Συμπληρώθηκε ένας χρόνος από την έκδοση της ΠΝΠ (Πράξης Νομοθετικού Περιεχομένου) της 11-3-2020 και ακόμα κυβερνούν με ΠΝΠ που προβλέπεται για "έκτακτες περιπτώσεις εξαιρετικά επείγουσας και απρόβλεπτης ανάγκης"...
Έναν χρόνο μετά δεν συντρέχει η συγκεκριμένη προϋπόθεση, γεγονός που σημαίνει ότι χρησιμοποιούν ένα μέσο νομοθεσίας έκτακτης ανάγκης καταχρηστικά και αντισυνταγματικά, προκειμένου να κυβερνούν τη χώρα. Ταυτόχρονα δεν υπολογίζουν πόσο πλήττονται τα συνταγματικά μας δικαιώματα, ούτε βέβαια ασχολούνται με την αρχή της αναλογικότητας του αρ. 25 του Συντάγματος, η οποία διέπει τους θεμιτούς περιορισμούς στην άσκηση των δικαιωμάτων αυτών.
Η εκκωφαντική σιωπή όλης της αντιπολίτευσης σε αυτή τη μεθόδευση καταδεικνύει τις "δημοκρατικές ευαισθησίες" τόσο αυτής, όσο και της συμπολίτευσης. Είμαστε δηλαδή χαμένοι από χέρι κατά τη λαϊκή έκφραση.
Αυτοί λοιπόν που πρώτοι παραβιάζουν τις υπέρτατες νομικές διατάξεις του Συντάγματος, έρχονται να μας μιλήσουν για σεβασμό στην κοινωνία και για ατομική ευθύνη. Οι παραβάτες δηλαδή των διατάξεων του Συντάγματος μας υποδεικνύουν να μην επιδεικνύουμε παραβατική συμπεριφορά και να συμμορφωνόμαστε με όποια μέτρα αποφασίσουν.
Το ωραιότερο είναι ότι τέτοιες πράξεις εκδίδονται από τους εκάστοτε ΠτΔ, οι δύο τελευταίοι των οποίων τυχαίνει να είναι νομικοί εγνωσμένου κύρους... Διότι - για να μην ξεχνάμε - για τέτοια αντισυνταγματική πρακτική κατηγορούσε ο ΣΥΡΙΖΑ τη ΝΔ το 2014, αλλά την ίδια εφάρμοσε και εκείνος όταν ανέλαβε την εξουσία...
Δεν είναι λοιπόν περίεργη η εκκωφαντική σιωπή των κοινοβουλευτικών δυνάμεων. Δεν είναι τυχαίο ότι καμία δεν ομιλεί για την κατάλυση του Συντάγματος. Δεν είναι μέγα μυστήριο που όλοι τους ανέχονται να επιβάλλεται κατά παράβαση του Συντάγματος η άσκηση της εγχώριας οικονομικής πολιτικής από την ΕΕ, την ΕΚΤ και τον ESM.
Αυτό που τους ενώνει είναι η εξουσία που τους αφήνουμε να ασκούν πάνω μας και οι καταστροφές που έχουν προκαλέσει στην πατρίδα και την κοινωνία τα τελευταία δέκα χρόνια.
Ίσως κάποιοι πουν "εδώ ο κόσμος χάνεται, με το Σύνταγμα θα ασχοληθούμε". Ας το σκεφτούμε διπλά, πριν αποδεχθούμε τέτοιο σκεπτικό.
Γιατί το μόνο που μας προστατεύει από τις αυθαιρεσίες της κρατικής εξουσίας είναι το Σύνταγμα. Το Σύνταγμα και η τήρησή του, η οποία επαφίεται στον πατριωτισμό μας, αφού σύμφωνα με την ακροτελεύτια διάταξή του (αρ. 120 παρ. 4) έχουμε δικαίωμα και υποχρέωση να αντιστεκόμαστε με κάθε μέσο σε όποιον επιχειρεί να το καταλύσει με τη βία.
Και από βία (ψυχολογική, οικονομική, κυριολεκτική) έχουμε "χορτάσει". Απλά η υποχρέωση προστασίας του Συντάγματος δεν ανήκει μόνο στους απλούς πολίτες, αλλά και σε όσους συμπολίτες μας στελεχώνουν τον κρατικό μηχανισμό. Θα χρειαστεί και αυτοί να συμπράξουν με τους απλούς πολίτες. Αν δεν το κάνουν, τότε το μέλλον μας θα είναι κοινό, αλλά δυσοίωνο.
Οπότε έχουμε δρόμο μπροστά μας. Δρόμο δύσκολο, αλλά ανοιχτό. Εάν φυσικά θέλουμε να αλλάξει η κατάσταση.
* Αναστάσιος Κώνστας
Δικηγόρος Αθηνών παρ’ Αρείω Πάγω
ΜΔΕ Εμπορικού Δικαίου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου