Πορτρέτο (περίπου 1935) του Ρόμπερτ Τζόνσον, μία από τις δύο ή τρεις επαληθευμένες φωτογραφίες του
Υπάρχουν αμέτρητες ιστορίες ανθρώπων στην ιστορία, που προτίμησαν αντί να πετύχουν τα όνειρα και τις επιθυμίες τους, επέλεξαν οικειοθελώς μια πιο σύντομη οδό, χωρίς να τους νοιάζει το κόστος.
Την έκφραση "πούλησε την ψυχή του στο διάβολο" την έχετε ακουστά. Ίσως έχετε ακουστά και τον Γιόχαν Φάουστ, έναν Γερμανό μάγο του 15ου αιώνα που λέγεται ότι είχε "σύμφωνο αμοιβαίας υποστήριξης και συμμαχίας" με τον Διάβολο.
Σύμφωνα με τον γερμανικό μύθο του 16ου αιώνα, ο Φάουστ, ένας αξιότιμος επιστήμονας, διαπραγματεύτηκε τις ηθικές αξίες του και τον πνευματικό εαυτό του για να ανταποκριθεί στις επιθυμίες του για υψηλότερη γνώση και εξουσία. Στο ομότιτλο τραγικό έργο του, ο Γκαίτε προσεγγίζει αλλιώς τον μύθο και τον αναστρέφει, παρουσιάζοντας ένα σενάριο όπου δεν υπήρχε συμφωνία, αλλά ένα στοίχημα μεταξύ του επιστήμονα που έχασε κάθε νόημα για τη ζωή και του Μεφιστοφέλη, ο οποίος του υπόσχεται να του δώσει νόημα με την προϋπόθεση ότι όταν το πετύχει, τότε θα γινόταν για πάντα ο υπηρέτης του.
Η κιθάρα του Τζόνσον - πηγή
Η ιστορία μας πάει πίσω στη δεκαετία του 1930 και στο Βαθύ Νότο των ΗΠΑ. Ο θρύλος λέει ότι ο Ρόμπερτ Τζόνσον, ο βασιλιάς των Delta Blues και ο πρώτος rock star, έκανε κάτι ανάλογο με τον Φάουστ. Σαν νεαρός άνδρας από το Μισισιπί, επεδίωκε να γίνει ο μεγαλύτερος κιθαρίστας του κόσμου και όντας απελπισμένος, επειδή δεν αισθανόταν ότι ήταν κοντά στο να τα καταφέρει, ο Τζόνσον συναντήθηκε με τον Σατανά σε ένα σταυροδρόμι, όπου του πρόσφερε την ψυχή του σε αντάλλαγμα -και τελικά να τον βγάλει από τη μίζερη ζωή του.
Το ταλέντο του ήταν πράγματι εξαιρετικό. Μέσα σε ένα χρόνο ηχογράφησε 29 τραγούδια και χρόνια αργότερα αναγνωρίστηκε από καλλιτέχνες όπως ο Έρικ Κλάπτον, ο Μάντι Γουότερς, ο Μπομπ Ντίλαν και ο Κιθ Ρίτσαρντς, μεταξύ πολλών άλλων. Με τη ζωή του να περιβάλλεται από μυστήριο, τον πρόωρο θάνατό του στην ηλικία των 27 ετών και το περιεχόμενο των τραγουδιών που έγραψε, ο μύθος της υποτιθέμενης συμφωνίας του με τον Διάβολο ενισχύθηκε.
Ο Τζόνσον ήταν ένα από τα 11 παιδιά της οικογένειάς του. Σε νεαρή ηλικία, τον συνεπήρε η μουσική και την είδε ως τον πιθανότερο δρόμο διαφυγής από τη σκληρή ζωή του- Αφροαμερικανός, που ζούσε στο Νότο, στην εποχή της Παγκόσμιας Οικονομικής Ύφεσης (Great Depression).
Ο θάνατός του ξεκίνησε ένα πλήθος ερωτήσεων όπως πώς κατάφερε να γράψει ένα από τα σημαντικότερα τραγούδια της μπλουζ στην μουσική ιστορία και να γίνει ίνδαλμα για δεκαετίες. Λόγω έλλειψης γεγονότων σχετικά με τη ζωή του, η ιστορία του συνδυάστηκε ως επί το πλείστον από ιστορίες ανθρώπων από τις πόλεις στις οποίες ερμήνευσε και μέσω των -υποκειμενικών- ερμηνειών των στίχων του. Ο στίχος "I went to the crossroad, fell down on my knees, I went to the crossroad, fell down on my knees, Asked the Lord above 'Have mercy now, save poor Bob if you please'" με την πάροδο του χρόνου έγινε η συμβολική εκπροσώπηση ενός αμαρτωλού ανθρώπου που ζητούσε τη συγχώρεση επειδή πούλησε την ψυχή του στον Διάβολο.
Πολλοί αναρωτήθηκαν, "Πώς είχε τόσο ταλέντο; Πώς μπόρεσε ένα αγόρι να μαζέψει τεράστια πλήθη, σε κάθε γωνιά, από την πατρίδα του το Χέιζελχερστ του Μισισιπί, μέχρι το Σικάγο και τα σύνορα με τον Καναδά; Απλά, κουνώντας τα δάχτυλά του και ανοίγοντας ελαφρά τα χείλη του; Πώς; Σίγουρα, όχι μόνο με σκληρή δουλειά. Πρέπει να είναι κάτι άλλο! Πρέπει να είναι το έργο του Διαβόλου". Αυτές ίσως οι πρώτες σκέψεις που ήρθαν στο μυαλό πολλών όταν είδαν το ντροπαλό αγόρι να παίζει.
Έτσι, γεννήθηκε ένας θρύλος. Ένας θρύλος για ένα αγόρι που με την φυσαρμόνικα του -ως τον μοναδικό του φίλο- και με μια κιθάρα που δεν μπορούσε να παίξει, ένα αγόρι που ζούσε πραγματικά μοναχικά, που πήγε με την κιθάρα του στη διασταύρωση των Highway 49 ("The Blues Highway") και 61 στο Clarksdale του Μισισιπί, για να ζητήσει από τον Διάβολο να το τελειοποιήσει και να του δώσει μια διέξοδο από τη δυστυχία του.
Ο διάβολος, λέει ο μύθος, πήρε την κιθάρα του νεαρού Τζόνσον, γύρισε τη θλίψη του στη μοναδική φωνή που πλέον θαυμάζει όλος ο κόσμος και έριξε τα δάκρυά του στις χορδές της κιθάρας.
Το θρυλικό σταυροδρόμι στο Clarksdale του Μισισιπί - πηγή
Ως συνέπεια αυτής της υποτιθέμενης συνάντησης, ο Τζόνσον έγινε αμέσως διάσημος παίζοντας όλα τα στυλ σε όλα τα είδη των χώρων. Λέγεται ότι σε κάθε πόλη που έπαιξε, είχε τουλάχιστον μια ερωμένη, που ζέστανε το κρεβάτι του τη νύχτα. Ταξίδευε πολύ και ο κόσμος δεν τον χόρταινε.
Λίγο καιρό αργότερα, βρισκόταν στα studios της ARC Records, όπου ηχογράφησε 29 τραγούδια, ανάμεσα τους τα "Cross Road Blues" (Crossroad), "Last Fair Deal Gone Down", "If I Had Possession Over Judgement Day", "Me and the Devil Blues" και "Hellhound on My Trail".
Αλλά, δεν υπάρχει διαφυγή από τον Διάβολο καθώς αυτός είναι που πάντα κερδίζει στο τέλος. Ο Τζόνσον πέθανε τον επόμενο χρόνο στο Γκρήνγουντ του Μισισιπί. Ο θρύλος λέει ότι τον βρήκαν δηλητηριασμένο από έναν ζηλιάρη σύζυγο μιας από τις ερωμένες του.
Υπάρχουν αμέτρητες ιστορίες ανθρώπων στην ιστορία, που προτίμησαν αντί να πετύχουν τα όνειρα και τις επιθυμίες τους, επέλεξαν οικειοθελώς μια πιο σύντομη οδό, χωρίς να τους νοιάζει το κόστος.
Την έκφραση "πούλησε την ψυχή του στο διάβολο" την έχετε ακουστά. Ίσως έχετε ακουστά και τον Γιόχαν Φάουστ, έναν Γερμανό μάγο του 15ου αιώνα που λέγεται ότι είχε "σύμφωνο αμοιβαίας υποστήριξης και συμμαχίας" με τον Διάβολο.
Σύμφωνα με τον γερμανικό μύθο του 16ου αιώνα, ο Φάουστ, ένας αξιότιμος επιστήμονας, διαπραγματεύτηκε τις ηθικές αξίες του και τον πνευματικό εαυτό του για να ανταποκριθεί στις επιθυμίες του για υψηλότερη γνώση και εξουσία. Στο ομότιτλο τραγικό έργο του, ο Γκαίτε προσεγγίζει αλλιώς τον μύθο και τον αναστρέφει, παρουσιάζοντας ένα σενάριο όπου δεν υπήρχε συμφωνία, αλλά ένα στοίχημα μεταξύ του επιστήμονα που έχασε κάθε νόημα για τη ζωή και του Μεφιστοφέλη, ο οποίος του υπόσχεται να του δώσει νόημα με την προϋπόθεση ότι όταν το πετύχει, τότε θα γινόταν για πάντα ο υπηρέτης του.
Η κιθάρα του Τζόνσον - πηγή
Η ιστορία μας πάει πίσω στη δεκαετία του 1930 και στο Βαθύ Νότο των ΗΠΑ. Ο θρύλος λέει ότι ο Ρόμπερτ Τζόνσον, ο βασιλιάς των Delta Blues και ο πρώτος rock star, έκανε κάτι ανάλογο με τον Φάουστ. Σαν νεαρός άνδρας από το Μισισιπί, επεδίωκε να γίνει ο μεγαλύτερος κιθαρίστας του κόσμου και όντας απελπισμένος, επειδή δεν αισθανόταν ότι ήταν κοντά στο να τα καταφέρει, ο Τζόνσον συναντήθηκε με τον Σατανά σε ένα σταυροδρόμι, όπου του πρόσφερε την ψυχή του σε αντάλλαγμα -και τελικά να τον βγάλει από τη μίζερη ζωή του.
Το ταλέντο του ήταν πράγματι εξαιρετικό. Μέσα σε ένα χρόνο ηχογράφησε 29 τραγούδια και χρόνια αργότερα αναγνωρίστηκε από καλλιτέχνες όπως ο Έρικ Κλάπτον, ο Μάντι Γουότερς, ο Μπομπ Ντίλαν και ο Κιθ Ρίτσαρντς, μεταξύ πολλών άλλων. Με τη ζωή του να περιβάλλεται από μυστήριο, τον πρόωρο θάνατό του στην ηλικία των 27 ετών και το περιεχόμενο των τραγουδιών που έγραψε, ο μύθος της υποτιθέμενης συμφωνίας του με τον Διάβολο ενισχύθηκε.
Ο Τζόνσον ήταν ένα από τα 11 παιδιά της οικογένειάς του. Σε νεαρή ηλικία, τον συνεπήρε η μουσική και την είδε ως τον πιθανότερο δρόμο διαφυγής από τη σκληρή ζωή του- Αφροαμερικανός, που ζούσε στο Νότο, στην εποχή της Παγκόσμιας Οικονομικής Ύφεσης (Great Depression).
Ο θάνατός του ξεκίνησε ένα πλήθος ερωτήσεων όπως πώς κατάφερε να γράψει ένα από τα σημαντικότερα τραγούδια της μπλουζ στην μουσική ιστορία και να γίνει ίνδαλμα για δεκαετίες. Λόγω έλλειψης γεγονότων σχετικά με τη ζωή του, η ιστορία του συνδυάστηκε ως επί το πλείστον από ιστορίες ανθρώπων από τις πόλεις στις οποίες ερμήνευσε και μέσω των -υποκειμενικών- ερμηνειών των στίχων του. Ο στίχος "I went to the crossroad, fell down on my knees, I went to the crossroad, fell down on my knees, Asked the Lord above 'Have mercy now, save poor Bob if you please'" με την πάροδο του χρόνου έγινε η συμβολική εκπροσώπηση ενός αμαρτωλού ανθρώπου που ζητούσε τη συγχώρεση επειδή πούλησε την ψυχή του στον Διάβολο.
Πολλοί αναρωτήθηκαν, "Πώς είχε τόσο ταλέντο; Πώς μπόρεσε ένα αγόρι να μαζέψει τεράστια πλήθη, σε κάθε γωνιά, από την πατρίδα του το Χέιζελχερστ του Μισισιπί, μέχρι το Σικάγο και τα σύνορα με τον Καναδά; Απλά, κουνώντας τα δάχτυλά του και ανοίγοντας ελαφρά τα χείλη του; Πώς; Σίγουρα, όχι μόνο με σκληρή δουλειά. Πρέπει να είναι κάτι άλλο! Πρέπει να είναι το έργο του Διαβόλου". Αυτές ίσως οι πρώτες σκέψεις που ήρθαν στο μυαλό πολλών όταν είδαν το ντροπαλό αγόρι να παίζει.
Έτσι, γεννήθηκε ένας θρύλος. Ένας θρύλος για ένα αγόρι που με την φυσαρμόνικα του -ως τον μοναδικό του φίλο- και με μια κιθάρα που δεν μπορούσε να παίξει, ένα αγόρι που ζούσε πραγματικά μοναχικά, που πήγε με την κιθάρα του στη διασταύρωση των Highway 49 ("The Blues Highway") και 61 στο Clarksdale του Μισισιπί, για να ζητήσει από τον Διάβολο να το τελειοποιήσει και να του δώσει μια διέξοδο από τη δυστυχία του.
Ο διάβολος, λέει ο μύθος, πήρε την κιθάρα του νεαρού Τζόνσον, γύρισε τη θλίψη του στη μοναδική φωνή που πλέον θαυμάζει όλος ο κόσμος και έριξε τα δάκρυά του στις χορδές της κιθάρας.
Το θρυλικό σταυροδρόμι στο Clarksdale του Μισισιπί - πηγή
Ως συνέπεια αυτής της υποτιθέμενης συνάντησης, ο Τζόνσον έγινε αμέσως διάσημος παίζοντας όλα τα στυλ σε όλα τα είδη των χώρων. Λέγεται ότι σε κάθε πόλη που έπαιξε, είχε τουλάχιστον μια ερωμένη, που ζέστανε το κρεβάτι του τη νύχτα. Ταξίδευε πολύ και ο κόσμος δεν τον χόρταινε.
Λίγο καιρό αργότερα, βρισκόταν στα studios της ARC Records, όπου ηχογράφησε 29 τραγούδια, ανάμεσα τους τα "Cross Road Blues" (Crossroad), "Last Fair Deal Gone Down", "If I Had Possession Over Judgement Day", "Me and the Devil Blues" και "Hellhound on My Trail".
Αλλά, δεν υπάρχει διαφυγή από τον Διάβολο καθώς αυτός είναι που πάντα κερδίζει στο τέλος. Ο Τζόνσον πέθανε τον επόμενο χρόνο στο Γκρήνγουντ του Μισισιπί. Ο θρύλος λέει ότι τον βρήκαν δηλητηριασμένο από έναν ζηλιάρη σύζυγο μιας από τις ερωμένες του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου