Πλοία, αγροκτήματα και ξενοδοχεία εγκαταλείφθηκαν όταν εξαφανίστηκε το 90% του νερού.
Σε μια ξηρή κοίτη μιας αλμυρή λίμνης στο βορειοδυτικό Ιράν, ένα απόκοσμο και αποκαλυπτικό τοπίο καλωσορίζει τους επισκέπτες. Μίλια μακριά από μια πόλη με λιμάνι με οικονομικά προβλήματα και την ακτή μιας κάποτε λίμνης, ένα εγκαταλελειμμένο πλοίο βρίσκεται σφηνωμένο σε μια προβλήτα που δεν οδηγεί πουθενά. Σειρές από θαλάσσια ποδήλατα σε σχήμα κύκνου βρίσκονται στην λευκή, αλμυρή λεκάνη, ένα σημάδι της καταστροφικής απώλειας του νερού στην κάποτε μεγαλύτερη λίμνη της Μέσης Ανατολής και την έκτη μεγαλύτερη αλμυρή λίμνη στον πλανήτη.
Πάνω, φωτογραφία του 2018 της άνυδρης, αλμυρής ακτής της λίμνης στην πόλη Sharafkhaneh, ενός λιμανιού που κάποτε συνέρρεαν οι τουρίστες. Η κατασκευή στο παρασκήνιο, το "Tal", χρησιμοποιούνταν κάποτε για την επισκευή πλοίων μέσα στο νερό. Στην κάτω φωτογραφία, πώς ήταν η ίδια περιοχή το 1992.
Η λίμνη Ούρμια (Urmia, αλλά και Oromieh) βρίσκεται μεταξύ των ιρανικών επαρχιών του Δυτικού και του Ανατολικού Αζερμπαϊτζάν και περιβάλλεται από τραχιά κόκκινα βουνά. Ούρμια ονομάζεται και μια κοντινή πόλη στο Δυτικό Αζερμπαϊτζάν. Τα σχεδόν έξι εκατομμύρια ανθρώπων που ζουν στη λεκάνη της λίμνης έχουν βαθιές κοινωνικές και οικονομικές σχέσεις με το μέρος. Οι Τουρκο-Αζέροι που ζουν γύρω από τη λίμνη, την θεωρούν σύμβολο της ταυτότητάς τους, αποκαλώντας την "τυρκουάζ μονόπετρο του Αζερμπαϊτζάν".
Στο λιμάνι της πόλης Sharafkhaneh το 2015, ένα εγκαταλελειμμένο πλοίο έχει κολλήσει στο αλάτι
Ο κάποτε ακμάζων τουριστικός προορισμός, η λίμνη Ούρμια παρείχε τα προς το ζην σε πολλούς ανθρώπους. "Ο παππούς μου είχε μοτέλ μπροστά στη λίμνη, στην τουριστική πόλη Sharafkhaneh, όπου οι παππούδες μου μένουν ακόμα σήμερα. Λιγότερο από μια δεκαετία πριν, τα καλοκαίρια, ο παππούς μου φιλοξενούσε δεκάδες τουρίστες την ημέρα. Πέρασα τα παιδικά μου καλοκαίρια στην όχθη της αλμυρής λίμνης, στο σπίτι των παππούδων μου. Όταν η λίμνη εξακολουθούσε να είναι δημοφιλής προορισμός, οι λουόμενοι βυθίζονταν στα αλατούχα νερά και άλειφαν το σώμα τους με μαύρη λάσπη", λέει ο Solmaz Daryani.
Ο ποταμός Aji Chay, που με δυσκολία είναι ορατό σε αυτή τη φωτογραφία του 2019, περνά κάτω από μια ιστορική γέφυρα στο Tabriz του Ιράν και ρέει στη λίμνη Ούρμια
Όταν η λίμνη αποστραγγίστηκε, ο τοπικός τουρισμός και η γεωργία υπέφεραν. Όπως πολλές επιχειρήσεις στην περιοχή, το μοτέλ του παππού του Daryani έμεινε ερείπιο. Το λιμάνι είναι πλέον ένα αραιοκατοικημένο χωριό, που οι νέοι του καταφεύγουν σε κοντινές πόλεις ενώ οι περισσότεροι από τους κατοίκους που έχουν μείνει είναι ηλικιωμένοι.
Το πλοίο Hamzeh, το 2016, μετέφερε επιβάτες σε όλη τη λίμνη
Στην ακμή της, η λίμνη ήταν ο μεγαλύτερος φυσικός βιότοπος για τις γαρίδες αρτέμια, οι οποίες προσαρμόζονται σε αλατούχο περιβάλλον, καθώς και σοβαρό σημείο ενδιάμεσης στάσης για αποδημητικά πουλιά όπως τα φλαμίνγκο και οι πελεκάνοι. Η λίμνη παραμένει ένα αποθεματικό βιόσφαιρας της UNESCO, αλλά, τις τελευταίες τρεις δεκαετίες, έχει χάσει περίπου το 88% της επιφάνειάς της. Μια πρόσφατη μελέτη κατέληξε στο συμπέρασμα ότι οι αυξανόμενες θερμοκρασίες και το μεταβαλλόμενο κλίμα βοήθησαν να στεγνώσει η λίμνη, σε συνδυασμό με την άνθηση της γεωργίας στην περιοχή.
Ένα κορίτσι παίζει στα εναπομείναντα αλατούχα νερά της λίμνης. Το έδαφος στην περιοχή είναι πλούσιο σε μέταλλα, όπως ιώδιο και σίδηρο
Οι τεράστιες συνέπειες αυτής της περιβαλλοντικής καταστροφής προκάλεσαν μια συντονισμένη προσπάθεια διάσωσης της λίμνης. Η ιρανική κυβέρνηση δημιούργησε μια εθνική επιτροπή αποκατάστασης λιμνών και στοχεύει να επενδύσει 5 δισεκατομμύρια δολάρια για 10 χρόνια. Τα τελευταία δύο χρόνια, η βροχόπτωση άνω του μέσου όρου συνέβαλε σε αυτήν την ανατροπή.
Επισκέπτες στη λίμνη το 2016, η οποία έχει δείξει κάποια σημάδια ανάκαμψης
Οι ειδικοί λένε ότι μπορεί να χρειαστούν δεκαετίες για να επιστρέψει η λίμνη στην παλιά της δόξα, αλλά οι βελτιώσεις δίνουν ελπίδα στους κατοίκους που ζουν γύρω από τη λίμνη. "Έζησα όλη μου τη ζωή δίπλα στη λίμνη", λέει ο Rahmani, ένας αγρότης που δείχνει τη λίμνη από το κοντινό του αγρόκτημα.
Φωτογραφία του 2017. Η πλούσια σε αλάτι και μεταλλικά στοιχεία λάσπη της λίμνη φημίζεται ότι έχει θεραπευτικές ιδιότητες, ειδικά για δερματικές και ρευματικές παθήσεις
Ο Rahmani ήταν ένας από τους πρώτους αγρότες που υπέγραψαν ένα βιώσιμο γεωργικό πρόγραμμα. "Όταν η στάθμη του νερού μειώθηκε, το κόστος άρδευσης των αγροκτημάτων αυξήθηκε, πράγμα που σήμαινε ότι πρέπει να αλλάξουμε τους παλιούς τρόπους καλλιέργειας", λέει. "Σε αυτήν την περιοχή, οι περισσότεροι αγρότες έχουν αλλάξει το σύστημα ποτίσματος, και κάθε χρόνο αλλάζουμε το μοτίβο καλλιέργειας: τον έναν χρόνο σιτάρι, τον άλλο κολοκύθα" (σημείωση: αμειψισπορά, η εναλλαγή καλλιεργειών στο ίδιο χωράφι).
Η γιαγιά του Daryani, σε φωτογραφία του 2015, περπατά σε μια προβλήτα στην ακτή της πόλης Sharafkhaneh, όπου ζει ακόμα. Πριν από 15 χρόνια, πριν το νερό της λίμνης υποχωρήσει δραστικά, μαζευόταν όλη η οικογένεια τα σαββατοκύριακα για να φάνε δίπλα στο νερό
Η εξαφάνιση της λίμνης είναι κάτι περισσότερο από περιβαλλοντικός κίνδυνος. Είναι μια συναισθηματική πληγή στη μνήμη των ανθρώπων. Για όσους την θυμούνται αυτό που ήταν κάποτε, η λίμνη είναι πολύ περισσότερο από ένα μπλε σημείο που υποχωρεί στον παγκόσμιο χάρτη. Είναι μέρος της ταυτότητάς τους και μπορούν μόνο να ελπίζουν ότι δεν θα εξαφανιστεί για πάντα.
Ο παππούς του Daryani, σε φωτογραφία του 2015, ήταν ιδιοκτήτης ενός μοτέλ στην ακτή και έβγαζε τα προς το ζην ενοικιάζοντας δωμάτια και θαλάσσια ποδήλατα σε τουρίστες
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου