη μετάφραση – διασκευή terrapapers / 1019