Σήμερα, ίσως οι πολεοδόμοι να μην επιλέξουν ποτέ ένα οροπέδιο 640 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας στο οποίο θα δημιουργηθεί μια αστική ανάπτυξη. Όμως, πάνω από 2.000 χρόνια πριν, όταν ιδρύθηκε η τρίτη μεγαλύτερη πόλη της Αλγερίας, η Κωνσταντίνη, αυτό το μέρος, που πλαισιώνεται από μια ιλιγγιώδη χαράδρα, ήταν ιδανικό για άμυνα. Αργότερα, και ενώ η πόλη ευημερούσε, έγινε γνωστή ως η Πόλη των Γεφυρών.
Σήμερα, η πόλη έχει τέσσερις γέφυρες που διασχίζουν τη χαράδρα, τη βάση της οποίας διατρέχει ο ποταμός Ρούμελ. Επίσης, υπάρχει μια γέφυρα που μεταφέρει φρέσκο νερό στα -συχνά επισφαλή- σπίτια που βρίσκονται στην άκρη του χάσματος.
Η πόλη, παρά το γεγονός ότι είναι η τρίτη πόλη σε πληθυσμό της χώρας και βρίσκεται μακριά από τους παραθαλάσσιους τουριστικούς κόμβους και από τους δρόμους που οδηγούν στην πόλη, έχει πολλούς επισκέπτες.
Η πόλη ήταν φοινικική πόλη, γνωστή ως Σέβα, που σημαίνει η Βασιλική Πόλη. Αργότερα μετονομάστηκε σε Κίρτα, από τον Νουμίδη βασιλιά Σύφαξ, ο οποίος τη μετέτρεψε σε πρωτεύουσα του. Όταν οι Φοίνικες νικήθηκαν από τους Ρωμαίους στον Γ' Καρχηδονιακό Πόλεμο, η πόλη κατελήφθη από τη Νουμιδία. Αργότερα, χρησίμευσε ως βάση για Ρωμαίους στρατηγούς στον πόλεμό τους εναντίον του βασιλιά της Νουμιδίας Ιουγούρθα. Το 311 μ.Χ., κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου μεταξύ του αυτοκράτορα Μαξεντίου και του σφετεριστή Δομητίου Αλεξάνδρου (πρώην κυβερνήτη της Αφρικής), η πόλη καταστράφηκε. Ξαναχτίστηκε το 313, και πήρε το όνομά της από τον αυτοκράτορα Κωνσταντίνο τον Μέγα, ο οποίος είχε νικήσει τον Μαξέντιο. Από το 534 μέχρι το 697, έχοντας καταληφθεί από τους Βανδάλους, η Κωνσταντίνη επέστρεψε στην Βυζαντινή Εξαρχία της Αφρικής (δηλαδή στην Βόρεια Αφρική). Τον 7ο αιώνα κατακτήθηκε από τους Άραβες και έλαβε το όνομα Κουσαντίνα.
Η πόλη ανέκαμψε τον 12ο αιώνα και υπό τον Αλμποχάντ και Χαφσίντ ήταν και πάλι μια ευημερούσα αγορά, με συνδέσεις προς την Πίζα, τη Γένοβα και τη Βενετία. Από το 1529, και κατά διαστήματα, ήταν μέρος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας που την κυβερνούσε Τούρκος μπέης. Το 1837 την κατέλαβαν οι Γάλλοι και έδωσαν στην πόλη -και τη γύρω περιοχή- το ρωμαϊκό της όνομα το οποίο διατηρεί μετά την διακήρυξη της ανεξαρτησίας της Αλγερίας το 1962.
Αυτή η ποικίλη και συχνά τραυματική ιστορία εξηγεί την μεγάλη αρχιτεκτονική ποικιλομορφία της πόλης, που, εκτός από τα σύγχρονα κτήρια, μπορεί κανείς να δει από αρχαία ρωμαϊκά ερείπια μέχρι και οθωμανικούς μιναρέδες.
Η κρεμαστή γέφυρα και η οδογέφυρα, που χτίστηκαν πριν από 100 χρόνια από τους Γάλλους, μεταφέρουν αυτοκίνητα από και προς την παλιά πόλη. Ωστόσο, οι γέφυρες που αφήνουν έκπληκτους τους επισκέπτες είναι οι λεπτές, απότομες πεζογέφυρες.
Εκτός από τις γέφυρες, η πόλη έχει ακόμη μια αξίωση για να είναι διάσημη, καθώς σ' αυτήν, το 1880, ο Γάλλος γιατρός Σαρλ Λουί Αλφόνς Λαβεράν (Charles Laveran) ανακάλυψε ότι η αιτία της ελονοσίας είναι ένα πρωτόζωο -αφού παρατήρησε τα παράσιτα σε μια κηλίδα αίματος που έλαβε από ένα στρατιώτη που μόλις είχε πεθάνει από ελονοσία- κάτι για το οποίο, το 1907, έλαβε το Βραβείο Νόμπελ Φυσιολογίας και Ιατρικής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου