Τσολιά πλήζ

Στην Ακρόπολη παλιά έβλεπες τους μικροπωλητές τουριστικών ειδών με λευκές ποδιές.

Έπαιρναν άδειες από την Τουριστική Αστυνομία που υπήρχε στο Σύνταγμα....




Οι πολιτσμάνοι που υπηρετούσαν εκεί φορούσαν λευκή ζώνη στο χιτώνιο και μια κονκάρδα με σημαία σύμφωνα με την γλώσσα που μιλούσαν.
Τέλος πάντων μπορούσαν να συννενοηθούν κάπως....δεν ήταν και λίγο όταν
η σχολή αστυφυλάκων δεχότανε αποφοίτους δημοτικού και άνω.
Υπήρχαν και οι ξεναγοί οι τσιτσερόνοι...
Και εκεί τρύπωναν οι αετονύχηδες και έβγαζαν μεροκάματο από τους ανυποψίαστους τουρίστες .
Θα μείνω στους πρώτους με τα τσολιαδάκια....τις Αμαλίες ( κούκλες)...τα ταγάρια...
Η αυλή των θαυμάτων στην γειτονιά του Βούθουλα ήταν μια μικρή βιοτεχνία
με τις κυρίες να βγάζουν λίγες δραχμές ράβοντας και πλέκοντας τα παραπάνω.
Στην συνέχεια τα πήγαιναν στον βιοτέχνη στο Μοναστηράκι συμπληρώνοντας
το ταμείο στην κάμαρα που ήταν το άδειο κουτί της ΦΥΤΙΝΗΣ στο κάτω
μέρος της μονόφυλλης ντουλάπας με τον καθρέφτη.
Μικροί μεγάλοι εν δράσει βοηθούσαν όλοι....
Γάζωναν...έπλεκαν ....κεντούσαν...περνούσαν χάντρες (η χαρά των μικρών)....
Οι μικροπωλητές πουλούσαν και μινιατούρες τσαρούχια...αυτά τα έφιαχναν τσαγκαράδες στο Μοναστηράκι από δέρμα.
Πήλινα διακοσμητικά πιάτα φυσικά με την Ακρόπολη ...κ.λ.π.
Τσολιαδάκια στην Ακρόπολη αλλά και στο Μοναστηράκι ακόμα και σήμερα
πουλάνε με την διαφορά ότι είναι βιομηχανοποιημένα χωρίς να έχουν την χάρη
των παλιών των χειροποίητων και κάποιες φορές με ξεχασμένη την μικρή ετικέτα
made in China.