Ό,τι δεν ήταν να συμβεί, άστο στην μοίρα του και τράβα παρακάτω.

Κάποιοι άνθρωποι, είναι κομμάτια μιας ιστορίας που γράφτηκε για να

τελειώσει αλλά το τέλος ξέχασε να γραφτεί. Κι έτσι μένουν μισοί, περιμένοντας κάτι.

Περιμένοντας κάποιον.

Κάποιον να τους γράψει ένα τέλος που να τους αξίζει ή να τους δώσει ένα δρόμο να περπατήσουν που να τους αξίζει.

Αν είναι όμως να μην του αξίζει άστο, άστην χωρίς τέλος την ιστορία.

Το προτιμά.

Άλλωστε έμαθαν αυτοί οι άνθρωποι.

Έμαθαν να μπαίνουν στην ζωή τους διάφοροι κάνοντας θόρυβο και να χάνονται στα κρυφά, χωρίς λέξεις, χωρίς ματιές, χωρίς ένα φιλί για το τέλος.

Άνθρωποι μουντοί, σε σχέσεις θολές.

Άνθρωποι που έμαθαν σε μια βολή κι από εκεί δεν τόλμησαν ποτέ να ξεμυτίσουν μην τύχει και ταράξουν την ψεύτικη γαλήνη τους.

Άνθρωποι που ένα πρωί ξυπνάνε και κάθε τι παλιό τους φαίνεται ξένο και το κοιτάνε σαν να μην το αναγνωρίζουν πια.

Άνθρωποι που τρομάζουν στην σκέψη του καινούριου.

Άνθρωποι που έχουν κάνει την συνήθεια ασπίδα τους και την ρουτίνα δίχτυ ασφαλείας τους.

Κι όμως ακόμα κι εκείνοι, ένα πρωί ξυπνάνε και το «μέχρι σήμερα» δεν τους κάνει πια.

Τα ρούχα τους είναι στενά και οι μάσκες τους έχουν φαρδύνει και πέφτουν.

Τώρα πια δεν έχουν ρόλο να υποδηθούν.

Δεν έχουν κοινό να τους χειροκροτήσει.

Δεν έχουν μείνει άλλα ψέματα να ειπωθούν κι άλλες αλήθειες να δουν το φως της μέρας.

Τώρα πια, είναι μόνοι με παρέα τους την ζεστασιά της συνήθειας.

Κάποιοι, λίγοι, θα σκεφτούν να αποδράσουν από αυτό κι άλλοι θα κρυφτούν για να ξεγελάσουν άλλη μια φορά την ίδια τους την ζωή.

Σε μια ζωή που είναι μία, μοναδική και δεν έχεις τρόπο να την γυρίσεις πίσω, τις εκπτώσεις φρόντισε να μην τις κάνεις στα αισθήματα.

 

Οι υποχωρήσεις κι οι συμβιβασμοί μπορεί να μοιάζουν δύσκολη εξίσωση μα είναι απαραίτητοι για να πας στην επόμενη πράξη.

Χτίσε γέφυρες εκεί που αξίζει και τις άλλες τις σάπιες, κάψτες!

Βάλτους φωτιά και μην αφήσεις τίποτα όρθιο.

Μην ψάχνεις πάντα σε κάποιον άλλο την αδικία και τον πόνο.

Αν δεν αδικήσεις εσύ τον εαυτό σου, δεν θα σε αδικήσει κανείς.

Αν δεν πονέσεις εσύ τον εαυτό σου, δεν θα σε πονέσει κανείς.

Κι όταν δεν ήταν να συμβεί, άστο στην μοίρα του και τράβα παρακάτω.

Κάποια όνειρα δεν ήταν να γίνουν ζωή κι όσο με πάθος προσπαθείς να τους δώσεις ζωή, τόση ζωή χάνεις!

Γίνει η μοίρα σου κι όχι η εμμονή σου!

Σοφία Παπαηλιάδου

loveletters.gr