Τα θέλετε και τα παθαίνετε, σας τα ‘πε η Ελεύθερη Ώρα, θα σας τα πούμε κι εμείς τώρα.
Τι τα θέλατε τα λάιβ; Καλά δεν ήσασταν με Ρέμο στο Nammos κάθε χρόνο; Έπιασε ποτέ φωτιά κανά δάσος μετά από λάιβ του μπροστά στα κορόιδα που χρυσοπληρώνουν; Ούτε μία φορά. Λοιπόν;
Εμάς αν μας πειράξετε, θα σας πειράξουμε, έτσι πάει. Φέτος δεν είχαμε σκοπό να κάψουμε κανένα δάσος, αλλά ξέρετε πώς αλλάζουν αυτά.
Αλλά αλήθεια ρε, εμείς ζητήσαμε απ’ τον σατανά να κάψει μόνο το σπίτι του τύπου που άναψε το καπνογόνο μπροστά στα μούτρα μου, τίποτε άλλο. Τον ξέρετε όμως τώρα τι σατανάς είναι (με τέτοιες αστειάρες θα σας πάω σερί μέχρι το τέλος). Καμιά φορά πάει και κάνει του κεφαλιού του.
Οπότε σόρυ. Αλλά εσένα με το καπνογόνο, άμα έρθεις κάτω σε έχω στείλει στο νοσοκομείο. Ανοίγω διάλογο, ναι.
Και να σου πω και κάτι ακόμα; Αν ήξερα ότι μετά το μπινελίκι δεν θα με έπαιζαν τα ελληνικά ραδιόφωνα, θα το ‘χα κάνει νωρίτερα. Θα ‘χα βρίσει από το ‘88. Και το ίδιο μου ‘πε και ο Μπον Τζόβι. Όταν θα ‘ρθει πάλι, θα το ρίξει το καντήλι του.
“Άμα κόψουν και το ‘It’s my life’ από τα ελληνικά ροκ ραδιόφωνα, θα καταρρεύσουν, δεν γίνεται αυτό το πράγμα ρε”, του λέω. “Δεν με νοιάζει, θα το παλέψω”, μου κάνει.
Παρεξήγησε ο σατανάς, παιδιά. Αυτό είναι όλο. Ναι, επίκληση κάναμε, δεν θα πω ψέματα. Τόσα λεφτά πλήρωσε ο κόσμος, έτσι θα τον αφήναμε; Όλο και κάποιον δαίμονα θα καλούσαμε. Αλλά οι οδηγίες ήταν συγκεκριμένες και τώρα έχουμε ψυχραθεί κάπως.
Και δεν ξέρουμε και τι έγινε τελικά και με το σπίτι του τύπου. Κάηκε; Δεν κάηκε; Το έσωσε κανάς παπάς; Κανένας αστυνομικός με ποτιστήρι; Ποιος ξέρει.
Τεσπά, θα το κάψουμε την επόμενη φορά. Όρεξη να ‘χετε για τελετές στο ΟΑΚΑ.
Το κείμενο είναι προϊόν μυθοπλασίας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου