Τζακ ο Αντεροβγάλτης

Κατά συρροή δολοφόνου, που έδρασε στη φτωχογειτονιά Χουαϊτσάπελ του Ανατολικού Λονδίνου το 1888.

Αποτελεί μία από τις γνωστότερες περιπτώσεις ανεξιχνίαστων εγκλημάτων.

Τζακ ο Αντεροβγάλτης (Jack the Ripper στα Αγγλικά) είναι το ψευδώνυμο ενός κατά συρροή δολοφόνου, που έδρασε στη φτωχογειτονιά Χουαϊτσάπελ του Ανατολικού Λονδί­νου το 1888. Αποτελεί μία από τις γνωστότερες περιπτώσεις ανεξιχνίαστων εγκλημάτων της Αγγλίας και μία από τις μεγαλύτερες αποτυχίες της περίφημης Σκότλαντ Γιάρντ, της Μητροπολιτικής Αστυνομίας του Λονδίνου.

Η ιστορία του Τζακ του Αντεροβγάλτη έ­χει κρατήσει έως τις ημέρες μας α­μείωτο το ενδιαφέρον της κοινής γνώμη, ενώ έχουν διατυπωθεί πάνω από 100 θεωρίες για την ταυτότητά του. Το ψευδώνυμο του αποδόθηκε από μία σειρά υβριστικών επιστολών, που έλαβαν οι αρχές από κάποιον που υπέγραφε ως Τζακ ο Αντεροβγάλ­της και ισχυριζόταν πως ήταν ο δολο­φόνος.

Στον Τζακ τον Αντεροβγάλτη αποδίδονται τουλάχιστον πέντε φόνοι εκδιδομένων γυναικών, που έγιναν από τις 31 Αυγούστου έως τις 9 Νοεμβρίου 1888 στην περιοχή Χουαϊτσάπελ του Ανατολικού Λονδί­νου.

 Όλα τα θύματα του Τζακ του Αντερο­βγάλτη δολοφονήθη­καν ενόσω αναζητούσαν πελάτες στο δρόμο. Ο λαιμός τους ήταν κομμένος και τα σώματά τους ακρωτηριασμένα με τέτοιο τρόπο, που φανέρωνε ότι ο δολοφόνος είχε πείρα των κανόνων τής ανατομίας.

Οι μέθοδοι που εφάρμοσε η Σκότλαντ Γιάρντ για να εντοπιστεί και να παγιδευθεί ο δολοφόνος ήταν πολλές, περίπλο­κες και εξεζητημένες κάποιες φορές. Σε μία περίπτωση, μάλιστα, φωτογραφήθηκαν τα μάτια ενός από τα θύματα, ε­πειδή υποστηριζόταν ότι η εικόνα του δολοφόνου είχε αποτυπωθεί στους αμφιβληστροειδείς χιτώνες των ματιών του. Φυσικά, η θεωρία αυτή α­ποδείχθηκε ανυπόστατη.

Η αποτυχία των προσπαθειών για τη σύλληψη του δολοφόνου προκάλεσε την αγανάκτηση της αγγλικής κοινής γνώμης. Τα βέλη της κριτικής στράφηκαν, όπως ήταν φυσικό, εναντίον του αρχηγού της Σκότλαντ Γιάρντ, σερ Τσαρλς Γουόρεν, o οποίος αναγκάστη­κε να παραιτηθεί.

Η ιστορία τού Τζακ του Αντεροβγάλ­τη αποτέλεσε θέμα πολυάριθμων, λο­γοτεχνικών και κινηματογραφικών έρ­γων, από τα οποία το αξιολογότερο ί­σως είναι ένα μυθιστόρημα τρόμου, γραμμένο από τη Μαίρη Μπέλοκ Λόουντς με τίτλο «Ο Ένοικος» («The Lodger», 1913), που μετα­φέρθηκε πολλές φορές στον κινηματο­γράφο, με πρώτο διδάξαντα τον Άλφρεντ Χίτσκοκ («The Lodger: A Story of the London Fog», 1927).

Ο Τζακ ο Αντεροβγάλτης έγινε όπερα («The Lodger»), μιούζικαλ, τηλεοπτική σειρά και βιντεοπαιχνίδι, ενώ γνωστά ονόματα της ροκ μουσικής εμπνεύστηκαν από την υπόθεση, όπως ο Μπομπ Ντίλαν («Tombstone Blues», 1965), οι Judas Priest («Ripper», 1976), οι Motorhead («Jack the Ripper»,1992), ο Νικ Κέιβ («Jack the Ripper», 1992) και ο Μόρισεϊ («Jack the Ripper», 1993).