Οι επιτύμβιες στήλες του παρεκκλησίου του Αγίου Ιωάννη στη Βαλέτα της Μάλτας

 

Το πάτωμα αυτού του ιερού είναι ένα "memento mori", δηλαδή "να θυμάσαι ότι είσαι θνητός".

Ενώ κάποιος εξερευνεί τον Καθεδρικό Ναό του Αγίου Ιωάννη στη Βαλέτα της Μάλτας, είναι εύκολο να τυφλωθεί από τους επιχρυσωμένους τοίχους και την οροφή που κοσμούνται με ιστορικές τοιχογραφίες και λαμπερά φύλλα χρυσού. Δεν πρέπει όμως να μείνει μόνο σ' αυτά. Αν κοιτάξει προς τα κάτω, θα δει το μαρμάρινο δάπεδο που καλύπτεται με εικόνες σκελετών.

Η ιστορία αυτών των νεκρών είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την ιστορία του Ordo Hospitalis Sancti Johannis Hierosolymitani (στα λατικά, κατά λέξη, "Τάγμα του Ξενώνα του Αγίου Ιωάννη του Ιεροσολυμίτη), των γνωστών απλά ως Ιωαννιτών Ιπποτών. Το 1530, δόθηκε στους Ιππότες μια μόνιμη έδρα στη Μάλτα και στο νησί Gozo. Σε αντάλλαγμα, έπρεπε να στέλνουν ένα μαλτέζικο γεράκι στον βασιλιά της Ισπανίας κάθε χρόνο την Ημέρα των Αγίων Πάντων.

Η παρουσία των ιπποτών στο νησί θεωρήθηκε σημαντική για την άμυνα, καθώς η Μεσόγειος τότε ήταν περιοχή συνεχών συγκρούσεων. Πειρατές έψαχναν συνεχώς σκλάβους και γι' αυτό έκαναν επιθέσεις στις πόλεις, ενώ η οθωμανική αυτοκρατορία συνέχιζε να επεκτείνεται.

Αυτός ο κίνδυνος θα γινόταν σύντομα μια φρικτή πραγματικότητα. Το 1565, ο σουλτάνος Σουλεϊμάν Α' ο Μεγαλοπρεπής έστειλε μια δύναμη 40.000 ανθρώπων για να εισβάλει και να κατακτήσει το νησί, το οποίο υπερασπιζόταν από μόλις 700 ιππότες και 8.000 στρατιώτες. Οι πολιορκημένοι Ιππότες έχασαν περίπου τους μισούς άντρες τους και πολλούς περισσότερους από τους απλούς στρατιώτες.

Ο καθεδρικός ναός που υπάρχει σήμερα χτίστηκε μεταξύ του 1572 και του 1577. Οι περίπου 400 ιππότες που σκοτώθηκαν κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Πολιορκίας της Μάλτας αρχικά είχαν ταφεί αλλού, αλλά στη συνέχεια μεταφέρθηκαν εκεί. Το δάπεδο που καλύπτεται από τον σκελετό περιέχει τους τάφους τους.