Αλήθειες και ψέματα για την προοδευτική κυβέρνηση: Τσίπρας, Ανδρουλάκης και «Δήμητρα» του Βαρουφάκη

Εκλογές 2023: Σε αυτό το προεκλογικό παιχνίδι του Μεγάρου

Μαξίμου, φαίνεται πως επενδύει και ο επικεφαλής του ΜΕΡΑ25

Εδώ και μερικές ημέρες, ένα «φάντασμα» πλανιέται πάνω από την Αθήνα. Εκείνο του Γιάνη Βαρουφάκη, που η κυβέρνηση επιχειρεί να μετατρέψει σε «σκιάχτρο», έχοντας ως στόχο να αποθαρρύνει τους πολίτες από το να ψηφίσουν τα κόμματα της όλης κεντροαριστερής αντιπολίτευσης και κυρίως τον ΣΥΡΙΖΑ, επενδύοντας στο κλίμα καλλιέργειας φόβου.

Σε αυτό το προεκλογικό παιχνίδι του Μεγάρου Μαξίμου, φαίνεται πως επενδύει και ο επικεφαλής του ΜΕΡΑ25, που βλέπει τον τηλεοπτικό του χρόνο να «εκτοξεύεται» δυσανάλογα με το ποσοστό του στις κάλπες και να υπερκαλύπτει όλα τα υπόλοιπα κόμματα, ακόμα και από εκείνο της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Για την προοδευτική διακυβέρνηση, ο Αλέξης Τσίπρας μιλάει εδώ και σχεδόν δυόμισι χρόνια. Το εκλογικό σύστημα της απλής αναλογικής, επιτρέπει για πρώτη φορά στον ελληνικό λαό να έχει με ισότιμη ψήφο, καθώς δεν υπάρχει το καλπονοθευτικό μπόνους. Υπό αυτό το πρίσμα, ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ έθεσε στο τραπέζι του δημόσιου διαλόγου τον σχηματισμό κυβέρνησης που θα έχει τη στήριξη της πλειοψηφίας των πολιτών.

Στο ερώτημα με «ποιους θα συνεργαστεί», η απάντηση ήταν -και παραμένει- σχετικά απλή. Με το ΠΑΣΟΚ -κατά κύριο λόγο- και υπό προϋποθέσεις, με κάποιο από τα υπόλοιπα κόμματα της προοδευτικής αντιπολίτευσης. Δηλαδή το ΜΕΡΑ25 και ενδεχομένως το ΚΚΕ, το οποίο, βέβαια, ουδέποτε άφησε έστω και μια μικρή χαραμάδα συμμετοχής σε οποιοδήποτε κυβερνητικό σχήμα διαχείρισης του συστήματος.

«Αν δεν βγαίνουν τα νούμερα, αν υπολοίπονται 5-10 βουλευτές σε ένα σχέδιο προοδευτικής σύγκλισης θα πρέπει τα μικρότερα κόμματα (σ.σ: ΚΚΕ και ΜέΡΑ25) να πάρουν την ευθύνη να στηρίξουν αυτή την κυβέρνηση ή να ανοίξουν τον δρόμο στον κ. Μητσοτάκη», είπε χαρακτηριστικά ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ στη συνέντευξη που παραχώρησε στο πλαίσιο των εργασιών του Φόρουμ των Δελφών.

Η μοναδικές προϋποθέσεις που έθετε ο Αλέξης Τσίπρας για αυτό το βήμα, ήταν η καθαρή νίκη του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές και φυσικά, το να βγαίνουν τα «κουκιά».

Από το κάλεσμα… στο σχέδιο «Δήμητρα»

Το ενδιαφέρον, όμως, στην όλη ιστορία, έχει να κάνει με τη στάση του Γιάνη Βαρουφάκη, που από το κάλεσμα συνεργασίας προς όλες τις δυνάμεις της Αριστεράς που απηύθυνε πριν μερικούς μήνες -συμπεριλαμβανομένου και του ΣΥΡΙΖΑ- βρέθηκε στο να κάνει «ασκήσεις» εξόδου από το ευρώ.

«Οκτώ μήνες τώρα, καλούμε την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ και του ΚΚΕ σε διάλογο άνευ όρων για τα προβλήματα των λαϊκών στρωμάτων και της νεολαίας, για τη σφυρηλάτηση ενός μίνιμουμ προγράμματος πριν από τις εκλογές -στο πλαίσιο και της απλής αναλογικής που επιβάλλει αυτή η συζήτηση να γίνεται προεκλογικά, αν πραγματικά επιδιώκουμε τη ρήξη με τις πολιτικές της ολιγαρχίας- και κρύβονται. Ως πότε να περιμένουμε;», έγραφε ο γραμματέας του ΜΕΡΑ25 σε άρθρο του στο The Press Project.

Τα 7+1 σημεία που είχε θέσει ως βάση για ένα μίνιμουμ πρόγραμμα, σε καμία περίπτωση δεν είχε καν ως σκέψη ένα παράλληλο σύστημα τραπεζικών πληρωμών, πόσο δε μάλλον ένα σχέδιο εξόδου από την ευρωζώνη.

Ήταν ένα σοσιαλδημοκρατικό πρόγραμμα διαχείρισης και αντιμετώπισης της ακρίβειας, που σε πολλά σημεία συμπίπτει ακόμα και με τα λεγόμενα του ΠΑΣΟΚ! Η διαφορά ήταν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ήθελε να συζητήσει προεκλογικά, αλλά μετεκλογικά.

Τι μεσολάβησε από τότε; Η συμμαχία του Βαρουφάκη με τα απομεινάρια της ΛΑΕ -οι οποίοι παραμένουν σταθεροί στις αρχές τους- που είχε ως αποτέλεσμα τη μετατόπιση του ΜΕΡΑ25, σε θέσεις αριστερίστικες και με προτάσεις που δεν μπορούν να γίνουν αποδεκτές από κανένα άλλο κόμμα.

Είναι προφανές ότι ο Βαρουφάκης μετατοπίστηκε μέσα σε λίγους μήνες από τη σοσιαλδημοκρατία, σε έναν αριστερισμό παλαιάς κοπής, που θυμίζει κάτι από τον ΣΥΡΙΖΑ πριν το 2012 -και χωρίς καμιά διάθεση πραγματικής ρήξης με το σύστημα που γεννά τα φαινόμενα που δήθεν θέλει να αντιμετωπίσει- για λόγους πολιτικής επιβίωσης.

Παράλληλα, μετατρέπεται σε ένα ισχυρό όπλο του Μαξίμου. Ο ίδιος κερδίζει μεγάλο κομμάτι στον προεκλογικό διάλογο και ως «αντάλλαγμα» λειτουργεί ως «μπαμπούλας» έναντι της απλής αναλογικής και κατά συνέπεια κατά της Κουμουνδούρου, αλλά και ως «ανάχωμα» προς το ΚΚΕ.