H υποταγή και το συμφέρον

Βρίσκομαι σε έναν κόσμο όπου δεν απέχει ποτέ από καμιά κακία, γι'αυτό

κανένας δεν είναι αναμάρτητος, η λύπη είναι κακία, η στεναχώρια είναι κακία, ο φόβος είναι κακία, η υποταγή είναι κακία, η δουλεία είναι κακία, όπου όλα μα όλα γίνονται από Ανάγκη, τίποτα δεν γίνεται από Ελεύθερη Επιλογή, διότι μας οδηγούν οι Ανάγκες, και οι ανάγκες δημιουργούν την κακία, την λιγότερη κακία όταν υπάρχει Δικαιοσύνη, και την περισσότερη κακία όταν υπάρχει η Αταξία.

Και επειδή οι άνθρωποι κοιτάζουν μόνον το ατομικό τους συμφέρον και όχι την συνεργασία υπάρχει η Αταξία, δηλαδή η περισσότερη κακία, η οποία οδηγεί την ανθρωπότητα στην παντοτινή σκλαβιά της, όπου δέκα άνθρωποι καθοδηγούν την πραγματικότητα επτάμισυ δις ανθρώπων, όπου η κατώτερη τάξη υπακούει στην ανώτερη, και ανεβαίνοντας στην πυραμίδα φτάνουμε στην ελίτ την κορυφή όπου κοιτάζουν και αυτοί αποκλειστικά το δικό τους ατομικό συμφέρον, οπότε μην είμαστε ενάντιοι σε αυτό το τέρας που οι ίδιοι δημιουργήσαμε κοιτάζοντας το δικό μας ατομικό συμφέρον.

Ποτέ δεν θα αλλάξει αυτός ο κόσμος, πάντα οι δειλοί θα υπομένουν την σκλαβιά και θα δέχονται το λίγο ή το πολύ εις βάρος όλων των άλλων, και θα είναι ευχαριστημένοι με την τιποτένια τους υποτιθέμενη ζωή, και φτάνοντας στο τέλος κάνοντας ένα ρεζουμέ όσον αφορά τι μάθανε από αυτόν τον κόσμο βιώνοντας αυτή την εμπειρία, είναι η υποταγή τους στο σώμα το οποίο ενδύθηκε η ψυχή τους, αλλά θα είναι αργά για να επιστρέψουν εκεί απ'όπου προέρχονται, διότι δεν γνώρισαν κανέναν άλλο κόσμο πέραν αυτού, της υποταγής και του συμφέροντος όπου τίποτα από τα δύο δεν απέχει ποτέ από καμιά κακία, διότι είναι τα πάθη του σώματος αυτά που οδηγούν την ψυχή, και όχι η ψυχή το σώμα.

morfeas sky