Ένα μυθιστόρημα του Ιουλίου Βερν με τις πιο ακριβείς προβλέψεις του σύγχρονου κόσμου μας

 

Σχεδόν πριν από 150 χρόνια, ο Ιούλιος Βερν έγραψε ένα βιβλίο με αξιόλογες προβλέψεις για τον κόσμο του σήμερα. Ωστόσο, το βιβλίο αυτό απορρίφθηκε και δεν εκδόθηκε παρά μόνο το 1994.



Το "Paris au XXe siècle" (Το Παρίσι στον 20ο αιώνα) είναι ένα μεταθανάτιο έργο του Ιουλίου Βερν, του θρυλικού συγγραφέα και ταξιδιώτη. Πολλοί τον θεωρούν ως τον "Πατέρα της Επιστημονικής Φαντασίας" λόγω των βιβλίων του, όπως το "Είκοσι χιλιάδες λεύγες κάτω από τη θάλασσα", "Ταξίδι στο κέντρο της γης" και "Από τη γη στη σελήνη".

Ο Ιούλιος Βερν είχε μεγάλη ικανότητά στο να κάνει προβλέψεις για το μέλλον. Το "Paris au XXe siècle", που έδωσε στον εκδότη και μέντορά του Pierre-Jules Hetzel το 1863, δεν ήταν κάτι το διαφορετικό. Το 2014, το περιοδικό Architectural Review κάλυψε το μυθιστόρημα, του οποίου οι προβλέψεις περιελάμβαναν "οχήματα που τροφοδοτούνται με βενζίνη και κινούνται σε ασφάλτινους δρόμους, ηλεκτρικά φώτα στους δρόμους και την ηλεκτρική καρέκλα".

Ο φουτουριστικό ρομαντικό μυθιστόρημα μετέφερε τους αγώνες του νεαρού Michel Dufrénoy. Το πάθος του για τις τέχνες αμφισβητήθηκε από την πορεία της αποκαλούμενης προόδου, με τις καπιταλιστικές δυνάμεις να συμπιέζουν την αισθητική και να κάνουν τα πάντα για τα χρήματα. "Είμαι ένα γρανάζι, είσαι ένα γρανάζι! Ας κάνουμε τη δουλεία μας σαν γρανάζια", λέει ένας χαρακτήρας σε κάποιο σημείο.

Ο Βερν σίγουρα έβλεπε προς το σωστό πλαίσιο. Περίπου 2 δεκαετίες αργότερα, το 1888, δημοσιεύθηκε το "Looking Backward" του Έντουαρντ Μπέλαμι. Αυτή η λογοτεχνική επιτυχία ήταν "μια σοσιαλιστική ουτοπία στο 2000" και "δημιούργησε μια ασταμάτητη όρεξη για την ουτοπική μυθοπλασία και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού".

Εξώφυλλο της γαλλικής έκδοσης του βιβλίου, εμπνευσμένη από το σχεδιασμό των αρχών του 20ου αιώνα - πηγή

Υπήρχε όμως ένα πρόβλημα. Το "Παρίσι στον 20ο αιώνα" απορρίφθηκε. Ο Hetzel δεν είδε το όραμα του πελάτη του. Όπως παρέθεσε το Open Culture το 2016, ο Hetzel έγραψε, "Αγαπητέ μου Βερν, ακόμα κι αν ήσουν προφήτης, κανείς σήμερα δε θα πίστευε αυτή την προφητεία ... απλά δε θα τον ενδιέφερε".

Το Architectural Review αναφέρει ότι ο Hetzel χαρακτήρισε το βιβλίο "αδιάφορο και άψυχο"! Η επιτυχία του Βερν "Πέντε εβδομάδες με αερόστατο" εκείνη την χρονιά θα μπορούσε να πάει χαμένη εξαιτίας αυτής της συνέχειας.

Τελικά, το βιβλίο δημοσιεύτηκε, αλλά όχι πριν από το 1994. Αυτό οφείλεται στις προσπάθειες του απογόνου του Βερν, Jean Jules-Verne, ο οποίος ήταν αποφασισμένος να ανοίξει το χρηματοκιβώτιο του διάσημου προγόνου του. Όταν το έκανε, το βιβλίο εκτέθηκε μετά από όλα αυτά τα χρόνια. Μέχρι εκείνη τη στιγμή, οι συναρπαστικές, αλλά αρνητικές σκέψεις του Βερν, τις είχαν προλάβει άλλοι δημιουργικοί πρωτοπόροι.

Όχι ότι ο Βερν έχασε τη θέση του στα βιβλία της ιστορίας. Το Biography.com γράφει ότι "τα έργα του συνέχισαν να δημοσιεύονται πολύ μετά το θάνατό του (το 1905) και έγινε ο δεύτερος πιο μεταφρασμένος συγγραφέας στον κόσμο". Πολλές προσαρμογές των έργων του έχουν κρατήσει ζωντανή την κληρονομιά, ενώ υπάρχουν νέοι αναγνώστες σε όλο τον κόσμο συνεχώς.

Το προφητικό του ταλέντο είναι εμφανή σε μυθιστορήματα όπως το "Είκοσι χιλιάδες λεύγες κάτω από τη θάλασσα". Ο κλασικός χαρακτήρας του πλοιάρχου Νέμο ταξίδεψε υποθαλάσσια με τον Ναυτίλο, ένα σκάφος που ήταν κάτι το νέο για τον άνθρωπο εκείνη την εποχή. Η ιστοσελίδα Interesting Engineering ανέφερε, "Πριν καν τα υποβρύχια χρησιμοποιηθούν για να εξερευνήσουν τη θάλασσα, ο Βερν μπόρεσε να φανταστεί ένα ηλεκτροκίνητο σκάφος, μακρύ και κυλινδρικό".

Αργότερα, στο Le Château des Carpathes (Ο Πύργος των Καρπαθίων) του 1892, αναφέρεται σε μια "οπτικά αιωρούμενη ψευδαίσθηση", έναν πρόδρομο του ολογράμματος.

Ο τάφος του Βερν στην Αμιένη

Οι προβλέψεις του Βερν ενέπνευσαν την φαντασίες σε όλο τον κόσμο. Η συμβολή του στην πλούσια κληρονομιά της επιστημονικής φαντασίας είναι απολύτως ασφαλής. Χρειάστηκαν εκατό χρόνια, αλλά το "Παρίσι στον 20ο αιώνα" θεωρείται ένα βασικό στάδιο της καριέρας του Βερν στο γράψιμο.