Η ομάδα της Νιγηρίας με το χρυσό Ολυμπιακό μετάλλιο το 1996
Στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνο το 2012, η μικρή χώρα της Γρενάδας στην Καραϊβική κέρδισε το πρώτο της ολυμπιακό μετάλλιο χάρη στον 19χρονο δρομέα Kirani James που τερμάτισε πρώτος στα 400 μέτρα. Με πληθυσμό 104.000, η Γρενάδα είναι η 17η μικρότερη χώρα στον κόσμο και η μικρότερη χώρα που κέρδισε χρυσό μετάλλιο.
Ινδία: 1928, Θερινοί Ολυμπιακοί Αγώνες στο Άμστερνταμ
Η Ινδία μπορεί να είναι η δεύτερη σε πληθυσμό χώρα στον κόσμο, αλλά πριν από τους Αγώνες στο Λονδίνο το 2012, είχε συγκεντρώσει μόλις 20 μετάλλια. Ωστόσο, είναι κυρίαρχη στο άθλημα του χόκεϊ επί χόρτου και κατείχε ένα σερί 30 συνεχόμενων νικών, από το 1928 έως το 1960, με έξι χρυσά μετάλλια.
Το άθλημα έφτασε στην Ινδία μέσω των Βρετανών αξιωματικών που συμμετείχαν στους αθλητικούς συλλόγους της Καλκούτας ήδη από τη δεκαετία του 1880 και η δημοτικότητά του εξαπλώθηκε γρήγορα. Η χώρα άρχισε να δίνει διεθνείς αγώνες το 1926 και όταν συμμετείχε στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Άμστερνταμ δεν άφησε κανένα περιθώριο αμφισβήτησης του πόσο καλή είναι και κέρδισε το τουρνουά χωρίς να δεχτεί ούτε ένα γκολ. Αυτή η διοργάνωση γέννησε το πρώτο αστέρι του χόκεϊ, τον 22χρονο Dhyan Chand, του οποίου το όνομα έχει γίνει συνώνυμο με το χόκεϊ που ο Πακιστανός αθλητής Habib-ur-Rahman είναι γνωστός ως "Dhyan Chand του Πακιστάν" ενώ οι ερχόμενοι παίκτες συχνά ονομάζονται "ο σύγχρονος Dhyan Chand".
Η Ινδία μπορεί να είναι η δεύτερη σε πληθυσμό χώρα στον κόσμο, αλλά πριν από τους Αγώνες στο Λονδίνο το 2012, είχε συγκεντρώσει μόλις 20 μετάλλια. Ωστόσο, είναι κυρίαρχη στο άθλημα του χόκεϊ επί χόρτου και κατείχε ένα σερί 30 συνεχόμενων νικών, από το 1928 έως το 1960, με έξι χρυσά μετάλλια.
Το άθλημα έφτασε στην Ινδία μέσω των Βρετανών αξιωματικών που συμμετείχαν στους αθλητικούς συλλόγους της Καλκούτας ήδη από τη δεκαετία του 1880 και η δημοτικότητά του εξαπλώθηκε γρήγορα. Η χώρα άρχισε να δίνει διεθνείς αγώνες το 1926 και όταν συμμετείχε στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Άμστερνταμ δεν άφησε κανένα περιθώριο αμφισβήτησης του πόσο καλή είναι και κέρδισε το τουρνουά χωρίς να δεχτεί ούτε ένα γκολ. Αυτή η διοργάνωση γέννησε το πρώτο αστέρι του χόκεϊ, τον 22χρονο Dhyan Chand, του οποίου το όνομα έχει γίνει συνώνυμο με το χόκεϊ που ο Πακιστανός αθλητής Habib-ur-Rahman είναι γνωστός ως "Dhyan Chand του Πακιστάν" ενώ οι ερχόμενοι παίκτες συχνά ονομάζονται "ο σύγχρονος Dhyan Chand".
Κένυα: 1968, Θερινοί Ολυμπιακοί Αγώνες στην Πόλη του Μεξικό
Σήμερα, στους αγώνες δρόμου μεγάλων αποστάσεων κυριαρχούν αθλητές από χώρες της Ανατολικής Αφρικής, ιδίως την Κένυα και την Αιθιοπία. Αυτό όμως δεν ήταν πάντα έτσι.
Ο Kip Keino μεγάλωσε ως βοσκός στις αγροτικές περιοχές της Κένυας. Ως έφηβος και ορφανός, έτρεχε 20 μίλια από και προς το τρένο που τον μετέφερε στο οικοτροφείο που ζούσε. Κατάφερε χωρίς προπονητή να προκριθεί στους Ολυμπιακούς αγώνες του 1964. Ένα χρόνο αργότερα, έγινε ο πρώτος Αφρικανός στην ιστορία που έσπασε το ρεκόρ των 4 λεπτών στο μίλι με χρόνο 3:54.2.
Στους Ολυμπιακούς του Μεξικό, ο Keino χρησιμοποίησε το υψηλό υψόμετρο προς όφελός του και έπιασε έναν ρυθμό που κανείς δεν μπορούσε να τον ακολουθήσει. Στα 1500 μέτρα πήρε το πρώτο χρυσό της χώρας του και το αργυρό στα 5000 μέτρα. Το 1972, στους Ολυμπιακούς του Μονάχου πήρε ακόμη δύο μετάλλια -ένα χρυσό στα 3000 μέτρα στιπλ και ένα ασημένιο στα 1500 μέτρα- όπου έκανε ίσως και το πιο εντυπωσιακό ολυμπιακό επίτευγμά του. Όταν έφτασε στο Μόναχο και ανακάλυψε ότι ένα πρόβλημα στον προγραμματισμό δε θα του επέτρεπε να τρέξει τα 5000 μέτρα, αποφάσισε να δηλώσει συμμετοχή στο αγώνισμα των 3000 μέτρων στιπλ, το οποίο και κέρδισε, παρά το γεγονός ότι είχε μόλις τον 24ο καλύτερο χρόνο από τους συμμετέχοντες.
Σήμερα, στους αγώνες δρόμου μεγάλων αποστάσεων κυριαρχούν αθλητές από χώρες της Ανατολικής Αφρικής, ιδίως την Κένυα και την Αιθιοπία. Αυτό όμως δεν ήταν πάντα έτσι.
Ο Kip Keino μεγάλωσε ως βοσκός στις αγροτικές περιοχές της Κένυας. Ως έφηβος και ορφανός, έτρεχε 20 μίλια από και προς το τρένο που τον μετέφερε στο οικοτροφείο που ζούσε. Κατάφερε χωρίς προπονητή να προκριθεί στους Ολυμπιακούς αγώνες του 1964. Ένα χρόνο αργότερα, έγινε ο πρώτος Αφρικανός στην ιστορία που έσπασε το ρεκόρ των 4 λεπτών στο μίλι με χρόνο 3:54.2.
Στους Ολυμπιακούς του Μεξικό, ο Keino χρησιμοποίησε το υψηλό υψόμετρο προς όφελός του και έπιασε έναν ρυθμό που κανείς δεν μπορούσε να τον ακολουθήσει. Στα 1500 μέτρα πήρε το πρώτο χρυσό της χώρας του και το αργυρό στα 5000 μέτρα. Το 1972, στους Ολυμπιακούς του Μονάχου πήρε ακόμη δύο μετάλλια -ένα χρυσό στα 3000 μέτρα στιπλ και ένα ασημένιο στα 1500 μέτρα- όπου έκανε ίσως και το πιο εντυπωσιακό ολυμπιακό επίτευγμά του. Όταν έφτασε στο Μόναχο και ανακάλυψε ότι ένα πρόβλημα στον προγραμματισμό δε θα του επέτρεπε να τρέξει τα 5000 μέτρα, αποφάσισε να δηλώσει συμμετοχή στο αγώνισμα των 3000 μέτρων στιπλ, το οποίο και κέρδισε, παρά το γεγονός ότι είχε μόλις τον 24ο καλύτερο χρόνο από τους συμμετέχοντες.
Τζαμάικα: 1988, Χειμερινοί Ολυμπιακοί Αγώνες στο Κάλγκαρι
Η Τζαμαϊκανή ομάδα ελκήθρου που πήρε μέρος στους Χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες του 1988 στο Κάλγκαρι του Καναδά, και η οποία έχει το 1993 έγινε ταινία (Cool Runnings, Πάμε χιόνι;), ιδρύθηκε από έναν Αμερικανό επιχειρηματία, τον George Fitch, που κατοικούσε στην Τζαμάικα. Μαζί με έναν φίλο του παρακολουθούσαν έναν αγώνα και θεώρησαν ότι το έλκηθρο δεν ήταν δύσκολο άθλημα. Χρηματοδοτούμενη από τον Fitch και το Οργανισμό Τουρισμού της Τζαμάικας, η ομάδα δυσκολεύτηκε να βρει μέλη και τελικά, ζήτησε από τον στρατό της χώρας να προσφέρει εθελοντικά μερικούς στρατιώτες.
Το Cool Runnings είναι σε μεγάλο βαθμό ακριβές, δεδομένου ότι ο κόσμος υποδέχτηκε τους Τζαμαϊκανούς με σκεπτικισμό, αν και άλλες Ολυμπιακές ομάδες υποστήριξαν σε μεγάλο βαθμό τις προσπάθειές τους και μάλιστα μια ομάδα τους έδωσε εφεδρικό έλκηθρο. Πέρα από το τέλος της ταινίας -η οποία έδειξε ότι οι Τζαμαϊκανοί πέτυχαν το πνεύμα παρά την αποτυχία τους με μια θεαματική συντριβή- η πραγματική ομάδα ελκήθρου συνέχισε, βελτιώθηκε και τελικά έγινε ανταγωνιστική. Στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1994, τερμάτισε μπροστά από τις δύο ομάδες των ΗΠΑ στην 14η θέση και συνεχίζει ακόμη και σήμερα.
Το Cool Runnings είναι σε μεγάλο βαθμό ακριβές, δεδομένου ότι ο κόσμος υποδέχτηκε τους Τζαμαϊκανούς με σκεπτικισμό, αν και άλλες Ολυμπιακές ομάδες υποστήριξαν σε μεγάλο βαθμό τις προσπάθειές τους και μάλιστα μια ομάδα τους έδωσε εφεδρικό έλκηθρο. Πέρα από το τέλος της ταινίας -η οποία έδειξε ότι οι Τζαμαϊκανοί πέτυχαν το πνεύμα παρά την αποτυχία τους με μια θεαματική συντριβή- η πραγματική ομάδα ελκήθρου συνέχισε, βελτιώθηκε και τελικά έγινε ανταγωνιστική. Στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1994, τερμάτισε μπροστά από τις δύο ομάδες των ΗΠΑ στην 14η θέση και συνεχίζει ακόμη και σήμερα.
Νιγηρία: 1996, Θερινοί Ολυμπιακοί Αγώνες στην Ατλάντα
Η περίφημη πρόβλεψη του Πελέ ότι μια αφρικανική ομάδα ποδοσφαίρου θα κέρδιζε το Παγκόσμιο Κύπελλο μέχρι το 2000 δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ, αν και δεν ήταν πολύ μακριά. Τέσσερα χρόνια πριν από το τέλος του αιώνα, η Νιγηρία εκπλήρωσε τα όνειρα μιας ολόκληρης ηπείρου κερδίζοντας έναν Ολυμπιακό χρυσό.
Και το κατάφερε αυτό αποκλείοντας αρχικά στον ημιτελικό την κάτοχο του Παγκοσμίου Κυπέλλου Βραζιλία, και μάλιστα με ανατροπή από 3-1 στα τελευταία 12 λεπτά, πριν κερδίσει στην παράταση με "χρυσό γκολ". Στον τελικό, η Νιγηρία έκανε μια άλλη ανατροπή ενάντια στην Αργεντινή -από 1-2, 3-2.
Μετά τη νίκη τους, αρχηγοί κρατών από όλη την Αφρική τηλεφώνησαν για να συγχαρούν την κυβέρνηση της Νιγηρίας και η Δευτέρα μετά την κατάκτηση του χρυσού Ολυμπιακού μεταλλίου ανακηρύχθηκε εθνική εορτή. Τέσσερα χρόνια αργότερα, η Αφρική το έκανε και πάλι, όταν το Καμερούν νίκησε την Ισπανία και κατέκτησε το -πρώτο της χώρας- χρυσό στο Σίδνεϊ 5-3 στα πέναλτι (κανονικός αγώνας 2-2).
Και το κατάφερε αυτό αποκλείοντας αρχικά στον ημιτελικό την κάτοχο του Παγκοσμίου Κυπέλλου Βραζιλία, και μάλιστα με ανατροπή από 3-1 στα τελευταία 12 λεπτά, πριν κερδίσει στην παράταση με "χρυσό γκολ". Στον τελικό, η Νιγηρία έκανε μια άλλη ανατροπή ενάντια στην Αργεντινή -από 1-2, 3-2.
Μετά τη νίκη τους, αρχηγοί κρατών από όλη την Αφρική τηλεφώνησαν για να συγχαρούν την κυβέρνηση της Νιγηρίας και η Δευτέρα μετά την κατάκτηση του χρυσού Ολυμπιακού μεταλλίου ανακηρύχθηκε εθνική εορτή. Τέσσερα χρόνια αργότερα, η Αφρική το έκανε και πάλι, όταν το Καμερούν νίκησε την Ισπανία και κατέκτησε το -πρώτο της χώρας- χρυσό στο Σίδνεϊ 5-3 στα πέναλτι (κανονικός αγώνας 2-2).
Οι αθλητές του ελκήθρου από τους τροπικούς: 1998, Χειμερινοί Ολυμπιακοί Αγώνες στο Ναγκάνο
Στις αρχές της δεκαετίας του 1990, ο αριθμός των κρατών που συμμετείχαν στο luge (έλκηθρο ενός ή δύο αθλητών) ήταν σε πτώση, θέτοντας το άθλημα σε κίνδυνο -υπάρχει εντολή της ΔΟΕ ότι η ελάχιστη συμμετοχή σε κάθε άθλημα να είναι 25 χώρες. Για να το διορθώσει αυτό, η Διεθνής Ομοσπονδία του αθλήματος πήρε μια πρωτοβουλία ώστε να βρει αθλητές από τροπικές χώρες και στήριξε την εκμάθηση του αθλήματος και την προπόνηση τους.
Από τους αθλητές που προσκλήθηκαν στο εκπαιδευτικό πρόγραμμα, τρεις κατάφεραν να προκριθούν στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Από την πλευρά των ανδρών, ο Ινδός Shiva Keshavan τερμάτισε 28ος με ένα έλκηθρο από ανταλλακτικά 8 χρόνων, ο Patrick Singleton -είναι ίσως ο πιο γνωστός μιας και φορούσε σορτς από τις Βερμούδες στους -8oC στην τελετή έναρξης στο Σολτ Λέικ Σίτι- από τις Βερμούδες κατέλαβε την 27η θέση από τους 34 αγωνιζόμενους. Από την πλευρά των γυναικών, η Iginia Boccalandro Valentina από την Βενεζουέλα τερμάτισε 28η στις 30.
Και οι τρεις επέστρεψαν στους Ολυμπιακούς και ενέπνευσαν τη συμμετοχή και άλλων αθλητών από τους τροπικούς. Μέχρι το 2002, το πρόγραμμα πιστοποίησε αθλητές από τη Βραζιλία, το Τρινιντάντ και Τομπάγκο, το Μεξικό και τις Παρθένους Νήσους. Μεταξύ των νέων αθλητών που συμμετείχαν στους Ολυμπιακούς Αγώνες ήταν ο 48χρονος Warner Hoegger από την Βενεζουέλα και ο 17χρονος γιος του -ο γηραιότερος και ο νεότερος αθλητής-, οι οποίοι έγραψαν ιστορία ως το πρώτο ζευγάρι πατέρας-γιος που αγωνίστηκαν στην ίδια Ολυμπιάδα.
Από τους αθλητές που προσκλήθηκαν στο εκπαιδευτικό πρόγραμμα, τρεις κατάφεραν να προκριθούν στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Από την πλευρά των ανδρών, ο Ινδός Shiva Keshavan τερμάτισε 28ος με ένα έλκηθρο από ανταλλακτικά 8 χρόνων, ο Patrick Singleton -είναι ίσως ο πιο γνωστός μιας και φορούσε σορτς από τις Βερμούδες στους -8oC στην τελετή έναρξης στο Σολτ Λέικ Σίτι- από τις Βερμούδες κατέλαβε την 27η θέση από τους 34 αγωνιζόμενους. Από την πλευρά των γυναικών, η Iginia Boccalandro Valentina από την Βενεζουέλα τερμάτισε 28η στις 30.
Και οι τρεις επέστρεψαν στους Ολυμπιακούς και ενέπνευσαν τη συμμετοχή και άλλων αθλητών από τους τροπικούς. Μέχρι το 2002, το πρόγραμμα πιστοποίησε αθλητές από τη Βραζιλία, το Τρινιντάντ και Τομπάγκο, το Μεξικό και τις Παρθένους Νήσους. Μεταξύ των νέων αθλητών που συμμετείχαν στους Ολυμπιακούς Αγώνες ήταν ο 48χρονος Warner Hoegger από την Βενεζουέλα και ο 17χρονος γιος του -ο γηραιότερος και ο νεότερος αθλητής-, οι οποίοι έγραψαν ιστορία ως το πρώτο ζευγάρι πατέρας-γιος που αγωνίστηκαν στην ίδια Ολυμπιάδα.
Ισημερινή Γουινέα: 2000, Θερινοί Ολυμπιακοί Αγώνες στο Σίδνεϊ
Όταν η ΔΟΕ επέτρεψε σε κάθε χώρα να στείλει έως και δύο κολυμβητές στους Ολυμπιακούς Αγώνες ανεξάρτητα από το αν πληρούν τις προϋποθέσεις, ο Eric Moussambani από την Ισημερινή Γουινέα προσφέρθηκε εθελοντικά.
Ο Moussambani έμαθε μόνος του πώς να κολυμπάει σε μια πισίνα ξενοδοχείου 20 μέτρων για να προετοιμαστεί για την κολύμβηση των 50 μέτρων ελεύθερο -πριν από τους Ολυμπιακούς Αγώνες, δεν είχε μπει ποτέ σε πισίνα ολυμπιακών διαστάσεων. Όταν έφτασε στο Σίδνεϊ, ο προπονητής του επέμεινε να λάβει μέρος στον αγώνα των 100 μέτρων ελεύθερο. Στην αρχή της κούρσας του, οι δύο άλλοι κολυμβητές αποκλείστηκαν, που σημαίνει ότι το μόνο που έπρεπε να κάνει ο Moussambani ήταν να τερματίσει και θα περνούσε στον επόμενο γύρο.
Άπειρος με τη μεγαλύτερη απόσταση και σε μια πισίνα στην οποία δεν μπορούσε να αντέξει, ο Moussambani τα παράτησε 20 μέτρα πριν από τον τερματισμό. Τα χέρια του τον εγκατέλειψαν και υπήρχαν ναυαγοσώστες σε ετοιμότητα για να τον σώσουν αν χρειαζόταν. Όμως ο Moussambani τα κατάφερε και βγήκε. Με 112 δευτερόλεπτα, ήταν ο πιο αργός χρόνος που καταγράφηκε στην ιστορία, αλλά απέκτησε το παρατσούκλι "Eric το χέλι" και έγινε αγαπητός στα ΜΜΕ.
Ο Moussambani έμαθε μόνος του πώς να κολυμπάει σε μια πισίνα ξενοδοχείου 20 μέτρων για να προετοιμαστεί για την κολύμβηση των 50 μέτρων ελεύθερο -πριν από τους Ολυμπιακούς Αγώνες, δεν είχε μπει ποτέ σε πισίνα ολυμπιακών διαστάσεων. Όταν έφτασε στο Σίδνεϊ, ο προπονητής του επέμεινε να λάβει μέρος στον αγώνα των 100 μέτρων ελεύθερο. Στην αρχή της κούρσας του, οι δύο άλλοι κολυμβητές αποκλείστηκαν, που σημαίνει ότι το μόνο που έπρεπε να κάνει ο Moussambani ήταν να τερματίσει και θα περνούσε στον επόμενο γύρο.
Άπειρος με τη μεγαλύτερη απόσταση και σε μια πισίνα στην οποία δεν μπορούσε να αντέξει, ο Moussambani τα παράτησε 20 μέτρα πριν από τον τερματισμό. Τα χέρια του τον εγκατέλειψαν και υπήρχαν ναυαγοσώστες σε ετοιμότητα για να τον σώσουν αν χρειαζόταν. Όμως ο Moussambani τα κατάφερε και βγήκε. Με 112 δευτερόλεπτα, ήταν ο πιο αργός χρόνος που καταγράφηκε στην ιστορία, αλλά απέκτησε το παρατσούκλι "Eric το χέλι" και έγινε αγαπητός στα ΜΜΕ.
Αυστραλία: 2002, Χειμερινοί Ολυμπιακοί Αγώνες στο Σολτ Λέικ Σίτι
Αν και η Αυστραλία κατατάσσεται 8η στα Ολυμπιακά μετάλλια στους θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες και το αθλητικό τους πρόγραμμα θεωρείται από τα καλύτερα, για κάποιο λόγο δεν συμβαίνει το ίδιο και με τους Χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες. Από το 1936 η χώρα στέλνει συνεχώς ομάδες σε όλους τους Ολυμπιακούς Αγώνες, αλλά μόλις το 1994 κέρδισε μετάλλιο στο αγώνισμα του πατινάζ ταχύτητας μικρής πίστας (Short track speed skating).
Ένα από τα μέλη αυτής της ομάδας, ο Steven Bradbury, συνέχισε να κάνει πατινάζ σε τρεις ακόμη Ολυμπιακούς Αγώνες, αλλά μετά από δύο τραυματισμούς ήξερε ότι δεν είχε την ευκαιρία να συμμετάσχει στους Αγώνες του 2002. Ο Bradbury υιοθέτησε μια στρατηγική αναμονής στο πίσω μέρος του γηπέδου, σε περίπτωση που κάποιος άλλος αθλητής έπεφτε. Το σχέδιό του λειτούργησε και έφτασε στους τελικούς μέσω μιας σειράς αποκλεισμών όταν έπεφταν οι ανταγωνιστές του. Ένας από τους μεγαλύτερους στόχους του Bradbury ήταν να πάρει την στήριξη του Αμερικανού σούπερ σταρ Apollo Anton Ohno. Τελικά, ο Ohno και τρεις άλλοι σκέιτερ θα έπεφταν, αφήνοντάς τον νικητή και δίνοντας στην χώρα το πρώτο χρυσό ολυμπιακό μετάλλιο.
Ο Bradbury απέκτησε το παρατσούκλι "ο τυχαίος κάτοχος χρυσού μεταλλίου" και είχε συγκρουόμενα συναισθήματα για το μετάλλιο, αλλά τελικά δήλωσε ότι το κέρδισε μέσα από 12 χρόνια σκληρής δουλειάς. Λίγες μέρες μετά τη νίκη του, η αθλήτρια του ελεύθερου σκι Alisa Camplin κέρδισε ακόμη ένα χρυσό για την Αυστραλία.
Αν και η Αυστραλία κατατάσσεται 8η στα Ολυμπιακά μετάλλια στους θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες και το αθλητικό τους πρόγραμμα θεωρείται από τα καλύτερα, για κάποιο λόγο δεν συμβαίνει το ίδιο και με τους Χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες. Από το 1936 η χώρα στέλνει συνεχώς ομάδες σε όλους τους Ολυμπιακούς Αγώνες, αλλά μόλις το 1994 κέρδισε μετάλλιο στο αγώνισμα του πατινάζ ταχύτητας μικρής πίστας (Short track speed skating).
Ένα από τα μέλη αυτής της ομάδας, ο Steven Bradbury, συνέχισε να κάνει πατινάζ σε τρεις ακόμη Ολυμπιακούς Αγώνες, αλλά μετά από δύο τραυματισμούς ήξερε ότι δεν είχε την ευκαιρία να συμμετάσχει στους Αγώνες του 2002. Ο Bradbury υιοθέτησε μια στρατηγική αναμονής στο πίσω μέρος του γηπέδου, σε περίπτωση που κάποιος άλλος αθλητής έπεφτε. Το σχέδιό του λειτούργησε και έφτασε στους τελικούς μέσω μιας σειράς αποκλεισμών όταν έπεφταν οι ανταγωνιστές του. Ένας από τους μεγαλύτερους στόχους του Bradbury ήταν να πάρει την στήριξη του Αμερικανού σούπερ σταρ Apollo Anton Ohno. Τελικά, ο Ohno και τρεις άλλοι σκέιτερ θα έπεφταν, αφήνοντάς τον νικητή και δίνοντας στην χώρα το πρώτο χρυσό ολυμπιακό μετάλλιο.
Ο Bradbury απέκτησε το παρατσούκλι "ο τυχαίος κάτοχος χρυσού μεταλλίου" και είχε συγκρουόμενα συναισθήματα για το μετάλλιο, αλλά τελικά δήλωσε ότι το κέρδισε μέσα από 12 χρόνια σκληρής δουλειάς. Λίγες μέρες μετά τη νίκη του, η αθλήτρια του ελεύθερου σκι Alisa Camplin κέρδισε ακόμη ένα χρυσό για την Αυστραλία.
Ζιμπάμπουε: 2004-2012, Θερινοί Ολυμπιακοί Αγώνες
Η Kristy Coventry κατέχει επτά από τα οκτώ μετάλλια της Ζιμπάμπουε και έχει νικήσει μερικά από τα μεγαλύτερα ονόματα στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Παρά την έλλειψη κρατικής χρηματοδότησης για προγράμματα αθλητισμού -και κακής υποδομής καθώς η Ζιμπάμπουε δεν έχει εσωτερικές πισίνες- η Coventry κέρδισε υποτροφία στο Auburn, όπου κέρδισε επτά τίτλους NCAA και διεκδίκησε πολλά παγκόσμια ρεκόρ στο ύπτιο και στη μικτή ατομική. Ως αποτέλεσμα, έγινε εθνική ήρωας και μία από τις λίγες λευκές της χώρας των οποίων η εμφάνιση ξεπερνά το φυλετικό χάσμα της χώρας της. Μετά την επιστροφή της από το Πεκίνο, ο ήδη αμφιλεγόμενος πρόεδρος της χώρας, Robert Mugabe, της έδωσε μια βαλίτσα με 100.000 δολάρια, μια κίνηση που προκάλεσε ακόμη περισσότερες διαμάχες λόγω του δραματικού πληθωρισμού της Ζιμπάμπουε.
Η Kristy Coventry κατέχει επτά από τα οκτώ μετάλλια της Ζιμπάμπουε και έχει νικήσει μερικά από τα μεγαλύτερα ονόματα στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Παρά την έλλειψη κρατικής χρηματοδότησης για προγράμματα αθλητισμού -και κακής υποδομής καθώς η Ζιμπάμπουε δεν έχει εσωτερικές πισίνες- η Coventry κέρδισε υποτροφία στο Auburn, όπου κέρδισε επτά τίτλους NCAA και διεκδίκησε πολλά παγκόσμια ρεκόρ στο ύπτιο και στη μικτή ατομική. Ως αποτέλεσμα, έγινε εθνική ήρωας και μία από τις λίγες λευκές της χώρας των οποίων η εμφάνιση ξεπερνά το φυλετικό χάσμα της χώρας της. Μετά την επιστροφή της από το Πεκίνο, ο ήδη αμφιλεγόμενος πρόεδρος της χώρας, Robert Mugabe, της έδωσε μια βαλίτσα με 100.000 δολάρια, μια κίνηση που προκάλεσε ακόμη περισσότερες διαμάχες λόγω του δραματικού πληθωρισμού της Ζιμπάμπουε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου