Μια φορά και έναν καιρό στην Πορτογαλία: Ένα μαγευτικό ταξίδι σε μια άλλη εποχή

"Δεν υπάρχουν κανόνες, όλοι οι άνθρωποι είναι εξαιρέσεις σε έναν κανόνα που δεν υπάρχει"


Ένα ταξίδι όλων των αισθήσεων στην χώρα της μουσικής Φάδο, του Φερνάντο Πεσσόα, του κρασιού, των παραμυθένιων σπιτιών...


Γράφει η Μιρέλλα Μάνωλα
Ξεκινήσαμε με δύο φίλες για Λισαβόνα και Πόρτο λίγο πριν τον Δεκαπενταύγουστο, ένας προορισμός που μας γέμιζε με μεγάλες προσδοκίες και ενθουσιασμό. Πράγματι, δεν διαψευσθήκαμε στην πορεία.



ΛΙΣΑΒΟΝΑ


Περιπλανηθήκαμε στους όμορφους δρόμους και σοκάκια της Λισαβόνας, γευτήκαμε τις θαλασσινές λιχουδιές της, νιώσαμε τον παλμό της Πορτογαλικής καθημερινότητας..


Τα παλιά χρωματιστά σπίτια σε αμφιθεατρική τοποθεσία με τα ζωγραφιστά σμαλτωμένα κεραμικά πλακάκια (Azulezo), οι καλλιτέχνες στους δρόμους της Λισαβόνας, το παλιό παραδοσιακό τραμ, τα όμορφα καφέ και το ιστορικό κέντρο, προσδίδουν στην πόλη μια παραμυθένια μορφή, μια αίσθηση ότι βρίσκεσαι σε άλλη εποχή, πιο ρομαντική.




(Azulezo είναι ζωγραφική σε σμαλτωμένα κεραμικά πλακάκια, που χρησιμοποιούνται για την επένδυση και διακόσμηση τοίχων και προσόψεων ή και οροφών και δαπέδων σπιτιών, εκκλησιών, επαύλεων και ανακτόρων. Η ονομασία είναι αραβικής προέλευσης από τη λέξη al – zulayj, που σημαίνει «γυαλισμένη πέτρα».)


Μια πόλη με γειτονιές όπου οι πολύχρωμες μπουγάδες κρέμονται στα μπαλκόνια, όπου οι άνθρωποι κουβεντιάζουν από τα παράθυρα των σπιτιών...μια πόλη τόσο ανθρώπινη, τόσο οικεία.


Βόλτα με το τραμ;


Η γραμμή 28 από το Martim Moniz ως το Campo Ourique διασχίζει τη Mouraria, την Alfama και το Bairro Alto, ενώ ανεβαίνει μέχρι ψηλά, σχεδόν στο κάστρο, χαρίζοντας όμορφη θέα.





Θέα από ψηλά στην περιοχή Alfama της Λισαβόνας
Μια άλλη πολύ ευχάριστη έκπληξη ήταν τα εντυπωσιακά γκράφιτι που διακοσμούν τα κτήρια της πόλης. Δίνουν ζωή, χρώμα, παιδικότητα, και ομορφιά στην καθημερινότητα των κατοίκων. Η μεταφέρουν κάποιο πολιτικό - κοινωνικό μήνυμα.




Γκράφιτι σε κτήριο της Λισαβόνας



Η τοιχογραφία του καλλιτέχνη Shepard Fairey στην Λισαβόνα

Η γραφική περιοχή Alfama





Ο πύργος της Μπελέμ



Ο πύργος της Μπελέμ βρίσκεται στο σημείο όπου ο Τάγος ( ο ποταμός που διασχίζει την Λισαβόνα), ενώνεται με τον Ατλαντικό.

Ο πύργος της Μπελέμ (Πορτογαλικά: Torre de Belém), γνωστός και ως πύργος του Αγίου Βικεντίου, είναι οχυρωμένος πύργος στην ενορία Μπελέμ.

Κατασκευάστηκε τον 16ο αιώνα. Μαζί με το κοντινό μοναστήρι των Ιερωνυμιτών, έχουν ανακηρυχθεί μνημεία παγκόσμιας κληρονομιάς, λόγω της σχέσης του με τις θαλάσσιες ανακαλύψεις των Πορτογάλων κατά την Εποχή των Ανακαλύψεων.

Η κατασκευή του πύργου διατάχθηκε από το βασιλιά Ιωάννη Β΄ της Πορτογαλίας για να αποτελεί τμήμα της άμυνας στις εκβολές του Τάγου και ένα μνημείο αφιερωμένο στις ανακαλύψεις του Βάσκο ντα Γκάμα. Το μνημείο αποτελεί εξέχον παράδειγμα του ρυθμού μανουελίνο.


Ο ΦΕΡΝΑΝΤΟ ΠΕΣΣΟΑ ΚΑΙ Η ΛΙΣΑΒΟΝΑ ΤΟΥ
Πολλοί λογοτέχνες έχουν μνημειώσει πόλεις, επειδή εκεί έστησαν το σκηνικό του μύθου τους ή απλώς έζησαν. Ο Καβάφης και ο Ντάρρελ την Αλεξάνδρεια, ο Ντίκενς το Λονδίνο, Ο Τζόις το Δουβλίνο, ο Μπωντλαίρ και ο Αραγκόν το Παρίσι, ο Κάφκα την Πράγα, ο Μονταλμπάν τη Βαρκελώνη, ο Ντος Πάσος και ο Όστερ τη Νέα Υόρκη, ο Παμούκ την Κωνσταντινούπολη. Δίπλα σ’ αυτούς μπορεί να σταθεί και ο Πεσσόα με τη Λισαβόνα του.

Τα κείμενα που ανθολογούνται στο βιβλίο του Φερνάντο Πεσσόα, Ω Λισαβόνα, σπίτι μου! τα υπογράφουν, εκτός από τον ίδιο τον Πεσσόα, οι Μπερνάντο Σοάρες, Άλβαρο ντε Κάμπος, Αλμπέρτο Καέιρο, τρία από τα περίπου εκατό «ετερώνυμά» του, όπως λέγονται τα ψευδώνυμα αλλιώς, δηλαδή ο ίδιος.


«Δεν υπάρχουν για μένα λουλούδια σαν την απέραντη πολυχρωμία της Λισαβόνας κάτω από τον ήλιο» λέει. Η πόλη των παιδικών του χρόνων, η αλλοτινή και η τωρινή, τον κάνει να ονειρεύεται καραβέλες κι ας μην υπάρχουν πια.

Εκεί σ’ αυτή την πόλη ερωτεύτηκε την Οφέλια Κεϊρός, μαζί της συναντήθηκε, περπάτησε και μετακινήθηκε, με τραμ, τρένα και λεωφορεία, σε δρόμους, στάσεις και πλατείες, όπως παρακολουθούμε στην αλληλογραφία τους.


ΠΟΡΤΟ



Αν με ρωτάγανε τι είναι το πρώτο πράγμα που σκέφτομαι, όταν ανατρέχω στο ταξίδι μου στο Πόρτο, θα έλεγα τον γλάρο... Οι γλάροι ήταν παντού, στο κέντρο της πόλης, δίπλα στους ανθρώπους, σε πάρκα... Η παρουσία τους αισθητή..



Το Πόρτο (αναφερόμενο και Οπόρτο) είναι η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Πορτογαλίας, μετά την πρωτεύουσα Λισσαβώνα. Τοποθετημένη κατά μήκος των εκβολών του ποταμού Ντούρο (Douro), στα βόρεια της χώρας, είναι ένα από τα παλαιότερα Ευρωπαϊκά κέντρα και έχει ενταχθεί στον κατάλογο των Μνημείων Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO το 1996.







Συχνά συναντούσαμε στους δρόμους της Λισαβόνας αλλά και του Πόρτο διάφορους καλλιτέχνες, μουσικούς που για βιοποριστικούς λόγους αλλά και από αγάπη για την τέχνη τους, παρουσιάζανε ένα πολύ όμορφο θέαμα (μουσική, χορός, κτλ). Απλά απολαυστικό!

Στην παρακάτω φωτογραφία βλέπουμε έναν άνθρωπο που παριστάνει τον υποδηματοποιό, ακινητοποιημένο. Μόλις έριχνες ένα κέρμα, εκείνος κουνούσε τον μοχλό.




OBRIGADA λοιπόν, όπως λένε και οι φίλοι μας οι Πορτογάλοι, που σημαίνει σας ευχαριστώ.