Βικτωριανή Εποχή

Στις 20 Ιουνίου 1837 ανέβηκε στο θρόνο της Μεγάλης Βρετανίας η 18χρονη Αλεξαντρίνα Βικτωρία.

Μία πεισματάρα, σκυθρωπή, αγέλαστη, σεμνότυφη γυναίκα, με εννέα παιδιά και γερμανό σύζυγο, που κυβέρνησε για 64 χρόνια (όσο κανένας άλλος βρετανός μονάρχης) και σηματοδότησε την εποχή της, που έμεινε στην ιστορία ως «βικτωριανή». Έναν όρο, που χρησιμοποιούμε σήμερα για να χαρακτηρίσουμε τις παρωχημένες ηθικές αξίες και την υποκρισία.

Στους νεώτερους το όνομά της δεν λέει και πολλά πράγματα, παρά μόνο ως κακή ανάμνηση στους λαούς που γνώρισαν την αποικιοκρατία των Βρετανών. Ο σταθμός Βικτώρια στον υπόγειο σιδηρόδρομο του Λονδίνου και οι περίφημοι καταρράκτες Βικτώρια στην Αφρική είναι δύο σημεία του κόσμου, όπου το όνομά της επιζεί. Για όσους, όμως, από τους συμπατριώτες της έχουν μνήμη, η εποχή της σημαίνει πολλά.

Στα χρόνια της Βικτωρίας η χώρα της έφθασε στη μέγιστη ακμή και όπως λεγόταν ο ήλιος της βρετανικής αυτοκρατορίας δεν έδυε ποτέ. Η πατρίδα της γνώρισε σταθερότητα, παρά τις κραυγαλέες κοινωνικές ανισότητες, σε μία Ευρώπη, όπου κυριαρχούσε η ανασφάλεια. Η δημοκρατία διευρύνθηκε με την είσοδο στο εκλογικό παιγνίδι όλου του ανδρικού πληθυσμού, ενώ σταδιακά διαμορφώθηκε η σχέση ηγεμόνα και πολιτικής εξουσίας: «Ο βασιλιάς βασιλεύει και δεν κυβερνά». Η Βικτωρία έκανε τη μοναρχία σεβαστή, εξασφαλίζοντας τη μακροημέρευσή της, όχι ως πολιτικής δύναμης, αλλά ως πολιτικού θεσμού. Κορυφαίοι σύμβουλοί της, όπως οι Ντισραέλι, Γλάδστων και Πάλμερστον, αναδείχθηκαν μεγάλοι πολιτικοί άνδρες και κυβέρνησαν τη χώρα.

Η επιστημονική και τεχνολογική πρόοδος στην εποχή της υπήρξε κολοσσιαία, με την κορύφωση της Βιομηχανικής Επανάστασης. Ο Δαρβίνος άλλαξε την άποψη που βλέπουμε τη ζωή, η ιατρική προόδευσε ραγδαία, η τέχνη της φωτογραφίας εξαπλώθηκε, η βιομηχανία ποδηλάτων γνώρισε μεγάλες δόξες, ο κινηματογράφος και το αυτοκίνητο έκαναν δειλά την εμφάνισή τους περί τα τέλη της βασιλείας της.

Κορυφαία ονόματα της πέννας, όπως οι Ντίκενς, Λιούις Κάρολ, Κίπλινγκ, Τένισον, Λιούις Στίβενσον, οι αδελφές Μπροντέ, απαθανάτισαν με τα έργα τους την εποχή της και προείδαν το μέλλον, όπως ο Γουέλς. Ακόμη και ο εκ των ιδρυτών του επιστημονικού σοσιαλισμού Κάρολος Μαρξ ζήτησε καταφύγιο στο Λονδίνο, όπου άφησε τα εγκόσμια και το μνημείο του στο Χάιγκεϊτ αποτελεί ένα από τα αξιοθέατα του Λονδίνου. Πίστευε ακράδαντα ότι η σοσιαλιστική επανάσταση θα ξεκινήσει από τη Μεγάλη Βρετανία.