8 ΔΕΚΕΜΒΡΊΟΥ ΤΟΥ 1974-ΑΒΑΣΊΛΕΥΤΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΊΑ.

Γράφει ο Βαλκανίδης Δήμος εκ Κουφαλίων

tamystikatoubaltou.blogspot.

Στις 8 Δεκεμβρίου του 1974 με ένα ποσοστό της τάξεως του 69%

οριστικοποιήθηκε επισήμως θέλοντας και μη, το καθεστώς της εν

Ελλάδι Αβασίλευτης Δημοκρατίας, έναντι της Βασιλευομένης

Δημοκρατίας. Εν συνεχεία όπου ακούτε για πολύ δημοκρατία, να

είστε σίγουροι και βέβαιοι, ότι εκεί από πίσω κρύβεται ο αήθης

πολιτικός πρόσκαιρος εφήμερος λαϊκισμός, δια της συμφέρουσας

κομματικής υποτέλειας των πάντων, αυτά φυσικά λένε τα επιδερμικά

χαρτιά του θεαθήναι, των στείρων πρόσκαιρων εντυπώσεων τοις

πάσι. Εν τω μεταξύ εκ των προτέρων, θα επιθυμούσα να σας

ξεκαθαρίσω και τις δικές μου πολιτικές πεποιθήσεις, καθώς θεωρώ

ότι ανήκω άτυπα βεβαίως, εις στον χώρο της κεντροδεξιάς

Φιλελεύθερης Βενιζελικής Παρατάξεως. Επομένως δεν θα μπορούσα

ποτέ να συνταχθώ, με την καθεστωτική συμφέρουσα συντηρητική

άκρα δεξιά, Μοναρχία των Βασιλικών ξενοκίνητων Ανακτόρων, δια

της Οικογενείας των Γλύξμπουργκ. Ως εκ τούτου και την σήμερον εάν

ξαναγινότανε δημοψήφισμα για το Πολιτειακό Πολίτευμα, και εγώ θα

ψήφιζα την Αβασίλευτη Δημοκρατία, αλλά με πάρα πολύ βαριά

καρδιά όμως. Εν ολίγοις οι ψευτοδημοκράτες εξ αποστάσεων,

επαναστάτες εκ Παρισίων, καθώς κατέφθασαν από το 1974 και

μετέπειτα, μετά βαίων και κλάδων, μας έφτασαν στο θλιβερό και

αποκρουστικό σημείο, δια της καθεστωτικής τους ιδιοτελέστατης

συμφέρουσας κλειστής οικογενειοκρατίας, βλέπε Μητσοτάκηδες,

Καραμανλήδες, Παπανδρέουδες, Γεννηματάδες και ου το καθεξής, ως

αντίδραση και μόνο, να αναπολούμε την ξενοκίνητη δικτατορική,

Μοναρχία της Βασιλείας αλγεινώς. Παράλληλα το καλύτερο

πολίτευμα θεωρείται κατ΄εμέ πάντοτε, η Αβασίλευτη Δημοκρατία, με

τις πρέπουσες απαραίτητες προϋποθέσεις όμως, στο να

επικεντρώνεται στο συλλογικό συμφέρον του γενικού εμείς, δια της

ένδοξης κοινής Πατρίδας εν γένει και όχι της ατομικής Παρτίδας.




Εκ του ιστορικού διαχρονικού γίγνεσθαι, τον Βασιλέα Κωνσταντίνο

τον Β, εις την υποτιθέμενη προεκλογική περίοδο, δεν του επέτρεψαν




διόλου να έρθει στην Ελλάδα, ώστε να εκφράσει και αυτός ως όφειλε,

την πολιτική του ρητορεία, για να υπερασπιστεί το Στέμμα του, δια

του θρόνου, για αυτό και άλλωστε ο Κυριάκος Μητσοτάκης δήλωσε

και πάρα πολύ ορθώς, ότι το δημοψήφισμα έτσι όπως

πραγματοποιήθηκε ήταν unfer, δηλαδή άδικο. Ναι όμως κατάφορα

άδικη επίσης, ήταν και η επαναφορά του, δια του εμφανέστατου

νόθου δημοψηφίσματος και το 1935, που τον επανέφερε τον Βασιλέα

Γεώργιο τον Β στις τάξεις του, ο Στρατιωτικός δικτάτορας Γεώργιος

Κονδύλης, άρα η νοθεία και η επιμέρους τρομοκρατία, πάντοτε

υπήρχε στις υποτιθέμενες δημοκρατικές κάλπες υπέρ του δέοντος.

Προσωπικώς θεωρώ ανεπιφύλακτα, ότι εν έτη 2020, να συζητούμε

ακόμη ώστε να επαναφέρουμε την Μοναρχία στην Ελλάδα, θα ήταν

όχι απλά μία συντηρητική οπισθοδρόμηση, άλλα ένα πολιτικό

έγκλημα, διότι με πάρα πολλές δυσκολίες, καταφέραμε και την

απομακρύναμε κακήν κακώς αγρίως, έστω και με εν μέρει νόθο

δημοψήφισμα. Εκ του διαχρονικού γίγνεσθαι, η Μοναρχία στην

Ελλάδα δεν την επιθύμησε ο λαός, επειδή κατείχε υπερβολικές

υπέρμετρες πολιτικές εξουσίες. Επιπροσθέτως δεν επέτρεπε ομαλά,

την εκάστοτε εκλεγμένη δημοκρατικώς Κυβέρνηση, να ασκήσει

ελεύθερα δια της βουλήσεως, την πολιτική της επιλογή, βλέπε τα

λεγόμενα Ιουλιανά του 1965. Καθώς ο νεοεισερχόμενος Βασιλέας

Κωνσταντίνος ο Β, έριξε-απομάκρυνε αυταρχικά την Κυβέρνηση της

Ενώσεως Κέντρου, του Γεωργίου Παπανδρέου, για αυτό άλλωστε

έμεινε και η περιβόητη φράση, Ποιος Κυβερνάει αυτόν τον τόπο;

Παράλληλα τα ίδια θλιβερά βίαια και αποτρόπαια φαινόμενα των

περιστατικών, επακολούθησαν και το 1915 εις τον ΑΠΠ, όταν

αρνούνταν πεισματικά, να υπογράψει το διάταγμα της

Επιστρατεύσεως, ώστε να εισέλθει η Ελλάδα στον Πόλεμο, εις στο

πλευρό των συμμάχων της Αντάντ, με την Αγγλία, Γαλλία, Ρωσία,

βλέπε τα αποκρουστικά εμπόλεμα τρομοκρατικά τοπικά εν Αθήναις

Νοεμβριανά του 1917.




Εν προκειμένω δια του εκλεγμένου Πρωθυπουργού της χώρας

Ελευθερίου Βενιζέλου, και μάλιστα 2 φορές αμφότερα, αρνήθηκε ο

Βασιλέας Κωνσταντίνος ο Α, διχάζοντας και διαιρώντας περαιτέρω

την Ελλάδα, δημιουργώντας το Κίνημα της Εθνικής Αμύνης της

Θεσσαλονίκης, θέλοντας και μη, χωρίζοντας την και αποκόπτοντας




την από την Πρωτεύουσα Αθήνα. Εν τω μεταξύ ευθύνεται κατά κόρον

και για την Μικρασιατική Καταστροφή του 1922, μόνο εις τον εμφύλιο

ή συμμοριτοπόλεμο του 1946-49 θέλοντας και μη, δέχομαι την

αμέριστη προσφορά εν μέρει της Μοναρχίας, δια της καθεστωτικής

Βασιλείας του στέμματος, του Βασιλέως Παύλου με την προφανώς

αυταρχική Βασίλισσα Φρειδερίκη ως ωφέλιμη, για τον τόπο εν γένει,

καθώς από την απέναντι πλευρά, του εμπόλεμου παραλόγου της

ανταρσίας, ήταν άνθρωποι του πολιτικού ακραίου υποκόσμου, της

άθεης μπολσεβίκικης τρομοκρατικής αναλφάβητης πολιτικά εννοώ,

αριστεράς της εποχής εκείνης. Όπως επίσης και το ΌΧΙ που ξεστόμισε

τους Ιταλούς ο Δικτάτορας Ιωάννης Μεταξάς, στις 28 Οκτωβρίου του

1940, αλλά με τις ως είθισται, ευλογίες του Βασιλέα Γεωργίου του Β,

καθώς αυτός τον τοποθέτησε δικτάτορα εις την 4 Αυγούστου του

1936. Εν γένει η Μοναρχία στην Ελλάδα περισσότερο ζημίωσε παρά

ωφέλησε, εάν καταφέρουμε διακριτικά ισορροπημένα, ηπίως

μετριοπαθώς βεβαίως, να διακρίνουμε καθάριες αυθεντικές ιστορικές

διαδρομές, πρόσωπα και καταστάσεις περαιτέρω, εν αντιθέσει

απομακρύνοντας από επάνω μας τις πολιτικές μας αγκυλώσεις. Εν τω

μεταξύ καθώς υπήρξε μία διαχρονική άρχουσα ξενοκίνητη,

Καθεστωτική γάγγραινα, η οποία για να ξεριζωθεί, έπρεπε να χυθεί

αδίκως πολύ εσωτερικό Ελληνικό αίμα δυστυχώς, εν ολίγοις το

καλύτερο πολίτευμα θεωρείται η Δημοκρατία της Αβασίλευτης

Διαφάνειας. Εν τέλει εύχομαι ολοψύχως, ο εκάστοτε Πρόεδρος ή

Πρόεδρος της Αβασίλευτης Δημοκρατίας, εν μέρει κάπως να είναι πιο

δραστήριος και με περισσότερες εκλεγμένες αρμοδιότητες εξουσιών

δια των πρωτοβουλιών, ώστε οι κυβερνόντες να νιώθουν την πίεση

της αντιπολίτευσης, δια της εξουσίας του Προέδρου της Δημοκρατίας,

όταν αυθαδιάζουν επιλεκτικώς μονομερώς, αυταρχικά πολλαπλώς

περαιτέρω, και να μην στέκεται ως αδρανή υποτονική γλάστρα, η

οποία αναμένει εναγωνίως, να ποτισθεί από τον πανάκριβο μισθό

της.




Πέτα την ανθρωπιά σου και από τον αφέντη πιάσου, και όταν σε

φτύσει αυτός και κάθεσαι σκυφτός, και θα έχεις τα πρωτεία στην

σάπια πολιτεία-κοινωνία.

Λέμε δυνατά αυτά που οι άλλοι ψιθυρίζουν.




Αν λαχταράς την λευτεριά σε ξένους μην ελπίζεις, πάρτην ο ίδιος εάν

μπορείς αλλιώς δεν την αξίζεις.

Ο λάτρης της Ελληνικής ιστορίας ο Βαλκανίδης Δήμος εκ Κουφαλίων

tamystikatoubaltou.blogspot.