Λένε ότι καταφθάνεις απλός προσκυνητής και φεύγεις έχοντας αγγίξει το μεγαλείο των θεών, εγώ προσωπικά δεν το είχα ξανακούσει όταν τον επισκέφτηκα μια ζεστή μέρα του καλοκαιριού, ομως ενοιωσα ετσι ακριβώς.
Η Λαυρεωτική γη σε προϊδεάζει πολύ πριν πλησιάσεις τον ναό, με τα επιβλητικά βουνά της, τα υπέροχα γήινα χρώματα και την εναλλαγή των τοπίων στην ατέλειωτη ευθεία γραμμή του αυτοκινητόδρομου, απο την Παιανία μεχρι το λιμάνι του Λαυρίου, εκει συναντάμε την θάλασσα, που μας συντροφεύει μέχρι το Σούνιο κάνοντας τα τελευταία χιλιόμετρα του ταξιδιού μας ακομα πιο συναρπαστικά.
Καθώς λοιπόν περιφερόμουν περιμετρικά και πανω στον ναό, θαυμάζοντας το πέλαγος, σκέφτηκα ότι ο Αιγαίας δεν θα μπορούσε να βρει καλύτερο μέρος για να αυτοκτονήσει. Βλέποντας το καράβι του γιου του Θησέα να πλησιάζει, ανεμίζοντας μαύρα πανιά μετά την αποστολή του στην Κνωσό, με σκοπό να σκοτώσει τον μινώταυρο, δίνοντας τέλος στον φόρο αίματος που πλήρωναν οι Αθηναίοι, προσφέροντας αναγκαστικά νέα παιδιά για θυσία.
Η μυθολογία λέει ότι η συμφωνία μεταξύ πατέρα και γιου, ήταν η εξής. Αν ο Θησέας γυρνούσε νικητής και ζωντανός από την Κρήτη, το πλοίο θα είχε λευκά πανιά, αν όχι, τότε θα είχε μαύρα, όμως ο Θησέας και το πλήρωμα του από την χαρά και το μεθύσι για την μεγάλη νίκη, τους έκανε να ξεχάσουν να υψώσουν το λευκό πανί και έτσι ο Αιγαίας νομίζοντας ότι ο αγαπημένος του γιος δεν είναι πλέον ζωντανός, έπεσε από τον ναό και αυτοκτόνησε δίνοντας το όνομα του στο Αιγαίο πέλαγος.
Η έντονη αντανάκλαση του φωτός, έκανε τον ναό να μοιάζει μαγικός στα μάτια μου, δίνοντας μου την έντονη αίσθηση επαφής με ένα αρχαίο κομμάτι της Ελλάδας.
Ψάχνοντας λίγο στην ιστορία, ανακάλυψα πράγματα που δεν ήξερα και πιθανόν να μην γνωρίζουν αρκετοί επισκέπτες. Ο ναός έχει χτιστεί δυο φορές, διότι οι πέρσες τον κατέστρεψαν στις αρχές του 5ο αιώνα, όμως ο Περικλής τον ξανά έχτισε, με την ολοκλήρωση του να συμβαίνει το 440 π.Χ.
Η μοναδικότητα και η καινοτομία του ήταν πρωτοποριακή για την εποχή και αυτό γιατί δεν τοποθέτησαν κολώνες εσωτερικά, δίνοντας του έτσι μεγαλύτερη χωρητικότητα.
Όπως επισημαίνει η ΝΑΣΑ, η τοποθεσία που επιλέχθηκε να χτιστεί ο ναός μονο τυχαία δεν μπορεί να είναι και αυτό γιατί μεγάλες ακτίνες στον ουρανό, ενώνουν τον ναό που βρίσκεται κάτω απ' τον αστερισμό του τοξότη, με το Νεφέλωμα Λιμνοθάλασσας, ένα νεφέλωμα που μπορεί να δει κανείς με γυμνό μάτι, σε μια καθαρή έναστρη νύχτα και από κει η ακτίνα οδηγεί στον αστερισμό της ασπίδας, ένα σύμπλεγμα με πάνω από 3.000 άστρα.
Δεν είναι τυχαίο που η ΝΑΣΑ χαρακτήρισε το παγκόσμιο αυτό μνημείο, φάρο του σύμπαντος, θέλοντας έτσι να αναδείξει το μεγαλείο και την σοφία αυτών που διάλεξαν τούτο τον τόπο, για να φτιάξουν τον ναό του θεού της θάλασσας.
Ιερό Αρτέμιδας Σουνιάδος
Απέναντι απ' τον ναό του Ποσειδώνα, υπάρχουν τα ερείπια του ναού της Αρτέμιδος Σουνιάδος, ένα πολύ ιδιόμορφο οικοδόμημα, λέγεται ότι εκεί υπήρχε ένα άγαλμα σε υπερφυσικές διατάσεις, σήμερα μπορούμε να δούμε την βάση του.
Η είσοδος στον χώρο είναι δωρεάν, δίπλα ακριβώς απ' την περίφραξη, υπάρχει ένα μονοπάτι που οδηγεί σε μια πολύ όμορφη ερημική παραλία, τα νερά της με κάναν να νιώθω ξεχωριστός, καθώς είχα της αίσθηση ότι μεταφέρθηκα στον χρόνο της μυθικής εποχής του Περικλή.
Η υπέροχη παραλία και η δροσιστική βουτιά που μου προσέφερε ένα τόσο ζεστό μεσημέρι, με γέμισε θετική ενέργεια, έκανε την σκέψη μου να λειτουργεί χωρίς κανένα περιορισμό, γεμίζοντας την καρδιά και την ψυχή μου αισιοδοξία και ελπίδα.
Ίσως αυτά τα συναισθήματα, να με οδήγησαν στην άκρη ενός βράχου, όπου βρήκα την γοργόνα μου, ένα μικρό αγαλματίδιο που φυσικά πήρα μαζί μου.
Σας προτείνω λοιπόν ανεπιφύλακτα να επισκεφτείτε το μέρος ξανά, η και για πρώτη φορά και αφού περιηγηθείτε στον ιερό βράχο και θαυμάσετε το απέραντο γαλάζιο του Αιγαίου, να αφήσετε τις αισθήσεις και τα συναισθήματα, να σας ταξιδέψουν στην αρχαιά μυθική Ελλάδα, ένα ταξίδι γνώσης και αυτοπροσδιορισμού.
Φωτογραφίες - Κείμενο: Χάρης Ντακ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου