Όταν ξεβράζονται θαλάσσια τέρατα

 Στις 30 Νοεμβρίου του 1896, δύο νεαροί, οι Herbert Coles και Dunham 

Coretter, έκαναν ποδήλατο στο νησί Anastasia Island, στην ακτή του Ατλαντικού στην Φλόριντα των ΗΠΑ. Τότε πρόσεξαν ένα τεράστιο κουφάρι, μισοθαμμένο στην άμμο, που το είχε προφανώς ξεβράσει η θάλασσα. Οι νεαροί νόμισαν ότι ήταν κάποια φάλαινα και το ανέφεραν στον τοπικό γιατρό, τον Δρ. DeWitt Webb.



Την επόμενη ημέρα, ο Δρ. Webb επισκέφτηκε το κουφάρι και ανακάλυψε ότι δεν επρόκειτο για φάλαινα. Δεν μπορούσε όμως να πει τι ήταν αυτή μάζα της αποσυντεθειμένης σάρκας. Η μάζα δε διέθετε χαρακτηριστικά, κόκαλα, μάτια, ούτε κάποια απόφυση. Ο Δρ. Webb πρόσεξε ότι το κουφάρι ήταν ανοιχτόχρωμο ροζ, σχεδόν λευκό, και είχε ελαστική συνοχή. Επίσης, όντας ο μοναδικός με ακαδημαϊκό υπόβαθρο που είδε το κουφάρι επί τόπου, εκτίμησε ότι ζύγιζε 5 τόνους. Μετά από πολλές ώρες επιθεώρησης, υπέθεσε ότι ήταν ένα γιγαντιαίο χταπόδι.

Μερικές εβδομάδες αργότερα, ο Webb έστειλε φωτογραφίες του πλάσματος στον ζωολόγο του Χάρβαρντ Joel Asaph Allen ζητώντας την βοήθειά του. Η επιστολή έπεσε και στα χέρια του καθηγητή Addison Emery Verrill του Γέιλ, της μεγαλύτερης αυθεντίας της χώρας εκείνη την εποχή επί των κεφαλόποδων. Αρχικά, ο Verrill πρότεινε ότι το κουφάρι ίσως αντιπροσώπευε τα απομεινάρια ενός τεράστιου καλαμαριού. Όμως, μετά άλλαξε γνώμη και έγραψε ότι όντως επρόκειτο για ένα τεράστιο χταπόδι. Μέχρι τον επόμενο Φεβρουάριο, ούτε καν δύο μήνες μετά την ανακάλυψη των νεαρών, το πλάσμα είχε αποκτήσει και όνομα. Ήταν το Octopus giganteus.

Ο Δρ. Webb έβαλε να τραβήξουν το κουφάρι στην ενδοχώρα ώστε να μη χαθεί στη θάλασσα. Εκεί, στην South Beach του νησιού Anastasia, έγινε πόλος έλξης του κοινού και είναι άγνωστο το τι απέγινε. Ίσως, η μυρωδιά έγινε ανυπόφορη και θάφτηκε στην άμμο. Ή ίσως, στο έστειλαν πάλι πίσω στη θάλασσα.

Παρά το ότι το κουφάρι χάθηκε, είχαν πάρει δείγματα τα οποία υποβλήθηκαν σε τεστ για τα επόμενα 100 χρόνια. Μια ανάλυση που έγινε τη δεκαετία του 1970 επιβεβαίωσε ότι ήταν όντως χταπόδι. Η παρατήρηση αυτή στηρίχτηκε δεκαπέντε χρόνια αργότερα από μια άλλη ανάλυση. Ο Roy Mackal, βιοχημικός στο Πανεπιστήμιο του Σικάγο, πίστευε ότι το κουφάρι ανήκε σε ένα γιγάντιο κεφαλόποδο, πιθανότατα χταπόδι. Το 1995, η πρόοδος επέτρεψε τη μελέτη των δειγμάτων με περισσότερες λεπτομέρειες. Αυτή τη φορά διαπιστώθηκε ότι οι μάζες ήταν καθαρό κολλαγόνο, η δομική πρωτεΐνη που βρέθηκε στο δέρμα. Οι ερευνητές κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι η μάζα ήταν τα υπολείμματα μιας φάλαινας. Η μεταγενέστερη ανάλυση επιβεβαίωσε ότι η μάζα ήταν πράγματι σάρκα φάλαινας.

