Η ιστορία μας δείχνει που μπορεί να φτάσουν οι –με μόνη αξία το χρήμα– γιατροί
Όταν η βουβωνική πανώλη χτύπησε τη Γενεύη το 1530, όλα ήταν έτοιμα. Άνοιξαν ακόμη και ένα ολόκληρο νοσοκομείο για τα θύματα της πανώλης. Με γιατρούς, τραυματιοφορείς και νοσοκόμες. Οι έμποροι συνεισέφεραν, ο δικαστής έδινε επιχορηγήσεις κάθε μήνα. Οι ασθενείς πάντα έδιναν χρήματα, και αν ένας από αυτούς πέθαινε μόνος του, όλα τα αγαθά πήγαιναν στο νοσοκομείο. Αλλά τότε συνέβη μια καταστροφή: η πανούκλα πέθαινε, ενώ οι επιδοτήσεις εξαρτώνταν από τον αριθμό των ασθενών. Δεν υπήρχε θέμα σωστού και λάθους για το προσωπικό του νοσοκομείου της Γενεύης το 1530. Αν η πανούκλα παράγει χρήματα, τότε η πανούκλα είναι καλή. Και μετά οι γιατροί οργανώθηκαν. –
Στην αρχή, απλά δηλητηρίασαν τους ασθενείς για να αυξήσουν τα στατιστικά στοιχεία θνησιμότητας, αλλά γρήγορα συνειδητοποίησαν ότι τα στατιστικά στοιχεία δεν έπρεπε να είναι μόνο για τη θνησιμότητα, αλλά για τη θνησιμότητα από την πανώλη. Έτσι άρχισαν να κόβουν καλόγερους/πληγές από τα σώματα των νεκρών, να τους στεγνώνουν, να τους αλέθουν σε ένα κονίαμα και να τους δίνουν σε άλλους ασθενείς ως φάρμακα. Μετά άρχισαν να σκονίζουν ρούχα, μαντήλια και καλτσοδέτες. Αλλά με κάποιο τρόπο η πανούκλα συνέχισε να μειώνεται. Προφανώς, οι αποξηραμένες βουβωνοπληγές δεν λειτουργούσαν καλά. Οι γιατροί πήγαν στην πόλη και άπλωσαν βουβωνική σκόνη στις λαβές των θυρών τη νύχτα, επιλέγοντας εκείνα τα σπίτια όπου θα μπορούσαν στη συνέχεια να επωφεληθούν περισσότερο. Όπως έγραψε ένας αυτόπτης μάρτυρας για αυτά τα γεγονότα, «αυτό παρέμεινε κρυμμένο για κάποιο χρονικό διάστημα, αλλά ο διάβολος ενδιαφέρεται περισσότερο για την αύξηση του αριθμού των αμαρτιών παρά για την απόκρυψη τους».
Εν ολίγοις, ένας από τους γιατρούς έγινε τόσο αυθάδης και τεμπέλης που αποφάσισε να μην περιπλανηθεί στην πόλη τη νύχτα, αλλά απλά έριξε μια δέσμη σκόνης στο πλήθος κατά τη διάρκεια της ημέρας. Η δυσωδία ανέβηκε στον ουρανό και ένα από τα κορίτσια, που κατά τύχη είχε βγει πρόσφατα από εκείνο το νοσοκομείο, ανακάλυψε ποια ήταν αυτή η μυρωδιά.
Ο γιατρός ήταν δεμένος και τοποθετημένος στα καλά χέρια των ικανών “τεχνιτών”. Προσπάθησαν να πάρουν όσο το δυνατόν περισσότερες πληροφορίες από αυτόν. Ωστόσο, η εκτέλεση διήρκεσε αρκετές ημέρες. Οι έξυπνοι ιπποκράτες ήταν δεμένοι σε στύλους σε βαγόνια και μεταφέρονταν γύρω από την πόλη. Σε κάθε διασταύρωση οι εκτελεστές χρησιμοποιούσαν κόκκινες λαβίδες για να κόψουν κομμάτια κρέατος. Στη συνέχεια μεταφέρθηκαν στη δημόσια πλατεία, αποκεφαλίστηκαν και τεμαχίστηκαν, και τα κομμάτια μεταφέρθηκαν σε όλες τις περιοχές της Γενεύης.
Η μόνη εξαίρεση ήταν ο γιος του διευθυντή του νοσοκομείου, ο οποίος δεν συμμετείχε στη δίκη, αλλά ομολόγησε ότι ήξερε πώς να φτιάχνει φίλτρα και πώς να προετοιμάσει τη σκόνη χωρίς φόβο μόλυνσης. Απλά αποκεφαλίστηκε «για να αποτραπεί η εξάπλωση του κακού».
– François Bonivard, Chronicles of Geneva, second volume, pages 395 – 402
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου