Οποιος αντέχει διαβάζει, γιατί δύσκολα το αντέχει ανθρώπινος νους.
Ειδικά οι σκηνές που περιγράφονται με τις γυναίκες και τα παιδιά είναι συναισθηματικά εξουθενωτικές.
Συχνά με κατατρέχουν και πάντοτε με διαλύουν για κάποιες ώρες. Aποτελούν την απόλυτη ντροπή του ανθρωπίνου είδους.
Η οικογένεια μου απ’ την Κωνσταντινούπολη και το Αϊβαλί κάτι μου μετέφερε, αλλά όταν το ψάχνεις και το μελετάς δεν παλεύεται η οργή και η στεναχώρια.
Συχνά αναρωτήθηκα αν έπρεπε να τα διαβάσω και να τα νιώσω αυτά τα εγκλήματα.
Αναρωτήθηκα "τί κέρδισα τελικά;"
Ειδικά οι σκηνές στην προκυμαία... ειδικά τα μικρά παιδιά και τα νεαρά κορίτσια.
Δεν ξέρω… αλλά μέσα μου αυτό δε συγχωρείται.
Ίσως σ’ έναν άλλο Κόσμο, ίσως σε μια άλλη διάσταση, δεν ξέρω…
Μέχρι να κλείσω τα μάτια μου όμως... αυτό δε συγχωρείται!
Και δεν πρέπει ποτέ να συγχωρεθεί, γιατί πάνω στη λήθη και την ηλιθιοποίηση βασίζεται η κατά συρροή επιθετικότητα των Τούρκων και η αποστηθισμένη σχεδόν ανοησία του πολιτικού συστήματος στην Ελλάδα.
ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΑΛΛΑΞΕΙ ΠΟΛΛΑ… ΜΗΝ ΕΧΕΤΕ ΨΕΥΔΑΙΣΘΗΣΕΙΣ…
ΘΑ ΤΑ ΒΡΟΥΜΕ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΜΠΡΟΣΤΑ ΜΑΣ, σύντομα…
Ελπίζω αυτή τη φορά να δώσουμε μία Τελική Νίκη στον προαιώνιο εχθρό και το λέω με επίγνωση.
Αυτά δε συγχωρούνται και με στεναχωρεί που το λέω. Δε συγχωρούνται και αυτές οι ψυχές ζητούν δικαίωση!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου