Τα νοσοκομεία

Τα νοσοκομεία για παιδιά στα χρόνια της Κατοχής...του Εμφυλίου αλλά και αμέσως μετά ήταν γεμάτα...

Οι αρρώστειες που είχαν σχέση με την αφαγία...την αβιταμίνωση αλλά και άλλες θέριζαν τους ευαίσθητους αυτούς οργανισμούς.
Ένας αγώνας για επιβίωση για τα παιδιά που γεννήθηκαν τα δύσκολα χρόνια στις γειτονιές της Αθήνας.
Στα χωριά όλο και κάτι θα εύρισκαν για να βάλουν στην κατσαρόλα οι μανάδες και κυρίως λίγο κρέας που ήταν απαραίτητο.
Απόγνωση στις αυλές....λίγο ο βήχας που άρχιζε....η εύκολη κούραση....
η απροθυμία να πάει στην αλάνα το παιδί για παιχνίδι...το χρώμα του προσώπου....
"Χρειάζεται καλοφαγία....συκώτι....κρέας....αυτά τα σιρόπια..."
Ο γιατρός αυτά έλεγε ....
Οι γάμοι εκείνα τα χρόνια ήταν κάπως περίεργοι....από ανάγκη για πολλούς
λόγους.
Έμενε μόνη η μάνα με το μωρό αγκαλιά....συνηθισμένη εικόνα....
Το άφηνε δεξιά αριστερά και πήγαινε για μεροκάματα....
Βοηθούσε η γειτονιά αλλά....
Την λύση θα την έδινε η γειτόνισα που είχε κάποια ηλικία και την σεβόντουσαν
όλοι....
"...πάρτο το παιδί και πήγαινέ το στο νοσοκομείο...βήχει
θα το κρατήσουν για χτικιό...θα έχει φαϊ να τρώει..."
Κλάμα αλλά τι να κάνει...
Το βλέπανε οι γιατροί...άκουγαν την μάνα...την έβλεπαν και αυτή σκελετωμένη
και κρατούσαν το παιδί.
Τεράστιες αίθουσες γεμάτες κρεβάτια με παιδιά...μια όψη όλα....λυπημένα
πρόσωπα....
Δεν έφευγε η μάνα...την έβγαζαν έξω σηκωτή...υπήρχε επισκεπτήριο...ωράριο.
Κάποια στιγμή έπρεπε να φύγει από εκεί το παιδί....υπήρχαν άλλα
σε χειρότερη κατάσταση που περίμεναν.
Και της έδιναν ένα χαρτί που θα της το διάβαζε η σπιτονοικοκυρά της
γιατί αυτή δεν γνώριζε να διαβάζει.
"....για τρείς μήνες το παιδί θα πάει στο πρεβαντόριο στην Πεντέλη..."
Μέσα στα πεύκα...πολλά παιδιά και εκεί...αυστηρότητα....τάξη....γιατροί...
νοσοκόμες....ζύγισμα....φαϊ....εξετάσεις.
Το επισκεπτήριο κάθε 15 ημέρες για μια ώρα....
Έφευγε η μάνα την παρηγορούσαν πίσω στην αυλή....
"....το παιδί θα πάρει καμμιά οκά...έχει καλό φαϊ εκεί...κουράγιο..."
Μπορούσε να κάνει διαφορετικά;