Τελικά, κουφάρια παρόμοια με το πλάσμα του St. Augustine έχουν ξεβραστεί σε παραλίες σε όλο τον κόσμο. Αυτά τα κουφάρια ονομάζονται "globster". Επειδή δεν έχουν γνωστά χαρακτηριστικά, αυτά τα παραμορφωμένα κομμάτια σάρκας έχουν εμπνεύσει τους ανθρώπους εδώ και αιώνες και μπορεί να έχουν ενισχύσει τις ιστορίες και τους θρύλους των γιγαντιαίων και τρομακτικών θαλάσσιων τέρατα που λέγονται εδώ και χιλιάδες χρόνια από τους ναυτικούς. Σχεδόν όλα έχουν αναγνωριστεί ως κουφάρια φαλαινών ή καρχαριών ή άλλα παρόμοια γνωστά στον άνθρωπο θαλάσσια όντα.

Το πλάσμα του St. Augustine ήταν το πρώτο καταγεγραμμένο globster που φωτογραφήθηκε και εξετάστηκε για περίπου έναν αιώνα. Όπως αναφέρθηκε ήδη όμως, υπάρχουν και άλλα τέτοια.

Το Trunko

Το Trunko ξεβράστηκε στη παραλία της κωμόπολης Μάργκεϊτ (Margate) στη Νότιο Αφρική το 1924. Σύμφωνα με ένα νέο άρθρο που δημοσιεύθηκε στη Daily Mail του Λονδίνου, είχαν δει το πλάσμα να μάχεται με δύο φάλαινες δολοφόνους (όρκα) για τρεις ώρες. Οι μάρτυρες ανέφεραν ότι είδαν το πλάσμα, το οποίο λέγεται ότι έμοιαζε με μια "γιγαντιαία πολική αρκούδα", να επιτίθεται στις φάλαινες με την ουρά του. Αργότερα, το κουφάρι του ξεβράστηκε στην Margate Beach όπου παρέμεινε για δέκα ημέρες. Δυστυχώς, κανείς ειδικός δεν εξέτασε το Trunko.

Δεκαετίες αργότερα, παλαιοντολόγοι που μελετούσαν τις λίγες φωτογραφίες του πλάσματος κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι το Trunko ήταν το κουφάρι μιας φάλαινας.


Το Globster της Τασμανίας
Το Tasmanian Globster ξεβράστηκε στη δυτική Τασμανία τον in Αύγουστο του 1960. Είχε μήκος 20 πόδια και πλάτος 18 πόδια και εκτιμήθηκε ότι ζύγιζε μεταξύ 5 και 10 τόνων. Η μάζα δεν είχε μάτια και στη θέση του στόματος, είχε "μαλακές προεξοχές που έμοιαζαν με χαυλιόδοντες". Είχε σπονδυλική στήλη, έξι μαλακά, σαρκώδη "χέρια" και άκαμπτες, λευκές τρίχες που κάλυπταν το σώμα του.

Δύο δεκαετίες αργότερα, το κουφάρι αναγνωρίστηκε ως φάλαινα. Ο όρος "Globster" αναφέρθηκε πρώτη φορά σ' αυτό το πλάσμα.


Το Globster της Νέας Ζηλανδίας
Αυτό το μη αναγνωρισμένο κουφάρι φάλαινας ξεβράστηκε στην Muriwai Beach, 42 χλμ από το Όκλαντ της Νέας Ζηλανδίας, τον Μάρτιο του 1965. Ο John Morton, επικεφαλής του Τμήματος Ζωολογίας στο Πανεπιστήμιο του Όκλαντ, το περιέγραψε ως "έναν ασυνήθιστο ελέφαντα που είχε πεθάνει στη θάλασσα".


Η μάζα της Χιλής

Μια μεγάλη μάζα ιστού βρέθηκε στην παραλία Pinuno στο Los Muermos της Χιλής το 2003. Ζύγιζε 13 τόνους και είχε μήκος 12 μέτρα. Στην αρχή οι βιολόγοι δεν μπόρεσαν να τα αναγνωρίσουν, αλλά αργότερα, μετά από ανάλυση DNA, αποδείχθηκε ότι αποτελεί μέρος μιας φάλαινας φυσητήρα.