10 ιστορικά ιπτάμενα αυτοκίνητα

 

Έχεις αργήσει και έχεις κολλήσει στην κίνηση. Πόσες φορές δεν έχεις σκεφτεί να μπορούσε το αυτοκίνητο σου να πετάξει; Πολλοί το έχουν ονειρευτεί αλλά για κάποιους το να πετάει το αυτοκίνητο τους ήταν κάτι παραπάνω από όνειρο. Ήταν φιλοδοξία.



Από τις αρχές τις δεκαετίας του 1930, στις απαρχές του αυτοκινήτου και του αεροπλάνου δηλαδή, κάποιοι εφευρέτες προσπάθησαν να κατασκευάσουν αυτοκίνητα που θα μπορούσαν να πετάνε κιόλας.

Το Taylor Aerocar (φωτογραφία πάνω)
Το Taylor Aerocar (ή Aerocar International’s Aerocar) ήταν μια καλή ιδέα που ποτέ όμως δεν ξεπέρασε τα όρια του πειραματικού μοντέλου. Οι ρίζες αυτού του αυτοκινήτου πηγαίνουν πίσω στο 1946, όταν ο αεροναυπηγός Moulton Taylor συνάντησε τον εφευρέτη Robert Edison Fulton, Jr., στο Ντέλαγουερ.

Ο Fulton είχε δημιουργήσει το Airphibian και όταν μίλησαν οι δυο τους, ο Taylor εμπνεύστηκε να σχεδιάσει το δικό του, καλύτερο ιπτάμενο αυτοκίνητο. Κατά τη διάρκεια του Β' παγκοσμίου Πολέμου είχε εργαστεί σαν μηχανικός σε πυραύλους, οπότε είχε την εμπειρία.

Σαν βάση του είχε το Airphibian, αλλά έκανε αλλαγές στα φτερά και ο κορμός ήταν από fiberglass, για να είναι πιο ελαφρύ το όχημα. Το πρώτο Aerocar, το N4994P, παρουσιάστηκε το 1949 και η ταχύτητα του στον αέρα έφτανε τα 257,5 χλμ/ώρα.

Με τα χρόνια, δημιουργήθηκαν 6 εκδοχές του αυτοκινήτου. Στην φωτογραφία βλέπουμε το N102D που σχεδιάστηκε το 1960 και πετάει μέχρι και σήμερα. Υπήρχαν σχέδια για να μπει σε γραμμή παραγωγής αλλά δεν υπήρξαν τελικά αγοραστές.


AVE Mizar



Πρόκειται για ένα Ford Pinto κολλημένο σε ένα Cessna Skymaster και ονομαζόταν AVE Mizar (Advanced Vehicle Engineers). Ο ιδρυτής της AVE, Henry Smolinski, δημιούργησε το Mizar μεταξύ του 1971 και του 1973. Τα φτερά ήταν αποσπώμενα και φυλάσσονταν στο πορτ μπαγκάζ.

Όμως τα φτερά είχαν και τα ζητήματα τους. Στις 26 Αυγούστου του 1973, ο πιλότος Charles "Red" Janisse αντιμετώπισε πρόβλημα με τον έλεγχο του δεξιού φτερού και αναγκάστηκε να προσγειωθεί σε ένα χωράφι.

Στις 11 Σεπτεμβρίου του ίδιου έτους, πιλότος αυτή τη φορά ήταν ο ίδιος ο Smolinki, πάλι το δεξί φτερό παρουσίασε προβλήματα και συνετρίβη. Τόσο ο πιλότος όσο και ο επιβάτης-βοηθός, Harold Blake, σκοτώθηκαν.


Piasecki AirGeep (PA-59K)



Το 1957, ο Αμερικάνικος Στρατός ήθελε ένα ιπτάμενο όχημα που θα μπορούσε να μεταφέρει ατομικά όπλα. Ο διαγωνισμός είχε τρεις νικητές, αλλά μόνο το PA-59K (γνωστό και σαν AirGeep), αναπτύχθηκε πλήρως και δοκιμάστηκε.

Το AirGeep μπορούσε να απο/προσγειώνεται κάθετα. Με τις δυο οριζόντιες μηχανές του, μπορούσε να πετάει κοντά στο έδαφος, να περνάει ανάμεσα από δέντρα και έπιανε ταχύτητα στον αέρα 121 χλμ/ώρα.

Όμως τελικά ο στρατός αποφάσισε πως μηχανικά δεν ήταν κατάλληλο για συνθήκες μάχης. Αντ' αυτού, στράφηκαν στα ελικόπτερα. Στην φωτογραφία βλέπουμε το Piasecki AirGeep II, που πέταξε πρώτη φορά τον Φεβρουάριο του 1962.


Convair 118



Όπως το Taylor Aerocar, το Convair 118 ήταν μια ιδέα για το ευρύ κοινό. Και όπως φαίνεται από την φωτογραφία, μοιάζει με οικογενειακό αυτοκίνητο με φτερά. Ο μηχανικός Theodore P. "Ted" Hall μαζί με τον Tommy Thompson παρουσιάσαν το πρωτότυπο, το Convair 116, το 1946. Το 116 είχε αποσπόμενα ουρά και φτερά συν μια ξύλινη προπέλα αλλά αργότερα αναπτύχθηκε με αποτέλεσμα τη δημιουργία του 118. Το τελευταίο μοντέλο είχε πιο δυνατή μηχανή για πτήση και πιο καλό όχημα. Η ιδέα ήταν να δημιουργηθούν 160.000 αυτοκίνητα.

Στις 15 Νοεμβρίου του 1947, ο πιλότος Reuben Snodgrass αμέλησε να βάλει του αρκετό πετρέλαιο πριν την απογείωση, μιας και μπέρδεψε τις δεξαμενές. Αναγκάστηκε λοιπόν σε προσγείωση στην οποία καταστράφηκαν τα φτερά και το όχημα.

Αν και φτιάχτηκε άλλο πρωτότυπο, δεν υπήρξε ενδιαφέρον.


Το Flying Automobile του Jess Dixon



Δυστυχώς δεν υπάρχουν πολλές λεπτομέρειες για το μοντέλο. Υπάρχει ένα σημείωμα που συνοδεύει την φωτογραφία και αναφέρει πως το έφτιαξε ο Jess Dixon και πως μπορούσε να πιάσει ταχύτητα στον αέρα μέχρι και 160 χλμ/ώρα. Επίσης στον αέρα μπορούσε να κινηθεί προς όλες τις κατευθύνσεις: μπρος, πίσω, πάνω και κάτω.


Curtiss-Wright VZ-7



Και το Curtiss-Wright VZ-7 κατασκευάστηκε για στρατιωτικούς σκοπούς. Η κατασκευάστρια Curtiss-Wright έφτιαξε δυο πρωτότυπα που προορίζονταν για τον Αμερικάνικο Στρατό το 1958. Το όχημα είχε τέσσερις προπέλες.

Το σχέδιο ήταν εντελώς απλό. Διέθετε ένα κάθισμα για τον πιλότο, όργανα πτήσης, δεξαμενές καυσίμων και λιπαντικών προσαρμοσμένες σε σώμα αεροπλάνου. Η ταχύτητα που έπιανε όμως ήταν μόλις 51 χλμ/ώρα. Αυτό καθώς και το ότι δεν μπορούσε να ανέβει σε μεγάλο ύψος, ήταν οι λόγοι που ο στρατός εγκατέλειψε το σχέδιο.


Waterman Arrowbile



Μονοκινητήριο, χωρίς ουρά, με δυο καθίσματα, το Waterman Arrowbile ήταν δημιουργία του Waldo Waterman. Μια εκδοχή που έφτιαξε γνωστή σαν Aerobile (αν και ο Waterman το ονόμαζε W-5), εμφανίστηκε σε μια λίστα του περιοδικού Time με τα "50 Χειρότερα Αυτοκίνητα Όλων των Εποχών".

Όλα ξεκίνησαν όταν ο Waterman έφτιαξε ένα αεροπλάνο που το ονόμασε Waterman Whatsit. Αυτό το σχέδιο οδήγησε στη δημιουργία του Arrowplane (W-4), ένα αεροπλάνο με τρεις ρόδες που ο Waterman παρουσίασε στον διαγωνισμό Vidal Safety Airplane Competition το 1935. Συνεπαρμένος από την επιτυχία του Arrowplane, ο Waterman ξεκίνησε να δημιουργήσει την εκδοχή για τους δρόμους, το Arrowbile.

Έξι εκδοχές φτιάχτηκαν του Arrowbile, με την πρώτη να πετάει το 1937 και την τελευταία να δοκιμάζεται το 1957. Η τρίτη εκδοχή είναι αυτή της φωτογραφίας.

Παρά τις ασφαλείς δοκιμές, οι αγοραστές δεν ενθουσιάστηκαν και το όχημα δεν παρήχθη ποτέ σε μεγάλη κλίμακα.


Gwinn Aircar



Λες και έχει βγει από παιδικό βιβλίο! Το 1935, ο πιλότος Joseph M. Gwinn, Jr., ίδρυσε την Gwinn Aircar Company. Το 1937, ο Gwinn τελείωσε το Gwinn Aircar, και η πρώτη του πτήση πραγματοποιήθηκε στις αρχές του ίδιου έτους.

Το Gwinn Aircar έπιανε ταχύτητα 190 χλμ/ώρα στον αέρα και λέγεται πως τα πήγαινε μια χαρά και στο έδαφος και στον αέρα.

Δυστυχώς, τον Αύγουστο του 1938, ο πιλότος, αντιπρόεδρος και υπεύθυνος πωλήσεων της εταιρίας, Frank Hawks, έπεσε σε ηλεκτροφόρα καλώδια αμέσως μετά την απογείωση, και σκοτώθηκε.


Autogiro AC-35



Ακόμα ένα πρωτότυπο που δεν εξελίχθηκε. Ολοκληρώθηκε το 1936, σαν μια πτητική πρόταση του μοντέλου T της Ford. Στο έδαφος έπιανε τα 40 χλμ/ώρα ενώ όταν πετούσε τα 120 χλμ/ώρα.

Το μεγαλύτερο εμπόδιο για το αυτοκίνητο ήταν μάλλον η τιμή του. Εκείνη την εποχή έκανε 12.500 δολάρια, που σήμερα φτάνουν και ξεπερνούν τα 200.000.


Fulton Airphibian



Το Fulton Airphibian ήταν δημιουργία του Robert Edison Fulton, Jr. το 1946, και είχε αποσπόμενα φτερά και ένα μάλλον αστείο όχημα.

Ο Fulton έφτιαξε τέσσερα μοντέλα και το 1950, το ένα πήρε πιστοποίηση σαν αεροπλάνο. Όμως, για οικονομικούς λόγους, ο Fulton πούλησε την εταιρεία πριν το Airphibian αναπτυχθεί περισσότερο.