Σε μια γαλήνια γωνιά στο Cannock Chase, κοντά στον Coppice Hill στο Σαουθάμπτον της Αγγλίας, βρίσκεται ο τάφος ενός σκύλου, της Freda, η οποία πέθανε το 1918. Η Freda πιστεύεται ότι ήταν Γερμανικός Μολοσσός, αν και άλλες αναφορές υποδεικνύουν ότι ήταν σκύλος Δαλματίας. Η προέλευσή της είναι εξίσου μυστηριώδης.
Αυτό που είναι σίγουρο είναι ότι ήταν πολύ αγαπημένη και ήταν η μασκότ ενός τάγματος τυφεκιοφόρων της Νέας Ζηλανδίας, με έδρα το νότιο Στράτφορντσαιρ κατά τη διάρκεια του Α' Παγκοσμίου Πολέμου. Πιστεύεται ότι ο σκύλος υιοθετήθηκε από τους στρατιώτες της ANZAC (Australian and New Zealand Army Corps, στρατιωτικό εκστρατευτικό σώμα Αυστραλών και Νεοζηλανδών που μετείχε στον Α' παγκόσμιο πόλεμο, στην εκστρατεία της Καλλίπολης το 1915) ενώ πολεμούσε στη Γαλλία και οι οποίοι στη συνέχεια πήραν το αγαπημένο τους κατοικίδιο μαζί τους όταν επέστρεψαν στην αγγλική βάση τους.
φωτογραφία
Η ιστορία της Νέας Ζηλανδίας, ωστόσο, γράφει ότι "η Ταξιαρχία της Νέας Ζηλανδίας ήταν τοποθετημένη με την Ταξιαρχία στο Cannock Chase, κοντά στο Brocton στην Αγγλία. Η μονάδα ήταν στο Brocton από το Σεπτέμβριο του 1917, και πιθανότατα η Freda αποκτήθηκε εκεί". Υπάρχει ακόμη μια ιστορία που αναφέρει ότι η Freda υιοθετήθηκε ως μασκότ της ταξιαρχίας στη Γαλλία, συνοδεύοντας τη μονάδα πίσω στο Cannock Chase το 1918. Σύμφωνα με κάποιον τοπικό ιστορικό, η Freda πρόσφερε ζεστασιά και συντροφιά στους στρατιώτες της Νέας Ζηλανδίας στα καταστροφικά πεδίων των μαχών του Δυτικού Μετώπου. Ίσως η αλήθεια να βρίσκεται κάπου ανάμεσα... Η Freda πέθανε τον Οκτώβριο ή τον Νοέμβριο του 1918. Όταν πέθανε, γύρω στο τέλος του Μεγάλου Πολέμου, οι στρατιώτες την έθαψαν σε ένα όμορφο σημείο κοντά στο κατάλυμά τους. Το 1964 ανεγέρθηκε μια μαρμάρινη πλάκα με το όνομά της και για πολλά χρόνια ο τάφος της είναι σημείο αναφοράς των ντόπιων χωρικών. Αυτό όμως δεν ήταν το τέλος της ιστορίας της Freda. Όταν τα στρατεύματα της Νέας Ζηλανδίας επέστρεψαν στην πατρίδα τους, πήραν μαζί τους το κολάρο και το λουρί της, τα οποία εξακολουθούν να φυλάσσονται στο Εθνικό Μουσείο Στρατού της Νέας Ζηλανδίας στην πόλη Waiouru.
Μια ανάλογη ιστορία με αυτή της Freda είναι και η ιστορία της Timothy της Χελώνας, του τελευταίου επιζώντος του Κριμαϊκού πολέμου, η οποία πέθανε το 2004, σε ηλικία περίπου 165 ετών. Η Timothy -η χελώνα ήταν θηλυκή παρά το αντρικό όνομά της- ανακαλύφθηκε πάνω σε ένα πορτογαλικό πειρατικό το 1854 και συνέχισε να υπηρετεί σε πολλά πλοία του Βασιλικού Ναυτικού της Αγγλίας.
φωτογραφία
Η Timothy αποχώρησε το 1892 στο Κάστρο Powderham, την οικία του κόμη του Ντέβον. Θάφτηκε κοντά στο σπίτι του, στον κήπο με τα τριαντάφυλλά του, και, μεταξύ άλλων, είναι η μόνη χελώνα που συμμετείχε στην πολιορκία της Σεβαστούπολης. Είχε αναμφισβήτητα την πιο εντυπωσιακή καριέρα οποιασδήποτε άλλης χερσαίας χελώνας. Η μεσογειακή ελληνική χελώνα (το είδος της), που γεννήθηκε γύρω στο 1839, ανακαλύφθηκε στο πορτογαλικό πειρατικό όταν εκείνο καταλήφθηκε από το Βασιλικό Ναυτικό το 1854. Η Timothy πήρε σύνταξη το 1892. Από κάτω της ήταν χαραγμένο το οικογενειακό σύνθημα: "Πού έπεσα; Τι έκανα;". Το φύλο της χελώνας αποκαλύφθηκε το 1926 κατά τη διάρκεια ανεπιτυχών προσπαθειών ζευγαρώματος, αλλά το όνομά της δεν άλλαξε ποτέ. Μετά από μια ζωή 165 χρόνων -εκ των οποίων, τα 38 τουλάχιστον ήταν στη θάλασσα- η παρασημοφορημένη χελώνα πέθανε ειρηνικά στις 4 Απριλίου του 2004. Ήταν η μόνη χελώνα με ενεργή "δράση" κατά τη διάρκεια του πολέμου στην Κριμαία, και πιθανότατα η μοναδική που έσκαψε καταφύγιο από εναέρια επιδρομή κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου όταν αισθάνθηκε τις δονήσεις από τις βόμβες που πέφτουν στο Έξετερ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου