Είθισται, ένα απρόσμενο γεγονός στο κοντινό ή το ευρύ οικογενειακό περιβάλλον, δεν έχει και πολύ σημασία, πάντα να πυροδοτεί το μυαλό και τη σκέψη μας, κάνοντας επιτακτική την ανάγκη να αφήσουμε στο χαρτί κάποιες σκέψεις που τείνουν να μας κατακλύσουν!
Αντικρίζοντας το θάνατο, με λύπη συνειδητοποιούμε, ότι όλα τα θεωρούμε δεδομένα. Νιώθουμε άτρωτοι και ξεχνάμε την ανθρώπινη φύση μας. Όμως, αλήθεια, τι είναι ο άνθρωπος; Χώμα και νερό. Νερό και χώμα. Και μια ψυχή που δίνει στα υλικά τη δύναμη να μεγαλουργήσουν, να ζήσουν, να γευτούν, να αγαπήσουν, να γελάσουν και να κλάψουν.
Εγκλωβισμένοι στην καθημερινότητά μας, αδιαφορούμε ή καλύτερα ξεχνάμε τα αυτονόητα. Εκείνα που θα μας γεμίσουν συναισθηματικά, εκείνα που θα αγαλλιάσουν τον εσωτερικό μας κόσμο και θα μας κάνουν πλουσιότερους σε στιγμές και αναμνήσεις, εκείνα που τελικά θα δώσουν τροφή στη ψυχή μας.
Μη θεωρείτε φίλοι μου, τίποτα δεδομένο. Μην αφήνετε για αύριο, αυτό που σήμερα μπορεί να δώσει νόημα στη ζωή σας. Μια αγκαλιά στη μάνα, στον πατέρα, στο παιδί, στον φίλο. Ένα γλυκό φιλί, ένα χάδι, ένα από καρδιάς άγγιγμα, μια ενθαρρυντική κουβέντα, ένα χτύπημα στη πλάτη γεμάτο στοργή και μια ματιά ικανή να φανερώσει χιλιάδες πυροτεχνήματα, πλημμυρισμένα συναισθήματα.
Εκδηλώσετε αυτά που νιώθετε και μοιραστείτε την αβίαστη χαρά που εκπέμπουν. Ξεκλειδώσετε επιτακτικά τα ανείπωτα και φυλακισμένα λόγια σας και χαρίστε τα απλόχερα στους ανθρώπους που αγαπάτε, χωρίς να υπάρχει αφορμή. Αφήστε κατά μέρους τους τύπους και δώστε ένα κομμάτι του εαυτού σας και να είστε βέβαιοι, ότι θα εισπράξετε πολύ περισσότερα. Τσαλακωθείτε, ναι, δε ρισκάρετε να χάσετε τίποτα, ίσα – ίσα θα επωφεληθείτε και θα νιώσετε την ανάγκη να παρατείνετε την αγκαλιά και το χάδι που τόσο δειλά τολμήσατε.
Δείξτε την αγάπη σας, τη φροντίδα, τη θαλπωρή, τον σεβασμό και την καλοσύνη που κρύβεται μέσα στη ψυχή σας και μοιραστείτε με τους άλλους όμορφες κοινές αναμνήσεις που θα σας συντροφεύουν για μια ζωή. Ποτέ δεν ξέρεις τα μελλούμενα που πολλές φορές μας βρίσκουν απροετοίμαστους και μετέωρους απέναντί τους. Είναι φορές που μας πρόλαβαν οι εξελίξεις και μετανιώνουμε για πράγματα που αφήσαμε μισά, για πράγματα που δεν αφήσαμε τον εαυτό μας ελεύθερο να πράξει και ένα «αν» να φράζει την αναπνοή μας για όσα δεν καταφέραμε.
Μην δίνετε στις τύψεις, σαν άλλοτε Ερινύες την ευχαρίστηση να καραδοκούν και να σφυρηλατούν τη ψυχή σας για εκείνα που δεν καταφέραμε να δώσουμε. Ζήστε την κάθε στιγμή στο ζενίθ, και χαρείτε όσα περισσότερα μπορείτε με τους οικείους σας.
Πάρτε την πρωτοβουλία και κάντε ένα τηλεφώνημα, χωρίς λόγο. Προσκαλέστε αυτούς που αγαπάτε για έναν καφέ. Κουβεντιάστε μαζί τους ανέμελα. Επισκεφτείτε τους απρόσμενα και δείτε την ευχάριστη έκπληξη στα μάτια τους και το χαμόγελο να φωλιάζει και να φωτίζει τα πρόσωπά τους.
Τρόποι υπάρχουν πολλοί, θέληση χρειάζεται και σθένος που όλοι τα διαθέτουμε. Έτσι λοιπόν, ηχογραφώντας τη φωνή τους, απαθανατίζοντας ανέμελες στιγμές, βιντεοσκοπώντας γιορτές, διακοπές και μαζώξεις, δημιουργούμε τις προϋποθέσεις που θα μας γαληνεύουν τον πόνο, τις παρακαταθήκες στις οποίες θα ανατρέχουμε όταν οι άνθρωποι που αγαπήσαμε και δεθήκαμε μαζί τους, πλέον είναι μακριά μας και η έλλειψη τους μας έχει στερήσει τη δυνατότητα για περαιτέρω κοινές αναμνήσεις.
Σήμερα, τώρα και όχι αργότερα, γιατί αύριο μπορεί να είναι αργά!
Αφιερωμένο σε όλους εκείνους που έφυγαν από κοντά μας, σε όλους εκείνους που βιάστηκαν να φύγουν, σε όλους εκείνους που η έλλειψη τους με το χρόνο δεν μεταβάλλεται ούτε κατ’ ελάχιστο.
Κατερίνα Σιδέρη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου